FanFic.nl

Jacob's Story

Chapter 7

Iedereen lach helemaal dubbel om de inmitatie van engelen van Embry en mij en onze bijdehande opmerkingen. Embry en ik hadden zelf ook de slappe lach.
“Oke stelletje engelen, zo kan die wel weer.”� Zei Sam die nog steeds moest lachen. “voor we het weten lachen we ons dood en dan zijn jullie niet meer zulke goede engelen.”�
“Ja, ow machtige god. Wij zullen uw gebeden gehoren.”� Zei Embry en wij maakte een diepe, neederige buiging voor Sam. Meteen moest iedereen nog harder lachen en vielen er een paar om en van de boomstammen af.
Die nacht werd er weinig geslapen, maar veel gelachen. Paul, Jared en Sam probeerde griezelverhalen te vertellen maar Embry, Quil en Ik waren te meilig om gewoon te luisteren en maakte de hele tijd flauw opmerkingen waar iedereen weer om moest lachen, dus dat werd helemaal niks. Het kampvuur gaf een mysterieuze sfeer, maar ook dat werd verpest door Quil, Embry en mij. Op een gegeven moment hoorden we iemand snurken. Dat was Jared, iedereen moest lachen. Quil en Ik begonnen Jared na te doen. Oftewel we deden een varken na. Iedereen moest nog harder lachen en Jared werd versuft wakker.
“he, wat? Wat is er? Waarom moeten jullie lachen?”� Vroeg Jared nog half slapend.
“Niks aan het handje, varkentje. Je snurkte alleen maar.”� Zei Quil onschuldig.
“ow nee, man. Ben ik echt in slaap gevallen? Dat kan niet waar zijn! En ik snurk helemaal niet!”� Zei Jared verontschuldigend en beledigd.
“Sorry, Jared. Je snurkt echt!”� Zei Sam terwijl hij moest lachen om Jared’s reactie.
“Dat meen je niet! Ow man. Ik kom echt slaap te kort. Sorry gasten!”� Zei Jared tegen iedereen.
“De volgende keer zullen we een bak water in je gezicht gooien als je weer snurkt!”� Riep ik naar Jared.
“Als je dat maar laat Jake! Anders gooi ik jou in zee!”� Riep Jared terug.
“ o ow, Maar ik kan niet zwemmen, mag ik even mijn zwembandjes ophalen?”� Vroeg ik plagend.
En zo ging het tot 5 uur ’s ochtends door. Toen viel iedereen in slaap. Tegen 10 uur was iedereen weer wakker en begon Quil naar tuurlijk weer te klagen dat hij honger had en waar zijn ontbijt bleef.
Quil en ik liepen nog wat door La Push terwijl de anderen alles inpakten. Ik probeerde ze nog over te halen om nog een nachtje te blijven, maar het lukte niet. Rond 2 uur gingen we allemaal naar huis. Mijn vader was nogal depri. De TV was kapot en nu kon hij de wedstrijd van de marine rs. nie kijken. Ik stelde voor om naar Charlie te gaan en de wedstrijd daar te kijken. Dat vond hij een goed idee en dus gingen we naar Bella en Charlie toe om daar de eerste wedstrijd van de Marine rs. te kijken.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.