FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

38

Tom:
‘eindelijk heb ik je!’ zei ik terwijl ik Bill op de grond wierp. Bill was nog steeds hard aan het lachen en ik werd er kriegel van. Ik ging boven op hem zitten en legde dat verdraaide vliegtuigje van hem in zijn haar. ‘en nu wil ik een sorry horen!’ zei ik tegen hem. Bill zei wat maar door het lachen was dat bijna onverstaanbaar. ‘wat zei je meneer?’ vroeg ik op plagende toon. Bill probeerde even diep adem te halen wat natuurlijk niet zo makkelijk ging omdat ik op hem zat. ‘ik kan geen sorry zeggen. Ik deed niets!’ zei hij een beetje lacherig. Hmmm hij had wel gelijk… dat stomme vliegtuigje sloeg op hol en Bill heeft geprobeerd hem te stoppen. Maar even goed. Het is zijn vliegtuigje! ‘ik wacht hoor?!’zei ik. Bill moest alleen maar meer lachen. ‘oké Tom jij wint wel. Sorry dan. Al kon ik er niets aan doen dat Jumbie niet mee wilde werken. Maar ga nu van me af mijn longen zijn bijna fijn geperst door je gewicht!’ ik kreeg een glimlach op mijn gezicht en ging toen van Bill af die zelf overeind kroop.
‘misschien kan Gustav beter eens gaan kijken naar Jumbie.’zei hij terwijl hij het vliegtuigje opraapte.

Ik keek eens om me heen. ‘hé Bill? Heb jij de meiden horen weggaan?’ vroeg ik toen ik zag dat ze niet meer in de tuinstoelen zaten. ‘nee, nu je het zegt. Waar zijn ze?’ net toen hij dat gezegd had kwamen de meiden weer naar buiten. ‘en waar waren jullie geweest?’ vroeg ik. ‘nergens.’ Zei Henna. Dit antwoord klopte al niet. ‘waahaar waren jullie!’ vroeg ik nogmaals op een zeurderige toon aan Henna. Die begon te giechelen. ‘zoals ik al zei, wij waren ergens anders.’ Ik bleef zeuren maar Henna zei telkens hetzelfde. ‘ergens en nergens.’ Nadat ik voor de negende keer vroeg waar ze waren geweest kreeg ik een mep van Henna en pakte ze mijn pet af. ‘doe niet moeilijk Tom! Deb en ik waren gewoon even binnen meer niet!’ ze zette mijn pet op en haakte haar arm in die van Debio. ‘en nu gaan deze twee meiden naar het winkelcentrum want we hebben spullen nodig.’ Zei ze. ‘waarvoor hebben jullie dan spullen nodig?’ vroeg ik. ‘gaat je niks aan nieuwsgierig aagje!’ zei Henna. ‘mag ik anders mee?’ vroeg Bill. ‘ik wil nog een paar bussen haarlak inslaan.’ Debio draaide haar hoofd even naar hem om. ‘sorry Bill, we gaan even met zijn tweetjes. Ehm, als meiden onder elkaar. We zullen wel een paar bussen haarlak voor je meenemen. Hoeveel en van welk merk?’ Bill wist even niets te zeggen en kwam pas na een paar secondes bij zinnen. Hij noemde het merk en de hoeveelheid er van de haarlak bussen nodig was. ‘weten jullie wel waar het is?’ vroeg ik. Misschien kon ik zo even vissen naar de reden dat ze alleen samen wilde. ‘Simone brengt ons en gaat met ons mee. We hebben geld bij ons en onze mobielen ook. En nee Tom, we gaan niet vreemd als je dat alleen al in je hoofd gaat halen dat we alleen weg gaan heeft te maken met dat we meiden zijn.’ Henna gaf me nog een vlugge kus op mijn wang en snel liepen de meiden naar binnen.

‘Dit klopt van geen kanten.’ Zei ik. ‘waarom niet? Ze gaan gewoon als meiden onder elkaar winkelen meer niet hoor Tom!’ Bill’s antwoord klonk logisch maar ergens wist ik dat ze wat anders gingen doen. Maar wat! Ik zou er wel achter komen! Zo makkelijk was ik niet om de tuim te leiden.

Na een aantal uur kwamen de meiden weer binnen. ‘wij zijn er weer hoor!’ zei Henna vrolijk. Ze had nog steeds mijn pet op en droeg nu drie tassen in haar handen. ‘wat zit daar in?’ vroeg ik nieuwsgierig. ‘haarlak voor Bill.’ Antwoordde ze droog. ‘dat kan niet allemaal haarlak zijn.’ Zei ik. Henna haalde haar schouders op. Debio gaf een tas aan Bill. ‘dit is je haarlak de rest is boodschappen.’ En daarna sleurde ze Henna de kamer uit. ‘die meiden zijn maar raar.’ Mompelde Bill terwijl hij naast me kwam zitten op de bank. Ik knikte en pakte een zak met skittles die Henna naar mij toe had geworpen.

Debio:
Ik was net op tijd. Henna zou met haar grote mond bijna alles verklappen. En het moest geheim blijven. Ik sleepte haar mee naar de werkkamer van Simone. ‘zo meiden hebben jullie alles?’ vroeg Gordon toen wij de deur hadden gesloten. Ik knikte en zette de tassen met spullen neer. ‘mooi zo dan. Kunnen we nu dan beginnen?’ Ik knikte opnieuw. ‘Simone zou zo meteen komen met het doek. Maar wij konden alvast beginnen met plannen. We moeten alleen zorgen dat Tom en Bill uit de buurt blijven. En Henna, ik denk dat je zorgvuldiger je antwoorden moet kiezen. Tom is nu al enorm aan het vissen.’ Henna keek mij aan en zuchtte toen diep. Tja het is ook zeker niet makkelijk. Zeker als ik weet wat er straks komen gaat. Tom gaat me vermoorden dat weet ik nu al. Maar later zal hij er alleen maar blij mee zijn. Maar ik zal proberen minder achterdocht te wekken. Beloofd.’ Simone kwam binnen en zette het enorme pakket wat ze bij zich had tegen de muur. ‘heb ik nog wat gemist?’

Reacties: