FanFic.nl

In Rainier, Oregon

[Twee]

Langzaam loop ik richting de Rainier Jr/Sr High School. Het is een niet al te grote school, met mij erbij heeft het welgeteld 589 leerlingen, verdeeld over zes jaren. Camilla wilde mij eerst naar North Columbia Academy sturen, waar maar 29 leerlingen opzitten. Moeilijk om dan niet op te vallen, dus dat ging gelukkig niet door. Erg veel is er sinds de vorige keer niet veranderd, en ik vind zonder problemen de administratie. Achter glas zit een vrouw van ongeveer vijfenveertig jaar. Haar krullen komen tot amper over haar oren, haar bril zit scheef en ze kijkt gespannen met haar rode hoofd naar een blaadje. Ik snuif en neem haar geur in me op. En nee, ze ruikt niet echt lekker. Niet vies, dat niet, maar, hoe erg het ook is, ik vind jongeren altijd lekkerder ruiken. En ja, een school is dus voor mij niet de perfecte omgeving, maar het moet.
...dan moet ik Jesse’s ouders inlichten, maar die vader is zo angstaanjagend, zelfs aan de telefoon... Ik onderdruk een giechel en kuch even om mijn aanwezigheid duidelijk te maken. De vrouw kijkt geschrokken op, en duwt haar bril een stukje verder haar neus op mij beter te bekijken.
Dat zal wel de nieuwe leerlinge zijn. Eerste dag, en nu alweer te laat. Gaat lekker...‘Chloë Wilson?’ leest ze op van een ander papiertje en kijkt me vragend aan. Ik knik en ontvang een rooster.
‘Op dit moment heb je al een kwartier wiskunde,’ zegt ze minachtend en snuift een keer. Ik bedank haar en loop expres de verkeerde kant op.
Dat kind loopt ook nog eens de verkeerde kant op. Waarschijnlijk is de les al afgelopen als ze aan komt zetten. Ik heb geen tijd om haar te helpen, ik moet die vervelende vader nog bellen.. hoor ik nog achter me, en met een grote glimlach om mijn lippen loop ik langs een paar lokalen. Ik neem lucht in me op en ruik allemaal lekkere geuren, geuren van bloed. Gelukkig is er geen geur die te dicht bij onweerstaanbaar komt. Ik probeer me af te sluiten voor iedereens gedachten, aangezien ze uiterst oninteressant zijn. Een meisje loopt bij scheikunde een hoofdstuk voor, en het meisje naast haar kan er niet tegen aangezien zij de beste wil zijn in scheikunde. Erg vervelend om dit allemaal te horen. Maar soms kan het handig zijn. In gedachten verzonken heb ik nog net op tijd door dat ik ondanks mijn omweg alweer bij het lokaal ben. Ik leg mijn hand op de deurknop en adem een keer diep in, om daarna hard te kunnen zuchten. Maar als ik inadem, dringt opeens ontzettend vieze geur door mijn neusgaten naar binnen. Gadver. Wie ruikt er nou weer zó smerig? Ik draai de deurknop naar rechts en het klikje maakt duidelijk dat de deur open is. Tergend langzaam en zogenaamd verlegen open ik de deur. Ik verschuil mijn gezicht even achter mijn haren, draai me snel om om de deur weer te sluiten en laat mijn gezicht weer achter mijn haren vandaan komen terwijl ik me omdraai. Meteen stromen er gedachtes mijn hoofd binnen.
...oké, die is knap... Afkomstig van een niet lelijke jongen, met groene ogen en bruine krullen.
...een nieuwe leerling, twintig minuten te laat, gaat goed... Natuurlijk gedacht door de leraar. Zijn gedachten verschillen vrij weinig van die van de administratrice.
...mí­jn Coen kijkt zelfs naar haar, zo heel bijzonder is ze niet.. Een meisje kijkt me jaloers aan.
...ik wil ook zulk haar... Een meisje met vuilblond, halflang, golvend haar kijkt naar mijn haarbos.
...woow, die is bleek, is ze ziek of zo... Een jongen met blond haar kijkt me bezorgd aan.
...wat gebeurt er? Die dikhoofd is gestopt met praten. O, er is een nieuw iemand. Leuk, kan ik weer doorslapen... Ik glimlachte om deze gedachte van een slaperige jongen, ergens voor in de klas. Dan vangt mijn blik een jongen achterin de klas. Ik bekijk zijn zwarte haar, zijn gebruinde huid, zijn donkere ogen en ruik nog een keer zijn geur.
Fuck.
Ik zit met een weerwolf in de klas.
Reacties?

Reacties: