Hoofdcategorien
Home » Pokémon » Pokemon: New Legend » Episode 32: Het vuur van avontuur
Pokemon: New Legend
Episode 32: Het vuur van avontuur
Het was 10 s avonds. Nadat Andrew nog wat plezier had gemaakt met zijn Pokémon ging hij naar bed net als Brenna en Patrick. Brian bleef nog even op de begane grond van het Pokémon Center. Hij trok een jas aan, die altijd te leen waren bij het Pokémon Center als het buiten te koud was en je had geen jas bij je, en stapte naar buiten. Patrick en Andrew maakten nogal haast om naar het Pokémon Center te gaan. Zoveel haast dat Brian niet eens de kans had gekregen om de grote stad goed in zich op te nemen. Celadon City was volgebouwd met trotse gebouwen die eindeloos hoog leken. In sommige steegjes zag je kleine winkeltjes die echt van alles verkochten, overdag tenminste. Brian liet alles wat er afgelopen dagen was gebeurd op zich inzinken. Het was twee dagen geleden toen hij Vulpix ving en die vraag van Patrick. Hij was er nog steeds niet helemaal zeker van. Hij liep op een nieuwe kruising en tot zijn verbazing was schuintegenover een parkje dat nog open was. Brian stak de straat over en betrad het parkje. Er waren weinig mensen en veel Pokémon sliepen in hun nesten. Hier en daar knaagde er een Pidgey aan een takje. Het parkje was verstrooid met bankjes. Veel bankjes waren een beetje beklad door String Shots van de vele Caterpie en Weedle die hier rondkropen. Wonder boven wonder vond Brian een schoon bankje. Hij besloot te gaan zitten. Hij keek naar de sterren. Hij dacht na over zijn avonturen met Andrew en Brenna. Hij herinnerde zich hoe hij vertrok uit het kleine Pewter City en op reis ging naar steden als Cerulean City, Vermillion City en Saffron City. Nu was hij en Celadon City en het kon best wel het einde van zijn reis met Andrew en Brenna zijn. Hij pakte alle gevulde Poké Balls die hij had en liet zijn Pokémon eruit. Marowak, Eevee en Vulpix kwamen uit hun Poké Balls. Vulpix geeuwde nog wat, Eevee was vrolijk ookal was het nacht en Marowak, ach over hem hoefde je eigenlijk nooit zorgen te maken. Al zolang Brian hem had, heeft hij Marowak nog nooit zien slapen. Hij vroeg zich soms wel eens af waar de Grond-Pokémon zijn energie vandaan haalde om zijn sterke aanvallen te doen.
Hé jongens. Zei Brian tegen zijn Pokémon. Ik heb best wel een lastige dag voor de boeg.
Hij wond er geen doekjes om en eigenlijk wisten zijn Pokémon precies wat Brian bedoelde. Hij had het de afgelopen twee dagen vaker over zijn keuze gehad.
Wat vinden jullie wat ik moet doen.
Plotseling waren Brian en zijn Pokémon getuige van een enorme bliksemschicht. Eentje die nooit van Marowaks schedel had kunnen komen. Vulpix begon te rennen.
Wacht Vulpix. Zei Brian en hij rende achter zijn nieuwe aanwinst aan. Vulpix ontweek handig het verkeer dat op hem afkwam en stak zo de weg over. Brian, Marowak en Eevee hadden moeite om de kleine vos-Pokémon bij te houden. Toen ze buiten de stad waren ging het al wat makkelijker, Vulpix rende het bos naast Celadon City in. Weer was de bliksemschicht te zien en dit keer heftiger dan de vorige. Het was te hopen dat Vulpix niet geraakt werd. Plotseling schrok Brian. Hij zag rook. Hij rende nog harder het bos in. Er zou toch geen bosbrand zijn.
Brian rende naar de bron van de rook en waar hij bang voor was werd bevestigd. Het centrum van het bos stond in lichterlaaie. Maar waar is Vulpix.
VULPIX! riep Brian. WAAR BEN JE!
Brian kuchte, deze rook kan onmogelijk goed zijn.
Hij ontweek een brandende tak en beval Eevee en Marowak om te volgen. Brian rende langs een pad. Hij werd gestopt door een rivier, die blijkbaar door het bos liep. Hij zag een Seaking rondzwemmen.
Wat wou ik dat ik een Styler had. Dacht Brian nog even snel hardop, maar hij besefte dat er niks anders opzat dan de Seaking te vangen.
Eevee, maak hem boos met Sand Attack.
Eevee wierp wat zand richting Seaking. Deze sprong omhoog om de Sand Attack te vermijden.
Marowak, Thunder! zei Brian. Uit Marowaks schedel kwam een enorme elektrische kracht die Seaking trof.
Poké Ball nu! zei Brian. Hij wachtte ongeduldig totdat Seaking opgeslokt en gevangen was.
We hebben nog een vliegende Pokémon nodig. Zei Brian.
Hij keek in de lucht en zag een Fearow overvliegen.
Marowak, Thunder
Nadat Brian Fearow gevangen had liet hij deze uit zijn Poké Ball om op te vliegen over het bos. Hij gebruikte Seaking, die hij in zijn handen hield, om het vuur wat te doven. Ook Eevee hielp mee met zijn Sand Attack. Seakings Hydro Pump was super sterk en Brian had moeite om Seaking vast te houden. Brian hoopte dat Seaking geen last had dat het zo lang uit het water was. Helicopters kwamen Brian tegemoet.
Een mechanische stem zei: Maak je maar geen zorgen wij zorgen wel voor de rest. Doe die Seaking in de Poké Ball. Hij is erg uitgeput.
Dat deed Brian. De helikopters vlogen over het bos en lieten water los. Aan de randen van het bos waren groepen Squirtle en Wartortle bezig met het bestrijden van de brand.
De brand leek na een uurtje wel uitgewoed en Brian had goed zicht over het bos.
Eens kijken of ik Vulpix kan vinden. Zei Brian terwijl hij en zijn Pokémon goed rondkeken.
PIIX! was er te horen van beneden.
Vulpix! Zakken, Fearow! zei Brian.
Fearow knikte en landde in een boomvrij gebied van het bos. Al snel kwam Vulpix in de verte aanzetten.
Pix, pix! riep het en ging met zijn zes staarten richting Brian staan.
Je, wil dat we je volgen? vroeg Brian.
Vulpix knikte.
Goed, Fearow, keer terug. Zei Brian en hij liep Vulpix achterna, terwijl hij weer gevolgd werd door Eevee en Marowak. Vulpix nam Brian mee naar een ander open gedeelte van het bos. Toen Brian zag wat er op de grond lag stokte zijn adem. Een enorme gele vogel lag op de grond. Zijn vleugels waren bewapend met enorme stekels. Brian liep rondom de vogel.
Zapdos. Zei Brian verwonderd en hij kwam bij de rechtervleugel van Zapdos. De vleugel was net zo groot als de spanwijdte van de Fearow die hij net gevangen had. Brians aandacht werd getrokken door een klein object aan de rand van Zapdos vleugel. Hij ging er dichtbij staan. Het leek wel een doorn, alleen paars.
Wat het ook is, het moet eruit. Brian trok aan de doorn en werd getrakteerd op een enorme Thunder aanval. Brian deinsde naar achteren en werd gelanceerd tegen een verkoolde boom. Brian was gewond aan zijn rug, maar hij leefde nog.
Zon domme actie doe ik nooit weer. Zei Brian. Marowak! riep hij.
Marowak, jij bent immuun voor elektriciteit. Jij moet die doorn eruit halen.
Brian krabbelde overeind. Hij zag hoe Marowak trok aan de doorn. Zapdos gebruikte Thunder om zijn pijn te koelen, maar besefte waarschijnlijk niet dat het levensgevaarlijk kon zijn voor andere mensen en Pokémon. Brian zag hoe Eevee zichzelf en Vulpix verdedigde met Protect. Ze waren echter te ver om ook nog Brian bescherming te bieden. Als de Thunder nog een keer op hem insloeg, was hij er zeker geweest.
Trekken, Marowak, trek! zei Brian.
Marowak trok uit alle macht en werd gelanceerd, maar had in zijn handen de doorn te pakken.
Marowak, goed! was het enige wat Brian, naar buiten bracht voordat hij zich vermoeid liet zakken.
Zapdos was inmiddels rustig geworden.
De volgende dag was Brian weer op krachten gekomen. Hij zag hoe Marowak, Eevee en zelfs Zapdos genoten van Vulpix lichaamstemperatuur. Eevee gebruikte zelfs Vulpix staarten als deken. Brian stond op en merkte nauwelijks meer was van zijn rug.
Zapdos, zei hij, maar hij wist niet wat hij tegen het kolossale beest moet zeggen. Zapdos stond op en spreidde zijn vleugels uit en zette het op een vliegen. Hij had waarschijnlijk toch niet echt geluisterd.
Hé, we moeten naar het Pokémon Center. Zei Brian en hij en zijn Pokémon trokken weg uit het bos. Eenmaal uit het bos kwamen Andrew, Brenna, Bulbasaur, Golduck en Patrick hem tegemoet. Achter hem aan kwam een oude lange man aangewandeld. Het was Professor Oak.
Hallo, Brian. Zei Oak. We hebben heel lang naar je gezocht, je vrienden waren ongerust.
Oh, het spijt me. Jullie zullen me wel niet geloven als ik je zeg dat ik een Zapdos heb gered.
Je hebt een Zapdos gered? zei de professor. Hmmm Dat neem ik uiterst serieus, wat precies heb je gedaan?
Wel, eigenlijk heeft Marowak Zapdos gered. Marowak, mag ik die doorn eens zien?
Marowak gaf de doorn aan Brian, die hem weer aan Professor Oak aanrijkte.
Ik heb deze doornen eens eerder gezien. Zei professor Oak. Ineens schrok hij. Nee, het is nog erger dan ik dacht. Dit zijn gifpijlen. Dan geloof ik ook dat je Zapdos hebt gered. Waarschijnlijk dat rovers en stropers Zapdos op het spoor zijn en hem op deze manier willen verlammen.
Daarom is hij neergestort. Dacht Brian hardop.
Even over andere zaken. Zei professor Oak. Heb je al een keuze gemaakt over je Rangerschap.
Brian keek Brenna, Andrew en Patrick een voor een aan.
Ja. Zei Brian. Ik denk dat ik Ranger wil worden.
Patrick begon te dansen.
Ik wist het wel. Zei Patrick. Wij twee bij elkaar. Broer en broer.
Wacht even, Patrick. Zei Professor Oak. Ik geloof dat Brian nog een paar dingen op zijn hart heeft.
Brian dacht na.
Eehm zei Brian. Ik wil u eerst vragen of ik mijn Pokémon mag houden. Ik heb gehoord dat Rangers maar een Pokémon als hun partner mogen hebben.
Ik zie dat je een hechte band hebt met je Pokémon antwoorde professor Oak. Als ik je zou beperken tot één Pokémon, moet je er twee afstaan, dat gaat niet gebeuren. Deze drie Pokémon mag je houden. Pokémon die je met je Styler vangt moet je nadien vrijlaten.
Ik heb twee Pokémon gevangen om de brand te helpen blussen en om Zapdos te vinden.
Die Pokémon moet je vrijlaten. Zei professor Oak
OK, zei hij. Hij liep naar een beek en liet Fearow en Seaking vrij.
Bedankt voor jullie hulp, jongens. Zei hij. De twee lachten en namen afscheid.
Er zijn nog twee mensen waar ik afscheid van moet nemen. Hij rende op Andrew en Brenna af en gaf ze allebei een knuffel. Bulbasaur knuffelde Brians voeten.
Sorry, jongens. Zei hij.
Het geeft niet. Zei Andrew.
De Pokémon hebben jou nodig. Zei Brenna en ze liet hem los. En wij niet.
Brian grijnsde wat.
Grapje. Zei Brenna en ze lachte.
Patrick en Brian. Ik wil jullie zetten op de zaak over deze doorn. Zei Professor Oak. Het wordt jullie eerste missie samen. We gaan eerst naar Pallet Town, waar Brian zijn Styler krijgt.
Professor Oak keek naar Andrew en Brenna.
En jullie! zei Professor Oak. Maak me trots met jullie Pokémon. Ik heb jullie niet voor niks een Pokédex gegeven. Hij knipoogte naar de twee. De groep liep naar Oaks auto.
Brian nam voor de laatste keer afscheid.
Het ga je goed, Andrew. Zei Brian. Het ga je goed, Brenna.
We zien elkaar wel weer. Zei Andrew.
Beloofd! zei Brian.
Patrick stapte weer uit de auto.
Brian! riep hij. Niet zo sentimenteel, je bent toch zo langzaam.
Jaja, Patrick. Zei hij. Ik kom al!
Brian en Patrick stapten in en Oak trapte op het gas.
De auto reed weg en Brenna en Andrew zwaaiden ze uit, totdat de auto niet meer te zien was.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.