FanFic.nl

Bermuda Triangle

Hoofdstuk 4.1

Zodra ze buiten kwamen, begon de menigte van Amon Do mensen te juichen. Mannen, vrouwen, kinderen, iedereen was aanwezig, en allemaal juichten ze voor de aanwezigheid van de vier kinderen. Solegna zwaaide vrolijk naar de menigte, Kat keek ongemakkelijk, Connor glimlachte alleen maar met zijn typische Connor grijns, en Ben voelde zich voor het eerst van zijn leven niet buitengesloten. Thuis werd hij vaak maar raar aangekeken vanwege zijn bruine huid. Hier had iedereen dezelfde chocoladebruine kleur als hij. Voor het eerst voelde hij zich niet in de minderheid. Uitbundig lachte hij en zwaaide hij naar iedereen. Hier voelde hij zich voor het eerst van zijn leven echt thuis.
Het gejuich bleef maar duren, iedereen leek zo blij te zijn hen te zien. Iedereen wilde hen aanraken, hen gedag zeggen, bij hen in de buurt zijn. Het was allemaal zo overweldigend.
Ineens stapte een grote, brede man uit de menigte. Alle mensen van de Amon Do vielen stil. Het was duidelijk dat hij veel aanzien had. Hij begon te spreken met een lage, diepe stem. Marina was nergens te bekennen, dus zij kon niet vertalen voor hen. Ongemakkelijk keken ze naar de man.
‘Wahan zu di, di di uni. Wahan. Viwer qintren di redung nus. Wahan. Nus fudren tus. Nus a fudren tus. Fud!’
Blijkbaar was zijn toespraak afgelopen. De kinderen hadden er geen woord van begrepen. De Amon Do blijkbaar wel, want een aantal waren weg gelopen en kwamen nu terug gestroomd met planken vol voedsel. Een paar mensen sleepten hen mee naar een groots kampvuur, waar ze op een boomstronk werden neer gedirigeerd. Er werd voor hen gezorgd alsof ze kleine kinderen waren. Voedsel stroomde af en aan, genoeg voedsel om een heel dorp te voeden, werd allemaal aan vier kinderen aangeboden. Iedereen kwam tijdens het feestmaal gedag zeggen, iedereen stelde zich voor. Nima, Iente, Zita, Yola, Ruphe, Baer, Ricut. Hun namen waren nauwelijks te onthouden. Ook Vaya, Halana, Thali, Rhizla en Tharu kwamen langs. Een oneindig lange stroom van mensen. Ben, Connor, Kat en Solegna glimlachten alleen maar en knikten af en toe maar. Ze wisten ook niet wat ze anders moesten doen. Marina kwam ook nog even langs, met een lange donkere man aan haar zijde. ‘Jongens, dit is Has. Has is mijn echtgenoot.’
Verbaasd keken ze Marina aan. Marina had een echtgenoot? Een man van de Amon Do? Dat hadden ze niet verwacht. Maar blijkbaar gebeurde het dus wel. Has leek gelukkig te zijn met Marina die aan zijn arm hing. Vertederend keek hij naar haar. Marina grijnsde naar de kinderen.
‘Jullie zitten niet bij de tandarts, jullie mond kan wel weer dicht. Has is heel lief voor me. Net als de rest van de Amon Do. Ik weet zeker dat jullie je hier thuis zullen voelen.’
‘En wat als we ons hier niet thuis willen voelen?’ vroeg Kat ineens. ‘Wat als we gewoon terug naar huis willen?’
Marina fronste haar wenkbrauwen. ‘Voorlopig zal dit jullie thuis zijn. Er komen hier weinig reddingsvliegtuigen. Maar als jullie willen, kan ik tegen de mannen van de Amon Do zeggen dat ze een hulpteken moeten maken dat ze jullie komen ophalen. Daar had ik nog niet eens aan gedacht. Goed dat je het zegt.’ Marina leek even in gedachten verzonken. ‘Goed, dadelijk, aan het einde van het feestmaal, komt Khorogan. Hij was de man die ook al een openingsspeech hield. Hij heette jullie welkom, overigens. In ieder geval, ik zal zijn speech dadelijk vertalen. En alles wat iedereen ertegenin zegt. Maar eet eerst nog maar rustig verder. Geniet er maar van.’ De kinderen glimlachten en knikten. Vervolgens verdween Marina weer in de menigte. Ben zuchtte.
‘Zeg dat wel,’ zei Kat.
Na een tijdje werd er geen eten meer aangevoed. Schijnbaar hadden ze nu ook iedereen van de Amon Do ontmoet, want er kwamen geen nieuwe gezichten meer voorbij. Een aantal mensen kwamen voor de tweede keer langs, en een meisje dat Yaja heette kwam tot 5 keer toe goedendag zeggen. Ze bewonderde vooral Connor en zijn blonden haren. Sowieso leken de Amon Do meer belangstelling te hebben voor Kat, Solegna en Connor dan voor Ben. Waarschijnlijk vanwege hun huidskleur. Maar Ben hoefde niet te klagen. Ook hij kreeg voldoende aandacht. Een ander meisje begon in rap Amon Do tegen hem te praten in de veronderstelling dat hij het verstond. Pas toen Solegna begon te lachen had ze het door en zag ze zijn onbegrijpende gezicht. Vervolgens was ze er beschaamd vandoor gegaan. Uiteindelijk kwam er niemand meer langs en op een gegeven moment viel de menigte zelfs stil. Ze weken uiteen en de grote brede man die de openingsspeech had gegeven kwam naar voren. Khorogan. De kinderen voelde het gezag dat hij uitstraalde. Gezag dat zelfs doordrong in zijn stem, zodra hij begon te spreken. Marina verscheen vanuit het niets om te vertalen.

Reacties: