FanFic.nl

Jacob's Story

Chapter 4

“Dus je bouwt auto’s?”� Vroeg Bella.
“ In mijn vrije tijd, en als ik onderdelen heb. Je weet toevallig niet waar ik een hoofdremcilinder kan krijgen voor een Volkswagen Golf uit 1986?”� vroeg ik grappend.
“Sorry, ik heb er de laatste tijd geen gezien. Maar ik zal mijn ogen open houden.”� Zei Bella lachend.
“Ken jij Bella, Jacob?”� vroeg Lauren - op een beledigde toon- vanaf de andere kant van het vuur.
“ We kennen elkaar al min of meer sinds ik een baby was.”� Lachte ik en glimlachte weer naar Bella.
“O, dat is leuk.”� Ze klonk helemaal niet alsof ze het leuk vond en haar bleke vissenogen werden kleiner.
“Bella.”� Riep ze weer, nauwkeurig naar Bella’s gezicht kijkend. “ Ik zei net tegen tyler dat het zo jammer is dat geen van de Cullens vandaag kon komen. Heeft niemand er aan gedacht hen uit te nodigen?”� haar bezorgde uitdrukking was niet echt overtuigend.
“Je bedoelt het gezin van Dr, Carlisle Cullen?”�vroeg Sam.
“Ja, ken je ze?”� vroeg ze neerbuigend, zich half naar hem omgedraait.
“De Cullens komen hier niet.”� Zei Sam op een toon waarmee het onderwerp werd afgesloten en negeerde haar vraag.
Bella keek erg nadenkent en verbaast toen Sam dat zei. Ik probeerde haar weer een beetje af te leiden.
“Word je al helemaal gek van Forks?”�
“ O, dat is wat zwakjes uit gedrukt.”� Ze trok een gezicht. Ik grinnikte begrijpend.
“Heb je zin om een stukje met me over het strand te lopen?”� vroeg ze terwijl ze me flirten probeerde aan te kijken. Ik sprong gretig op. Dat leek me wel gezellig en dat stil zitten was niets voor mij. Terwijl we naar het noorden liepen sloten de wolken boven ons zich aaneen waardoor de zee donkerder werd en de tempratuur daalde.
“hoe oud ben je? 16?”� vroeg Bella.
“Ik ben 15.”� Bekende ik gevleid.
“Echt? Ik dacht dat je ouder was.”�
“Ik ben lang voor mijn leeftijd.”� Verklaarde ik.
“Kom je vaak in Forks?”� Vroeg ze schalks.
“Niet zo vaak,”� Bekende ik met een frons. “maar als mijn auto klaar is, kan ik zo vaak komen als ik wil - als ik mijn rijbewijs heb.”� Verbeterde ik mezelf.
“Wie was die andere jongen waarmee Lauren praatte? Hij lijkt een beetje te oud om met ons rond te hangen.”�
“Dat is Sam, hij is 19.”� Informeerde ik haar.
“ Wat bedoelde hij eigenlijk met wat hij zei over het gezin van de dokter?”� vroeg Bella.
“De Cullens? O, zij mogen niet op het resevaat komen.”�Ik keek weg, over de zee naar James Island.
“Waarom niet?”�
Ik beet op mijn lip voor ik antwoorde. “Oeps, daar mag ik eigenlijk helemaal niets over vertellen.”�
“Ik zal het aan niemand doorvertellen, ik ben gewoon nieuwsgierig.”� En ze glimlachde verleidelijk. Probeert ze me nou serieus te versieren? Ik glimlachde terug en keek gevleid. Ik trok een wenkbrauw op en werd mijn stem nog heser.
“ Houd je van enge verhalen?”� vroeg ik onheilspellend.
“Ik ben er dól op.”� Zei ze enthousiast.
Ik liep naar een aangespoelde boom waarvan de wortels uistaken als de spits toelopende poten van een bleke spin. Ik ging op een van de kronkelige wortels zitten, en Bella ging wat lager op de boom zitten. Ik wou proberen het verhaal zo spannend mogelijk te vertellen. Bella kijkt me met grote interesse aan.
“heb je wel eens een van onze oude verhalen gehoord, over waar me vandaan komen- de Quileutes bedoel ik?”� begon ik.
“Niet echt.”� Bekende Bella.
Toen begon ik te vertellen. Over dat we van de wolven zouden afkomen en over de ‘koude wezens’ en dat de Cullens de ‘koude wezens’ zouden zijn. Toen ik uitverteld was, had Bella kippenvel op haar armen.
“Je hebt kippenvel op je armen.”� Lachte ik verrukt.
“Je bent een goede verteller.”�complimenteerde ze mij, nog steeds naar de golven kijkend.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.