FanFic.nl

Jacob's Story

Chapter 9

Op het resevaat was het die week verder erg saai. Er gebeurde niet veel leuke dingen. Alleen Quil werd er 2x uit gestuurd bij biologie omdat hij zich niet kon gedragen wat ook erg moeilijk was aangezien we het over sexualiteit hadden. Embry en ik hadden het er zelf ook erg moeilijk mee, maar we waren toch net iets rustiger en vatsoenlijker dan Quil was en kregen alleen maar een paar waarschuwingen. Ik verheugde me erop om weer naar Bella te gaan. En natuurlijk pesten Embry en Quil mij daar mee.
“Jake die is verliefd, Jake die is verliefd, Jake die is verliefd.”� Zongen Embry en Quil. Ik schaamde me dood! Ik kon ze wel wurgen. Ja, ik was verliefd. So What? Toch had ik liever niet dat ze het over het schoolplein schreeuwde, moest nou echt iedereen het weten?
“Jongens, hou alsjeblieft daar mee op! Anders doe ik net of ik jullie niet ken!”� zei ik tegen hen.
“Hahahaha, nee dat gaat werken iedereen kent iedereen hier, jongen. Dus je moet ons wel kennen.”� Zei Quil op een triomfantelijke manier.
“Oke, dan zeg ik het zo. Jullie houden er nu mee op anders zijn jullie geen vrienden meer van mij en mogen jullie ook niet meer op mijn grondgebied komen en help ik jullie nooit meer met school of uit de problemen!”�
“haha, dat gaat je toch niet lukken. Wij zijn als broers voor jouw -en jij ook voor ons- en jij zou niemand ons iets aan laten doen en zonder ons ben je knap eenzaam.”� Zei Embry.
“Ik haat het als je gelijk hebt, Embry! Kun je gedachten lezen ofzo?”� Vroeg ik plagend aan Embry.
“Ja, en ik weet waar jij nu aan denk.”� Zei Embry met een erg gemeen gezicht, wat had ie nou weer bedacht?
“O ow, waar denk ik nu aan dan?”�
“Aan zondag avond, want dan zie je Bella weer. Denk je nou echt dat ze wat ziet in zo’n kind als jouw? Ik bedoel ze is 2 jaar ouder dan jou! Ik durf te wedden dat ze op jongens valt die ouder zijn dan haar of van haar eigen leeftijd, met niet op een broekie zoals jij!”� Antwoorde Embry. Daar moest ik hem gelijk in geven, maar ze had toch geflirt met mij toen ze op het strand was? Of had k me dat allemaal verbeeld? Naja, ik zal er die avond misschien wel achterkomen.
Zondag, eind van de middag.
Ik was de hele dag in de garage geweest samen met Embry en Quil. We hadden gepraat, gelachen en natuurlijk nog aan de golf gewerkt. Zo vloog de dag voorbij het was al 4 uur toen Billy riep dat hij zo wilde gaan. Ik schopte Embry en Quil de garage uit en ging naar binnen, ik sprong nog snel even onder de douche, zodat ik teminste schoon zou zijn als we bij Bella kwamen. Billy zat al helmaal klaar en ik had vanochtend de auto al opgehaald bij Harry Clearwater. Billy had ook een bruine papieren zak mee waar de vis in zat die Harry altijd maakte, Harry en Billy wisten dat Charlie daar dol op was en daarom had Harrry deze speciaal voor Charlie meegegeven. Ik zette Billy in de auto en reed naar Forks toe. Het kwam zoals gewoonlijk met bakken de lucht uit.Toen we aan kwamen bij het huis van Charlie en Bella was er niemand thuis. Billy besloot dat we onder het afdakje gingen wachten. Niet veel later zagen we de pick-up aan komen, naja, we hoorden hem eerder dan dat we hem zagen! Wat maakt dat ding toch ook een hoop herrie! Niet te geloven! Alleen zag ik niet Bella achter het stuur zitten maar een jongen. Terleur gesteld keek ik naar beneden. Misschien had Embry inderdaad gelijk. Billy’s gezicht werd zo hard als steen. Ik bleef naar beneden kijken totdat Bella eindelijk bij ons was en ons begroette.
“Hé Billy, Hé Jacob.”� Begroette zo ons vrolijk. “Charlie is de hele dag weg- ik hoop niet dat jullie al lang staan te wachten.”�
“Niet lang,”�zei Billy berustend. “Ik wilde dit langs brengen.”� En hij wees op de bruine zak op zijn schoot.
“Dank je, waarom kom je niet even binnen zodat je je kunt afdrogen?”� Vroeg Bella.
Bella deed de deur open en liet ons voor gaan. Ze deed de deur achter ons dicht en zei:
“Hier, dat neem ik wel over,”�
“Dat kun je beter in de koelkast leggen. Er zit gebakken vis in van Harry Clearwater; Charlie is er dol op. In de koelkast wordt het niet klef.”� Billy haalde zijn schouders op.
“Dank je, Ik was al op zoek naar andere manieren om vis klaar te maken en Charlie brengt vanavond vast weer meer vis mee.”�
“Alweer vissen?”� vroeg Billy. “Op zijn vaste stek? Misschien ga ik zo wel even bij hem langs.”�
“Nee, hij zou naar een nieuwe plek gaan, maar ik heb geen idee waar.”�
“Jake, waarom haal je niet even die nieuwe foto van Rebecca uit de auto? Dan laat ik die hier oook achter voor Charlie.”� Vroeg Billy aan mij.
“Waar is die dan?”� Vroeg ik chagrijnig. Ik keek naar de grond terwijl ik mijn wenkbrauwen had samengetrokken.
“Ik geloof dat ik hem in de achterbak zag liggen, je moet misschien even zoeken.”� Antwoorde Billy.
Ik zuchte en liep met hangende schouders terug de regen in. Waarom moest ik nou weer die stomme foto gaan halen? Mopperend zocht ik naar die foto. Na 5 minuten had ik hem nog steeds niet gevonden en was ik drijf nat. Ik besloot om terug naar binnen te gaan. Ik deed de deur met een klap openen en riep van af de gang met een klagende stem: “Er ligt helemaal geen foto in de auto.”�
“hm… “ gromde Billy onverschillig. Hij draaide zijn rolstoel naar mij toe en zei: “Dan heb ik hem waarschijnlijk thuis laten liggen.”�
Ik rolde met mijn ogen. “Fijn.”� Ik had niets beters te doen zekker dan in de regen naar een stomme foto te zoeken die thuis lag.
“Goed, Bella, zeg maar tegen Charlie”�- Billy stoppte even-“dat we langs zijn geweest, bedoel ik.”�
“Zal ik doen,”� Moppelde Bella.
Ik was verbaasd gingen we nu alweer? “gaan we alweer?”�
“Charlie komt pas laat thuis.”� Verklaarde Billy terwijl hij mij voorbij reed.
“O, Nou, Bella, Ik zie je wel weer, denk ik.”� Zei ik teleurgesteld.
“Tuurlijk.”� Antwoorde Bella.
“Pas goed op jezelf.”� Waarschuwde Billy Bella.
Bella, antwoorde niet en zwaaide naar ons terwijl ik naar de auto liep met Billy. IK zette Billy in de auto, stapte daarna zelf ook snel in en reed weer terug naar La Push. Ook dit keer was Billy niet erg gezellig en was erg in gedachten verzonken. Ik liet hem rustig denken en besteede er weinig aandacht aan.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.