FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 26:

Vandaag was Aurora's verjaardag,en ik zou er niet aanwezig zijn.
Ik begon te twijfelen.
Moest ik niet thuis blijven bij mijn zusje,dit zou de eerste verjaardag van haar die ik niet zou bijwonen.
Zo veel twijfels in mijn hoofd.
Naja we zouden pas rond 6 uur s'ochtens vertrekken,dus ik heb nog tijd om na te denken,het was namelijk pas 1 uur.
Ik pakte mijn mp-3 en deed het raam open.
Ik nam een diepe hap lucht en sprong uit het raam.
Ik kwam in het bos terecht en ik begon te rennen.
Langzaam aan begonnen de gedachtes weer op te spelen.
Ik kan natuurlijk ook nu meteen naar Carlisle toe rennen en zeggen dat ik hier blijf.
Maar dan laat ik een groot gevecht vallen.
Maar ik wil mijn zusje niet in de steek laten.

Opeens stond hij daar,in zijn volle glorie,een jongen met donkerbruin haar,beetje lang met slag in zijn haar.
Hij keek me snel aan,waarschijnlijk omdat hij het ritselen van de bladeren onder mijn voeten hoorde en rende toen weg.
'W8 even,vertel me op sijn minds je naam'riep ik hem na,en hij stopte met rennen,met zijn bloedrode ogen keek hij mij aan en bijna onhoornaar fluisterde hij 'Jack'.
Zijn stem bezocht me de bibbers,zoals hij mij vanonder zijn lange wimpers aan keek bezorgde me de kriebels in mijn buik.
Langzaam bewoog ik me naar hem toe,voorzichtig stapje voor stapje.
Aurora had mij over deze jongen vertel,maar ik had nooit verwacht dat hij er zou zijn.
De jongen die me alles zou kunnen laten doen.
Hij zou me kunnen laten smeken om bij me te blijven.
Toen ik bij hem stond,boog hij voor me,als een echte heer en hij pakte mijn hand.
'Je hebt me laten wachten'Fluisterde ik.
'Het spijt me,mevrouw,kan ik iets doen om het goed te maken?'vroeg hij.
'Bij me blijven tot het einde van tijd'En ik lachte naar hem.
Hij keek me geschokt aan,maar daarna streek er een warme glimlach over zijn gezicht.
'Welkom thuis,Jack'fluisterde ik.
'Dank je wel,mijn lief'zei hij zacht.
En hij kneep in mijn hand.
Dit was misschien wel het raarste moment uit mijn leven.
Het ene moment was ik vrijgezel en het andere moment werd ik mijn lief genoemt.
'Ga je met mij mee naar huis?'vroeg ik fluisterend aan hem.
Hij knikte stilletjes en liep achter mij aan.
Dit deed me denken aan het verhaal dat Alice me eens vertelde,over haar en Jasper.
Maar dit gata mijn happy ens worden,ik voelde het,ookal kende ik hem pas 3 minuten.

Reacties: