FanFic.nl

Spread my wings

The story of a butterfly. [30]

http://img24.imageshack.us/img24/2182/magdalenafrackowiakcall.jpg Calli's doodsprentje.

http://www.youtube.com/watch?v=mZmIpOJzZyQ Butterfly van Journey

Regen maakt een fluisterend geluid in de bladeren van de boom voor het openstaande raam. Zomeronweer. De uitbloeiende magnolia ruikt overweldigend zoet in de junilucht.
Vandaag komen er voor het eerst in twee maanden geen tranen. Vandaag is een belangrijke dag. Voor mij, voor Calli, en voor ons dochtertje. Thalia. Net als haar moeder vernoemd naar een Griekse muze.
Thalia Kaulitz, geboren op 21 april 2009. De sterfdag van haar moeder.
Ik sta voor het raam van haar oude slaapkamer, onze kamer. Hier hangen meer herinneringen dan ik ooit zou kunnen opnoemen. En het tapijt zal waarschijnlijk eeuwig naar haar ruiken.
Niks is er veranderd sinds de dag dat we haar naar het ziekenhuis brachten. Alles ligt er nog precies hetzelfde bij. Een ode aan haar. Jewels volgt me als een schaduw en probeert steeds weer bij Thalia in de wieg te kruipen. Hij mist haar ook.
Tom stelde na de begrafenis voor om te verhuizen, maar dat kan ik niet. Ik wil het risico niet lopen dat ik ook maar iets van haar verlies. Hier heb ik met haar geleefd, veel te kort maar toch. In deze kamers wil ik onze dochter grootbrengen en van hen allebei houden, zoals beloofd.
Met het kleine meisje in mijn armen laat ik mijn gedachten dwalen. Naar de eerste dagen, wazig van verdriet. Naar de doop van Thalia, met Tom en Detlev als haar peetvaders. Een peetmoeder heeft ze niet nodig, ze heeft twee grootmoeders die nu al dol op haar zijn. En twee grootvaders, niet te vergeten. En Lexi, intussen verloofd met Detlev, ontpopte zich tot een gedroomde tante. Ze voelt als een zus voor mij, ook al ken ik haar nog niet zo lang.
Ik heb nog steeds geen idee hoe ik de voorbije weken ben doorgekomen. Ik ben van de ene kant van de spiegel naar de andere gekanteld. Zonder Calli, maar met Thalia. De ene liefde geruild voor de andere, alsof iets of iemand besloot dat ik hen niet allebei kon hebben. Twee engelen is teveel voor om het even welke mens om te bezitten, dus één van beide moest weer naar huis.
Ze zeggen dat later, veel later, na het verdriet uiteindelijk de aanvaarding komt. Ik denk dat ik vandaag dat stadium bereik. Calli missen zal waarschijnlijk iets zijn wat ik nooit meer afleer, en ik zal het nooit accepteren dat ik haar kwijt ben. Maar ze was op. Haar rollercoaster was ten einde. Ze was nooit erg goed geweest in remmen, en dus schoot ze maar uit de rails. Het is goed dat ze nu rust heeft. Het enige dat zal blijven pijn doen, is dat ze ons dochtertje nooit heeft kunnen vasthouden.
Ik streel vermoeid langs het slapende gezichtje, en zie de kleur van haar ogen voor me. Bruin met een gouden vermoeden eronder. Voor het weer lente wordt zal ze de ogen van haar moeder hebben.
Vandaag komt Calli’s laatste album uit, niet de cd waar ze aan werkte bij Helwig tijdens haar zwangerschap. Nee, in de laatste twee maanden van haar leven had ze stiekem met David een plan op poten gezet voor haar eerste album zonder de naam ‘Skitt’. Als Calli zou ze de wereld een tweede keer veroveren, dit keer zonder regenbooghaar, maar met haar hart op de snaren van haar gitaar. Zes nummers had ze af, en die komen vandaag uit in een afscheidsalbum. Calli - Spread My Wings.
Het laatste nummer hebben we op haar begrafenis ook gespeeld. Haar eigen stem en spel, zo zuiver en simpel, nog in studioversie, veranderde de hele kerk in een wolkbreuk. The Story of a Butterfly, bestaande uit stukjes tekst die ze over verschillende maanden bij elkaar had gesprokkeld. Het was alsof ze even tegen ons sprak, ons troostte, ons vertelde ze oké was. Dat doodgaan niet meer was dan de laatste stap naar vliegen.
Zo langzaam als ik kan sluit ik de hoge ramen. De opwaaiende gordijnen zweven weer naar hun plaats. Het tapijt dempt het geluid van mijn voetstappen naar de deur, Jewels trippelt naast me mee. Met een laatste diepe teug van haar geur sluit ik de deur en draai ze op slot, stop de sleutel in mijn broekzak.
Tom en ik hebben elk een kamer aan het andere eind van de gang, met ramen die uitkijken op de westkant van de tuin. Als ik op mijn bed sta, kan ik de treurwilg zien. Thalia’s wieg staat vlakbij het raam, zodat ze de zon en de maan en de sterren kan zien wanneer ze wakker is. Misschien voelt ze dan de aanwezigheid van haar mama, die daar ergens is, daar ben ik zeker van.
Het fluisteren ebt weg, de laatste regendruppels geven zich over aan de zwaartekracht. Ik leg mijn prinsesje onder haar witte lakens, druk een zoen op het zachte donshaar en schik haar knuffel wat dichter tegen haar aan. Op het kastje naast haar hoofd staat het doodsprentje van haar moeder. Ik wil dat ze haar gezicht kent, Calli mag geen vreemde zijn in haar opgroeien. Ik wil dat Thalia weet hoe mooi haar moeder was, en dat ze van haar houdt.
‘Bill?’ Tom staat in de deuropening achter me. ‘Gaat het?’ Ik richt me zuchtend op van het wiegje en strek mijn schouders. Een vage glimlach speelt om mijn lippen als de wolken uit elkaar drijven en elke druppel in de tuin één seconde lang opvlamt in het zonlicht. Hey, Calli.
‘Het is opgehouden met regenen.’

She never knew the meaning of the word
Or ever heard or felt of freedom
All she knew was looking out from windows
Streaked with her own tears and her own shadows
Within a cage, tried to escape
The silent rage
Cause no one ever listened
Behind her back, she's both wings tied
She will break free
She will not be denied

And so she
She flies alone
High into the great unknown
And no one there to tell her where to go
So she flies
Sweet butterfly

Counting every second, minutes turn to hours
Seems like years
The wait's eternal
Finally passed the point of all lost hope
She will break free
She will not be denied

And so she
She flies alone
High into the great unknown
And no one there to tell her where to go
So she flies
Like a butterfly

Within a cage
Tried to escape the silent rage
But no one ever listened
Behind her back
She's both wings tied
She will break free
She will not be denied

So she
She flies alone
High into the great unknown
She don't need me to tell her where to go
Sweet little butterfly

So she
She flies alone
Up into the great unknown
She don't need me to tell her where she goes
So she flies

Within a cage
Tried to escape the silent rage
Where no one ever listened
Behind her back
She's both wings tied
She will break free
She will break free
Sweet butterfly

Dit is het einde van Spread My Wings
Eerst en vooral wil ik Dorien bedanken., zij heeft mijn Calli laten leven!
Ze heeft een pracht verhaal gemaakt van Spread My Wings.
En natuurlijk wil ik jullie bedanken! voor de toffe reacties die we gekregen hebben, en voor jullie inleving in het verhaal ^^, Jullie zijn stuk voor stuk schatjes!
Ik heb een idee om een vervolg te maken op dit verhaal.
Wat gebeurd er als er op een dag geen Thalia meer in de wieg ligt?
Wat gebeurd er als Thalia door heeft dat ze heel haar leven in een leugen geleefd heeft?
Misschien komen jullie dat wel te weten in het vervolg van Spread My Wings.? ^^ Julie!

Reacties: