FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

42

Tom:
De rest van de avond werd besteed aan feesten! Het was hartstikke gezellig. We hadden leuke cadeaus gehad en de taart die Mayi en Chidi gemaakt hadden smaakte heerlijk. En zag er natuurlijk geweldig uit! Negentien jaar alweer… een half mensenleven zowat. Althans, ik hoopte dat dit nog maar een klein gedeeltentje van ons leven was en dat er nog vele jaren zouden komen.

‘speech!’ werd er luid geroepen rond een uur of elf. Nee toch?! Ik had geen flauw idee wat ik zou moeten zeggen! Bill was meestal degene die wel wat kon verzinnen maar nu moest ik zelf ook wat zeggen…
Ik werd samen met Bill op de salon tafel geduwd en we kregen beide een glas drinken in onze handen. Er werd om stilte geroepen en ik mocht gelijk als eerste iets vertellen. Fijn wat nu!

‘eh… nou laat ik eerlijk wezen. Ik heb geen een idee wat ik zou moeten vertellen. Ik kan nu wel gaan vertellen hoe blij ik ben dat iedereen hier is maar ja dat is een beetje zinloos lijkt me.’
Ik keek naar Henna die me met een warme glimlach aankeek. Er schoot me plots wat te binnen.
‘ op mijn negentiende jaar alweer. Vandaag gestart officieel! Ik heb hele mooie dingen mee mogen maken in mijn leven tot nu toe. En ik mag hopen dat die nog niet zullen stoppen. Ik heb de beste broer die er maar kan wezen, mijn vrienden die me door dik en dun steunen, ouders die een ieder zichzelf kan toewensen, een succesvol leven met veel lol en plezier en natuurlijk een geweldige vriendin bij wie ik mag hopen oud te worden. De pubertijd ligt nu achter ons en we gaan verder met ons leven al zullen we onze kleuter streken natuurlijk nooit verliezen. Een nieuw hoofdstuk. Daarom toost ik op… het heden verleden en toekomst! Proost!’ er werd geklapt en gejoeld en we hieven allen onze glazen. Nu was Bill aan de beurt met zijn speech. Hij zocht even naar woorden.

Bill:
Ik zocht naar woorden. Tom had zijn speech heel mooi gedaan. Ik wist precies wat ik wilde vertellen maar het was lastig om het zo eventjes bij elkaar te brengen. Na een kleine stilte wist ik ongeveer hoe ik moest beginnen.

‘lieve mensen. Negentien jaar alweer. Negentien jaar op deze aarde. Het verwonderd me nog steeds elke dag. Als kleine kinderen begonnen met muziek en nu nog steeds. Gegroeid. We zijn niet alleen in leeftijd en uiterlijk gegroeid maar ook in succes. Bijna geen tegenslagen gekend. Ik wens mijzelf toe een leven vol vrijheid en vol muziek. En ik hoop dat een ieder hier dit ook zal kunnen krijgen.
Zoals Tom al zei, we hebben zoveel al. En daar mogen wij onszelf gelukkig mee prijzen.’
Mijn ogen dwaalde af naar Debio. ‘ ik kan me een paar dagen in mijn leven nog zo herinneren alsof ik ze weer precies op die plaats meemaak. Een daarvan was de dag waarop ik samen met mijn broer een meisje ontmoette. Een meisje wat mijn hart toen al op die plek stal. En die ik hopelijk nog lang bij me zal houden. Dankzij haar weet ik hier de woorden te vinden om een speech te houden voor onze negentiende verjaardag. Dankzij haar is mijn leven een stuk veranderd. Op een goede manier natuurlijk. Een vriendin voor het leven en hopelijk later ook mijn echtgenote voor het leven. Debio. Ik toost ook op jou. Jij bent mijn lichtpunt in mijn leven. Tom, ik toost op jou omdat jij alles voor mij bent. Mijn tweeling niet alleen maar ook mijn steun en toeverlaat. Mijn tweede helft voor eeuwig. Ik toost ook op alle vrienden hier aanwezig en daarbuiten. Zij kleuren immers mijn leven. PROOST!’

Iedereen begon luid te klappen en hief zijn glas een tweede keer. Ik stapte van de tafel af samen met Tom en de meiden vlogen ons om de hals. Ik zag dat Henna wat ik Tom’s oor fluisteren die hierop begon te grinniken. ‘ het klink misschien afgezaagd maar ik hou van je Bill.’ Fluisterde Deb in mijn oor. Ik keek haar in de ogen aan en we kuste elkaar. Om ons heen klonk gejoel van de jongens die duidelijk konden meekijken naar ons.

Muziek ging aan en automatisch gingen de meeste in het midden van de kamer dansen. Ik trok Debio mee en samen danste we. Na een tijdje voelde ik iemand op mijn schouder tikken. ‘als je het niet erg vind jat ik je dame.’ Zei Tom tegen me. Ik moest lachen en pakte de handen van Henna vast. ‘jij jat de mijne dan ik de jouwe.’ Zo werden onze partners afgewisseld en danste ik nu met Henna. Na een tijdje wisselde bijna iedereen om de haverklap van partner. Tja het was gewone muziek waar iedereen gewoon zou dansen maar we waren er nu een soort spel van aan het maken waarbij je met partners danste en zo nu en dan even afwisselde. Een soort van schuifelen maar dan met gewone danspassen op onze muziek. Het was wel gezellig en bovendien erg handig want zo kon je tenminste met iedereen even een praatje maken.
Na een uurtje werd de muziek zachter gezet. Henna klom nu op de salon tafel en vroeg even om stilte. ‘wel, zo een avond als vandaag is nooit compleet zonder spelletjes. Een tijdje geleden hadden we een spel waarvan niemand wist wat het was. We zouden nog gaan uitleggen hoe het werkte en zo en dit is volgens mij het juiste moment. Het spel is bij ons in Holland vrij bekend. Deb? Jij hebt Twister toch bij je?’ Debio kwam aan met een flink grote doos. Familie pakket twister. Stond er op de doos. Henna legde uit hoe het spel ging en we begonnen met zijn achten. Henna, Debio, Chidi, Mayi, Georg, Gustav, Tom en ik. Andreas zou aan het plaatje gaan draaien en zeggen wat we moesten doen. ‘We beginnen!’ riep hij en hij draaide de wijzer. ‘oké er staat hier iets waarvan ik niet snap wat het is!’ riep hij. Milou kwam naar hem toe. ‘kijk dat is rechter voet op groen. Kijk maar naar de plaatjes.’ Zei ze. Andreas keek haar glimlachend aan en vroeg haar er bij te blijven zitten voor hulp. Milou nam plaats naast hem en Andreas draaide de wijzer weer. Milou fluisterde in het oor wat Andreas moest zeggen. ‘hé hoe spreek je dat uit? Loinkre voed oop groon?’ Debio en Henna moesten lachen en zette beide hun linkervoet op groen. Wij volgde hun voorbeeld maar. ‘oh, Nederlands vandaar!’ zei Andreas na nog vier opdrachten die hij voor geen meter uit kon spreken. Henna en Debio en de andere meiden begonnen te lachen.

Naarmate het spel vorderde des te beter iedereen doorkreeg hoe het werkte. Het was gewoon de bedoeling om in de knoop te komen! Er werd veel gelachen en de mensen om ons heen begonnen allemaal wel iemand toe te juichen en aan te moedigen. Als eerste viel Georg af. Die was niet bepaald de lenigste. Al snel volgde Chidi, Gustav en Mayi. Nu stonden alleen Tom, Henna, Debio en ik nog op het kleed. We gingen nu gemener spelen. Elkaars vakken afpikken zodat de ander nog moeilijk moest gaan staan. Debio leek te gaan winnen. Ze was het lenigste van ons allemaal en kon zich makkelijker in bochten wringen dan ons. ‘ja dag! Ik ga echt niet zo ver staan!’ zei Tom toen Deb net voor zijn neus het gele vlak bezette met haar rechter hand. ‘je zult moeten Tom! Anders ben je af!’ zei Henna lachend. ‘oké dan, als jij het zegt.’ Antwoordde hij en vervolgens boog hij zich over Debio heen en raakte en geel vlak aan naast haar. ‘To-Hom! Je bent te zwaar dat hou ik nooit zo lang vol!’ lachte Debio die nu met haar rug het gewicht van Tom probeerde te houden die expres ging leunen. En jawel hoor! Deb gleed onderuit en lag nu op haar buik onder ons. ‘sorry Deb maar je bent af.’ Zei Andreas en Debio wurmde zich uit het speelveld en ging aan de kant zitten om toe te kijken. Nu werd het spannend. Ik begon kramp in mijn armen te krijgen en ook Henna stond in een niet al te makkelijke positie. Alleen Tom had het nu makkelijk. Doordat hij Debio eraf had gespeeld had hij nu volop de ruimte!

Ikzelf ging uiteindelijk ook af en ik liet me naast Debio neerploffen. Samen moedigde we beide een ander aan. Ik Tom natuurlijk en Debio Henna. Het was hartstikke lollig. Die twee maakte niet alleen een spel door de opdrachten uit te voeren maar ze maakte er ook een jenspelletje van door elkaar eventjes verbaal te jennen. ‘tja niemand kan gewoon winnen van de SuperTom.’ Zei Tom machoachtig. ‘pfff nou dat wil ik vanavond nog wel eens zien meneer.’ Beet Henna hem toe. Er werd gejoeld door iedereen en we waren benieuwd hoe Tom hier op terug ging reageren. ‘ach joh, van een meid kan ik altijd winnen.’ Zei hij terwijl hij een wenkbrauwiebel deed. Weer gejoel. ‘rechterhand op blauw!’ riep Andreas die inmiddels al veel beter het Nederlands van het spel kon. En daar gebeurde het. Henna zette snel haar hand aan de rechterzij van Tom die nu genoodzaakt was om half in een bruggetje te gaan staan. Tom stond nu in een lastige positie onder en Henna hing boven hem. Tom’s linkerarm begon te trillen. ‘dit houd je niet lang vol hé?’ zei Henna op een plagende toon. Ze boog zich iets voorover. Nu begon ook de rechterarm van Tom te trillen. ‘genade?’ vroeg Henna op een vleiende maar gemene toon aan hem. ‘nooit!’ zei Tom. ‘oké jij moet het weten.’ Zei Henna die hem een knipoog gaf en vervolgens een kusje op het puntje van zijn neus. Tom hield het niet meer en viel neer. ‘en de winnaar is: HENNA!!!’ riep Andreas. Er werd vrolijk gejoeld en geklapt. Henna stond op en liep met haar achterwerk draaiend weg naar Debio toe. De meiden gaven elkaar een high-five. ‘zie je wel! Girl power!’ zei Chidi die erbij kwam staan. De meiden moesten lachen. Tom stond mopperend op maar kon gelukkig wel lachen. ‘ach ja, dan zal ik vannavond wel winnen, niet Henntje!?’ er werd nog meer gelachen en de volgende gingen klaarstaan op het speelveld. ‘Andreas! Milou! Jullie doen deze ronde mee!’ werd er geroepen en de twee gingen lachend bij het kleed klaar staan. Opeens ging de mobiel van Milou af die opnam een droog praatje hield en vervolgens vrolijk ophing. ‘zo het is uit!’ zei ze vrolijk.

Reacties: