FanFic.nl

TOM

Ik zat alleen in onze hotelkamer wat tv te kijken. Gustav en Georg waren al aan het maffen en Bill was weer uit met Yati. Hij wilde het niet toegeven, maar volgens mij was hij tot over zijn oren verliefd op haar. Uit wat hij allemaal over haar vertelde (en geloof me, dat was heel wat) kon ik opmaken dat ze het perfecte meisje voor hem was. Al had ik haar eerst toch is graag gezien voor ik mijn broertje aan haar toevertrouwde. Tja, broederliefde zeker? Het was nu al zeker de 5de keer dat ze samen op pad waren. Ik vroeg me toch af wat die 2 altijd deden… Ik grinnikte bij de gedachte. Nee, Bill zou zoiets nooit doen. Ik veranderde even van zender, want dat programma boeide me niet meer. Dan maar even fanatiek zappen. Niets, noppes, rien. Ik wou net opstaan om te gaan pitten, wanneer ik hoorde hoe de deur openging en er iemand naar binnen kwam. Klakkende cowboybotten, dat was Bill. Maar er waren ook nog een paar lichtere klakjes bij… Ik zwierde de deur van de hal open en ging nochalant in de deuropening staan. “Betrapt,”� zei ik, terwijl ik een grijns niet kon onderdrukken. Het meisje draaide zich om. “Scheiße,”� zei ze en ze deed alsof het hele plan mislukt was. Eigenlijk zag ze er best leuk uit. Ahum, héél leuk zelfs. Volgens mij stond ik zo seconden lang haar aan te gapen, en toen vond Billmans het nodig om ertussen te komen. “Tom hou je in, bitte. Dit is nu trouwens Yati.”� Die lach op zijn gezicht. Hij was verliefd. Ik slikte even. Hij heeft ook altijd geluk. Even wist ik niet goed wat ik moest doen. Ik wilde indruk maken op haar, maar misschien hadden ze wel iets. Voorzichtig polste ik naar de situatie. “Ah, dus jij bent het die mijn broers hart sneller doet slaan.”� Ze glimlachtte lief en schudde haar hoofd heen en weer waardoor haar bruine krulletjes wiegelden. Die glimlach had het gedaan denk ik: ik was verkocht. Gelukkig kon ik nog net op tijd mijn mond dicht doen, anders droop de kwijl eruit denk ik. “Nee hoor, we euh, we hebben niets met elkaar.”� Mijn hart maakte een sprongetje. Supertom kon tot actie overgaan want ze was nog vrij! Natuurlijk had ik toen met mijn verliefde kop niet door dat ze al vanaf het eerste moment voor elkaar vielen. En dat werd er niet beter op…



YATI

Ik hoor gestommel, gefluister. Het is geen Nederlands, dat hoor ik. Maar welke taal dan wel? Ik weet het niet. Het komt me bekend voor, maar ik kan het niet plaatsen. Alles is zo verwarrend, zó...I don't know...Het voelt raar en...verwarrend. Maar ik val in herhaling. Soms versta ik wat er gezegd wordt, soms niet. Wie is het eigenlijk? Ik weet het niet, maar ik weet wel dat ik deze persoon nooit of nooit of nooit wil kwetsen. Plots voel ik dat iemand zijn lippen op de mijne drukt. Hmmm...smaakt naar..naar Bill. BILL!! Dat is het! Natuurlijk, het is Bill. En hij sprak natuurlijk Duits. Hoe kon ik dat vergeten. “Dag mooi meisje”�, zegt hij. “Niet vergeten dat ik van je hou, hé”� Hoe kan ik dat nu vergeten. “We missen je. Tom ook. Ik heb liever de altijd lachende Yati, hoor. Hopelijk is die snel terug.”� Hij heeft een huilerige ondertoon in zijn stem. Wat heb ik hem toch aangedaan? Ik wil hem niet kwetsen. Ní­emand. Ik wil niemand kwetsen. “Weet je, ik voel mij soms schuldig. Als ik niet had gevraagd om naar mij te komen, had je nooit op die trein gezeten en dan was er niets gebeurd.”� Heb ik een treinongeluk gehad? “Ik had meteen door dat er iets met jou was toen ik Tom's betraande gezicht zag.”� Tom die huilt? Ik heb Tom nog nooit zien huilen. Het is wel lief... Plots hoor ik nog een andere stem. “Hey, krullebolletje”�, zegt de stem, waarna er een hand door mijn haar gaat. Dat kan niemand anders dan Andreas zijn... “Ik mis mijn kussengevechtpartner wel.”� Haha. Ja, dat was wel leuk... Ik mis het ook enorm hard. Ik mis alles. Zelfs school. Had je dí¡t ooit kunnen denken?