FanFic.nl

Oude sa's

Broederliefde, nooit van gehoord

‘Waarom ben je nou weer zo druk Kura?’ Vroeg mijn oudere broer geïrriteerd. Wanneer is hij dat niet geweest? ‘Mijn vriend komt slapen, weet je nog? Ik wil dat mijn kamer een beetje opgeruimd is als hij komt. En nee, je zal geen last hebben van hem. We zijn gewoon in mijn kamer, eten ook in mijn kamer.. Ik heb al het eten in mijn kleine vriezer gedaan enzo.’ Zei ik en zette de matrassen goed. Ik heb geen goede bed. Het is deze week kapot gegaan. Mijn broer keek me streng aan. ‘En?’ ‘Ja Réwera, ik heb jouw eten ook gemaakt. Het staat beneden klaar in de koelkast. Ik heb ook je eten klaar voor de rest van de week.’ Zei ik en precies toen ik week zei, sloeg hij de deur hard dicht, waardoor mijn stapel met opgevouwde kleding omver viel. Ik zuchtte en voelde een paar tranen opkomen. Ik opende mijn lade en begon te zoeken naar iets. Ik gooide bijna alles weg door een halve paniekaanval maar vond het alsnog. Ik legde het rustig op mijn bureau en deed de andere spullen terug. Ik sloot de lade, pakte wat ik nodig had en ging zitten op mijn matras. Ik opende het en keek wat ik had geschreven.
‘Hallo, ik ben Kura Ahren, 18 jaar, en woon in een huis alleen met mijn broer(23 jaar). Mijn ouders zijn gestorven toen ik 2 jaar was en sinds dien moest mijn broer op me passen. Normaal zou het moeten zijn dat je broer lief voor je is en dat je er soms wel ruzie mee maak, maar bij mij is dat anders. Hij misbruik en mishandelt me al sinds ik 8 ben. Ik kan de politie niet inschakelen omdat hij me dan bedreigt.
Ik kon nog wel gewoon naar school, maar daar werd ik erg gepest. Normaal, als je van school komt (en als je weer eens gepest ben) denk je dat je thuis lekker veilig ben en dat je liefde krijg. Bij mij dus echt niet.
Ik moet alles doen thuis. Ik moet de vaat doen, de kleding wassen, alles schoonhouden, eten maken, boodschappen doen etc etc. Het gaat eindeloos door. Als ik iets perrongeluk niet heb kunnen doen, komt hij weer met een scherp, lang voorwerp en begint hij met slaan, waar hij maar kan en wilt. En dan slaat hij me vaak ook met zijn vuisten, dat hard aankomt, samen met zijn ringen die hij altijd om heeft.
Vaak heb ik gedacht aan zelfmoord, maar dat wil ik niet. Ik leef nog voor mijn vrienden. Iedereen zegt dat ik mezelf snijdt en dat ik Emo ben. Maar dat ben en doe ik niet. Bij mij kan je geen papiertje met een naam daarop plakken. Ik ben wie ik ben. Maarja...’
Tranen stonden weer in mijn ogen. Ik wou verder lezen, maar de bel ging. Ik keek in de spiegel of mijn make-up was uitgelopen en rende naar beneden. Ik opende de deur en ik zag mijn vriend staan. We zeiden elkaar gedag en gaven elkaar een dikke knuffel. Mijn broer kwam binnen, in de gang, en keek ons aan. ‘Réwera? Dit is Bill.’ Zeg ik voorzichtig. Bill stak zijn hand richting hem. Réwera keek een beetje vies naar hem. Ik keek hem vragend aan en toen gaf hij Bill snel een hand. ‘Haay.’ Zei hij kortaf en liep naar boven. ‘Sorry, hij is niet zo van mensen die binnen komen. Er komen ook niet zo veel mensen voor mij binnen.’ Zei ik en keek Bill aan. ‘Ok. Wat gaan we doen? Een spel ofzo?’ Vroeg hij blij en opgewonden. Ik lachte en we gingen naar mijn kamer. ‘Netjes opgeruimd.’ Zei Bill toen we binnen kwamen. Ik bedankte hem en ging naar de kast. Ik opende het en liet Bill alle spellen zien. ‘Oehhh..’ Zei hij en ging gelijk kijken. Ik ging op mijn bed zitten en zag nog dat de schrift met mijn levensverhaal erin nog open stond. Ik sloot het snel en legde het ergens op mijn bureau, want als ik het in mijn lade zou doen, zou Bill vragen wat dat is, en dan ben ik erbij. En zeker als hij verder in mijn lade kijkt. Bill ging voor me staan. ‘Is dit spelletje goed?’ Vroeg hij lief en liet me het spel zien. ‘Ga zitten.’ Zei ik en wees naar de matras naast me. Ik zette het spel op en we gingen spelen.
Het werd al laat en we moesten gaan eten, dus haalde ik het eten uit mijn vriezer. We warmde het op en begonnen te eten. ‘Mmmmmm lekker. Heb je het zelf gemaakt?’ Vroeg Bill. Ik knikte en hij zette zo’n lieve glimlach op, dat ik ook een glimlach kreeg. Wat is dat toch een lieve jonge. Toen we klaar waren met eten bracht ik de borden naar beneden. ‘Wat doet die homo hier?’ Vroeg Réwera bazig en keek me met een dodelijke blik aan. ‘Je weet, hij is geen homo. En hij blijft hier slapen weet je nog?’ Antwoordde ik lief en deed de borden in de vaatwasmachine. Ik hoorde dat hij was opgestaan en dat hij achter me is gaan staan. Ik deed de vaatwasmachine dicht en zette het aan. Réwera pakte me aan mijn haren en sleurde me een beetje naar zijn stoel. ‘Je weet toch dat hier geen mensen mogen blijven? En zeker hij niet.’ Vroeg hij boos en begon allemaal slechte dingen over Bill in mijn oren te roepen. Ik stribbelde tegen, maar hij is te sterk voor mij. Zijn vrienden blijven erg vaak slapen enzo, en dan word het weer een rotzooi, dat ik dus weer op kan ruimen. Réwera duwde me hard tegen de grond. ‘En waag het niet om te gaan huilen bij je Billiewillie.’ Zei hij boos en plofte weer op zijn bed. Ik voelde de tranen weer opkomen en liep boos, maar ook bang de woonkamer uit. Ik liep naar boven en keek naar mijn deur. De tranen liepen over mijn wangen. Ik veegde ze weg en ging mijn kamer binnen. Bill keek op en zag me. ‘Wat is er?’ Vroeg hij en ik ging naast hem zitten. ‘Oh, niks hoor.’ Zei ik zachtjes. Bill sloeg een arm om me heen. Ik sloeg beide armen om hem heen en er viel één traan op zijn schouder. Hij versterkte zijn greep en gaf me een kus op mijn slaap. ‘Als jij zegt dat het goed gaat, geloof ik dat.’ Zei hij. Ik moest vechten om de rest van mijn tranen in te houden. Ik zuchtte en keek Bill aan. Ik zag dat hij tranen in zijn ogen had. Ik keek om me heen en zag dat mijn boekje weg was gehaald. Ik schrok een beetje en keek om me heen. ‘Bill, heb je misschien een boekje gezien?’ Vroeg ik met een klein beetje paniek in me stem. ‘Oh.. deze?’ Vroeg hij en haalde het boekje tevoorschijn. Ik knikte, nam het boekje aan en legde het weer terug waar ik ‘m had neergelegd. ‘Hoe lang ga je dit nog doen?’ Vroeg hij. Shit. Hij is erachter gekomen. Ik zuchtte weer. ‘Ik weet het niet meer. Ik kan niet meer, maar ik moet blijven.’ Zei ik snel en zachtjes en moest nog harder vechten om mijn tranen binnen te houden. ‘Voor je vrienden.’ Zei Bill zachtjes. Ik knikte en ik was te slap om mijn tranen in te houden. Ik zakte inelkaar en sloeg mijn handen voor mijn gezicht.
We zijn naar buiten gegaan, ookal was het 10 uur s’avonds. We waren naar het parkje achter ons gegaan en daar even bij een boom gaan zitten. ‘Wil je dit echt door laten gaan?’ Vroeg Bill toen we gingen zitten. Ik schudde nee en legde mijn gezicht op zijn borst. Ik liet een trillende zucht mijn lichaam verlaten. ‘Ik zou je echt weg halen als ik het kon.’ Zei Bill zachtjes in mijn oor. Zachtjes begon hij Ich Bin Da te zingen. Hij wist dat ik dat een te gek nummer vind en ik sloot mijn ogen om er van te genieten.
Ik opende mijn ogen. Ik weet eigenlijk niet waarom. Réwera was erg boos omdat ik gisteravond erg lang weg bleef. Ik ging rechtop zitten en keek om me heen. Ik zag Bill nog vredig slapen. Ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en stond op. Ik ging me maar douchen en omkleden. Onderweg kwam ik Réwera tegen en hij keek me vel aan. Hij zei niks en liep stevig door. Misschien wilt hij niks tegen me doen als er iemand anders in het huis is. Behalve als zijn vrienden er zijn. Die doen gezellig mee. Nadat ik had gedoucht en me had aangekleed ging ik terug naar mijn kamer. Ik pakte wat eten uit de koelkast en maakte wat klaar. Ik zelf hoefde niets te eten, ik had toch geen trek. Ik maakte Bill rustig wakker. ‘Bill, het is al half 1. Hier, ik heb eten voor je gemaakt.’ Zei ik zachtjes en zette het bord met eten naast hem. ‘Wat wil je erbij drinken?’ Vroeg ik er nog bij en keek hem vragend aan. ‘Euh.. Melk is goed.’ Antwoordde Bill slaperig. Hij ging rechtop zitten en keek naar het bord. ‘Mmmmmm, ziet er weer lekker uit.’ Zei hij blij en wreef in zijn ogen. Ik had een glas met melk gepakt en naast het bord gelegd. Hij at het lekker op en ik zat maar te kijken. Ik had toch niks te doen. Hij vroeg nog of ik wat moest, maar ik zei dat ik niks hoefde.
Rond een uur of 5 zeiden we elkaar gedag en ging ik naar binnen. Ik zag Réwera voor de trap staan. Hij keek me boos aan en liep rustig richting mij. Ik wist wat me te wachten stond. Ik kroop inelkaar, voelde hoe Réwera steeds meer dichterbij kwam en ik hoorde ook dat hij zijn speeltje mee had genomen. Ik rilde van angst en wou het liefste wegrennen en zo hard gillen als ik wou. Als snel voelde ik hoe Réwera me bij mijn haar vasthield en hoe hij zijn speeltje, een grote zware ketting van zijn scooter, tegen mijn rug aan sloeg. Ik kreunde van de pijn en al snel voel ik de tranen over mijn wangen stromen. Ik stribbelde niet tegen en zo ging het maar door. Hij bleef steeds harder slaan en de pijn verergerde steeds meer. Ik gilde niet, zei niks en deed niks, anders zou hij er meer van genieten en blijft hij met die ketting komen. De volgende keer komt hij wel weer met iets anders. Hij sleurde me mee naar mijn kamer en gooide me op mijn matras. Ik wou mijn longen uit mijn lijf schreeuwen van de pijn, maar vocht ertegen. Ik wou niet dat hij hiermee door zal gaan. Hij ging voor me staan en ik keek hem aan. Hij had zijn speeltje weggedaan en er een ander voor in de plaats gedaan. Ik keek naar zijn hand en zag dat hij een stok met een scherp uiteinde vast had. Ik schrok me dood. Ik werd nog banger als hij een stap dichterbij had gezet. Ik kromp inelkaar en kreunde van de pijn in mijn rug. Hij pakte me bij mijn kraag en begon met de stok te slaan op mijn hoofd. Ik kreeg pijn in mijn hoofd en voelde me steeds meer wegzakken. Mijn zicht werd ook steeds waziger en kon het bijna niet meer aan. Hij liet me los en ik keek voorzichtig richting hem. Wat ik kon zien was dat hij de stok boven zijn hoofd had en toen hij me sloeg, werd het helemaal zwart voor mijn ogen.
Ik opende mijn ogen met hoofdpijn. Ik ging rechtop zitten en kreunde. Alles deed pijn. Ik stond op en liep mijn kamer uit. Ik zag Réwera weer voor me staan. ‘Ben je hier gekomen omdat je meer wilt?’ Vroeg hij geniepig en ging voor me staan. Ik gunde hem niet eens een blik dus keek ik naar beneden. Hij sloeg met zijn vuist in mijn buik. Ik zakte inelkaar en Réwera begon te lachen. ‘Kijk me de volgende keer aan.’ Zei hij, pakte me bij mijn kraag en tilde me omhoog, zodat ik hem uiteindelijk wel móest aankijken. ‘Ja emo?! Is dat oké?!’ Hij schreeuwde zo hard in mijn oren dat ik een hoge piep hoorde.
Na anderhalve week heeft hij mij elke dag wel een feestje gegeven en begin ik er echt genoeg van te krijgen. Ik sluit me op in mijn kamer en doe geen klusjes meer, alleen die ik nodig heb. Elke avond lig in op mijn matras en heb ik pijn. Pijn overal, pijn in mijn hart. Ik ben elke dag op msn geweest en heb dan gepraat met Bill. Ik vertel Bill niet over wat Réwera die dag gedaan heeft, maar Bill komt er vaak achter dat ik niet blij ben, zeker als hij mij op de webcam ziet.
Ik opende mijn laptop en zag dat Bill online was. Ik klikte hem aan en begon een gesprek.
‘Haaaaaaaaayyyyyyyyyyyyy ’ Typte ik en druk op enter. Al snel zag ik dat Bill aan het typen was.
‘Heey Hoe gaat het?’ Kwam er tevoorschijn.
‘Muah... Met jou?’ Antwoordde ik gelijk. Réwera was vandaag weer geïrriteerd, dus zal er weer een feest komen met mij.
‘Met mij gaat het goed. Heb je nog problemen gehad met Réwera?’ Stond er ineens.
‘Mooi dat het goed met je gaat Maar hij is vandaag geïrriteerd :/’
‘Oh.. Das leuk (dus niet )...’ Typte hij terug en vroeg of ik mijn cam aan kon doen. Ik klikte op accepteren en zag hem ook zitten. Toen ik hem zag, werd het wat vrolijker in mezelf.
‘Als er iets is ben ik er voor je, dat weet je hè? (L)’ Typte hij snel en ik knikte.
Ik wou typen maar Réwera kwam binnen. Ik schrok me kapot en draaide me om, richting hem. Hij keek me met vuur in zijn ogen aan en had zijn vriend de stok weer bij zit. Ik wou mijn webcam uitzetten, maar was te laat. Réwera had de deur gesloten en me al bij mijn kraag gepakt. En het feest kon beginnen. Hij begon me weer te slaan met dat ding. Deze keer deed het het meeste pijn. De wonden waren nog niet geheeld en ze werden weer geopend. Hij zette een paar strepen met het scherpe punt op mijn rug. Ik schreeuwde het uit en hij genoot. Hij had nog zijn speeltje bij zit en begon daarmee ook te slaan. ‘Je weet zelf waarom ik dit doe!’ Schreeuwde hij. ‘Weet ik niet!!’ Schreeuwde ik terug. ‘Gvd! Jij bent echt dom hè? Emo dat je bent! Je moet alle klusjes doen!’ Schreeuwde hij erg hard in mijn oor en sloeg nog harder.
Ik loop over straat. Ik ben weggelopen. Tijdens het feestje van Réwera had ik mijn computer uit gedaan en ben ik uit het huis gerend. Ik weet niet waar ik naartoe zou gaan. Niemand wilt me toch in huis. Ineens zie ik het gesprek op msn met Bill. ‘Als er iets is ben ik er voor je.’ Zeg ik zachtjes. Ik heb overal pijn, maar ik loop gewoon stevig door. Ineens voel ik iemand me naar zich toe trekken en duwt me op de grond. Weer zie ik Réwera, die me weet met vuur in zijn ogen aankijk. ‘Wat ben jij van plan om te doen!’ Schreeuwt hij hard en boos. Ik zei niks. Ik ben boos. Boos en verdrietig. Ik stond op en liep weg. Toen Réwera weer richting mij liep draaide ik me op en sloeg hem keihard in zijn buik. Hij kromp inelkaar en ik begon overal te slaan en te schoppen. Al mijn pijn van al die jaren kwamen terug in mijn slagen of schoppen. Ik had het echt gehad. Toen ik een keer keihard tegen zijn hoofd aan schopte, bewoog hij niet meer. Ik liep weg en rende richting Bill zijn huis.
Ik belde aan en Tom deed open. ‘Heey Kura!’ Zei hij vrolijk en toen hij zag dat ik met tranen in mijn ogen hem aankeek, keek hij bezorgd. ‘Wat is er?’ Vroeg hij, sloeg een arm om me heen en bracht me naar binnen. Ik legde hem uit wat er allemaal was gebeurt en toen ik op de helft van mijn verhaal was, kwam Bill de woonkamer binnen. Hij schrok toen hij me zo zag zitten. Hij ging gelijk naast me zitten en luisterde stilletjes mee. Ze luisterde allebei goed naar me en troostte me.
En daar zitten ze. Allebei met een arm om me heen. Troostend. Ze slapen in mijn armen. Ik sluit mijn ogen en versterk mijn greep.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.