FanFic.nl

Jacob's Story

Chapter 15

De dagen die daar op volgenden praatte ik niet tegen Billy. Op vrijdag riep Billy mij bij zich. Ik hoopte dat hij zijn exuces zou maken, dus ging ik naar hem toe.
“Jake, Zou je wat voor mij willen doen?”� Vroeg hij.
“Dat ligt er aan wat ik moet doen en wat er tegen over staat.”� Zei ik boos.
“Jij moet vanavond naar Bella’s Prom gaan en haar vragen het uit te maken met Edward -hij sprak zijn naam met afschuw uit- en als het nodig is zeg je maar alsjeblieft en je moet haar zeggen, nee waarschuwen dat we de boel in de gaten zullen houden. In ruil daarvoor krijg je 20 euro EN je hoofdremcilinder.”�
Ik dacht er even over na. Dit zal mijn kans zijn om met Bella te praten en waarschijnlijk krijg ik nooit meer de kans om die hoofdremcilinder te krijgen en dat ding is echt mega duur, dus dat sparen duurt nog wel even. “Oke, ik doe het.”�
“Dankje, Jake.”�
’s Avonds ging ik op weg naar Forks High School. Bij de deur kocht ik netjes een kaartje en ging naar binnen. Door veel mensen werd ik raar aangekeken. Maar dat was wel logisch. Ik zat hier niet eens op school, wat doe ik dan op hun Prom? Ik dacht er over om weg te gaan en tegen Billy te zeggen dat ik haar niet kon vinden, toen ik haar en Edward zag rond zwieren. Ze zagen er heel mooi uit.
Langzaam liep ik naar hun toe. Ik zag Bella iets tegen Edward zeggen. Hij keek niet blij en het leek net alsof hij net gromde! Wat had ik fout gedaan? Ik was hier niet eens omdat ik dat nu zo graag wilde, maar omdat ik moest van Billy! Ik schaamde me voor mijn vader en ik vond het zielig voor Bella, dat ik nu haar prom kwam verpesten. Ik had hun nu bereikt.
“Hé Bella, ik hoopte al dat je hier zou zijn.”� Eigenlijk hoopte ik precies het tegenovergestelde.
“Hoi Jacob. Wat is er?”� zei ze glimlachend terug. Ow, ik ga haar avond echt verpesten.
“Mag ik aftikken?”� vroeg ik Edward beleefd, maar aarzelend. Voor het eerst wierp ik een blik op hem. Dat pak stond hem eigenlijk wel goed. En het speet me ook, dat ik Bella nu van hem afpak, maar dit moest even gebeuren. Hijkeek me neutraal aan. Het enige antwoord dat ik kreeg, was dat hij Bella weer op haar eigen voeten zetten en een stap naar achteren deed.
“Dank je.”� Zei ik vriendelijk.
Hij knikte naar me, wierp nog een blik op Bella en draaide zich daarna om en liep weg. Ik legde mijn Handen om Bella’s middel en zij legde haar armen om mijn nek.
“jeetje, Jake, hoe lang ben je nou?”� vroeg Bella me.
“ 1.90.”� Zei ik zelfvoldaan.
We dansten niet echt. Het was niet echt mogelijk met Bella’s been en door mij enorme groeispurt was ik zelf ook slungeriger geworden. We schommelden wat onhandig van links naar rechts.
“Zo, hoe ben jij hier terecht gekomen vanavond?”� vroeg Bella mij.
“Kun je je voorstellen dat mijn vader me 20 dollar heeft betaald om naar jullie Prom te komen?”� Bekende ik, enigszins beschaamt. Ze moppelde iets wat leek op: “ja, dat kan ik wel.”�
“Nou, ik hoop dat je het in elk geval naar je zin hebt. Al iets leuks gezien?”�plaagde ze me, terwijl ze naar een stel meisjes knikte die in een rij langs de muur stonden.
“Ja,”� Zuchte ik. “Maar ze is al bezet”� ik keek omlaag en beantwoorde haar nieuwsgierige blik, daarna keek ik opgelaten weg. “Je ziet er heel mooi uit, trouwens,”� voegde ik er wat verlegen aan toe.
“Ehm, dankje. Maar waarom heeft Billy je nou betaald om hiernaartoe te komen?”� Vroeg Bella snel. Ik was niet echt dankbaar met de verandering van het onderwerp, maar vroeg of laat moest ik het toch wel vertellen.
“Hij zei dat dit een “veilige”� plek was om met je te praten. Ik zweer je dat mijn pa zijn verstand aan het verliezen is.”� Ze lachde zwakjes met me mee. “Maar goed, hij zei dat als ik iets tegen jou zou zeggen, ik van hem die hoofdremcilinder zou krijgen die ik nodig had.”� Bekende ik met een grijns.
“Zeg het dan maar. Ik wil wel dat je je auto afkrijgt.”� Zei ze met een grijns.
“Niet boos worden, hoor.”�
Ik zal echt niet boos worden op jou, Jacob.”� Verzekerde ze mij. “Ik zal niet eens boos worden op Billy. Zeg nou maar gewoon wat je moet zeggen.”�
“Nou - dit is so stom, het spijt me, Bella- hij wil dat je het uitmaakt met je vriend. Hij vroeg zelfs of ik ‘alsjeblieft’ wilde zeggen.”� Ik schudde vol afgrijzen mijn hoofd.
“Hij is nog steeds bijgelovig, hé?”�
“Ja, hij ging nogal… door het lint toen je gewond rgeraakt was in Phoenix. Hij geloofde niet…”� Ik maakte mijn zin niet af en ik voelde me niet op mijn gemak.
“Ik ben gevallen.”� Zei Bella.
“Dat weet ik.”�Zei ik vlug. Ik ben mijn vader niet.
Ik vertelde haar wat mijn vader dacht. Ze vertelde mij, dat als Edward er niet was geweest zij nu dood zou zijn. Ik vond het zo wel weer genoeg. Edward had het niet verdiend om haar te verliezen. Maar Bella wilde nu echt alles weten. Dan zou ik teminste mijn onderdelen krijgen. Dus vertelde ik haar dat -in mijn vaders meervoud- “we de boel in de gaten zullen houden”�. Daar kon ze gelukkig wel om lachen, dus lachede ik opgelucht mee. En ik hoefde Billy niet te vertellen van haar dat hij moest ophoepelen, maar hem bedanken, hij bedoelde het goed. Ik shrok toen Edward naast me opdook. Ik had hem niet zien aankomen. Ik gaf Bella weer aan hem terug en vertrok.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.