Hoofdcategorieën
Home » Escape The Fate » I've got an hole inside and it's 10 Miles Wide. » I've got an hole inside and it's 10 Miles Wide. [10]
I've got an hole inside and it's 10 Miles Wide.
I've got an hole inside and it's 10 Miles Wide. [10]
Ik draai een beetje in het rond. Ik kijk op mijn wekker. 1 Uur. Ik ga rechtop zitten en klik een lampje aan. Ik krijg het hele gedoe maar niet uit mijn hoofd. Ik pak een bloknote en schrijf alles op wat me dwarszit:
Lijstje:
Ik mis Ronnie,
Ik mis Max,
Ik mis gewoon heel Escape The Fate en BlessTheFall,
Ik heb ruzie met Tessa gemaakt, terwijl ze het alleen maar goed bedoelt,
Ik ben moe,
Ik heb CB weer gezien en ik mis hun ook verschrikkelijk,
Ik mis gewoon al mijn oude vrienden,
Ik hou van Strify.
"Het zit me toch niet dwars dat ik van Strify hou?" gaat er door mijn hoofd.
Natuurlijk zit dat me niet dwars. Toch? Ik mis hem gewoon. Ik lees het lijstje over. Het is eigenlijk heel simpel. En toch ozo moeilijk. Als ik mijn vrienden zo mis he, waarom bel ik ze dan niet op ofzo? Waarom doe ik er niet wat mee? "Omdat je bang bent ze weer kwijt te raken". Mijn ogen vullen zich weer met tranen. Godver waarom die stomme tranen altijd?! Ik veeg ze verwoed weg en laat me in het kussen vallen, doe het licht uit en zak weg in een onrustige slaap.
Ik kijk naar mijn moeder. Ze pakt spullen. Papa is beneden. Ik weet niet wat hij doet. Misschien is hij buiten met Ronnie. Ik kijk weer naar mama. Ze pakt in! Misschien gaan we wel op vakantie. Ik draai me naar de spiegel die op de kast van mijn ouders. "Wat is dit dan?" In de spiegel staat een meisje met rood-omrande ogen en uitgelopen mascara. Ik, denk ik, dat ben ik. Ik kijk de kamer weer rond. Mama heeft zich naar mij toegedraaid. Ze huilt. "Liefje het spijt me! Het spijt me zo! Vergeef het ons alsjeblieft. We moeten gewoon weg". Ik weet ergens wel waar dit overgaat. Ik wil mijn mond opendoen, vragen wat er is. Maar het lukt niet. Ze kijkt me aan, pakt de koffers en verwdijnt dant de trap af. Voor altijd. Ik kijk weer in de spiegel. Ik huil zie ik. Ik voel het niet.
Ik voel niets.
Gammel word ik wakker. "Wat een kutdroom" denk ik. Ik loer op de wekker en zie dat het 8 uur is. Vandaag moet ik niks geloof ik? Misschien naar Hurley. Ik draai me nog een paar keer om en ga dan maar eens douchen. Als ik helemaal klaar ben is het 10 uur. Vandaag is het zaterdag. Ik besluit dan toch maar naar Hurley te gaan, al is de kans groot dat ik cb weer tegen kom. Ik vind er wel wat op.
Als ik er ben word ik vrolijk begroet door Janice. "Goeiemorgen Liz, jij bent er wel vroeg voor een zaterdag ochtend" zegt ze. Ik haal mijn schouders op en zeg dat ik niks te doen had. "Je kunt mij wel weer helpen als je wilt? Ik ga vandaag naar het hotel waar Lady Gaga overnacht om de kleding te brengen voor haar en die jongens. Jou hulp kan ik er wel bij gebruiken" zegt ze. Ik kijk naar het hoopvolle gezicht van Janice. Ik kan het niet opbrengen om nee te zeggen dus antwoord ik: "Als het niet te lang duurd ga ik wel mee". "Ach dat weet ik niet precies, maar ik ben blij dat je meegaat. Dan gaan we daarna wel ergens lunchen". Ik knik dat het goed is en loop door. "Ho ho, ik ga zo hoor ik heb daar om half 10 afgesproken" zegt Janice. "Oke dan, ik ga wel alvast naar je auto toe".
Reacties:
woooot!!
snel verder!!
ik lief dit verhaal zoooo hard<333
kan niet wachten op het vervolg! =D
xx<3
heyy
snel verder