FanFic.nl

Oneshots

Nachtschimmen

Het is een koude novembernacht. De wind giert door de kieren en ik kan de volle maan zien tussen de gordijnen door. Ik lig doodstil in bed. En wat doe ik midden in de nacht op? Ik werd wakker, door stommelende geluiden beneden. Ik ben oud en wijs genoeg om te weten dat dat echt niet Sinterklaas is. Het is een inbreker, zoveel is duidelijk. Nu ben ik aan het bedenken hoe ik ermee om zal gaan. Zal ik naar beneden gaan? Het is mijn eigen huis, ik weet er beter de weg dan die inbreker, dus ontsnappen kan ik wel, als hij me probeert aan te vallen. Dan zitten we met het probleem wat ik moet doen als hij me vast heeft. In de Indiana Jones film pakt hij gewoon een kandelaar en slaat daarmee zijn belager op zijn kop. Ik betwijfel of het bij mij werkt. Ik ben niet zo sterk. En ook niet zo nadenkend dat als ik word gewurgd dat ik een kandelaar pak. Waarschijnlijk denk ik alleen maar: ‘Lucht, lucht!’ Wat best een logische reactie zou zijn. Aan de andere kant, ik kan de zink techniek gebruiken, en me richten op de zwakke plekken van de inbreker. Zij, instap, neus, kruis. Maar wat nou als die gast een pistool heeft? Dan ben ik helemaal de Sjors. Maar ineens komt een beter idee in me op, het beste idee dat ik ooit heb gehad (en jij denkt nu: heb jij ooit ideeën? Voor de duidelijkheid: Ja!): misschien moet ik me gewoon niet laten grijpen. Dat lijkt me nog eens een goed idee.
Maar wat nou als het helemaal geen mens is? Wat nou als het die ontsnapte lama uit de dierentuin is die ik vanmiddag op het nieuws zag? Ik haat lama’s. Ze zijn zo… eng. En ze spugen als je ze boos maakt. Misschien moet ik hem dan gewoon niet boos maken. Of misschien is het wel geen lama. Het is vast geen lama. Lama’s leven niet in huizen en ze breken al helemaal niet in. Hallo, het is een dier! Nee, het is beslist geen lama die beneden is. Dan is het nog eerder mijn broertje die op zoek is naar snoep. Hij lijkt eigenlijk best wel op een lama, mijn broertje. Hij heeft ook een lange nek, en hij heeft ook veel haar, en hij spuugt als hij boos is. Nee, mijn broertje ligt al lang te slapen, die is het ook niet.
Dan het volgende idee, hoe kom ik zo stil mogelijk de trap af? Met blote voeten of met sloffen aan? En welke treden kraken er ook alweer? Ik besluit op sloffen te gaan, die zijn wat zachter dan mijn voeten en hoort hij (die inbreker, niet de lama of mijn broertje) vast niet. En dan nog iets: zal ik mijn mobiel meenemen of gewoon de telefoon beneden pakken? Mijn mobiel, dat lijkt me verstandiger. Dan kan ik vast 112 ingedrukt hebben en hoef ik alleen nog maar op het bel icoontje te duwen zodra ik de inbreker kan identificeren. Dat is het doel van mijn missie, die inbreker identificeren. Hij komt zomaar niet weg met al onze spullen. En steeds denk ik maar weer: wat nou als hij een pistool heeft?
De stommelende geluiden beneden zijn nog steeds aan de gang. Ik trek mijn sloffen aan en houd mijn mobieltje in de aanslag. Mijn hart bonkt in mijn keel, zo eng vind ik het. Maar ik ga het wel doen. Ik wil niet dat wij ineens zomaar al onze spullen kwijt zijn. Langzaam sta ik op. Ik heb er trillende knieën van. Omdat ik op zolder slaap, duurt het nog langer voor ik beneden ben. Langzaam sluip ik de eerste trap af. Mijn sloffen zorgen ervoor dat ik geen enkel geluid maak. Lama’s hebben goed gehoor. Het is geen lama!! Ik moet bij de zaak blijven, anders kan ik die inbreker nooit identificeren. Opeens kraakt de andere trap. Er komen voetstappen naar boven. Als verlamt sta ik op de trap, ik durf niet verder, ik kan niet terug. De voetstappen komen steeds dichterbij, en ik ben bang, echt bang. Ik wil gillen, maar ik kan niet gillen. Ik wil logisch nadenken, maar ik kan niet logisch nadenken (wat misschien niet met het moment heeft te maken, maar meer met mijzelf) Ik wil in bed liggen, maar op dat moment sta ik toch echt op de trap. De inbreker komt echt dichtbij, zijn voetstappen worden steeds luider.
Maar op dat moment komen mijn ouders om de hoek, met hun pyjama al aan. Het is Sinterklaas, en ze hebben voor mijn broertje wat in zijn schoen gedaan. Oh ja. Dat kan ook nog.

Reacties: