FanFic.nl

Eyecatcher

\10./

Bill

‘Nee! Please! Komaan, dat maakt vlekken!’ Dat was het enige wat ze kon inbrengen als bezwaar.
‘Wie zegt dat we het met de cola gaan doen?’ siste Georg. Tom was de grote afwezige, maar we wisten allemaal - Clara incluis - wat hij aan het doen was. In de keuken gingen kastdeuren open en weer toe, hij was op zoek naar wat hier de enige mogelijke oplossing was. Ze moest ermee ophouden. Eerst gooit ze water over ons heen, brengt ons dan, alsof ze spijt heeft, handdoeken en dan, dan zegt ze dat WIJ niet mogen morsen?! Vergeet het maar, was onze gezamenlijke gedachte, en dus hadden Georg, Gustav en ik haar een hoek ingedreven en was Tom ijverig op zoek naar een emmer. Om die te vullen met water, en wat we er daarna mee zullen doen, is niet moeilijk te raden. Boeten zal ze. Zeg dat ik het gezegd heb!
‘AHA!’ riep Tom, en hij stak zijn hoofd even om de deur en zwaaide met een grote, rode emmer. ‘Warm of koud?’
‘WARM!’ brulde Clara, maar ze had haar mond nog niet geopend of wij brulden al over haar heen. ‘Koud natuurlijk!’, en Gustav bromde nog iets wat wij alleen maar konden beamen: ‘Hoe kouder, hoe liever.’
Toms ogen flikkerden en 5 seconden erna hoorden we de kraan lopen. We keken alledrie naar Clara, die ons dan weer smekend aankeek en een diepe zucht produceerde toen ze merkte dat we alledrie onverbiddelijk waren. <br>
En dan maakte de emmer zijn opwachting. We stopten er allemaal even ons hand in, alsof we wilden voelen wat er gebeurt als er ook echt water over je heen komt. Gelukkig was de emmer niet te vol, maar wel vol genoeg om haar tot op haar botten te doorweken.
‘Jongens?’ probeerde Clara nog een laatste keer. ‘Alsjeblief?’ Ze zette haar meest smekende ogen op, een pruillipje verscheen.
Als we nog lang zouden wachten, zou ik medelijden krijgen, ik zweer het. Ik bedoel maar… zouden we dat nu wel doen? Ik wist dat het risico bestond dat we alles kapot maakten. Ik was echt in staat om de hele operatie op te blazen binnen de 30 seconden, als Tom nu niet voortmaakte.
Er nestelde zich een dubbel gevoel in mijn buik. Het ene schreeuwde om wraak, terwijl het tweede fluisterde dat het behoorlijk zielig was om koud water over haar heen te kappen, dat ik dat niet kon maken als ik haar écht mocht. Nog even en het fluisteren zou luider klinken dan het schreeuwen.
‘Alsjeblief?’ piepte ze. Tom had geen dubbel gevoel. Zonder pardon en met de precisie van een scherpschutter plensde hij de kwartvolle emmer tegen Claras lichaam. Ze gilde het hele blok uit zijn saaie, bezwerende en alles verdovende coma. Zelfs ik. Buiten vlogen kraaien geschrokken op, ze schreeuwden verontwaardigd.
God, waarom laat ik toe dat ze dit met me doet? Waarom, beste Alwetende, waarom laat ik toe dat ze iemand in me naar boven haalt, iemand, waarvan ik wist dat hij er was maar de zin niet vond om hem ook echt over mij te laten regeren? Zeg het me, Gij Die Alles Ziet, want ik, ik zie door de bomen het bos niet meer. Ik, ik die verblind ben door dit raadsel.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.