FanFic.nl

What he didn't have.. [Bandcest]

The tension is gone..

Handen glijden over lichte huid, zacht en warm, spieren trekken onder de liefkozing; Een dun lichaam holt zijn rug om wanhopig te smeken om meer, jammerende kreten ontsnappen trillende lippen. Haar ligt verspreid over zwarte lakens, blond als dat van een engel. Zweet glinstert op een naakt torso en heupen bewegen wanhopig. Het aanzicht was bedwelmend, als een glas rode wijn die door zijn huid lekt, gelijk zijn bloed in.

“Strify!”� Zijn naam, zo lief, uitgehijgd terwijl grijze ogen naar hem opkijken met liefhebbing. Zijn hele lichaam was gevuld met lust. En toen kon hij zichzelf zien, naakt lichaam boven de blonde schoonheid, haar plakkend in zijn nek, spieren samentrekkend op zijn gespannen rug. “STRIFY!”�

Zijn ogen sperden open, zwaar hijgend. De droom had zo echt geleken. Elke aanraking, elke kus. Ze blijven hangen, hem plagend met valse beloftes om meer. Strify schopte de lakens van hem af en begon aan zijn broeksknoop te prutsen. Moeizaam trok hij zijn broek over zijn heupen terwijl kermen zijn mond ontsnappen. Hij sluit zijn hand om zijn al harde lid, en in zijn hoofd smeekte hij voor de aanrakingen in zijn droom. Er zou geen wachten zijn, niet wat spelen en de tijd nemen, hij had bevrijding nodig en vroeg erom met heel zijn lichaam. Zijn handen waren ruw aan het trekken en draaien, zijn rug hollend van genot, explodeerde zijn gedachtes en lichaam. De spanning die zich in hem had opgebouwd vrijlatend. “SHIN!”� Huilde hij uit, tranen van frustratie liepen naar beneden over zijn roze wangen.

Zijn kamerdeur vloog open, de deurknop sloeg tegen de muur. Shin. Ineens realiseert hij zich dat hij de naam van de jongen had geschreeuwd, hard genoeg om het iedereen in een straal van een paar kilometer te laten horen. De drummers ogen waren groot, zijn mond hing open in shock toen hij realiseerde dat Strify niet had geroepen omdat er iets mis was.

Strify’s hart sloeg snel, en hij was bijna niet meer in staat om te ademen toen het object van zijn dromen en frustraties verscheen. En dan zag de zanger hem ook nog zo kwetsbaar, nu hij zijn geheim wist. “I-Ik.. H-het spijt me Strify. I-S-Sorry..”� Mompelde de langere man terwijl hij weg probeerde te lopen en de deur te sluiten, vallend over zijn eigen voeten. Maar de zanger was door genoeg gegaan op dat moment. Het blozen, het stotteren, de stammelende verontschuldigingen, alles aan de andere man had hem weer hard gekregen.

Terwijl hij de jeans van zijn enkels schopte, liep Strify naar de deur en greep de beschaamde man bij zijn schouders. Hij gromde zacht als reactie op het verlegen piepje dat Shin hem gaf en duwde de drummer ruw tegen de muur. Strify werd gegroet door heet vlees, die nek waar hij zo vaak over dacht. Waar hij zo vaak over droomde om zijn lippen er over te laten glijden.

Hij was aan het zoenen, likken, bijten, zuigen; alles wat zijn mond kon om zulke mooie geluiden uit het object van zijn verlangen te krijgen. Strify drukte tegen Shin, het langere lichaam vasthoudend tegen de muur met zijn eigen lichaam. Handen trekkend aan teveel kleding. En ineens werd zijn hoofd weggetrokken, weg van de zachte huid van Shin’s nek en lippen kwamen samen. Hun tanden klikten tegen elkaar en tongen draaiden en speelden. Nat en heet, wanhopig proberend zo dichtbij mogelijk te komen. “Shin-“

“Shut up.”� De ruwheid in Shin’s stem verbaasde hem en hij keek op. Strify greep zijn haar en trok zijn hoofd naar achter. Daarna drukte hij zijn lippen weer op die van de drummer terwijl hij weer op het bed viel. Nagels schraapten over huid toen ze aan kleding trokken, om zo snel mogelijk van elkaars kleding af te zijn.

Ze waren bijna panisch, net als dieren. Kreunen vulden de ruimte en de temperatuur steeg snel. Benen om elkaar heengeslagen, duwden ze hun heupen tegen elkaar. Lippen waren nauwelijks in staat om te scheiden, alleen om gehaaste woorden te zeggen. “Ik haal het niet.”� Hijgde Strify terwijl Shin’s vingers zijn harde lid bespeelde.

“Ik ook niet.”� Zei Shin. Hij had alle afstand tussen hen gesloten, borstkassen op elkaar en zijn gezicht in de nek van de zanger.

Strify trok aan de anders haar, haalde zijn vingers erdoor terwijl Shin in hem stootte. Hun kreunen kwamen gelijk en nagels werden in ruggen gezet. Dat voegde toe aan het genot en Strify liet hemzelf gaan.

Shin’s zette zijn tanden in de anders schouder, proberend om een schreeuw te dempen, zijn lichaam samentrekkend toen hij Strify tegen zijn buik voelde komen. Daarmee ging hij al snel ook over het randje.

De twee lagen uitgeteld op het bed, hoofden bij elkaar en zo min mogelijk bewegend om nog meer uitputting te voorkomen. Strify’s dag was beter geworden. Alle spanning was weg en voor een moment kon hij niet eens meer herinneren waarom hij gespannen was in de eerste plaats. Maar hij hoefde alleen maar naar de andere man te kijken, slapend in zijn armen, om het antwoord te weten. “Omdat ik jou niet had..”�

Reacties: