FanFic.nl

Fallen myself

24. de fotoshoot

Ergens in huis hoor ik een wekker afgaan. Waar weet ik niet en bij wie al helemaal niet. Ik gooi mijn kussen over mijn hoofd en kreun een keer. Naast me hoor ik Tom ook al bewegen. “Waarom word er nou weer een wekker gezet”� mompel ik. “Omdat we vandaag een fotoshoot hebben.”� Wordt er in mijn oor gefluisterd. “Mmm”� mompel ik en pak het dekbed steviger vast. Ik hoor gebonk op de deur. “Jaha”� gilt Tom. Ik knijp mijn ogen stijf dicht, in de hoop weer in dromenland te komen. Mijn droom was net zo fijn. Niet dat de werkelijkheid dat niet is. “Ik ga wel eerst douchen”� mompelt Tom. Ik knik. Niet wetend of hij het heeft gezien. Ik hoor zachte voetstappen weglopen. Niet veel later voor mijn gevoel voel ik zachte handen onder me. Met mijn ogen dicht blijf ik liggen. Ik word tegen een borstkast aangedrukt en ik voel dat ik naar beneden gebracht word. Daar word ik op de bank gegooid. Ik begin te kreunen. “Kun je niet voorzichtiger doen”� gil ik. “Nee schat”� klinkt de stem van Georg. “Maar we vertrekken over een half uur. Of je dus even wil opschieten.”� Ik zie dat Bill al wat te eten voor me neerzet. Langzaam pak ik mijn bakje cornflakes en eet het op. “Rebecca wat doe jij beneden”� hoor ik de vragende stem van Tom. “Vraag maar aan Georg.”� “Georg”� hoor ik Tom roepen. “Ja, ze heeft nog maar een half uur hoor.”� Zogauw ik mijn eten op heb ren ik naar boven. Ik hoor de lach van de jongens achter me. Een kwartier later sta ik aangekleed en wel beneden. “Zie je dat ik een stuk sneller ben, dan dat jij denkt.”� Lach ik. “Mooi toch.”� We lopen naar de auto en worden naar de fotoshoot gebracht.

Als we binnenkomen lopen er meteen een aantal meiden op ons af. Eentje neemt mij mee. We beginnen met deze kleren lacht ze. “Krijgen we meerdere kledingsets dan”� vraag ik. Ze schudt haar hoofd. “Nee, maar we weten nog niet precies wat je het best staat. Dus hebben we maar meerdere dingen meegenomen. Na veel passen en een beetje verstelwerk hebben ze dan eindelijk het juiste setje gevonden. Ik bewonder mezelf in de spiegel. Het is een rokje met verschillende lagen waar een doodskop op staat. Met Laarzen eronder die tot net onder mijn knieën komen. Een wit Topje met een heleboel gekleurde armbanden maakt het af. Ik heb een paar lange oorbellen in. Mijn haar word mooi opgestoken met hier en daar slierten los. Mijn make-up is niet te zwaar. Eigenlijk precies goed. Als ik me weer bij de jongens voeg hoor ik ze fluiten. Meteen siert er een glimlach op mijn gezicht. De fotograaf knikt goedkeurend. “Prachtig”� mompelt hij. “Nou ga allemaal maar daar staan. Rebecca in het midden en de rest er omheen.”� Klik, klik, klik. Georg, Gustav en Rebecca doe allemaal maar een stap naar voor. Weer een aantal foto’s. Er worden foto’s gemaakt van iedereen apart. Van mij met alle groepsleden. Nog een aantal groepsfoto’s. En dan blijken we klaar te zijn. Naar iets wat voor mijn gevoel uren duurde, kan ik mijn eigen kleren weer aantrekken. “Nu zit dat er ook weer op”� lacht Georg als ik weer bij hun sta. “Wat gaan we nu doen?”� vraagt Bill. Iedereen haalt zijn schouders op. Ik lach bij het zien van hun gezichten. “Jongens totaal geen ideeën?”� vraag ik. Verbaasd kijken ze mij aan. “Jij wel dan?”� Ik schud mijn hoofd. “Maar ik heb wel zin om naar Phoebe en Daphne te gaan.”� “Daar heb je je gisteren verstopt remember”� “Ja, maar toen was ik daar niet zo lang. En Georg had een afspraak maar die is niet echt bepaald doorgegaan. Dus… “ “Rebecca laat maar. We gaan naar huis. Het is laat zat.”� Ik trek een puppyblik, maar de jongens gaan toch niet overstag. Ze trekken me mee naar de auto.

Reacties: