Hoofdcategorieėn
Home » Il Divo » Roem, Rijkdom of Liefde (deel 1) » OP REIS
Roem, Rijkdom of Liefde (deel 1)
OP REIS
“Waar is mijn prinses!”¯
De voordeur ging open en David Young kwam binnenlopen.
David was een keurige zakenman, met soms wat norse trekjes, maar met een enorme zwak voor zijn jongste dochter. Hij kon het dan ook niet laten om zijn dochter, ondanks hevige protesten van haar kant, zijn prinses te noemen. Serra was van mening dat hij haar nooit zou kunnen loslaten, als hij bleef steken in een sprookje dat er een prins op een wit paard voor de deur zou staan. Om zijn dochter te halen en David sloot deze discussie altijd, door te vertellen dat als er niet minimaal een prins voor de deur stond, hij haar simpelweg nooit los zou laten.
David had de deur nog niet dichtgedaan, of er kwam een dienstmeisje aangesneld.
“Zal ik uw jas aannemen, Meneer?”¯ vroeg ze.
“Wat? Oh ja, dank je wel, Debby. Zeg, heb jij mijn dochter gezien?”¯
“Ik heb vernomen dat ze bij het zwembad zit, Meneer”¯ antwoordde Debby meteen. David knikte.
“Oke, dank je, Debby. Ik ga naar mijn dochter toe. Ik wil graag een tropische cocktail en een martini met ijs bij het zwembad”¯ zei David en wuifde Debby haast een beetje weg.
“Natuurlijk, Meneer, komt er aan”¯ zei Debby en liep meteen weg.
Toen David weg wilde lopen, ging de voordeur weer open en Phillip stapte binnen.
“Ik heb de auto klaargezet, Meneer. U kunt weg wanneer u wilt. Ik blijf in de buurt.”¯ Zei hij.
“Dank je wel, Phillip. Zeg Phillip, mag ik jou wat vragen als goede vriend van de familie?”¯
“Natuurlijk, Meneer”¯
“Vind je dat ik het moet vertellen?”¯
“Dat ze op vakantie gaat, Meneer?”¯
“Nee, je weet wat ik bedoel, Phillip”¯
“Ja, helaas wel, Meneer. En het spijt me u teleur te moeten stellen, maar ik voel mij niet de aangewezen persoon om hierover te oordelen en al helemaal niet om adviezen erover te geven”¯
“Ja, je hebt gelijk, Phillip. Ik had t je niet moeten vragen”¯
“Het spijt me, Meneer”¯ zei Phillip, maakte een korte buiging en liep weg.
David liep richting de tuin, toen hij Isabel druk in zichzelf pratend tegen het lijf liep.
“Necesito zapatos, las ropas, el dinero y la cr… O, Seí±or! U bent er al, ik heb
u niet horen komen. Kan ik iets doen, wilt u iets drinken of zal ik iets te eten
maken voor u?”¯ vroeg ze.
“Nee, hoeft niet Isabel, Debby regelt het al, maar dank je wel. Ga jij maar door met waar je mee bezig was”¯ antwoordde David.
“Si, Seí±or, zoals u wilt”¯ zei Isabel en liep weer druk in zichzelf pratend verder. Eenmaal buiten gekomen, betrapte David Serra neuriënd ‘Viva la party!. Viva la France!’ op een luchtbed in het zwembad.
“Ik merk al dat ik hier niets geheim kan houden”¯ zei hij glimlachend.
Serra schrok op.
“Pap! Hèhè, eindelijk ben je er. Wanneer ga ik? Is het ver naar Frankrijk? Ik wil wel overdag, anders zie ik niets. Komen May en June me halen? Ik ben nog nooit in Frankrijk geweest, papa. Is het mooi? Ik ben zo blij!!”¯ ratelde Serra in één adem op.
David stond met zijn handen in zijn zij.
“Dag pap, leuk je weer te zien, hoe was je werkdag?”¯ grapte hij.
Serra keek hem overdonderd aan.
“Je hebt vandaag toch niet gewerkt?”¯ vroeg ze. David glimlachte weer. Nee, je hebt gelijk lieverd, heb je al gepakt?”¯ vroeg hij. Serra knikte.
“Nou, ga jezelf dan in orde maken, je vliegtuig vertrekt over 3 uur”¯ zei David.
“Ga ik met een gewoon vliegtuig?!? Papa, waarom ga ik niet gewoon met de Jet? riep Serra uit. David fronste zijn wenkbrauwen.
“Ik moet wat aan mijn manier van praten doen, denk ik, maar volgens mij heb ik niets gezegd over wat voor vliegtuig dan ook, alleen dat hij over 3 uur vertrekt. Nou ja, over 2 uur en 58 minuten om precies te zijn en als je niet opschiet, nog veel eerder”¯ merkte hij op.
Serra stond op.
“Ja ja, ik ben al onderweg. Is het warm in Frankrijk, pap? En Phillip zegt dat ze daar Euro’s hebben. Als ik nou ga winkelen en ze lichten me op, wat dan? Zorgt u wel een beetje voor Isabel, papa?”¯ ratelde ze weer door.
“Halloooooo!!!”¯ riep David uit. “Waar is mijn dochter gebleven? Sinds wanneer maak jij je druk om geld? Het is mijn creditcard die je ongetwijfeld zal meene… Lieverd, wat zei je nou over Isabel?”¯
Serra kreeg een glundering in haar ogen en liep langs haar vader heen.
“Isabel? Nee, niets hoor! Helemaal niets. Ik ga me omkleden, pap. Daag! Tot zo”¯ riep ze en ze liep weg.
Onderweg in de auto ging Serra der telefoon af. Ze nam op.
“Hey sis!”¯ klonk er.
“Hey June, zeg het eens…Wat zeg je??...Waar slaat dat op, waarom wil je dat weten…ja…hmmm…euh…weet ik veel, doe dan maar die tweede… Hoezo nou, je hebt al die eerste, waarom vraag je het dan?!!... Ja whatever, in ieder geval, mijn vliegtuig vertrekt over een uurtje, dus dat je het weet…Ja is goed…ja…oke, ja…Ja ja ja!!!... oke,doei… ja doei!!!”¯ en ze hing weer op.
“Wat was er?”¯ vroeg David. Serra keek hem aan.
“Oh, niets..”¯ was het antwoord en daarmee was voor haar de zaak afgedaan. David zuchtte.
“Pfff, vrouwen en hun telefoontjes. En dan ook nog eens niet vertellen aan hun bloedeigen vader wat er aan de hand was en wat ze allemaal bespreken met hun zussen..”¯
“ja pap, whatever, je krijgt het toch niet te horen! Ander onderwerp”¯ zei Serra en wuifde met haar hand door de lucht, alsof ze het uit wilde wissen. “Komt mama nog?”¯
David leek teleurgesteld bij die vraag.
“Euh nee, lieverd. Ze heeft het druk op de zaak”¯
“Zie je nou, jullie zijn alleen maar op het geld gericht”¯ zei Serra “Mama wil me zelfs niet komen uitzwaaien, omdat ‘de zaak’ voorgaat”¯
“Daarvoor moet je bij je moeder zijn, Serra. Ik ben er toch. Ander onderwerp”¯ zei David. Hij leek een beetje geërgerd.
“Waarom doe je zo?”¯ vroeg Serra?
David hoorde haar niet, of deed net alsof, want hij richtte zich tot Phillip.
”¯Kun je de file’s proberen te ontwijken, Phillip?”¯ zei hij kortaf.
“Natuurlijk, meneer…”¯
En de rest van de weg werd er niet meer gesproken.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.