FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

39

Bill:
De meiden deden maar raar vond ik. De laatste tijd zaten ze de hele tijd samen te smoezen en zodra wij erbij kwamen hielden ze onmiddellijk op. Ook gingen ze vaak weg of met zijn tweeën ergens apart zitten. Ik had het idee alsof er iets gaande was wat wij niet mochten weten. Ik was wel een stuk minder achterdochtiger dan Tom. Die peinsde af en toe zichzelf helemaal gek!
Ik zat nu een beetje te kliederen op een kladblok. Teksten schrijven lukte niet helemaal. Ik kon niet de juiste woorden vinden. Uit verveling zat ik dus maar dingetjes te tekenen. Opeens kwam Tom stampend de trap af. ‘WAAR IS MIJN GIBSON GITAAR!!!!’ brulde hij door de woonkamer. ‘welke?’ vroeg ik heel neutraal. ‘WELKE? WELKE?! WELKE DENK JE!!! MIJN EERSTE GIBSON GITAAR! DIE AKOESTISCHE!’ Tom stond nu vlak naast mijn oor te brullen. ‘rustig Tom, ik hoef niet doof te worden. En gitaren verdwijnen heus niet zo maar. Misschien moet je eerst even goed gaan zoeken. Heeft de crew die niet gewoon meegenomen samen met de rest?’ Tom was op het randje van totale ontploffing dat kon je zien. Hij probeerde even rustiger te gaan ademen en zei vervolgens op een rustigere maar verbeten toon; ik heb heel goed gezocht Bill. En mijn eerste akoestische Gibson laat ik nooit bij de crew als ik naar huis ga. Dus ik wil NU weten wie hem heeft!’ ik legde zuchtend mijn kladblok weg en stond op. ‘kom dan gaan we aan mam vragen.’ Tom klauwde met zijn nagels in zijn handpalm alsof hij een stress balletje vast had. ‘niet zo zenuwachtig doen!’ riep ik hem toe terwijl hij achter mij aan liep.

In de keuken zaten mam en Gordon aan de eettafel. Tom wilde al gelijk naar voren stormen en een regen aan scheldwoorden neer laten vallen maar ik greep hem bij een paar dreads en trok hem terug. ‘mam, Tom is zijn eerste akoestische Gibson gitaar kwijt. Weet een van jullie waar die toevallig ligt?’ mam en Gordon keken elkaar even aan. Gordon antwoordde dat hij boven lag en mam antwoordde dat hij beneden lag. ‘waar dus?’ vroeg ik. ‘op zolder’. Zei Simone. ‘in de badkamer.’ Zei Gordon. Ze stonden hier dus gewoon glashard te liegen. ‘ja waar ligt hij nou!’ riep Tom ongeduldig. Simone en Gordon keken elkaar even langer aan en antwoordde toen tegelijk; geen idee!’ Tom kon je op dat moment wel bij elkaar vegen.
Debio en Henna kwamen binnen. Deb had overal verfvlekken en Henna zat onder een op ander glimmend spul en een heleboel pluisjes. ‘wat hebben jullie gedaan en weten jullie waar Tom’s eerste Gibson ligt?’ vroeg ik. Debio keerde haar hoofd weg en keek naar het plafond en Henna kreeg een kop als een boei. ‘meiden?’ vroeg ik. Ze liepen langs ons en mompelde iets als ‘nee, niet gezien.’ Tom schudde zijn hoofd. ‘is iedereen in dit huis gestoord ofzo!’ riep hij hard terwijl hij een klap op de keukentafel gaf. Ik zag vanuit mijn ooghoek dat Henna zich achter Debio verschool. Die twee verborgen echt wat! Tom had helemaal gelijk. Nu was geen twijfel mogelijk. Maar zou Henna weten waar Tom’s gitaar lag? ik schudde mijn hoofd.
‘ik krijg hier genoeg van!’schreeuwde Tom zowat. Hierna stampte hij de kamer uit en ging de trap op. Naar zijn kamer. ‘laat hem maar even.’ Zei mam toen ik naar hem toe wilde gaan. ‘het komt wel goed.’ Nou dat wist ik zo net nog even niet. Tom was enorm gehecht aan zijn gitaren. Zelfs als ik ook maar een vinger naar een van zijn heilige gitaren uit stak. Dan had ik vrijwel de kans dat ik daarna geen vingertje meer over had.

Henna:
Het voelde heel verrot dat ik Tom zo moest zien. Zeker doordat ik eigenlijk de schuldige hiervan was. Bill keek me aan en toen ik dat door had voelde ik me rood worden en wende mijn blik af. Debio stootte me aan. ‘gewoon normaal doen.’ Fluisterde ze. Nou ik kon alles behalve normaal doen! Mijn geweten zat me op de hielen. ‘je weet waarvoor je het doet.’ Fluisterde Debio tegen mij. Ik knikte langzaam alhoewel ik er toch nog moeite mee had.

‘wij gaan weer. We zouden alleen even wat te drinken halen.’ Zei ik zo normaal mogelijk. Bill keek ons nu al helemaal raar aan. ‘ja is goed hoor meiden.’ Zei Simone. Zij was onze redding. ‘komen jullie? Ik wilde nog even de stad in en ik wil dat graag doen met mijn meiden.’ Ik moest een beetje giechelen. Het leek net of wij de dochters waren en Bill en Tom gewone jongens in het huis. Totaal omgekeerd dus. We liepen naar de kapstok en pakte snel onze jassen. Voor de spiegel eventjes snel ons een klein beetje fatsoeneren en daarna gingen we met Simone de deur uit.

Bill:
ik werd echt gek of zoiets. De meiden deden gewoon zo vreemd. En mam speelde met hun mee. Gordon ook, wie nog meer? Was het een complot tegen mij en Tom? Ik wist het al niet eens meer en legde me daar maar bij. Ik was gelijk in een deprimerend humeur. ‘naar mijn kamer.’ Mompelde ik naar Gordon die de krant aan het lezen was.

In mijn kamer sloot ik de gordijnen. Het was nu donker in mijn kamer en het voelde prettig. Ik ging aan mijn kleine tafeltje zitten op een poef en leunde met mijn rug tegen de muur.
In de kamer van Tom hoorde ik gitaarmuziek. Dat was iets wat Tom deed al had hij behoefte zich even te uiten. Gitaar spelen.
Ik luisterde naar de melodielijn die hij opzette. Het klonk boos en verdrietig. Toch was het een heel fragiel nummer. Het leek wel of het elk moment kon breken. Het zette de muzikant in mij aan het werk en ik pakte een pen en papier van het tafeltje. Ik luisterde eventjes goed naar wat Tom speelde en al snel had ik een complete tekst in mijn hoofd die ik begon op te schrijven. Nadat ik deze af had begon ik te kijken hoe ik hem het beste kon zingen. Na een paar keer te hebben geprobeerd zat ik goed. Opeens merkte ik dat Tom was opgehouden en nu in mijn deuropening stond. ‘klonk goed.’ Zei hij waarna hij bij mij kwam zitten. Hij had een van zijn andere gitaren bij zich. Tom had er altijd drie thuis liggen. Een akoestische, een elektrische en een Gibson. Nu had hij zijn andere Gibson hier en begon het melodietje te spelen wat hij net ook had gespeeld. Ik zette in en begon te zingen. Het zou mooier zijn geweest met drum en basgitaar erbij maar zo met zijn tweeën klonk het ook niet verkeerd. We wisselde verder geen woorden. We speelde alleen maar een beetje met het nummer wat we gemaakt hadden.

Reacties: