FanFic.nl

Rules are made to be broken [TH]

Rules are made to be broken [TH] *33*

Nummer 15, nummer 17, nummer 19. Dit was het. Best nog wel een kast van een huis. Lichtelijk onzeker druk ik op de bel, ik hoor gestommel van de trap en twee stemmen die door elkaar heen praten. Dan word de deur opengedaan en zie ik Bill staan. 'Hey' zeg ik. Bill groet me terug, en laat me door. Hij complimenteert me meteen over me kleding en haar. Al wat zelfverzekerder loop ik door achter Bill aan richting de woonkamer. Daar zit Tom intensief met Georg een racegame te doen. Ik moest lachen om het gespannen gezicht van die twee. Alsof ze er de loterij mee konden winnen. Alleen Gustav merkt me op. Hij loopt naar me toe, en geeft me 2 zoenen op me wang. Ik laat me neerzakken op de bank, en aan weerzijden komen Bill en Gustav zitten. Tom en Georg hadden zich los weten te rukken van het spel, en waren er nu ook bij komen zitten. Het gesprek ging over van alles en nog wat. Het leek net of ik ze al heel lang kende, en het klikte dan ook goed tussen ons. Bill en Tom vertelden dat ze vroeger veel gepest werden op school, maar dat ze er mee leerden omgaan. Ik had begrijpend geknikt, en vertelde dat het bij mij op school ook zo ging, alleen had ik een aantal mensen die voor mij opkwamen, zo ook andersom. Ik merk dat vooral Bill aandachtig zit te luisteren. Heerlijk vond ik dat, sommigen mensen keken me wel aan, maar zaten met hun gedachten heel ergens anders. Bill was niet zo, hij kon echt luisteren als je wat zei. Die ogen die diep in de jouwe drongen, waardoor je soms verlegen moest wegkijken. Tom daarentegen, luisterde ook wel, maar meer op zijn manier. Het was grappig om te zien, dat de tweeling zo veel op elkaar leken maar toch zo verschillend konden zijn. Het was al gauw 12.00 uur, en buiten vielen de eerste druppels. We zouden eigenlijk gaan karten, maar met dit weer hadden we daar niet zo veel zin in. Dat werd dus een film kijken met z'n allen.
Nadat alles was klaargezet, zoals chips en weetikveel wat nog meer, lieten we ons allemaal neerploffen op de bank en duwde Gustav de film erin. Het regende buiten nu ontzettend hard, en de wind begon ook al aan te sterken. Op de bank zaten Tom en ik naast elkaar. De andere bank had Georg in beslag genomen, en Bill en Gustav hadden allebei een brede, zachte stoel uitgekozen. Bill drukte op 'play' en de eerste letters verschenen in beeld. De jongens hadden erop gestaan dat we een horror film zouden kijken met veel bloed en geweld. Typisch jongens, maar ik had er geen problemen mee. Als het eng zou worden kon ik altijd tegen Tom aankruipen toch?
Georg zat al verlekkerd naar het beeld te kijken toen de eerste bloedspetters verschenen. Ik schrok me meteen al het leplazerus toen er een of andere eng ding in beeld kwam, waardoor ik uit reflex naar Tom toe schoot. Die leek het niet erg te vinden, en sloeg beschermend een arm om me heen. Er volgden nog wat van die enge actie's waardoor ik aan het einde van de film nog net niet op Tom's schoot zat. Het zag er best wel heel erg klef uit, maar Tom had er totaal geen problemen mee. En natuurlijk ik ook niet.
Als de aftiteling uit het beeld verdwenen is, staan Bill, Georg en Gustav op. Ik merk dat ik het jammer vind omdat Tom waarschijnlijk nu ook op gaat staan. Wat alleen niet gebeurd. 'Blijven de tortelduifjes zo zitten, of gaan ze mee wat bij de snackbar halen?' vraagt Georg grijnzend. Tom mompelt dat wij wel hier blijven, en dat de anderen maar wat mee moesten nemen voor ons. Nadat die uit de deur zijn verdwenen, voel ik dat Tom me aan zit te kijken. Voorzichtig draai ik me hoofd wat meer, zodat we elkaar nu recht aankijken. Ik verdrink meteen in zijn helse mooie bruine ogen. En voel hoe hij me dichter bij hem op schoot trekt. Een arm in mijn nek, en zijn hoofd dat dichter naar me toebuigt. 5 centimeter, 4, 3, 2, 1. Dan voel ik het. Zijn lippen op de mijne.

Reacties: