FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

37

Tom:
Toen iedereen klaar was met ontbijten ruimde we gezamenlijk de tafel af. ‘zo jongens, en wat zijn jullie plannen voor vandaag?’ vroeg Simone. ‘ik denk dat ik zo nog verder wil gaan pitten.’ Zei ik. ‘dacht het niet! Dan kan ik je net zo goed een week laten liggen. Wij gaan wel iets verzinnen.’ Zei Henna terwijl ze me een kus gaf. ‘ik wilde eigenlijk gaan kijken of ik Jumbie de lucht weer in kan krijgen.’ Zei Bill. ‘ja dat is wel een leuk idee.’ Zei Simone. Ik knikte. ‘ik ga dan wel dat auto ding van zolder oplappen.’ Gordon glimlachte. ‘kijk,hebben jullie toch nog wat gevonden om te gaan doen. Weten de dames ook al iets?’ Henna en Debio keken elkaar aan. ‘ja hoor. Als de jongens gaan knutselen gaan wij dat ook wel doen.’ Zei Henna. ‘ja, ik wil die mooie pop graag oplappen.’ Zei Debio vrolijk. ‘en ik die gitaarhoes als dat mag.’ Zei Henna. Gordon vroeg haar te laten zien welke hoes en zei dat ze die wel mocht hebben. Het was al een hele oude en de gitaar ervan was allang kapot gegaan. ‘nou ik zou zeggen gaat lekker aan de grote tafel zitten.’ Zei Simone. ‘wel eerst even het zeil over de tafel leggen ik wil geen verf of iets in die trant op mijn tafel hebben. Toch Gordon?’ dat laatste zei ze sarcastisch. Gordon keek haar verwijtend aan. ‘kon ik er wat aan doen! Jij wilde zo graag dat die bijzettafeltjes werden geschilderd!’ Simone schoot in de lag en duwde hem de kamer uit. ‘als jullie nog iets nodig hebben roepen jullie maar hé kinders?’wij lachte en knikte. ‘komt al goed mam!’ zei ik, en daarna volgde Simone Gordon de kamer uit.

‘waar zullen we beginnen?’ vroeg ik. ‘eerst maar eens kijken wat we willen gaan doen met onze voorwerpen.’ Zei Henna. Ik haalde het autootje tevoorschijn en bekeek het kritisch. ‘hmmm misschien even wat bijschilderen en kijken wat er aan de bedrading moet gebeuren.’ Bill haalde ondertussen het zeil voor de tafel tevoorschijn en Debio haalde de tafel leeg. Ik zette het autootje neer en liep vervolgens naar de schuur om daar wat spullen te zoeken. Bill liep achter mij aan en de meiden gingen zelf op jacht naar bruikbare spullen.

- enige tijd later-

Het was nu zo rond twee uur. Mam en Gordon hadden zich verder niet laten zien dus waren we zelf maar met zijn viertjes gaan middageten. Inmiddels hadden we al bijna alles opgeruimd en lieten we elkaar zien wat we gemaakt hadden.
Ik had het autootje opgelapt en zover gekregen dat hij het weer deed. Debio had een leuk ontwerp bedacht voor het autootje dus was ik ook wezen schilderen. Bill had aan zijn Jumbie lopen prutsen. Ik vraag me af of hij het nu daadwerkelijk gaat doen. Jumbie had een nieuw likje verf gekregen en een grote poetsbeurt zodat hij nu helemaal glom.
Henna had de gitaarhoes gepimpt. De eerst nog kale zwarte hoes was versierd met opgenaaide bloemen, een heleboel krullen, glitters, haar naam langs de rand en een logo van Tokio hotel. ‘waarom heb je die erop gemaakt?’ vroeg ik aan haar. ‘gewoon daarom. Het is een gaaf logo, het past er leuk bij, jij zit in die band dus dan gaat hij er zeker op en omdat ik gewoon gek ben op Tokio hotel!’ Bill moest lachen en klapte in zijn handen. Ik gaf Henna een kus in haar nek en legde mijn armen om haar nek heen. ‘nu niet teveel gaan hangen hoor! Dat is anders wel erg zwaar.’ Giechelde ze terwijl ze met haar benen wijd ging staan om meer stevigheid te krijgen. ‘hey Deb, laat eens zien wat jij met die pop hebt gedaan? Ik ben nu wel erg nieuwsgierig geworden.’ Zei Henna. Debio zette de pop op tafel. Voor mij was ze al bijna niet meer te herkennen. Debio had het porseleinen gezichtje van de pop extra wit gemaakt en de oogjes omlijnd met zwart. Er waren van die typische gothic krullen vanuit de ooghoekjes gemaakt en er was een lichte blos op de wangen gemaakt. De haartjes van de pop hadden ook een metamorfose gehad. Ze waren eerst bleek blond tot bijna wit neigend. Nu zaten er zwarte lokjes door en had de pop een pony die vanuit de middenscheiding zowel links als rechts schuin naar beneden liep. Ze had ook witte lange jurk aan met een heleboel kantjes en lintjes. Daaronder een stel zwarte lakschoentjes. Op haar hoofd was nog met wit kant een soort kanten haarbandje gemaakt wat met een lintje en strik onder het poppenkinnetje was vastgemaakt.
het was echt een soort emo- achtige pop geworden maar het zag er wel heel schattig uit. ‘die is leuk!’ zei ik. ‘ook al heb ik niks met poppen.’ Henna begon te lachen. ‘ben ik je lieve “popje”� dan niet?’ zei ze. ‘jawel jij bent mijn allerliefste popje van de hele wereld. Maar niet een gewone pop zoals je die in een winkel ziet ofzo. Jij bent mijn geheel en wel eigenste popje. Niet uit een winkel maar uit een hemel. Zo recht naar mij toe.’ Henna en Debio moesten giechelen. ‘nou ik denk anders dat jouw “popje”� met een omweggetje naar jou toe is gekomen.’ Zei Debio terwijl ze de pop opnam. Opeens hield Henna mijn gewicht niet meer en ging volop onderuit. Ik viel daardoor boven op haar en ik hoorde een kreun van Henna. ‘Tom ga snel van haar af!’ riep Bill. ‘straks plet je haar nog!’ ik probeerde zo snel mogelijk van haar af te komen en Debio plofte op haar knieën neer naast Henna. ‘Hen, alles goed? Niets bezeerd?’ Henna draaide zich om en ging zitten. ‘ja het gaat wel, ik zei je toch Tom! Niet leunen dat houd ik niet!’ ze wreef over haar armen en draaide haar polsen. ‘AAUUWW!!!’ riep ze hard toen ze haar linker pols probeerde te draaien. ‘bagger.’ Zei Debio. ‘Henna, ik denk dat je je pols hebt gekneusd laat eens kijken?’ ze hield heel voorzichtig haar pols vast en bekeek deze nauwkeurig. ‘Bill? Hebben jullie hier ergens verband of zoiets?’ vroeg ze en Bill liep naar een van de keukenkastjes en haalde daar een grote doos vol EHBO spullen uit.

Bill:
Even later had Henna een mooi verbandje om haar pols heen. Zodra ze weer op twee voeten stond gaf ze Tom een enorme klap op zijn achterste. ‘sorry dat moest even.’ Zei ze zo neutraal mogelijk. Tom keek haar verbaasd aan en wreef over zijn achterste. ‘oké…’ mompelde hij. Verder deed hij niets! Hij vond het oké dat hij zonet en opdonder had gekregen van haar! Normaal was hij enorm boos geworden als een van zijn vriendinnetjes hem sloeg. Terugslaan zou hij nooit doen maar de deur kon ze wel gelijk vinden.
Dit was even iets heel raars voor mij en ik schudde dan ook even mijn hoofd om weer terug op aarde te vallen.

Ik was zeker erg lang van de wereld geweest want Debio stond ook al voor mijn gezicht te zwaaien. ‘Bi-hill! Aarde aan Bill! Haaalloow!’ ik keek haar aan en lachte. ‘sorry was even weg met mijn gedachtes.’ Zei ik. ‘merkte ik. Ik vroeg of je nog meeging naar de achtertuin. Je wilde dat Jumbie geval van je toch testen?’ ik veerde op. ‘o ja, momentje.’ Ik stapte in mijn schoenen en pakte het vliegtuigje met afstandsbediening van de tafel. ‘komen jullie ook Tom en Henna?’ vroeg ik. Natuurlijk. Die twee zaten elkaar al weer uitgebreid te zoenen. Soms snapte ik totaal niets van hun. Het ene moment slaan ze rustig elkaar de hersens in en het andere moment staan ze weer te zoenen alsof er nooit iets gebeurd is!

We liepen gezamenlijk naar de achtertuin. Het was vrij koud dus haalde ik nog even snel mijn jack van binnen. Ik ging op het grasveldje staan en probeerde of Jumbie wilde starten. Een pruttelend geluidje klonk en niet veel later vloog hij al door de lucht. ‘hij doet het!’ riep ik opgewekt. Tom had zijn bestuurbare autootje op de grond gezet en liet deze nu een aantal rondjes rijden. ‘net twee kleutertjes vind je niet?’ zei Henna tegen Debio die moest lachen. ‘ja maar je kunt nooit te lang kind wezen niet?’ de meiden plofte op een paar tuinstoelen neer en keken naar ons.
Na een tijdje had ik het vliegen met Jumbie weer onder de knie gekregen en ik liet hem cirkeltjes vliegen boven mij hoofd. Ik leek wel een klein kind zo blij als ik was maar dat maakte mij toch niets uit. Tom was nog steeds bezig met zijn autootje. Opeens ging er iets mis met Jumbie. ‘hé barst! Hij wilt niet heen waar ik wil!’ zei ik. Ik probeerde het vliegtuigje naar links te krijgen maar het wilde niet. Nee Jumbie ging omhoog in plaats van linksaf. Met een noodgang vloog het vliegtuigje op Tom af. ‘Tom kijk uit!’ riep Henna. Tom hoorde haar waarschijnlijk niet. Jumbie vloog keihard tegen het hoofd van Tom. ‘aarg Bill wat is dit voor een geintje!’riep hij boos. Jumbie vloog nog steeds door de lucht en ik probeerde in paniek het ding stop te krijgen. ‘hij wilt niet luisteren!’ riep ik. Het vliegtuigje vloog weer in de richting van Tom. Dit keer zag hij wel dat het ding op hem afvloog. Tom rende snel weg. ‘Bill!!! Laat dat stomme ding stoppen nu!’ riep hij terwijl hij probeerde te vluchten. Ik probeerde wanhopig het ding te laten stoppen maar niets werkte. ‘hij is vastgelopen!’ riep ik met een overslaande stem naar Tom. ‘fijn voor je maar haal dat ding uit mijn buurt!’ riep hij terug. Jumbie vloog rakelings over Tom’s hoofd en vloog vervolgens weer achter hem aan. Het leek wel of Jumbie er op uit was Tom eens even goed onder schot te nemen en waarom? Geen idee!

Achter me hoorde ik Henna en Debio hard lachen. Ze hadden de slappe lach gekregen en hadden de kracht er niet eens voor om ons te komen helpen! Tom bleef maar rennen en rennen en Jumbie bleef hem maar volgen. Tom was bijna uitgeput van het rondjes rennen in de tuin dat hij door onoplettendheid over een steen in het gras viel.
Hij lag nu lang uit op het gras en nu kon ik het ook niet laten om te gaan lachen. Jumbie hield er plots mee op. De batterijen waren zeker leeg. Jumbie storten neer en lande op het hoofd van Tom die nog steeds met zijn gezicht in het gras lag. Tom krabbelde nu overeind en pakte mijn vliegtuigje stevig vast. Als je dit in een tekenfilm zou tekenen zou je nu zo een enorme kloppende ader bij Tom zijn slaap zien en van die vlammen in zijn ogen en zo. Tom kwam stampend met Jumbie in zijn hand op mij af. ‘dat rot vliegtuigje van jou vermoorde me bijna!’ riep hij. ‘nu ga jij er ook aan Kaulitz broertje!’ ik kreeg weer een lachaanval en begon weg te rennen voor mijn broer die mij met Jumbie nog steeds in zijn hand achterna kwam. Ik had een voorsprong door mijn lange benen en doordat ik een broek aan had waarmee je wel kan rennen. Maar Tom zou mij wel inhalen dat wist ik al. Hij had dik meer conditie dan mij. Lachend rende wij de tuin door. Althans, ik lachte en Tom was boos. Ik hoorde de meiden vanaf hun plaats nog steeds heel hard lachen. Het zou er vast heel komisch uitzien hoe wij nu achter elkaar aan rende.

Henna:
Tranen ronde over mijn wangen zo hard als we moesten lachen. Het zag er niet uit dat geklungel van de jongens. Debio zat ook al met tranen van het lachen naast me. Onze make-up was enorm uitgelopen en we hadden helemaal een blos gekregen. Opeens tikte er iemand op mijn schouder. Ik keek om en zag Simone naast ons staan. ‘meiden kunnen jullie even mee komen?’ vroeg ze met een grote glimlach toen ze onze gezichten zag. We knikte beide en volgde Simone mee naar binnen.

‘nou nou meiden, jullie hebben een gezonde blos!’ zei Gordon toen we de werkkamer van Simone binnen waren. We keken elkaar even aan en moesten toen lachen. Alweer. Simone pakte een paar zakdoekjes en gaf die aan ons. ‘ga eerst maar even die make-up bijwerken.’ We knikte en veegde even voor de spiegel de grootste vegen weg. Daarna gingen we zitten op een stel bureau stoelen bij het grote bureau van Simone.

‘nou meiden ik wilde even met jullie praten over iets.’ Ik knikte en zette mijn oren goed open…

Reacties: