Hoofdcategorieėn
Home » Twilight » Jacob's Story » Chapter 8
Jacob's Story
Chapter 8
Het regende erg hard toen wij richting Forks reden. Toen wij Bella’s straat in reden konden we nauwelijks 10 meter voor uit kijken. Ook begon het al donkerde te worden. Bij Bella voor stond een zilvere Volvo. Ik probeerde te zien wie er achter het stuur zat. Maar ik kon het niet zien. Aan Billy’s gezicht te zien had hij wel gezien wie er in die auto zat, want hij keek niet echt blij. Wij stopten op de plek waar een paar seconde daar voor nog die Volvo had gestaan.
Ik begon uit te stappen en riep: “Hé, Bella.”¯
“Jacob?”¯ vroeg Bella, door de regen turend. Op dat moment kwam er nog iemand de hoek om rijden. Dat was Charlie die er nu aan kwam. Hij stopte achter ons. Ik stapte uit en Bella glimlachde naar Billy en daarna keek ze een beetje bezorgd. Ook Billy’s gezicht stond bezorgd en ik snapte nog steeds niet waarom.
Achter ons riep Charlie: “Billy!”¯
Bella liep richting het huis en wenkte mij om haar te volgen. Charlie begroette mij luidruchtig.
“Ik zal net doen alsof ik je niet achter dat stuu zag zitten, Jake.”¯ Zie Charlie afkeurend.
“We krijgen jong ons rijbewijs in her reservaart.”¯ Zie ik terug.
“Tuurlijk.”¯ Lachte Charlie.
“Ik moet me toch op een of andere manier kunnen verplaatsen.”¯ Zie Billy tegen Charlie.
Charlie en ik tilden Billy uit de auto en in zijn rolstoel. Daarna snelde wij ook naar binnen.
“Dat is een verrassing.”¯ Zie Charlie.
“Het is lang geleden,”¯ antwoorde Billy. “Ik hoop dat we niet op een slecht moment komen?”¯
“Nee, helemaal niet. Ik hoop dat jullie kunnen blijven voor de wedstrijd.”¯ Zie Charlie.
Ik moest grinniken. “Ik geloof dat dat juist de bedoeling was. Onze TV heeft het vorige week begeven.”¯
Billy trok een gezicht naar mij en zei:”¯En Natuurlijk wilde jacob Bella graag weer zien.”¯
Ik keek boos naar Billy en boog mijn hoofd.
“Hebben jullie honger?”¯ Vroeg Bella terwijl ze naar de keuken liep.
“Neuh, we hebben gegeten vlak voordat we weggingen.”¯ Antwoorde ik.
“En jij, Charlie?”¯Vroeg Bella.
“Ik wel,”¯ anwoorde Charlie en we liepen naar de voorkamer en de TV.
Bella was tosti’s aan het maken. Ik liep naar haar toe om haar een beetje gezelschap te houden en ook omdat ik liever bij haar was dan bij Charlie en Billy.
“En… hoe staat het leven?”¯ Vroeg ik.
“Best goed,”¯ Ze glimlachde naar mij. “En jij? Is je auto klaar?”¯
“Nee,”¯ ik fronste. “ik heb nog steeds onderdelen nodig. Dat ding hebben we geleend.”¯ Ik wees met mijn duim naar de auto.
“Sorry. Ik heb geen…- wat zocht je ook alweer- gezien.”¯
“Hoofdremcilinder.”¯ Ik moest lachen. “Is er iets mis met je Pick-up?”¯ vroeg ik.
“Nee.”¯
“O. Ik vroeg het me gewoon af omdat je er niet reed.”¯
Ze keek weer naar de pan. “Ik kreeg een lift van een vriend.”¯
“Mooie auto heeft ie.”¯ Zie ik met bewondering in mijn stem. Het was echt een mooie auto waar hij in rijdt! “maar ik herkende de jongen die erin reed niet. Ik dacht dat ik zo’n beetje alle jongens hier kende.”¯
Bella knikte vaagjes en bleef naar bendenden kijken.
“Mijn vader leek hem ergens van te kennen.”¯
“Jacob, zou je mij een paar borden aan kunnen geven? Ze staan in het kastje boven de gootsteen.”¯
Zwijgend pakte ik de borden en gaf ze aan Bella. “En, wie was het?”¯ vroeg ik maar omdat het niet leek alsof Bella uit zich zelf dat zou vertellen.
Bella zuchtte en zie: “Edward Cullen.”¯
Ik moest lachen. Bella keek verbaast alsof ze eerder had verwacht dat ik boos zou worden of zo iets. Ze wierp een blik op me en ik voelde me een beetje beschaamd.
“Dat verklaart veel,”¯Zie ik. “Ik vroeg me al af waarom mijn vader zich zo vreemd gedroeg.”¯
“Dat is waar ook.”¯ Bella trok een onschuldig gezicht. “Hij heeft iets tegen de Cullens.”¯
“Bijgelovige oude vent.”¯ Mompelde ik zachtjes.
“Je denkt toch niet dat hij iets tegen Charlie zal zeggen?”¯
Ik staarde haar aan en snapte niet waarom ze dat vroeg.
“Ik denk het niet, Ik geloof dat Charlie hem de vorige keer behoorlijk heeft uitgekafferd. Daarna hebben ze elkaar niet veel meer gesproken. Vanavond is een soort reünie, denk ik. Ik denk niet dat hij er nog over zal beginnen.”¯
Bella bracht het eten naar Charlie en bleef daarna bij hun zitten en keek naar de wedstrijd. Ik bleef maar tegen haar praten en kreeg telkens afwezige antwoorden. Eindelijk was de wedstrijd afgelopen.
“Komen jij en je vrienden binnenkort nog is naar het strand?”¯vroeg ik terwijl ik Billy over de drempel duwde.
“Geen idee.”¯
“Het was gezellig, Charlie.”¯ Zie Billy.
“Kom de volgende wedstrijd ook kijken.”¯ Moedigde Charlie aan.
“Graag, graag, we zullen er zijn. Slaap lekker, zo meteen.”¯ Hij keek ernstig en zei daarna tegen Bella: “pas goed op jezelf, Bella”¯
“Dank je,”¯ mompelde Bella terwijl ze de andere kant op keek.
Ik duwde Billy naar de auto en reed terug naar la Push. Billy was nog steeds niet helemaal de oude. Ik begreep hem niet. Wie geloofde de legendes nou. Kom op zeg. Er bestaan helemaal geen Weerwolfen en Vampiers. Die bestaan alleen in boeken en in films. Maar dat is allemaal fantasie.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.