Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Tokio Hotel Hotel in Tokio (afgelopen) » Deel 1
Tokio Hotel Hotel in Tokio (afgelopen)
Deel 1
Waarom werd ik weggebracht? Bang staarde ik uit het raam. Mam en pap waren erg stil. De bomen flitste voorbij. Na een tijd kwamen we bij het vliegveld. Een vrouw kwam naar ons toe. ze praatte met mam en pap. Ik ging maar zitten en keek rond. Wat kwamen we in hemelsnaam doen op het vliegveld? Met een half oog keek ik naar mam en pap. Mam en pap kwamen nu naar me toe. ze knielde voor me neer. “pas open maken als je er bent”¯ zei mam. ik nam de brief aan. “Het spijt ons, maar we konden niet langer voor je zorgen Faith”¯ zei pap. ik keek hen om de beurt aan. Dit konden ze niet menen. Ik kreeg tranen in mijn ogen. “Deze mevrouw zal je begeleiden naar Tokio”¯ zei mam. “wat is Tokio?”¯ vroeg ik. “Een stad in Japan”¯ zei pap. “ik, naar Japan?”¯ vroeg ik. “het is het beste voor je”¯ zei mam. ze gaf me een zoen op mijn voorhoofd. pap deed net hetzelfde. De vrouw nam mijn hand. “ik ben Simone”¯ zei ze. ik keek haar even aan. Ze glimlachte. Ik nam nu helemaal afscheid van mam en pap. ik zal hen nooit meer zien. Toen zaten we in het vliegtuig. “Zo jij bent dus Faith”¯ zei de vrouw die Simone heette. ik knikte. “Hoe oud ben je?”¯ vroeg ze. “9 jaar”¯ zei ik. Simone knikte. “goh, waar is de tijd naar toe dat mijn jongens 9 waren”¯ zei Simone dromerig. ik gniffelde even. “hoe oud zijn ze nu dan?”¯ vroeg ik. “al 20, te oud als je het mij vraagt”¯ lachte ze. ik lachte. “het was als de dag als gisteren toen ze nog 9 waren”¯ zei ze met een lach. ze vertelde over haar zonen die toen ze 9 waren allemaal kattenkwaad uit haalde. ik lachte. “Mijn zonen zijn een tweeling en vroeger leken ze meer op elkaar dan nu”¯ zei Simone. ik glimlachte. Had ik ooit maar een broer of een zus gehad. ik was enig kind. “Hoe heten u zonen?”¯ vroeg ik. “Bill en Tom”¯ zei ze. ik knikte. “Wonen ook hen in Japan?”¯ vroeg ik. “ja, ze hebben het weeshuis waar jij nu heen gaat opgericht”¯ zei ik. “oh”¯ zei ik. “ja, ze zijn muzikanten, en verdienen veel geld”¯ zei ze. “welke groep spelen ze?”¯ vroeg ik. “Tokio Hotel”¯ zei ze. ik knikte. Daar had ik nog nooit van gehoord. “Ze zijn dus ook Duits?”¯ vroeg ik. “ja hoor, maar ze kunnen perfect Japans spreken”¯ zei Simone. De vlucht duurde best lang. Simone is echt aardig.
Awh, Arme Faith.
Wel mooi stukje.
Verder<3