Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Teenage Wasteland [TC] » 34.
Teenage Wasteland [TC]
34.
Bill
Een ochtend van wolkgebroken zonlicht en adem. Hij ligt zo dicht tegen me aan dat we net niet versmelten, en elke zuchtende golf van zijn borst is een herinnering aan de voorbije nacht. Veel gefluister, gezoen, excuses die verloren gingen in elkaar, en een wereld van huid. Hij is onvoorstelbaar veel zachter en warmer dan ik me herinnerde.
Hij slaapt nog, niet te verwonderen. Het duurde even voor we konden slapen, bang voor wat we zouden missen van elkaar nu we eindelijk weer oog- en huidcontact kunnen maken. Waarom ben ik dan wakker? Ik kan het me niet herinneren, laat mijn oogleden weer omlaag glijden, als…
Geklop. Dat was het dus. Ik glijd met tegenzin bij hem vandaan en zoek mijn weg naar de deur. Pas wanneer ik mijn hand naar de deurknop uitstrek, besef ik dat ik niks aan heb. Geen tijd om mijn boxer te zoeken, ik sprint de badkamer in, die is dichterbij, en wikkel een pluizig witte handdoek om mijn middel.
‘Ik kom al!’ roep ik schor naar de bron van het geklop. God, dat zijn hopelijk geen fans. Nu ja, te laat voor die bedenking, ik heb de knop al omgedraaid. En aan de andere kant van de deur staat het enige wat deze ochtend nog beter kan maken. Charlie in een oversized shirt. Of een veel te kort jurkje, hangt ervan af hoe je het bekijkt.
‘Hey daar. Lekker geslapen?’
‘Nou...’ begin ik en wrijf door mijn haar, hou met mijn andere hand de handdoek stevig vast. Ze grinnikt en trekt haar wenkbrauwen op.
‘Oké, ik snap het al.’
‘Niet op die manier!’ Ik geef haar een duw en trek haar de kamer in zodat ik de deur kan sluiten. ‘We zijn gewoon lang opgebleven om te praten en zo.’
‘All right, ik geloof je wel. Maar...’ Ze legt een hand op mijn schouder en draait me naar zich toe. ‘Doen jullie dan nooit meer dan zoenen?’ Ik word knalrood en kan mezelf met de beste wil van de wereld er niet toe brengen om haar in de ogen te kijken.
‘Nou... Je weet wel…’
‘Handwerk,’ maakt ze mijn gedachte af, ik kan haar horen grijnzen.
‘Als je het zo wilt noemen.’
‘Maar verder niks?’
‘We hebben er gewoon geen behoefte aan.’
‘Geen seks, maar wel liefde. Respect. Niet veel koppels snappen dat nog tegenwoordig. Maar…’ Haar hand glijdt van mijn schouder naar mijn borst. ‘Passie en erotiek gaan veel verder dan dat. Seks in de technische betekenis van het woord is zo’n klein facet van een liefdesrelatie. Sommigen doen er hun hele leven over om dat te ontdekken, anderen leren het zelfs helemaal nooit. Maar als je eenmaal het besef hebt dat liefde bestaat uit waar je zelf comfortabel mee bent, heb je echte passie.’
‘Zo heb ik het nog nooit gehoord,’ mompel ik, me zeer bewust van die hand op mijn huid. Haar vingertoppen dansen over mijn borst, om mijn tepel heen, naar beneden, over mijn maag, mijn buik, mijn navel.
‘Seks is één van de weinige dingen waar ik echt goed in ben. Misschien omdat je nu eenmaal al doende leert.’ Ze glimlacht, gaat op haar tenen staan en drukt een zoen op mijn kin, net onder mijn mond. De nagel van haar wijsvinger ritst even langs de boord van mijn boxer en ik span automatisch mijn buikspieren.
‘Seks en penetratie zijn twee verschillende dingen. De ene vindt het fantastisch, de andere vindt het een bijkomstigheid, nog een andere heeft er gewoon zo weinig behoefte aan dat het zelfs niet in hem opkomt. Dat hangt allemaal af de twee specifieke personen in de relatie. Een liefdesrelatie is een dans, en geen enkele dans is identiek. Verschillende partners, verschillende dansen. En het duurt even voor je op elkaar bent ingespeeld. Maar als die klik eenmaal gemaakt wordt,’ en met een hand op mijn rug stuurt ze me naar de slaapkamer, ‘verandert een rustige, vertrouwde wals soms in een passionele, heftige salsa.’ Ze glimlacht als een kat en haalt haar schouders op. ‘Oké dan, seks en dansen. Ik ben goed in twee dingen.’
En in één beweging haalt ze haar shirt over haar hoofd. Haar donkerblonde haren rollen over haar schouders en rug naar beneden, de ringetjes in haar tepels blinken en de Garfield op de voorkant van haar slipje grijnst me stom toe.
‘Charlie… Wat…’
‘Maar zoals ik het hoor hebben Tom en jij nogal wat meegemaakt samen. En waarschijnlijk hebben jullie nog steeds een bepaalde terughoudendheid tegenover elkaar op dat vlak. Omdat jullie broers zijn, en elke logica zegt dat het fout is wat jullie voor elkaar voelen. En dus kunnen jullie misschien wat hulp gebruiken op het vlak van hartstocht, verlangen en seks.’
‘Bill? Tegen wie praat je?’ Tom schuifelt onder het laken, duwt zich overeind en veegt door zijn ogen. Als hij eindelijk ziet wie er aan het voeteneinde staat, zakt zijn mond bijna komisch open. Charlie plaatst haar handen op haar heupen en trekt haar wenkbrauw ondeugend op.
‘Goeiemorgen, slaapkop.’
‘Wat heb ik gemist?’
‘Niks. We gaan net beginnen.’ Ze kruipt op de matras, trekt de dekens achteruit en glip eronder, naast Tom die nog steeds kijkt alsof hij probeert uit te vissen of hij wakker is of droomt.
‘Kom je nog?’ vraagt ze. ‘En laat die handdoek maar uit.’ Ze morrelt met haar handen onder de lakens en even later zeilt Garfield richting tapijt. ‘Kom dan.’
Onhandig en vreemd licht vanbinnen kruip ik aan haar andere kant in bed. Ze trekt me dichter tegen haar aan, en ik hou huiverend mijn adem in als elk stukje van mijn lijf dat van haar aanraakt, zonder enige gíªne. Haar billen drukken brutaal tegen mijn onderbuik, mijn hand vindt maar geen plaats om tot rust te komen zonder dat het al mijn aandacht wegzuigt. En tussen mijn benen kriebelt het, iets wat Charlie duidelijk merkt want ze krult haar rug en schouders tegen me aan in wat ik alleen maar als een goedkeuring kan zien.
‘Tom, je hoeft niet zo te staren. Ik bijt heus niet.’ Tom knippert de verbijstering uit zijn ogen, slikt de droogte in zijn keel weg, mompelt iets en glijdt dichter tegen haar aan. De dubbele druk van haar borsten tegen zijn borst, haar lippen in het putje tussen zijn sleutelbenen net onder zijn keel. En zijn hand zoekt zijn plekje in het dal tussen de heuvels van haar heup en haar taille.
Strelend over haar huid, allebei, raken onze vingers elkaar, zoeken over haar heen. Ik voel zijn buik, hij streelt mijn arm. Driestemmig ademen verzwaart, wordt zacht hijgen. Ik laat mijn lippen dwalen tussen haar schouders en ga met mijn nagels langs zijn rug. Charlie krult haar nek achteruit en drukt haar billen steviger tegen me aan…
‘Komen jullie nog ontbijten of hoe… Holy mother of God!’ Georg. Typisch. Kan zich normaal gezien niet voortbewegen zonder lawaai te maken als een kudde olifanten, en uitgerekend vandaag besluipt hij ons. Soms zou je hem toch…
‘Deur dicht!’ roept Tom en keilt zijn kussen naar de bassist.
‘Gustav! Kom kijken, dit wil je niet missen!’ Georg grijnst zo breed dat het lijkt of zijn gezicht in tweeën splijt. Gustavs gezicht verschijnt ook om de hoek. Hij knippert een paar keer langzaam en trekt dan een bedenkelijk gezicht.
‘Als Georg en ik ook een paar weken gaan lopen ruziën, krijgen wij dan ook zo’n goedmaakgeschenk? Want in dat geval ga ik het serieus overwegen.’
‘Ja, ik neem aan dat de ruzie nu is bijgelegd, jongens? Het lijkt me moeilijk om kwaad te blijven op om het even wie in die positie.’ Georg kan duidelijk z’n lol niet op. Gustav verdwijnt plots de kamer in en komt even snel weer terug. Met zijn camera.
‘Lachen!’ En voor iemand ook maar iets kan zeggen heeft hij al afgedrukt. ‘Het spijt me enorm, maar dit was een Kodakmoment.’
‘Gustav,’ zeg ik zo rustig als ik kan. ‘Je beseft toch dat ik je zal moeten doodslaan met een baseballknuppel als die foto ooit op onze homepage terechtkomt?’
‘Misschien heb ik dat er wel voor over,’ zegt hij peinzend. ‘Gewoon om jullie gezichten te zien.’
‘Erg grappig, en nu wegwezen.’ Grinnikend trekken ze de deur dicht en ik laat mijn hoofd met een zucht weer in het kussen vallen. Charlie draait zich op haar rug en giechelt naar het plafond.
‘Geen slechte start van jullie eerste dag als hernieuwd koppel, waar of niet?’
And let the sun wrap its arms around me
And bathe my skin in water cool and cleansing
And feel, feel what its like to be new
Cause in my head there’s a greyhound station
Where I send my thoughts to far off destinations
So they may have a chance of finding a place
where they’re far more suited than here
And I cannot guess what we'll discover
When we turn the dirt with our palms cupped like shovels
But I know our filthy hands can wash one another’s
And not one speck will remain
And I do believe it’s true
That there are roads left in both of our shoes
But if the silence takes you
Then I hope it takes me too
So brown eyes I hold you near
Cause you’re the only song I want to hear
A melody softly soaring through my atmosphere
Where soul meets body
Where soul meets body
Where soul meets body
And I do believe it’s true
That there are roads left in both of our shoes
But if the silence takes you
Then I hope it takes me too
So brown eyes I hold you near
Cause you’re the only song I want to hear
A melody softly soaring through my atmosphere
A melody softly soaring through my atmosphere
A melody softly soaring through my atmosphere
A melody softly soaring through my atmosphere
Reacties:
‘Als Georg en ik ook een paar weken gaan lopen ruziën, krijgen wij dan ook zo’n goedmaakgeschenk? Want in dat geval ga ik het serieus overwegen.’
GENIAAL!!!!!!!! X'D
SNEL VERDER!!!!!!
Hell YES voldoet het aan de verwachtingen! <3
Dit stuk was geweldig x'D
Ik was eerst in aww-stand: "Aww, ze zijn weer bij elkaar, hoe lief!"
Bijbehorende quote:
Een ochtend van wolkgebroken zonlicht en adem. Hij ligt zo dicht tegen me aan dat we net niet versmelten, en elke zuchtende golf van zijn borst is een herinnering aan de voorbije nacht. Veel gefluister, gezoen, excuses die verloren gingen in elkaar, en een wereld van huid. Hij is onvoorstelbaar veel zachter en warmer dan ik me herinnerde.
En toen: Omg, Charlie x'D
En in één beweging haalt ze haar shirt over haar hoofd. Haar donkerblonde haren rollen over haar schouders en rug naar beneden, de ringetjes in haar tepels blinken en de Garfield op de voorkant van haar slipje grijnst me stom toe.
En toen: *Nadezh plat*
‘Gustav! Kom kijken, dit wil je niet missen!’ Georg grijnst zo breed dat het lijkt of zijn gezicht in tweeën splijt.
Echt, echt, meesterlijk <3
Zoals altijd eigenlijk ^^
En nu ga ik aan Schemering/Periferie klooien
Iloveyou
Whahahah, omgosh. Georg die binnenkomt! x'D
Ik ging echt stuk!
Ik vind het echt zo mooi geschreven. Op de manier hoe jij het schrijft word het geen standaart ''hoi, hoi, ik hou van je, ik ook van jou, *bed in*'' twincest. Jij schrijft gewoon mooi eromheen en alle gevoelens enalles... echt gewoon prachtig<3
OMG dat had ik niet verwacht!! ineens floep Georg in the house
en Gustav met z'n Kodakmoment
snel verder svp
x-x-x