FanFic.nl

Schuilen onder de Regenboog

Acht.

De deur van hun appartement wordt steeds vertrouwder, ook al komt ze hier pas voor de derde keer. En vertrouwd of niet, ze voelt de kriebels in haar buik steeds sneller over elkaar heen buitelen als ze aanklopt. Misschien omdat ze vanavond een date heeft, een echte date met Bill.
‘Ze is open!’ brult de stem van Tom aan de andere kant. Dat is ook nieuw. Binnen ruikt het zoals steeds heel sterk naar baby, een geur waar geen naam op valt te plakken maar die iedereen zich voor de geest kan halen. En waar Esther keer op keer week van wordt.
‘Bill is in de badkamer.’ Tom knikt in de richting van een gesloten deur en probeert tegelijk de luier van Tina te verschonen.
‘Kan ik helpen?’
‘Het lukt wel,’ antwoordt hij kort. Dan gaat in de keuken de kookwekker over, en tegelijk begint de gsm in zijn broekzak te jengelen. Even blijft hij versteven staan, stomverbaasd om de timing, duwt dan de schone luier en de tube zalf met een geërgerde zucht in Esthers handen.
Kinderen verzorgen is iets waar ze altijd al goed in is geweest. De tante bij wie ze tot haar achttiende inwoonde runde een kinderopvang, en Esther hielp haar vaak na school en in het weekend. Zacht neuriënd verschoont ze het kraaiende meisje, knoopt haar hemdje weer dicht en trekt de pyjama goed.
Het kleintje kijkt met grote ogen naar haar op en grijpt met beide handjes haar vingers vast. Tom staat nog steeds met de telefoon aan zijn oor in de potten te roeren, dus tilt Esther het kind van het verzorgingskussen en gaat met haar in de zetel zitten. Tina sabbelt tevreden aan haar fopspeen en Esther streelt vertedert over de blonde donshaartjes.
Een miauwend geluid bij haar voeten. Noah springt op de zetel, gaat luid spinnend naast haar liggen en duwt zijn poot tegen haar bovenbeen.
Bill komt uit de badkamer, zijn haren nog vochtig van het douchen. Hij veegt een paar druppels uit zijn nek, raapt zijn schoenen onder de kapstok vandaan en gaat zitten om de veters te knopen.
‘Hey.’
‘Oh, zit je daar?’ glimlacht hij, maar gaat toch door met zijn schoenen. ‘Ben zo klaar, hoor. Nog even.’
‘Doe maar rustig.’ Tom komt uit de keuken met een volgeladen bord in zijn handen en een fles cola onder zijn arm geklemd. Zonder één woord zet hij de spullen op de salontafel, tilt vervolgens Tina uit de armen van Esther en legt haar in het wiegje. Maar in het korte oogcontact leest Esther dit keer geen afkeuring.
‘Veel plezier,’ zegt Tom kortaf, schakelt de tv in en neemt een slok uit de fles. Bij de deur haken ze hun armen in elkaar.

‘Hoe heb je Tom eigenlijk zover gekregen dat hij weer iets normaler tegen je doet?’ Zijn lippen strelen bijna langs haar oor als hij de vraag stelt. Ze moeten zo praten vanwege de muziek. De date bestaat uit twee pizza’s, een fles goedkope witte wijn, en een bank onder het afdak vlakbij de muziekkapel. Het is open avond en er treden een paar plaatselijke groepjes op. Het is best fris buiten, maar dicht tegen elkaar aan zitten en wijn delen houdt hen warm.
‘Ik weet het eigenlijk niet. Ik denk dat het vooral door die foto kwam.’
‘Welke foto?’
‘Wel… Fotografie was ooit een hobby van mij, en ik had een tijdje geleden een polaroidfoto van jou gemaakt, met een regenboog op de achtergrond. Die heb ik hem gegeven.’ Het blijft even stil. Bij bijt op zijn onderlip en zij neemt een nerveuze slok om de trilling in haar keel door te spoelen. In de kapel beginnen een paar jongens een liedje te spelen dat ze kent.

Incomplete, it all began
The broken state that I was in
I wished that I was someone else
'Cause I was lost inside myself

‘Je maakte een foto van mij?’
‘Uhu.’ Ze vraagt zich af of dat wel het goede antwoord was als ze zijn ogen ziet glanzen in het geelgouden licht van de lampjessnoeren om het dak van de kapel.
‘Ik dacht dat foto’s mooi hoorden te zijn.’
‘Dat was hij ook! Eén van de beste foto’s die ik ooit maakte, denk ik.’
‘Maar…’ Hij haalt zuchtend zijn handen door zijn haar, gooit zijn pizzadoos aan de kant. ‘Kijk dan naar me. Van alles op de hele wereld, waarom zou je uitgerekend van mij een foto maken? Een gehandicapte.’ Esther hapt zoveel mogelijk lucht naar binnen, verzamelt elk splintertje moed dat ze kan vinden, en legt haar hand op die van hem.
‘Ik kijk naar jou. En jij ziet het niet, maar anders zou je het begrijpen. Ik heb nooit iets gezien dat mooier was dan jij in de regen, met al die kleuren boven je hoofd. Wie dat niet begrijpt, die is pas gehandicapt.’

I started seeing who I am
The day my life with you began
You clearly solved the mystery
That finding you meant finding me

Hij krult zijn vingers om de hare en knijpt zachtjes. Zijn hoofd leunt tegen het hare aan en zijn geur kruipt in haar sjaal. Met gesloten ogen luistert ze naar de muziek.
‘Ik wil nog niet naar huis. Ik wil een foto van jou maken.’

Deze draag ik op aan mijn nieuwe piercing, in de hoop dat hij me lief vindt en niet gaat ontsteken. <3

Reacties: