Hoofdcategorieën
Home » Overige » 23'09'2007 [afgerond] » Chapter six.
23'09'2007 [afgerond]
Geschreven door:
Onderdeel van:
Laatst bijgewerkt:
9 okt 2009 - 20:15
Aantal woorden:
255
Aantal reacties:
1
Aantal keer gelezen:
214
Chapter six.
Daniëlle was engels, vandaag dat mn speach engels is.. Als je een vertaling wil, moet je me maar even een pb sturen.
Flashback 26 September, 2007.
‘I will never forget you,
eventhough we have to live without you here.
We all have known you for so long!
Sometimes I wanted to call you,
to tell you how much I miss you.’
Ik stopte even en slikte.. Maar ging verder.
‘I just simply forgot that you woudn’t awnser the phone.
I’m scared.
I’m not scared to cry or be mad.
I’m not scared very easily.
But I’m scared to be alone.’
Dat zeiden we altijd tegen elkaar. Ik begon te snikken. Daniëlle’s oma kwam naast me staan. God, wat hou ik van die vrouw!
‘I’m not running away from the feelings I have.
I’ll let them do their thing when they want to.
So I get why you did that too.
That’s what I’ve been telling you all along.
That’s something I’ll never say again.
We had a great time,
a time I’ll never forget.
A time no one would ever forget.
A time we’re going to look back to,
and smile about the amazing things we did.
No one will forget you.
No one could ever forget you!’
Nu moest ik toch echt even slikken hoor..
Dit was het stuk dat me altijd deed huilen. Maar ik ging verder!
‘You told me to know that if I come,
You’ll be waiting for me.
I already did.’
Ik barstte in huilen uit. Oma omhelste me. Ik draaide me weer om en was blij met m’n waterproof mascara, joh! Ik keek naar de familie, ik keek even rustig om me heen terwijl ze klapte voor me.
Ik zag haar vader zitten en ik rilde. Ik keek naar oma, ze zag het en wenkte naar Daniëlle’s vader en knikte.
Ze wist het!
Reacties:
egt heel erg mooi