FanFic.nl

Frabinchi, Lamiko, Mintol & Jasirama: A New Generation.

Chapter 6, the end is near.

“Right. Ik en Lilly gaan opzoek naar Syna.”�
Treyt knikt. “Maar.. pas op.. ze is.. goed.”�
Wayne glimlacht. “We zullen op onze hoede zijn.”�
Nynian omhelst Wayne en Lilly. “Ik ga jullie missen..”�
Opeens pakken Lilly, Wayne en Nynian elkaars handen, Treyt knikt en doet hetzelfde.
“We zullen voor altijd blijven vechten voor de wereld.”�
“We zullen nooit opgeven, we zullen doorgaan voor onze ouders..”�
“We zullen nooit worden vergeten, door elkaar.”�
“We zullen altijd van elkaar houden, totdat we dood gaan..”�
Ze kijken elkaar allemaal nog een keer aan. “Ook al worden we misschien niet als helden gezien, we zijn het wel.”� Treyt laat de rest los en glimlacht. “Op de nieuwe generatie helden.”�
“Op de nieuwe generatie helden..”� reageert de rest met een glimlach.
“Right, maar nu moeten we echt gaan.”�
Lilly knikt naar Wayne. “Daar gaan we dan..”�
Nynian knikt. “Succes.”�
“Jullie ook.”� Lilly zwaait nog een keer naar Nynian, Nynian zwaait terug.
Treyt gaat aan de tafel zitten en kijk naar Nynian die langzaam ook aan de tafel komt zitten. “Wij gaan dus naar Jay opzoek en werken ons vanaf hem omhoog.”�
Nynian knikt. “Ik.. ik ben best een bang weet je dat.”�
Treyt glimlacht. “Om heel eerlijk te zijn.. ik ook.”�
Nynians gezicht klaart op. “Het is gewoon.. je weet niet wat er allemaal gaat gebeuren.”�
Treyt knikt. “Je hebt er geen controle meer over.. jouw lot ligt in de handen van anderen.”�
“Precies.”� Nynian knikt. “En ik heb graag.. alles onder controle.”�
Treyt lacht. “Dat hebben we vast van Evan geërfd.”�
Nynian knikt. “Ik vind het een.. raar idee.”�
“Dat wij familie zijn?”�
Nynian knikt. “Ook, maar ook dat Evan m’n vader was.. Waarom heeft hij het nooit gezegd?”�
“Hij beschermde jou, ons. Hij zat bij de organisatie en.. moest ervoor zorgen dat jullie mij zouden vernietigen. Maar hij wist dat ik jullie zou laten zien wat er echt aan de hand is.”�
Nynian knikt. “Hij heeft zijn leven voor dat van ons opgeofferd.. we moeten hem terug betalen.”�
Treyt knikt. “En dat gaan we ook doen, we gaan de wereld redden. Net zoals hij ooit deed.”�

“Toch wel lullig dat wij nu Nynian niet meer hebben.”� Wayne loopt verveeld naast Lilly.
“Hoezo?”�
“Nou, zij kan gewoon overal heen transporteren.. wij moeten er helemaal heenlopen.”�
Lilly lacht. “Agh, dat is goed voor ons. Het zet ons op scherp.”�
“Hmm, toch ben ik er liever gewoon snel.”�
Lilly glimlacht. “Nu kunnen we ook praten.”�
“Waar wil je het over hebben?”�
“Over wat er allemaal gebeurd is bijvoorbeeld.”�
Wayne kijkt Lilly even aan. “Wat had je precies in gedachten dan?”�
Lilly haalt haar schouders op. “Niet echt iets specifieks..”�
“Als je iets wil vragen over Cymia moet je het gewoon vragen hoor Lilly.”� Wayne knipoogt naar Lilly.
Lilly knikt en haalt diep adem. “Als je nu terugdenkt aan Cymia.. wat vind je dat van haar?”�
Wayne reageert niet meteen, maar kijkt eerst een tijdje voor zich uit. “Ik weet het niet precies.. een beetje dubbel.”�
Lilly knikt. “Ik snap het.”�
“Aan de ene kant vind ik het verschrikkelijk dat ze.. zolang tegen me heeft gelogen.. Maar aan de andere kant.. ze hield uiteindelijk wel van.. me.”�
Lilly knikt. “Maar ik kan het nog steeds niet goed geloven, hoe kunnen wij nooit iets hebben gemerkt?”�
“De organisatie is goed, Treyt is er ook twee keer in getrapt.”�
“Dat is waar, maar..”� Lilly’s stem stokt en Wayne kijkt haar vragend aan. “Maar toch denk ik dat we iets zouden hebben gemerkt.”�
“Misschien voelde ze wel vanaf het begin iets voor me.”�
“Ik.. denk eigenlijk wel dat dat het is.”�
“Hoezo?”�
“Nou.. omdat ik weet hoe het is als mensen het faken.”� Lilly glimlacht kort naar Wayne. “En zo zag het er niet uit bij Cymia.”�
“Whoa.”�
“Wat?”�
“Hoezo.. weet je hoe het is als mensen het faken?”�
Lilly glimlacht. “Je weet niet alles van me, net zoals ik niet alles van jou weet.”�
“Hmm.”� Wayne slaat z’n armen over elkaar.
“Iedereen heeft geheimen Wayne, dat is menselijk.”�

“Ik.. ik kan het niet.”�
“Het maakt niet uit Nynian, het is ook moeilijk.”�
Nynian knikt. “Maar toch.. ik..”�
“Hé.”� Treyt omhelst Nynian. “We lopen er gewoon naar toe okée, je bent er nog nooit geweest.. het is logisch dat je er niet heen kan transporteren.”�
“Maar.. mam kon het.. ook.”�
Treyt pakt Nynians hoofd beet tussen z’n handen. “Ik weet zeker dat als mam nu naar je kijkt ze al heel trots is, het komt vanzelf Nyn.”�
“Maar wat nou als het niet komt? Wat nou als ik gewoon niet.. sterk genoeg ben. Wayne, Lilly én jij kunnen alles al..”�
“Niet iedereen kan meteen alles, je moet gewoon in jezelf blijven vertrouwen.”�
“Maar.. wie weet ben ik wel niet geschikt.. misschien kan ik geen.. held worden.”� Nynian staat op en wil weglopen.
“Nynian, je moet niet opgeven. Bij mij ging ook niet alles meteen goed.”�
“Dat zeg je alleen maar om me op te vrolijken..”�
Treyt schudt z’n hoofd. “Nee niet waar.”�
“Maar je kon je meteen onzichtbaar maken.”�
Treyt knikt. “Maar dat kon ik maar even blijven.”� Treyt doet een stuk van z’n T-shirt omhoog. “Kijk, die heb ik gekregen van Syna.”�
Nynians ogen worden groot. “Hoe.. en wanneer?”�
“Toen ik de kloonmachine ging pakken, ik was onzichtbaar maar ik kon het niet meer blijven en toen probeerde Syna me neer te steken.”�
“Hoe.. kan ze.. heeft ze geen.. gevoel?”�
“Orders zijn orders, het is niks persoonlijks.”� Zegt Treyt met een bittere klank in z’n stem.
“We moeten haar laten boeten..”� Nynians stem is boos.
Treyt schudt z’n hoofd. “Dat doet Wayne en Lilly, wij gaan voor Jay.”�
“Waarom?”�
“Omdat Wayne.. ook iets met Syna heeft af te handelen.”�
“Cymia..”�
“Precies.”� Treyt knikt.
“Maar.. ik ben bang Treyt.”�
“Weet ik Nynian, maar we zetten ons wel over onze angst heen.. samen.”�
Nynian glimlacht.
“Kom, we moeten maar eens gaan.”�
“Is het ver?”�
“Nah, niet heel erg.”�
“Gelukkig.”�
Treyt glimlacht. “Maar we moeten we oppassen, ik denk niet dat Jay ons graag ontvangt.”�
Nynian knikt.

“Whoa.”�
“Wat is er?”�
“Daar..”� Wayne wijst naar 2 mensen die aankomen lopen.
“Zijn dat.. mensen van de organisatie?”�
Wayne haalt z’n schouders op. “Maar zullen we maar voorzichtig doen.”�
Lilly knikt. “Ze zijn wel ver van de basis waar Syna is, de basis is nog zeker 1 kilometer lopen.”�
“Misschien hebben ze wel een hele zware defensie.”�
Lilly knikt. “Krachtveld?”�
“Right.”� Wayne knikt en steekt z’n hand uit, als hij die dichtknijpt knikt hij. “We kunnen.”�
Voorzichtig, dicht naast elkaar lopen Wayne en Lilly richting de 2 aankomende mensen.
“Gaan we er proberen omheen te lopen?”� Lilly blijft haar blik richting de 2 onbekende richten terwijl ze tegen Wayne loopt.
Wayne schudt z’n hoofd. “Ik denk dat we er.. doorheen moeten.”�
Lilly glimlacht. “Jij de linker, ik de rechter?”�
Wayne knikt. “Klinkt goed.”� Wayne loopt langzaam met een boog naar de linker man, die zich opeens omdraait als Wayne dichterbij komt. “Verdomme.”� Snel steekt Wayne z’n hand uit en knijpt hij hem dicht, de man vliegt achterover en Wayne rent er naar toe.
Lilly ziet op datzelfde moment dat die van haar is afgeleid en snel loopt naar z’n rug, daar springt ze op en ze knijpt de keel dicht. Lilly telt een paar tellen en laat haar dan weer los. “Zo, die is wel even bewusteloos.”�
Wayne glimlacht. “Niet dood?”�
Lilly schudt haar hoofd. “Als we ze vermoorden dan zijn we niks beter dan de mensen waarvan we de wereld willen redden, niemand verdient het om te sterven Wayne.”�
“Hmm..”� Wayne slaat z’n armen over elkaar. “Sommige mensen wel.”�
“Iedereen verdient een tweede kans, ook al hebben ze de eerste verprutst.”� Lilly glimlacht naar Wayne.
“Tja, ik vind dat niet iedereen een tweede kans krijgt.. ook al is de lijn moeilijk te trekken.”�
“Zeg.. zullen we ons eerst even over hém druk maken?”�
Wayne kijkt naar de man die weer op wil staan en snel vuurt Wayne een krachtveld af, de man valt weer neer.
“Goed gedaan Wayne.”�
“Bedankt.”� Wayne glimlacht naar Lilly terwijl ze naar de man lopen.
“Wacht eens..”�

“Denk je dat ze ons verwachten?”�
Treyt haalt z’n schouders op naar Nynian. “Dat is moeilijk te zeggen, ze weten wel dat wij met z’n 4’en zijn denk ik.”�
Nynian knikt, een beetje zenuwachtig.
“Eigenlijk is het wel raar.. we zijn familie maar weten bijna niks van elkaar.”�
“We hebben gewoon een groot deel van elkaars leven.. gemist.”�
Treyt knikt. “Ergens doet dat wel pijn.. ik was er niet om je te helpen als je bang was.. ik was er niet om je moed in te spreken tijdens je eerste date..”�
Nynian glimlacht. “Wie weet moet de eerste date nog komen.”�
“Serieus?”� Treyt kijkt Nynian met grote ogen aan.
Nynian lacht. “Hoe zit het bij jou dan?”�
“Hmm.”�
“Nog niet zoveel succes?”�
Treyt glimlacht. “Mijn successen zijn.. nog niet zo groot, nee.”�
“Agh, ooit kom je wel iemand tegen toch.”�
Treyt haalt z’n schouders op. “Ik weet het niet.. ik heb soms het gevoel van.. het gaat me toch nooit lukken.”�
“Nou, nou niet zo pessimistisch joh.”�
Treyt glimlacht. “Maar.. ik ben nog niet zo heel populair bij de meisjes kan je wel zeggen.”�
“Maar wat niet is kan toch nog komen.”�
“Kan..”�
“Je hebt er niet zoveel vertrouwen in hè.”�
Treyt glimlacht. “Niet echt meer, nee. Maar ik ben ook vaak.. stil.”�
“Valt toch wel mee?”�
“Nu misschien niet, maar dit zijn ook niet echt normale omstandigheden te noemen.”�
Nynian knikt. “Dat is waar.”�
“Maar normaal dan.. zeg ik gewoon niet zoveel.”�
Nynian kijkt Treyt serieus aan. “En.. hoe komt dat dan?”�
“Hmm, daar ben ik niet echt zeker van.”�
“Komt het dan omdat je niks weet te zeggen? Of juist niks durft te zeggen?”�
“Weet, meestal. Bij sommige mensen.. zoals nu bij jou bijvoorbeeld.. dan praat ik gewoon automatisch.. maar bij andere mensen, vooral meisjes die ik leuk vind, dan weet ik gewoon niks te zeggen.”�
Nynian knikt. “Maar dat wordt vanzelf beter als je ze beter leert kennen toch?”�
“Maar dan moet ik ze wel beter leren kennen, ik trek altijd een.. ondoorgrondelijke muur om heen zodat niemand m’n gevoelens leert kennen.”�
“Je vertel ze nu ook mij.”�
Treyt glimlacht. “Maar jij bent m’n zusje.. dat is.. anders.”�
Nynian knikt. “Maar als je het bij mij kan, dan kan je het dadelijk ook wel bij iemand anders.”�
“Misschien wel, misschien.”�
“Weet je, als jij wat minder onzeker over jou en meisjes ben.. dan beloof ik dat ik minder onzeker ben over.. de wereld redden, goed?”�
Treyt glimlacht. “Deal.”�
“Deal.”� Nynian glimlacht naar Treyt.

“Tisser?”� Wayne draait zich langzaam om naar de plek waar Lilly net naar wees.
“Een.. huis?”� Wayne slaat z’n armen over elkaar en kijkt Lilly verbaasd aan. “Wat is daar.. zo speciaal aan?”�
Lilly glimlacht. “Misschien.. is dat wel de plek waar we heen moeten?”�
“Denk je?”�
“Het zou kunnen toch.”�
Wayne knikt. “Dat is waar, nou.. gaan we naar binnen dan?”�
Lilly knikt. “Ik vind van wel.”�
Wayne haalt z’n schouders op. “Als jij denkt dat het daar is, dan gaan we daar naar binnen.”�
“Kom op dan.”� Lilly loopt naar de deur en wacht tot Wayne bij haar is. “Zal ik?”�
“Pas wel op, goed.”�
Lilly knikt. “Bang dat me iets overkomt?”�
Wayne kijkt opgelaten de andere kant op. “Er is niks mis mee dat ik.. om je geef toch?”�
Lilly schudt haar hoofd. “Ik zal voorzichtig zijn.”�
Wayne knikt en kijkt hoe Lilly op de deur afrent en er doorheen rent.
“Alles goed Lil?”�
“Natuurlijk.”� Lilly doet elegant de deur opening open laat Wayne glimlachend binnen. “Er is niemand volgens mij.”�
Wayne knikt en loopt gespannen door het kleine gangetje. “Als er niemand is.. dan..”�
“Is dit het niet.”� Lilly loopt langs Wayne door het gangetje. “Want ze zullen Syna wel beter beschermen toch?”�
“Dat.. lijkt me wel.”�
“Wil je teruggaan?”� Lilly draait zich om naar Wayne en kijkt Wayne vragend aan.
“Hmm, laten we nog maar even blijven.”�
“Hoezo?”�
“Ik heb een.. gevoel.”�
Lilly grijnst en schudt haar hoofd. “Goed, wat jij wil.”�

“Als ik het goed heb komen we steeds dichter in de buurt..”�
“Eindelijk, ik wordt gek van al dat geloop.”�
Treyt glimlacht. “Niet zo aanstellen hè, wie een held wil zijn moet lijden.”�
Nynian glimlacht terug. “Toch, het zou makkelijker zijn als we er gewon heen konden transporteren.”�
Treyt knikt. “Maar nu hebben we tenminste wat quality-time samen.”�
Nynian grijnst. “Die kunnen we ook hebben als we de wereld gered hebben.”�
“Dat is waar..”� Treyt knikt en geeft Nynian gelijk. “Als we klaar zijn hiermee dan gaan we iets samen doen goed?”�
Nynian straalt.
“Wat wil je doen?”�
“Eeh..”� Nynian kijkt even weg en lijkt diep na te denken. “Naar Disney Land Parijs.”�
“Meteen duur hè.”�
Nynian glimlacht verontschuldigend. “We kunnen ook iets anders gaan doen..”�
“Nee joh, we zijn rijk.”�
“Wat?”�
“Onze ouders hebben ons veel nagelaten.”�
“Serieus?”�
Treyt knikt. “Dus we kunnen alles doen wat je wil gaan doen.”�
“Whoa..”� Nynian kijkt blij voor zich uit. “Zullen we dan ook samen gaan wonen, samen met Lilly en Wayne?”�
Treyt glimlacht. “Als zij het goed vinden.. vind ik het ook goed.”�
Nynian juicht en omhelst Treyt. “Bedankt, Treyt.”�
“Niks te danken, wie wil er nou niet met jullie 3 samenwonen?”�
Nynian glimlacht. “Dat was zeker sarcastisch.”�
“Misschien een beetje.”�
“Ik wist het! Kom hier!”�
Treyt glimlacht en rent weg van Nynian, hij knippert met z’n vingers en verdwijnt. “Ik ben er hoor, je ziet me alleen niet.”�
Nynian rent lachend op het geluid af en struikelt dan, ze lijkt op de grond te vallen maar voordat ze de grond raakt verschijnt Treyt en vangt hij haar op. Nynian en Treyt glimlachen naar elkaar en Treyt zet Nynian weer op haar voeten.

“Weet je wel zeker.. dat het gevoel klopt?”�
Wayne kijkt Lilly even geïrriteerd aan.
“Sorry.”� Lilly kijkt Wayne verontschuldigend aan en loopt achter hem aan. “Wacht, ik hoor iets.”�
Wayne kijkt Lilly even aan. “Is dit.. een grap?”�
Lilly schudt d’r hoofd. “Ik hoorde echt iemand.”�
“Waar kwam het vandaan?”� Wayne kijkt zenuwachtig om zich heen.
“Ik denk.. daar.”� Lilly wijst naar een deur, Wayne knikt. “Moet ik er.. doorheen rennen?”�
Wayne schudt z’n hoofd. “Dat is te gevaarlijk.”�
Lilly glimlacht. “We gaan de wereld redden, dan verwacht je toch niet dat alles zonder gevaar gaat verlopen?”�
Wayne glimlacht terug. “Nee dat niet, maar ik wil zoveel mogelijk gevaar ontwijken.”�
“Je bent.. veranderd weet je dat.”�
“Hoezo?”�
“Je bent.. verantwoordelijker geworden.”�
“Hmm..”� Wayne slaat z’n armen over elkaar.
“Vroeger moesten wij ik en Nynian jou vaak nog.. tegenhouden om domme dingen te doen.”�
“Dat valt toch wel mee?”�
Lilly glimlacht. “Het was ooit erg, geloof me.”�
“Nou.. als jij het zegt.”�
Lilly pakt Wayne’s hand en knijpt er even in. “Maar het maakt niet uit, het gaat erom hoe je nu bent toch.”�
Wayne knikt. “Dat is waar.”�
Lilly glimlacht. “Maar we moeten nog steeds wel naar binnen.”�
“Dat is waar.. maar ik wil echt niet dat jij zomaar naar binnen rent.”�
Lilly knikt. “Dan doe ik hem langzaam open en kan jij een krachtveld naar binnen schieten, dan weet je tenminste zeker dat als er iemand is je diegene raakt.”�
Wayne knikt. “Right.”�

“Bedankt.. Treyt.”�
Treyt glimlacht naar Nynian. “Ik ben er om je te beschermen hè.”�
“Eindelijk..”�
Treyt kijkt Nynian aan. “Wat is er.. eindelijk?”�
Nynian glimlacht. “Ik heb altijd.. het gevoel gehad dat ik iets miste.. en nu besef ik dat jij het was.”�
Treyt glimlacht terug.
“Ik kon je nooit herinneren, maar wist ergens dat ik jij er wel was.”�
Treyt knikt. “Ook al dacht je dat je helemaal gelukkig was, ergens voelde je altijd een leegte.”�
Nynian knikt. “Precies! Wayne en Lilly zijn geweldig.. maar.. het is toch anders.”�
“Ze voelen als familie, maar zijn het niet. Je.. herkent jezelf niet in hen.”�
Nynian glimlacht en knikt. “Ze voelen me goed aan, maar niet zo goed als.. jij.”�
Treyt knikt. “Gelukkig hebben we elkaar gevonden dan.”�
Nynian knikt en omhelst Treyt. “Ik heb je altijd gemist, ook al wist ik niet dat jij het was wat ik miste.”�
“Het doet me bijna pijn om deze familiereünie te moeten verstoren, bijna.”�
Treyt en Nynian laten elkaar met een schok los en kijken in de ogen Jay.
“Je hebt het nooit zo op gevoelens gehad hè Jay.”� Treyt gaat voor Nynian staan en beschermt zo.
“Dat is niet waar, ik heb altijd van haat gevoelens gehouden.”�
Treyt glimlacht. “Dan zal je nu een hele goede tijd te gemoed gaan.”�
Jay houdt z’n hoofd schuin en glimlacht. “Stoere woorden gaan je nu niet meer redden Treyt.”�
“Dat weet ik, geen woorden maar daden toch?”�
Jay glimlacht. “Je weet m’n motto nog.”�
“Hoe kan ik dat ooit vergeten? M’n enige vriend die uiteindelijk degene blijkt die m’n glimlach van m’n gezicht zou vegen.. maar pas op Jay.. als je denkt dat ik me over zal geven dan ken je me niet.”�
“Ik ken jou wel, jij mij alleen niet.”� Jay glimlacht en Treyt springt naar voren, hij pakt Jay bij z’n shirt beet en duwt hem op de grond.
“Nooit zal ik je vergeven Jay.. nooit..”�

“Klaar?”�
Wayne knikt en ziet hoe Lilly langzaam de deur open, Wayne doet z’n ogen dicht en steekt z’n arm uit, hij knijpt z’n hand dicht en doet z’n ogen weer open. “En.. was er iemand?”�
Lilly loopt naar binnen en kijkt rond. “Ik geloof het niet.”�
“Hmm..”� Wayne loopt ook naar binnen. “Ik had toch echt het gevoel dat er iemand was.”�
“Misschien.. loog je gevoel.”�
“Ik denk het..”� Wayne kijkt teleurgesteld de kamer rond.
“Maakt niet uit joh.”� Lilly raakt even Wayne’s bovenarm aan. “Ooit vinden we wel waar we voor zoeken.”�
Wayne knikt. “Dat hebben we beloofd aan Nynian, Treyt en.. onszelf dus dat moeten we wel.”�
Lilly knikt. “Het lukt ons wel.”�
Wayne glimlacht naar Lilly. “Zullen we het huis nog verder doorlopen of.. gewoon verder gaan?”�
“Ik denk dat het beter is om verder te gaan.”�
Wayne knikt. “Dat denk ik ook.”�
Lilly gaat Wayne voor en ze lopen weer naar buiten.
“Hoe zit dat nou.. met jouw geheimen?”�
Lilly glimlacht. “Ik heb geen geheimen, geen grote, maar het zou niet raar zijn als ik geheimen heb toch?”�
“Hmm..”� Wayne slaat z’n armen over elkaar. “Als je elkaar vertrouwt.. hoef je geen geheimen te hebben.. toch?”�
“Jij vertrouwt mij, toch?”�
“Natuurlijk.”�
“Maar.. als er nou iets gebeurt.. waar je je heel erg voor schaamt..”�
“Zoals?”�
Lilly glimlacht. “Laat me even denken.. stel je zoent met Wakka omdat je dacht dat het iemand anders was.. Yuna bijvoorbeeld.”�
“Hoe zie ik ooit Wakka voor Yuna aan? Ze zijn van verschillende seksen.”�
Lilly lacht. “Stél zeg ik toch.”�
“Hmm..”�
“Zou je dat aan mij vertellen?”�
“Nou.. er is niet echt een rede om het te vertellen..”�
Lilly glimlacht. “En daarom kan je dus geheimen hebben voor iemand die je 100% vertrouwt.”�
Wayne knikt. “Ik heb je punt.”�
“Mooi.”� Lilly glimlacht.
“En zo.. zien we elkaar toch alweer.”�
“Cronus?!”� Wayne en Lilly verplaatsen hun blikken naar een jongen die uit het niks lijkt te zijn ontstaan.

Treyt drukt Jay’s armen op de grond en glimlacht. “Ik had iets meer weerstand verwacht hoor.”�
Jay glimlacht en geeft Treyt een kopstoot, Treyt kreunt en valt van Jay af.
“Zo, nu is het de buurt aan Treyts kleine zusje.. Nynian.”�
Jay rent op Nynian af, maar Nynian doet haar ogen dicht en verdwijnt. Jay kijkt verschrikt op en merkt dat Nynian achter hem staat. Nynian trapt Jay in z’n knieholte en verdwijnt weer.
“Alles goed Treyt?”�
Er loopt wat bloed uit Treyts neus en Treyt knikt. “Het is niks, maar bedankt.”�
Nynian knikt naar Treyt en ziet dat Treyt met z’n vinger knipt. Hij knipoogt naar haar en verdwijnt.
Jay staat op en valt meteen weer neer. “Verdomme Treyt.”�
“Is er iets Jay.. kan je er niet tegen dat je oude vriend je geeft wat je verdiend? Voel.. de gerechtigheid.”�
“Uhg..”� Jay klapt dubbel en valt op de grond, hij kreunt.
“Waarom.. Jay.. waarom?”�
Jay glimlacht terwijl Treyt weer verschijnt.
“Ik vertrouwde je.. en nu.. moet ik je.. verslaan.. ooit was je.. m’n beste vriend..”�
Jay glimlacht nog steeds. “Ik.. moest wel.”�
“Je moet niks.. je moet voor jezelf beslissen..”�
“Ik.. moest m’n broertje.. beschermen.. hij.. moet.. het overleven..”�
Jay doet z’n ogen dicht. “Het doet pijn.. ik had nooit verwacht dat dood gaan.. zoveel.. pijn zou.. doen.”�
“Jay.. waarom godverdomme.. waarom moet je sterven als.. mijn vijand..”�
“Red m’n broertje Treyt.. ik weet.. dat ik het niet kan vragen maar..”� Jay’s stem stok en Treyt veegt een traan uit z’n gezicht.
“We.. moeten z’n broertje redden..”�
Nynian knikt. “We zullen hem redden Treyt.. voor Jay.”�
Treyt knikt. “Ik kan het gewoon niet geloven.. de organisatie.. verpest gewoon zoveel levens..”�
“Ze zullen boeten, Treyt, daar zullen we voor zorgen.”�
“Het spijt me Jay.. het spijt me dat ik niet naar je reden heb gevraagd.. maar ik zal je broertje redden.. for old times sake.”�

“Jullie weten m’n naam nog, dat is mooi.”�
“Wat.. moet je van ons?”� Lilly kijkt Cronus kwaad aan. “Ik wil je niet.. meer in m’n leven.”�
“Dat weet ik, Lilly. Maar dit was nou eenmaal m’n opdracht.”�
“Opdracht..?”� Lilly kijkt Cronus niet begrijpend aan.
“Je wil toch niet zeggen.. dat..”�
“Ik bij de organisatie hoor? Yep.”�
“Jezus..”� Wayne kijkt Cronus ontzet aan. “Zit iedereen dan bij die verdomde organisatie?”�
Cronus glimlacht. “Niet iedereen, maar meer dan je denkt.”�
Lilly schudt haar hoofd. “Ik.. waarom zou je zoiets doen? Waarom zou je bij.. hun gaan?”�
“Ik had niet echt een keus..”� Cronus kijkt een beetje bitter. “Ik ben opgegroeid in de organisatie, de organisatie heeft me geadopteerd toen m’n ouders.. me niet meer wilden.”�
“Ik kan niet zeggen dat het me spijt, in plaats van iets te maken van je leven.. doe je dit.”� Wayne kijkt Cronus afkeurend aan.
Cronus glimlacht. “Ik ben een verwaarloosd kind, wat verwacht je dan?”�
“Je kan nog steeds iets van je leven maken Cronus!”� Lilly kijkt Cronus hoopvol aan. “Als je nu met ons meegaat dan.. redden we de wereld.”�
“Je vertrouwt me.. nadat ik je leven heb verpest?”�
“Ik heb altijd geweten dat er.. een reden voor was. Ik wist gewoon dat je.. me moest pesten.”�
Cronus glimlacht. “Ik moet toegeven dat het een deel van m’n taak was.. maar ik vond het niet heel erg.”�
Wayne gromt, maar Lilly houdt hem tegen. “Kom Cronus.. pak m’n hand.. dan redden we de wereld.. dan ben je beter dan je ouders.”�
Cronus glimlacht. “Misschien moet ik dat doen..”�
Lilly knikt. “Kom op Cronus.. we doen het..”�
Cronus stapt naar voren om Lilly’s hand te pakken maar er glinstert iets in z’n mouw, Cronus pakt het mes maar voordat hij er iets mee kan doen vliegt hij achterover, het mes valt uit z’n hand.
Wayne heeft z’n arm nog uitgestoken en ademt zwaar. “Het spijt me Lilly, maar Cronus heeft zojuist ook z’n tweede kans verneukt.”�
“Ik.. dacht even.. dat we hem konden helpen.. konden redden.”�
“Niet iedereen wil gered worden Lilly, Cronus is het niet waard.”�
Lilly knikt en veegt een traan weg, Wayne omhelst haar.
“Cronus kan je nooit meer iets doen Lilly, ik ben bij je.. hij is voor altijd weg..”�

“We moeten Lilly en Wayne vertellen dat we Jay hebben.. verslagen.”�
Treyt knikt. “Ik weet het.. maar.. geef me even.. een momentje..”�
Nynian glimlacht en knikt. “Is goed Treyt.. ik zal het ze wel vertellen, goed?”�
Treyt knikt terwijl hij met z’n rug naar Nynian toe gaat zitten.
Nynian pakt haar mobiel en toetst een paar nummers in.
“Met Wayne.”�
“Wayne- met Nynian.”�
“Nynian?!”�
“Ja, is het zo.. gek dat ik bel?”�
Wayne glimlacht. “Ik.. had het niet verwacht.”�
“Ooh.. nou ik en Treyt hebben zojuist.. Jay verslagen..”�
“Waarom.. klinkt het alsof je daar niet blij mee bent?”�
“Omdat ik er eigenlijk niet zo blij mee ben.. Jay beschermde.. z’n broertje..”�
“Ooh.. god..”�
“Ja inderdaad..”�
“Hoe houdt Treyt zich?”�
“Hij heeft het.. moeilijk.”�
“Wens hem sterkte van mij en Lilly dadelijk.”�
“Zal ik doen.. maar dan ga ik maar weer ophangen denk ik.”�
“Wacht, wij hebben net ook iets gedaan.”�
“Iets.. gedaan?”�
“Uhuh, Cronus..bleek ook lid te zijn.”�
“Serieus?”�
“Uhuh, hij.. is opgegroeid binnen de organisatie.. en.. Lilly heeft hem niet kunnen overhalen om.. naar de goede kant over te stappen.”�
“Ik snap het niet.. waarom zou de organisatie dit doen? Hoe kunnen ze al die levens.. verwoesten..”�
Wayne slikt. “Ik.. weet het niet..”�
“Maargoed, voor iedereen die.. gesneuveld is.. zullen wij de organisatie neerhalen.”�
Wayne knikt. “Ik spreek je later.”�
“Is goed Wayne, doei.. en.. succes.. en Wayne.. ben voorzichtig okée.”�
“Jullie ook Nynian.. jullie ook.”�

“Ik kan het gewoon niet geloven, hoe kunnen mensen dit elkaar aandoen?”�
“De organisatie is.. niet helemaal menselijk.”�
Lilly glimlacht. “Hoe kunnen ze iedereen’s levens verwoesten.. zonder zichzelf er slecht bij voelen?”�
Wayne haalt z’n schouders op. “Het doel heiligt de middelen, zolang ze bereiken wat ze willen bereiken.. is alles goed.”�
Lilly knikt ontzet. “Dat zal het zijn.. maar ik snap gewoon niet dat mensen oorlog moeten voeren.. we zijn allemaal hetzelfde.. waarom kunnen we niet gewoon met z’n allen samen gelukkig leven.”�
Wayne glimlacht. “Dat is wel heel.. idealistisch.”�
Lilly zucht. “Ik weet het.. maar iedereen kan toch gewoon geloven wat ze willen geloven? Waarom moeten mensen iemand anders hun geloof en overtuigingen opdringen.”�
“Iedereen denkt dat wat hij denkt het juiste is.”�
Lilly knikt. “We zeggen wel dat de mens zo slim is.. maar als ik steeds maar weer hoor dat er aanslagen worden gepleegd en mensen worden vermoord.. begin ik daar toch sterk aan te geloven.”�
“Eigenlijk zijn we helemaal niks beter dan dieren.”�
Lilly glimlacht. “Eigenlijk niet.. nee.”�
“Ergens voelt het ook doelloos om de wereld te redden, de oorlogen blijven doorgaan en onschuldige mensen blijven doodgaan.”�
“Maar als we de wereld niet redden.. worden er nog veel meer onschuldige vermoord.. we kunnen niet iedereen redden, maar de mensen die we kunnen redden.. moeten we redden.”�

“Kom.. we moeten gaan.”� Nynian gaat voor Treyt op de grond zitten en legt d’r hand op z’n knie.
Treyt knikt maar staat nog niet.
“Ik snap dat het.. moeilijk voor je is.. maar we moeten z’n broertje redden.”�
Treyt knikt nog een keer.
“Kom..”� Nynian pakt Treyts hand en trekt hem langzaam omhoog. “Zet je verdriet opzij.. hoe moeilijk het ook is..”�
Treyt glimlacht. “Bedankt.. Nyn.. ik.. ik.. ben er klaar voor.”�
Nynian knikt en knijpt nog even in Treyts hand. “Maar.. waar is Jay’s broertje?”�
“Ik.. denk.. dat hij op het hoofdkantoor is.”�
“En.. waar í­s het hoofdkantoor?”�
Treyt glimlacht. “Geen idee, eigenlijk.”�
“Dus..we zoeken naar een speld in een hooiberg?”�
“Zo.. zou je het kunnen noemen ben ik bang.”�
“Wat gaan we dan in godsnaam doen?”�
Treyt kijkt naar Nynian. “Ik..”�
“Heb ook geen idee?”�
Treyt glimlacht en schudt z’n hoofd.
“Zeg.. Treyt..”�
Treyt kijkt Nynian even aan.
“Waarom kloon je jezelf eigenlijk niet meer?”�
Treyt glimlacht. “Het is gevaarlijk.”�
“Hoezo?”�
“Omdat ieder mens een honger heeft naar macht, en die moet je niet in de kaart spelen.”�
“Dus.. met die machine zou je de wereld over kunnen nemen?”�
“Ik zou een onzichtbaar leger kunnen maken.. een zo goed als onverslaanbaar leger.”�
Nynian knikt. “Dat zou.. eigenlijk nu wel handig zijn.”�
Treyt glimlacht. “Maar dan sta ik niet meer voor mezelf in, ik voelde toen ik mezelf kloonde dat.. ik visioenen kreeg van macht, van mij als alleenheerser.. en.. dat wil ik de wereld niet aan doen.”�
Nynian glimlacht. “Je zou vast geen slechte alleenheerser zijn.”�
“Elke alleenheerser is slecht.”�
Nynian glimlacht nog een keer. “Agh, dat ligt eraan.”�

“Dit moet het zijn..”� Lilly en Wayne staan voor een heel normaal uitziend huis.
“Hoezo..?”�
“Omdat de weg hier stopt.”�
Wayne kijkt om zich heen. “Maar waar.. is de bewaking?”�
“Daar.. en daar.”� Lilly wijst 2 aankomende stormende mensen aan.
“Right. Ik rechts jij links?”�
Lilly knikt.
“Let’s go.”� Wayne rent naar de aan de rechter bewaker en raakt hem met z’n elleboog op z’n keel. De bewaker valt op de grond en Wayne houdt z’n hand op de bewakers borst. De bewaker gilt van de pijn en blijft daarna roerloos liggen.
Lilly blijft op datzelfde moment rustig staan en wacht totdat de bewaakster bij haar is, de bewaakster gaat tegenover haar staan en lijkt iets uit haar zak te willen pakken. Lilly voorkomt dat door met haar voet de bewaakster op haar hand te raken, daarna loopt Lilly naar achteren en wacht ze totdat de bewaakster achter haar aan komt rennen, Lilly maakt snelheid en rent richting een boom, ze rent er dwars doorheen maar de bewaakster rent er vol tegenaan. Lilly glimlacht als ze aan de andere kant tevoorschijn komt en haar hand op de bewaaksters borst drukt.
“Ook klaar Wayne?”�
Wayne knikt. “Die van mij is bewusteloos, zo goed als dood.”�
Lilly’s glimlacht verstrakt even maar ze knikt. “Die van mij is bewusteloos, waar dumpen we ze?”�
Wayne kijkt even de omgeving rond. “Die bosjes?”�
“Klinkt goed.”� Wayne tilt de bewaker op en gooit hem in de bosjes, Lilly doet hetzelfde.
“Goed, nu is het tijd om naar binnen te gaan.”�

“Hmm, Treyt?”�
“Wat is er?”� Treyt kijkt Nynian aan en die kijkt op van de grond.
“Ben je nooit bang dat.. je je geliefde kwijt raakt?”�
“Hmm.. ik probeer er vooral niet aan te denken.”�
Nynian knikt. “Ik.. zou er echt niet tegen kunnen als ik jou zou kwijtraken.”�
“Maar je kent me pas net.”�
Nynian knikt. “Nou en, je bent.. echt belangrijk voor me.”�
Treyt glimlacht. “Jij bent ook belangrijk voor mij.”�
“Waar heb je trouwens die kloonmachine gestolen?”� Nynian kijkt Treyt vragend aan.
“Hmm.. ik weet niet eens precies meer waar het was.”�
Nynian glimlacht. “Hoe ben je er gekomen dan?”�
“Ik ben gewoon Syna gevolgd.”�
Nynian lacht. “Helaas kunnen we dat nu niet nog een keer doen.”�
Treyt knikt. “Denk je dat daar Jay’s broertje is?”�
Nynian knikt. “Het is in ieder geval ooit een belangrijke plek voor de organisatie geweest.. misschien nu nog steeds.”�
“Wacht.. ik herinner me wel een.. beeld.”�
“Beschrijf het, misschien kan ik ons dan.. erheen teleporteren.”�
Treyt knikt. “Ik zal het proberen..”�
Nynian glimlacht terwijl Treyt z’n ogen dichtdoet om zich beter te kunnen concentreren. “Het is.. donker, het lijkt een beetje op een.. garage.. of kelder. Er staan geen auto’s in, dus misschien is het juist geen garage.. er staan.. machines..”�
“Ga door.”�
“De ruimte is niet heel groot.. ik hoor geluiden van buiten, het lijken.. vogels.. geen auto’s.. het is dus niet in een stad..”�
Nynian doet ook haar ogen dicht en ze verdwijnen.

Wayne knikt naar Lilly en Lilly knikt terug, ze haalt diep adem en rent door de deur heen.
“Alles.. goed?”� Wayne kijkt zenuwachtig naar de deur.
Er komt geen duidelijk antwoord, maar slechts wat gemompel vanachter de deur.
“Lilly!”� Wayne staart verschrikt naar de deur en trapt de deur open. “Lilly, waar ben je?!”�
“Wees niet bang Wayne, Lilly is veilig.”� Er komt een vrouw voor Wayne staan en glimlacht naar hem.
“Wie.. wie ben je? En waar is Lilly?!”�
“Mijn naam is niet belangrijk en ik zei het toch, Lilly is veilig.”�
“Maar wí¡í¡r is ze?”�
“Veilig.”�
Wayne knijpt z’n ogen dicht en slaat z’n armen over elkaar heen. “Waarom vertel je me niet gewoon wie je bent..”�
“Omdat ik denk dat je verkeerde dingen over me hebt gehoord, dingen die niet kloppen.”�
“Wat.. voor dingen?”�
“Over een.. Cymia.”�
“Wat is er met.. Cymia?”�
De vrouw glimlacht. “Dood, zelfmoord geloof ik toch?”�
Wayne kijkt de vrouw even aan en kijkt dan weg. “Het was.. geen zelfmoord.”�
“Weet je dat heel zeker?”�
Wayne knikt. “100%.”�
“Wat is er dan gebeurd, kleine Wayne?”�
“Jij.. jij hebt haar vermoord.”�
“Je weet niet eens wie ik ben..”� De vrouw glimlacht. “Hoe weet je dan of ik iemand heb vermoord?”�
“Syna..”�
Opeens springt de vrouw naar voren en gooit Wayne op de grond. “Cymia heeft een verkeerde keus gemaakt, maakt niet dezelfde fout Wayne.”�
“Cymia.. deed het.. goede.”�
De vrouw lacht. “En kijk waar het haar heeft gebracht, dood.”�
“Beter dood voor een goede zaak dan.. levend voor een slechte.”�
“Ooh.. je wil een held worden? Denk je nou echt dat jí­j de wereld kan redden.. je kan mij niet eens aan.”� De vrouw steekt haar hand in de lucht en doet haar ogen dicht. “Aanschouw.. de kracht van het slechte..”�
Wayne slikt en doet z’n ogen dicht. “Ik ben niet bang voor de dood..”�

“Zijn.. we er?”� Nynian doet haar ogen open en kijkt om zich heen.
“Ik.. denk het wel.”� Treyt glimlacht breed en omhelst Nynian. “Ik zei toch.. dat je het zou halen.”�
Nynian knikt, ook breed glimlachend. “Ik.. heb het.. gedaan.”�
Treyt knikt en laat Nynian weer los. “Ik ben.. trots op je.”�
“Bedankt.. Treyt.”�
Treyt glimlacht naar Nynian. “Maar we moeten verder.”�
Nynian knikt. “Ik weet het, we moeten.. Jay’s broertje zoeken.”�
“Ik ga eerst, onzichtbaar.”�
Nynian knikt.
“En.. als ik iets schreeuw.. moet je hier weggaan Nynian.”�
“Ik.. nee ik laat je niet alleen.”� Nynian kijkt Treyt ongelovig aan. “Niet nu ik je eindelijk heb gevonden.”�
Treyt glimlacht. “Nynian beloof me dat je weggaat als ik schreeuw.”�
“Nee, Treyt! Ik laat je niet in de steek..”�
“Je moet jezelf redden, zonder jou kan de wereld nooit worden gered.”�
“Zonder jou ook niet!”�
Treyt schudt z’n hoofd. “Zonder mij kan de wereld nog wel worden.. gered.”�
“Hoe.. bedoel je?”�
“Nynian beloof je me gewoon dat je weggaat.”�
“Treyt..”�
“Beloof het me Nynian.”�
Nynian knikt, met tegenzin. “Goed.. als jij schreeuwt.. dan ga ik weg.”�
Treyt knikt. “Goed zo, dan.. ga ik nu.”� Treyt knipt met z’n vingers en verdwijnt, de deur gaat open en weer dicht.
“Kom.. veilig terug.. Treyt..”�

Het is zwart voor Wayne’s ogen.
“Ugh.. waarom..voel ik niks.. meer?”� Wayne probeert z’n ogen op te doen, maar er komt geen licht.
“Ik.. kan nog niet.. doodgaan.. ik.. de wereld.. ugh..”�
“Wayne! Wayne, doe je ogen open.. please!”� Wayne hoort Lilly’s stem en ziet in een flits Lilly voor zich.
“Lil.. Lilly?”�
“Blijf bij me Wayne.. laat me.. niet alleen..”�
Wayne ziet nog een flits van Lilly maar daarna wordt het weer zwart. “M’n ogen.. willen.. niet open..”�
“Wayne..”� Lilly’s stem stokt en snikt. “Wayne.. nee..”�
“Ik.. moet.. voor Lilly..”� Wayne ziet een flits van Lilly, zwart, Lilly, zwart en.. Lilly. Lilly heeft natte wangen en haar make-up is uitgelopen.
“Ooh.. Wayne! Ik dacht dat je.. dood was.”� Lilly zoent Wayne op z’n wang.
“Ik zou je toch nooit alleen laten.”� Wayne glimlacht naar Lilly.
“Ik was zo bang..”�
“Het is goed Lilly, ik ben er nog.”�
Lilly knikt en glimlacht. “Maar.. het kan zomaar in 1 keer over zijn.. het leven is zo.. kwetsbaar en.. onvoorspelbaar.”�
Wayne krabbelt overeind en omhelst Lilly. “Daarom moeten we het koesteren, alle momenten die we samen beleven.”�
Lilly knikt.
“En Lilly.. ik beloof dat ik je niet alleen laat.. nooit.”�

“Hmm.. waar í­s iedereen?”� Treyt, onzichtbaar, staat in een ruimte waar verder niemand staat. “Het lijkt wel alsof.. iedereen weg is..”�
“Wie is daar?”� Er komt een man binnenlopen, Treyt reageert niet op de vraag van de man.
“Aah.. een onzichtbaar iemand hè.. Dat laat maar 1 mogelijkheid over.. Treyt.”� De man pakt een steen uit z’n zak en Treyt valt op de grond.
“Uhg.. wie.. ben jij?”�
“Herken je me niet?”� De man glimlacht terwijl Treyt de man nog een keer goed bekijkt. “Je was natuurlijk ook pas erg jong toen ik je voor het laatst zag.. 4 ofzo.”�
“Ik.. ik heb geen idee.”�
De man glimlacht. “Ik was ooit de mentor van jouw ouders.. toen ze de wereld nog wilde redden.”�
“Zack..”�
“Eindelijk, het kwartje valt.”�
“Maar.. je was.. dood.”�
Zack glimlacht. “Dat dachten je ouders, ja. En.. het was ook bijna waar, maar toen vond Syna me en.. zij heeft ervoor gezorgd dat ik het overleefde. En toen zag ik in dat het geen zin heeft om de organisatie te bestrijden, het is veel makkelijker om je erbij aan te sluiten.”�
Treyt kijkt Zack ongelovig aan. “Wat is er gebeurd met je eer.. met je overtuigingen.. met Zack de held..?”�
Zack lacht. “Die Zack was jong, onervaren en naïef.”�
“Die Zack was.. een echte held.”�
“Echte helden bestaan niet Treyt, helden zijn mensen die een wereld redden die niet gered wil worden.”�
Treyt haalt snuivend z’n neus op en staat op. “Ik zal je laten zien of helden bestaan of niet.”�
“Wat wil je doen? Je krachten werken niet zolang ik deze steen in m’n bezit heb.”�
Treyt knikt. “Er zijn meerdere manier om te vechten.. Zack.”�

Lilly en Wayne omhelzen elkaar nog steeds, Lilly drukt Wayne nog iets steviger tegen zich aan. “Wat.. is er eigenlijk gebeurt?”�
Lilly laat Wayne los en glimlacht naar hem. “Toen ik binnen kwam werd ik beetgepakt door.. een vrouw, die gooide me in een kamer achter deze deur.”� Lilly wijst naar de deur voordat ze verder gaat. “Ze wist waarschijnlijk niet dat ik door alles kon heenlopen, maar dat deed ik dus wel. En toen zag ik jouw op de grond liggen met je ogen dicht.. en toen heb ik haar.. door de muur naar buiten.. beneden.. gegooid.”�
“Door.. de muur.. heen?”� Wayne kijkt Lilly ongelovig aan.
Lilly knikt. “Blijkbaar.. kan ik dat ook.”�
Wayne knikt. “Ik ben onder de indruk.”�
Lilly glimlacht. “Bedankt. Maar.. wie was ze eigenlijk.”�
“Sy.. Syna.”�
“Echt waar?!”�
Wayne knikt. “Bedankt.. trouwens.”�
Lilly glimlacht. “Graag gedaan, ik had je moeilijk nu al je belofte kunnen laten breken hè.”�
Wayne glimlacht. “Dat is waar.”� Wayne kijkt naar de grond en er loopt langzaam een traan over z’n wang.
“Wayne.. het spijt me van Cymia.”�
Wayne glimlacht door z’n tranen heen. “Het maakt.. niet uit. Ik moet me alleen even.. herpakken.”�
Lilly glimlacht en legt haar hand op Wayne’s schouder. “Cymia.. kan nu rusten.”�
Wayne knikt. “Ik weet het. Maar.. ik mis haar weet je.. er.. is gewoon een leegte ontstaan.”�
Lilly knikt. “Ooit zal die leegte worden opgevuld.”�
Wayne glimlacht en knikt. “Ik weet het niet.. ik weet niet zeker of ik wel wil.. dat de leegte wordt opgevuld.”�
“Je.. wil niet dat Cymia’s plaats wordt ingenomen.”�
Wayne knikt. “Ik..denk niet dat ik Cymia ooit zal vergeten.. maar ik ben.. bang dat het wel gebeurd.. als ik iemand anders toelaat.”�
Lilly glimlacht. “Ik snap het.. maar ik denk dat Cymia zou willen dat je gelukkig zou worden.. en echt gelukkig wordt je er niet van.”�
“Maar ik.. wil Cymia niet vergeten.. nooit..”�
“En dat doe je ook niet, zolang ze in je hart zit.”� Lilly omhelst Wayne terwijl Wayne wat tranen laat lopen.
“Ik wil.. gewoon dat ze.. terugkomt.”�

“Wat wil je gaan doen, Treyt?”� Zack kijkt hem geamuseerd aan terwijl Treyt zich schrap zet om aan te vallen.
Treyt reageert niet maar balt z’n vuisten.
“Zie het in Treyt, jullie gaan dit verliezen. De wereld is van ons..”�
“Nooit.. zal de wereld van jullie zijn.. er zal altijd een verzet zijn.. er zullen altijd helden opstaan.”�
“Helden bestaan niet Treyt, en als ze er zijn.. dan zijn ze doelloos.. dadelijk versla je ons.. en dan wat? Dan staat er wel weer iemand anders op die het probeert.. de wereld zal nooit helemaal veilig zijn.”�
“Misschien niet.. maar zolang er helden zijn.. zal de wereld worden beschermd.”�
Zack lacht. “Geef het toch gewoon op, wat wil je nou gaan beginnen?”�
Treyt gilt als hij op Zack afspringt en hem probeert te raken op z’n gezicht, Zack heft z’n hand op en blokt Treyt. Snel geeft Zack Treyt een knietje in z’n maag en Treyt zakt in elkaar op de grond.
“We zullen.. nooit opgeven.. we blijven vechten.. totdat ik dood val..”�

Nynian springt op als ze de schreeuw van Treyt hoort. “Treyt..”� Ze kijkt twijfelend om zich heen en loopt dan naar de deur toe. “Ik laat je niet alleen.. broer..”�

“Dan is tijd om dood te vallen..”� Zack loopt naar de op grond zittende Treyt en schopt hem tegen z’n hoofd, dat probeert hij in ieder geval. Snel doet Treyt z’n beide handen voor z’n gezicht om de trap te blokken, Zack trapt nog een keer, nog een keer en nog een keer tegen z’n handen. Treyt begint zwaar te ademen en laat z’n handen zakken.
“Ugh..”� Treyt kreunt als Zack hem vol op z’n gezicht raakt en valt achterover. “M’n krachten.. ebben.. weg.. ik..”�
“Treeeeyt, neeeeee!”� Nynian komt de kamer binnen rennen en pakt Treyt beet, ze doet d’r ogen dicht en ze verdwijnen.
“Uhg.. Nynian.. je had.. het.. belooft..”� Treyt komt moeilijk uit z’n woorden en er loopt een straaltje bloed uit z’n mondhoek.
“Ik kon je daar niet achterlaten..”�
Treyt glimlacht. “Ik.. wist wel dat.. je.. zou komen..”�
Nynian knikt. “Voor jou komt ik altijd..”�
“Ik ben bang.. dat dit de laatste keer was..”�
“Treyt..”�
“Het.. is.. mijn tijd.. Nyn..”�
“Nee Treyt.. het is jouw tijd nog lang niet.. we gaan zoveel dingen samen doen..”� Er lopen tranen over Nynians gezicht en ze streelt Treyts wang, ze heeft z’n hoofd op haar schoot gelegd. “We gaan nog naar Disney.. en samenwonen en.. Treyt.. laat me niet alleen..”�
Treyt glimlacht met een pijnlijke blik. “Wat.. denk je.. ga ik dood als.. een held?”�
“Je gaat niet dood Treyt! Je gaat.. niet.. dood..”�
“Het.. spijt.. me.. Nyn.. ik.. hou.. het niet.. meer.. het wordt.. zwart..”�
“Neeee Treeeeeyt.. blijf bij me.. ga niet weg.. please.. Treyt..”�
Treyts gezicht verstrakt en z’n ogen vallen langzaam dicht. “Zoek.. me.. in je.. hart.. Nynian..”�
“Treeeeeeyt.. neeee.. Treeeyt.. dit.. kan niet..”� Nynian laat haar hoofd op die van Treyt rusten en er blijven tranen over haar wangen lopen. “Je bent m’n.. grote broer.. je.. kan niet dood gaan.. ik.. hou van je..”�
“Blijf me bij je dragen in je hart, Nynian.. als je mij diep in je hart vind.. zal je kunnen wat ik altijd kon.”�
“Treyt.. wordt wakker.. praat tegen me.. zeg.. iets..”� Nynian schudt Treyt door elkaar maar Treyt wordt niet wakker..
“Hoe kan dit.. gebeuren.. niet.. zo snel.. ik kan je nog niet.. kwijtraken..”�
Beelden van Treyt flitsen door Nynians hoofd, ze ziet Treyt glimlachen.. Treyt omhelst haar en troost haar.. dan verandert het beeld en ziet ze hoe Treyt haar hand pakt en eed aflegt.
“We zullen voor altijd blijven vechten voor de wereld.”�
“We zullen nooit opgeven, we zullen doorgaan voor onze ouders..”�
“We zullen nooit worden vergeten, door elkaar.”�
“We zullen altijd van elkaar houden, totdat we dood gaan..”�Daarna ziet ze Treyt en zichzelf naast elkaar lopen.
“Hmm, Treyt?”�
“Wat is er?”� Treyt kijkt Nynian aan en die kijkt op van de grond.
“Ben je nooit bang dat.. je je geliefde kwijt raakt?”�
“Hmm.. ik probeer er vooral niet aan te denken.”�
Nynian knikt. “Ik.. zou er echt niet tegen kunnen als ik jou zou kwijtraken.”�
“Maar je kent me pas net.”�
Nynian knikt. “Nou en, je bent.. echt belangrijk voor me.”�
Treyt glimlacht. “Jij bent ook belangrijk voor mij. En beloof me, als ik je ooit.. verlaat.. blijf dan niet om me rouwen.”�
“Hoe kan ik je dat ooit beloven? Weet je wel wat voor klap dat wordt als jij opeens weg bent..”�
“Je moet verder met je leven, okée.”�
Nu ziet ze Treyt voor een huis staan.
“Wil je in zo’n soort huis wonen?”�
“Hmm.. nee.”� Nynian schudt haar hoofd. “Het moet groter.”�
Treyt kijkt Nynian even aan. “Je moet zo.. veeleisend zijn.”�
“Hier passen we toch nooit met z’n 4’en in!”�
“Misschien.. niet helemaal.”�
Nynian lacht. “We zoeken een andere keer een mooi huis, goed?”�
Nynian laat tranen lopen terwijl ze aan Treyt denkt. “Het is te snel.. over Treyt..”� Nynian doet Treyt’s oogleden dicht en staat op, veegt wat viezigheid van haar broek. “Je bent opgesloten in m’n hart.. voor altijd.”� Nynian kijkt naar de hemel met betraande ogen en knikt.

“Whoa.”� Wayne schrikt op als er opeens iemand naast hem staat. “Nynian!”� Wayne loopt blij op haar af, Lilly komt ook aanlopen en kijkt Nynian even aan. “Nyn.. waar.. waar is Treyt?”�
Nynian kijkt weg en schudt haar hoofd.
“Ooh.. god.. Nyn..”� Lilly omhelst Nynian en Nynian laat haar hoofd op Lilly’s schouder rusten.
“Het komt wel goed, Nyn.”� Wayne omhelst Nynian als Lilly klaar is en ze kijken elkaar allemaal even aan.
“Ik moet hem vergeten..”�
“Nee.. je moet hem.. nooit vergeten.”�
Nynian knikt en glimlacht. “We moeten nu iets anders doen.. later kan ik rouwen. Ik prop al m’n verdriet op.. totdat de wereld veilig is.”�
“Als je wil rouwen.. moet je dat gewoon doen.”� Lilly kijkt Nynian voorzichtig aan.
Nynian schudt haar hoofd. “Mijn problemen zijn niks vergleken bij een probleem van alle mensen op deze wereld.”�
“Nyn..”�
“Nee, we gaan.. pak me vast dan.. breng ik ons naar.. de moordenaar van Treyt.”�
Wayne en Lilly kijken elkaar even aan en knikken dan. Ze pakken allebei de hand van Nynian vast en Nynian doet haar dicht. “Tijd.. voor wraak.”�

“Stil.”� Nynian kijkt naar de deur waar ze voor staan en houdt haar hand op richting Lilly en Wayne, Lilly en Wayne knikken en lopen naar de deur.
“Zal ik er doorheen gaan?”� Nynian knikt naar Lilly en Lilly verdwijnt door de deur. De deur gaat open en Nynian en Wayne kunnen er doorheen lopen.
“Kom op.”� Nynian gaat voorop rennen en met Lilly op haar hielen rennen ze naar de volgende kamer.
“Hier.. vond.. ik.. ik.. Tre.. Treyt.”� Nynians stem trilt en Lilly legt haar hand op haar schouder.
“We doen dit voor Treyt en.. alle andere slachtoffers van de organisatie.”�
Nynian knikt.
“Zo.. de rest is eindelijk ook gearriveerd.”�
“Waar is Wayne?”� fluistert Lilly in het oor van Nynian.
“Geen idee, net was hij nog net achter ons.”� Nynian kijkt angstig achterom, maar ziet geen Wayne.
“Missen jullie iemand?”� De man kijkt Nynian en Lilly geamuseerd aan. “Als even wacht komt hij vast wel boven water, de vraag is natuurlijk wel of hij dan nog ademt.”�
Nynian kijkt de man kwaad aan. “Wie.. ben jij eigenlijk?”�
“Mijn ouders hebben me de naam.. Zack meegegeven.”�
“Zack?!”�
Zack kijkt Nynian vragend aan. “Ooh.. ooh.. maar natuurlijk. Jij bent de dochter van Evan en Saskia.”�
Nynians gezicht vertrekt bij het horen van Zacks woorden. “Maar jij was..”�
“Hun mentor..”� maakt Lilly ontzet de zin van Nynians af.
“Was, maar ik heb ingezien dat ik beter.. aan de andere kant kon gaan staan.”�
“Hoe kun je..”�
“Het heeft geen zin om een zinkend schip te besturen.. als een schip zinkt kan je er beter vanaf springen.”�
“Hoe kun je.. ons zo verraden..”� Nynian kijkt Zack met woedende blik aan. “Hoe heb je.. Treyt..”�
“Ik heb Treyt een kans gegeven, maar hij heeft de kans niet gegrepen. Nu.. geef ik jullie dezelfde kans: sluit jullie bij ons aan.. dan blijf je leven.”�
“Ik sterf liever.. dan dat ik me bij jullie aansluit.”� Nynian doet haar ogen dicht en verdwijnt.
“Ze laat je alleen, wat zielig.”�
Lilly glimlacht en rent op Zack af. “Laten we kijken.. wie er zielig is.”�
Zack pakt een steen en houdt die voor zich. Lilly valt terug op de grond en kijkt Zack ontzet aan. “Waarom.. kan ik.. niks meer?”�
“Je kan alles wat een normaal mensen ook kan.”�
“Wat.. is dat voor steen?”�
“Dit?”� Zack draait de steen rond op z’n hand. “Dit is ontworpen door de organisatie, speciaal om ons te helpen. Hij zorgt ervoor dat speciale trillingen worden afgeketst zodat jullie krachten niet meer werken.”�
Opeens verschijnt Nynian uit het niks en pakt ze de steen. “Die.. heb je toch niet meer nodig.”� Ze gooit de steen door het raam en glimlacht naar Zack.
“Zonder moet het ook lukken.”� Zack gooit Nynian tegen de muur aan en rent op Lilly af, Lilly ontwijkt Zack maar Zack slaat naar achteren en raakt Lilly alsnog op haar schouders.
“Ugh..”� Lilly valt op de grond. Zack gaat trapt haar nog een keer in d’r maag en Nynian kijkt met grote ogen toe.
“Je kan het Nynian.. doe je ogen dicht en.. concentreer je.. je kan.. onzichtbaar worden.”�
“Treyt..?”�
Zack lacht en loopt op Nynian. “Treyt leeft niet meer, ik dacht dat je dat wel door had.”�
Nynian doet haar ogen dicht en verdwijnt.
“Wat.. maar..”� Zack kreunt en valt op de grond.
“Gaat het Lilly?”�
Lilly knikt. “Maar hoe kan je..?”�
“Ik weet het niet.. ik denk dat Treyt z’n.. krachten heeft overgegeven aan.. mij. Maar sta op en gooi Zack door de muur, dan zijn we van hem af.”�
Lilly knikt en staat op. “Tot nooit meer, Zack.”�
Lilly pakt Zack op en gooit hem naar de muur, Zack verdwijnt er doorheen en Lilly kijkt de kamer rond. “Waarom.. kom je niet gewoon terug Nyn?”�
“Ik.. zoek nog even uit hoe dat moet.”�
Lilly lacht en gaat op de grond zitten. “Ik wacht hier wel.”�

Reacties: