Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Es ist gerade so perfekt. » Numbr three.
Es ist gerade so perfekt.
Numbr three.
Tom's point of view.
'Goed mannen, is het niet genoeg voor vandaag? Mijn pols en nek verkrampen echt.'
Het wí s ook echt zo.
Bill schonk me al geen aandacht meer en begon over zijn ideën voor nieuwe songs tegen Gustav en Georg te vertellen. '(..) over hun scheiding, lijkt me wel (..)'
Hun scheiding dus..Hmm, daar doe ik dus echt niet aan mee.
'Ik ga naar June!' zei ik koud. Verbaasd keken mijn broer en de rest mij aan. 'Dag Geo en Gustav.'
Eens in de hal leg ik mijn arm over haar schouder en June legt haar hoofdje op mijn schouder. Zo is het goed.
June's point of view.
'Waarom ben je zo stil, Tom?' vroeg ik, toen ik merkte dat hij zwijgend, dromerig voor zich uit aan het kijken was.
'Nee, niks. Repetitie liep een beetje in het honderd. Niets aan de hand.'
Tom's point of view.
'We willen het maken, snap je. En het komt er maar niet van.' Ik hoopte dat ze nu zou doorvragen, want ik wou het graag van mijn hart.
'Maar je bent veertien, slimme..Je hebt alle tijd van de wereld! En met jouw gitaarspel..!' Ze wiegde haar wenkbrauwen. Maar niet zoals Bill en ik, wij konden het vele beter. Ik schoot een beetje in de lach.
'Morgen schuimen we weer wat clubjes af en dan zien we wel weer. Volgende week hebben we een afspraak bij een onbekende producer, je kent dat wel. In zo'n achterbuurt. Hij kan ons misschien doorverwijzen?' Ik bleef honderuit vertellen over de toekomstplannen van Tokio Hotel. En onbewust liet ik June los.
June's point of view.
'Tom, ik ga alvast naar huis.' zei ik toen we langs het parkje liepen, dicht bij de bahnhoffstrasse. 'Ik..ik ben moe. Weinig geslapen..' Hakkelde ik. Ik had even geen zin meer om bij hem te blijven.
'Dag schat, ga maar wat rusten.' Ik gaf hem vlug een kus op zijn mond en vertrok.
Net iets sneller dan goed was.
reactie?
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.