FanFic.nl

Stand alone's

In die nacht.

Vrijdag 8 Oktober 2008, 00.48, koud, bewolkt.

Een zwarte tourbus houdt stil voor een hotel. Onder de dekking van de duisternis sluipt een viertal jongens via de achterdeur het gebouw in. Aan de voorkant kan je de hysterische fans nog horen gillen, maar vandaag hebben ze geen geluk.. Hun idolen zijn te uitgeput om nog handtekeningen te geven, te uitgeput om nog gezellig op foto's te kunnen staan.
Met hun hoofden nog bij de spots van het concert van deze avond banen ze zich een weg naar de lift. Voordat ze op het knopje van de vierde drukken zijn ze nog even aan het dollen.
Als ze op hun verdieping zijn aangekomen lopen ze ieder naar hun kamer. Als de deuren zijn dichtgesmeten zijn de eerste douche geluiden al te horen. De badkamers worden op slot gedaan, en de douchegordijnen worden dichtgetrokken. De tweede persoon op de kamer opend de kastdeuren en pakt hun tassen uit. De tv wordt aangedaan, en de vermoedheid neemt hun ogen over.

Tom komt de badkamer uitgelopen met alleen een handdoek om zn middel. Snel doet hij een boxer aan en legt zn broertje in bed. Hij doet alle lichten uit, behalve het bedlampje en kruipte naast zn broertje in het tweepersoonsbed. Hij gaat nog even naar de wc en doet zn haar bij elkaar. Als hij weer in bed ligt doet hij ook het bedlampje uit. Zn ogen sluiten automatisch en langzaam ontspant zijn lichaam. Bill maakt nog een smakgeluidje, en daarna hoort hij niks meer. En zakt hij in een diepe slaap.

In tegenstelling van hun slapen Georg en Gustav nog niet. Ze zijn aan het stoeien met elkaar. De verdieping onder hun kan het horen. Het meisje op de derde verdieping, precies onder de kamer van Georg en Gustav, wordt wakker. Ze zucht en stapt uit bed. Ze doet een joggingbroek en sneakers aan en stapt de kamer uit. Als de lift er is gaan de deuren langzaam open, ze drukt op het knopje van de vierde verdieping en de deuren gaan weer dicht. Ze houdt dr ogen tot spleetjes, omdat haar ogen nog niet aan het licht zijn gewend, het doet pijn aan haar ogen. De deuren gaan weer open en ze stapt uit de lift. Een gaap kan ze niet onderdrukken.. Doodmoe is ze, na het wilde concert. Met trillende handen klopt ze op de kamer die precies boven haar zit. Hij wordt open gedaan, Gustav houdt 'm op een kiertje. Hij ziet dat het meisje een Tokio hotel shirt aan heeft.. Hij slikt. 'Wie ben jij en wat wil je?' Het meisje doet haar ogen iets verder open. 'Rianne en ik ben moe, maar jullie bonken nogal op de grond, ik zit precies onder jullie..' Gustav opend de deur iets verder. 'Oh, sorry!' Ze glimlacht; 'Geeft niet, maar kan Georg zich ff inhouden?' Gustav grinnikt en Georg slaakt een verontwaardigde 'Oooh!' Rianne grinnikt ook. 'Ik zal hem tegen proberen te houden, haha.' Gustav glimlacht nog een keer. 'Dankje,' zegt ze terwijl ze haar kamerpas wil pakken. 'Oh, kutkutkut.. Nee hè!' Gustav kijkt Rianne vragend aan. 'Kamerpas vergeten, ik ga wel naar de receptie. Slaap lekker' en ze glimlacht weer. 'Die is na 12u 's nachts niet meer open..' Rianne kijkt om. 'Echt? Oh, dat is best kut.' Ondertussen is ze al weer klaarwakker. 'Wil je anders, euhm, binnen komen?' Ze bloost, en kijkt naar haar voeten. 'Als het niet erg is.. ?' Gustav schudt zijn hoofd.. 'Nee, joh. Kom binnen.' Ze krijgt een brede grijns op haar gezicht. 'Dankjewel, Gustav!'

De lichten gaan uit, alle drie zijn ze dood- en doodmoe. Het meisje ligt tussen de twee jongens in. De kleinste van de twee jongens heeft een arm om haar heen geslagen en zij heeft haar hand op de zijne gelegd. Je kan aan haar gezicht zien dat ze dolgelukkig is, ookal weet ze, dat het niet voor lang is. Maar het is nu dat telt, níº, is ze gelukkig, eindelijk heeft ze bereikt wat ze al vier jaar lang wou. Éindelijk, ligt ze naast de jongen van haar dromen.

Reacties: