FanFic.nl

Der Regen fällt.. [afgerond]

Chapter three.

Gustav stond op het punt om z'n achtertuin in te rijden toen vier jongens hem vastpakten en tegen z'n poort aanduwden. Angstig keek hij naar de gezichten van de jongens, maar hij herkende ze niet.'Waarom vallen ze me aan? Wat heb ik gedaan?' vroeg Gustav zich af.

Van alles schoot er door z'n hoofd, hij zag daarom de eerste klap niet aankomen.

De klap kwam recht in z'n maag, Gustav zakte ineen van de pijn en bet op z'n lip om te verbergen hoeveel pijn hij had. Alle klappen waren hard en raak, de jongens wisten waar ze hem precies moeten raken voor de meeste pijn. Met ernstige wonden lieten de jongens Gustav achter bij z'n achtertuin, niemand zou hem vinden tot de volgende ochtend.



De buurvrouw van Gustav, die altijd een late avond thee drinkt, had lawaai gehoort in de steeg en is gaan kijken. Ze zag hoe vier jongens weg rende en hoe haar lieve buurjongen,Gustav, achter bleef met een bebloed gezicht. Ze twijfelde geen moment en belde een ambulance.

Toen de ambulance ter plaatse was, was het lichaam van Gustav verdwenen. Zelfs het bloedspoor leiden hun naar nergens, de conclusie was meteen getrokken, de arme jongen was dood en z'n lichaam was meegenomen door iemand.



Even verder op was de jongen, dezelfde jongen die Tom en Bill om het leven heeft gebracht, bezig om Gustav aan een paal vast te binden. Gustav kon zich niet verroeren, z'n handen zaten goed vast gebonden aan een lantaarnpaal. De jongen die hem hier had vastgebonden kende hij ergens van, maar hij kon niet op de naam komen. De jongen keek tevreden naar Gustav's kapotte gezicht en gaf hem nog een schop tegen z'n benen.Een pijnscheut schoot door Gustav's been heen, Gustav was te zwaar toegetakeld om erop te reageren dus liet hij z'n hoofd gewoon hangen. Het enige waar Gustav aandacht, was dat hij de volgende zou zijn en daarna zou Georg aan de beurt zijn. Hij kon zijn tranen niet bedwingen bij die gedachten, hij was te moe en te zwak om zijn tranen tegen te houden. Niemand die hem kon horen, de jongen was weggelopen en heeft hem hier alleen gelaten, zonder hem iets aan te doen.

Dat was wat Gustav dacht, in werkelijkheid heeft de jongen hem een mes in z'n rug gestoken, door de kou heeft Gustav dat niet gevoelt en nu zit hij daar te wachten op zijn eind.



Gustav kreeg het steeds kouder, z'n houd werd steeds grauwer. De bloedplas achter hem werd als maar groter. Alles waar hij van hield zou hij nooit meer terug zien.

De glimlach van Demy, de grappen van Georg, Hij zou Tom nooit meer gitaar horen spelen en Bill zal hij nooit meer kunnen uitdagen voor een potje tafeltennis. De laatste dagen heeft ihj het al zonder Tom en Bill moeten doen, die dagen waren ondraagelijk en nu moest hij Demy en Georg achterlaten met hun verdriet.Hoe meer hij daar aan dacht, hoe meer hij zich realiseerde dat hij hier, op deze plek, zou sterven. Langzaam maar zeker zakte Gustav in een diepe slaap, een slaap die voor eeuwig zou zijn, een slaap waar hij nooit meer uit zou ontwaken...

Reacties: