Hoofdcategorieėn
Home » Il Divo » Roem, Rijkdom of Liefde (deel 1) » FRANKRIJK
Roem, Rijkdom of Liefde (deel 1)
FRANKRIJK
“Heb je echt alles mee? Ben je echt niets vergeten? Je kunt nu niet zomaar even terug, hoor”¯ zei David, terwijl Serra’s spullen in de Jet werden geladen. Serra keek haar vader met een scheef hoofd aan.
“Tuurlijk wel papa, ik kan toch alles? Dat heb jij me tenminste geleerd.. En trouwens, als ik misschien wat ben vergeten, koop ik dat weer in Frankrijk..Met jou creditcard, papa”¯ antwoordde ze. David lachte.
“Ja inderdaad, stomme vraag eigenlijk. Nou, goed dan. Veel plezier. Pas goed op jezelf en kom niet terug met hetzelfde karakter als je zussen. Nog meer betweterigheid kan ik er niet bij hebben hoor. Doe je ze de groetjes?”¯
Serra knikte, omhelsde haar vader en liep naar boven.
“Doe jij mama de groetjes. Ik zal jullie missen, ook al ben ik maar een weekje weg. Een knuffel voor Phillip en een kus voor Isabel. Of nee, doe haar ook maar een knuffel. Dag pap!”¯ zei ze en liep de Jet in. Die sloot meteen zijn deuren en steeg op.
Eenmaal in Frankrijk aangekomen, stonden May en June al te wachten.
“Sis!”¯ riep June uit en omhelsde haar zusje “Hoe is het? Hoe was je vlucht?”¯
“M’n vlucht was goed, dank je wel. Hey May!”¯ antwoordde Serra en gaf haar andere zus een knuffel.
“Ben je moe, zus? We wilden ergens naartoe gaan, maar dat kan ook morgen, als je vandaag liever gewoon thuis wil zitten”¯ zei May. Serra knikte. “Ja liever wel ja, doe maar”¯ antwoordde Serra.
“Marie”¯ zei June, terwijl ze haar wijsvinger tegen haar rechteroor drukte “Je kunt komen, mijn zusje haar bagage moet de auto in”¯
“Hebben jullie een vrouwelijke butler?”¯ vroeg Serra.
“Huh?.. Wat.. waar heb je het over?”¯ vroeg June.
“Wie is Marie”¯ zei Serra. May lachte. “Oh dat is een man, hahaha. Marie heet eigenlijk Jean-Marie, maar ik vind Jean zo’n vreselijke naam, dus noemen we hem Marie. Hij is het er alleen niet altijd mee eens, haha!”¯ zei ze.
Ze was nog maar net uitgesproken, toen er een limousine aan kwam rijden. Marie stapte uit.
”¯U riep, mademoiselle?”¯ zei hij.
“Ja. Marie, laad mijn zusje haar bagage in de achterbak, we willen graag naar huis”¯ zei June.
“J’em apelle Jéí¡n-Marie, mademoiselle…”¯ zei Marie, met zijn tanden op elkaar. Hij liep op Serra af.
“Bonjour, Milady. Welkom in Paris”¯ zei hij en gaf Serra een handkus.
“Wow, wat een vleier. Ik voel me zeer gevleid, maar mag ik misschien naar huis, monsieur Jéí¡n-Marie?”¯ zei Serra glimlachend op dezelfde toon als Marie zijn naam uitsprak.
“Uiteraard Milady, stapt u in”¯ zei Marie en deed deur voor haar open. Voordat ze instapte, pakte hij haar hand.
“Enchanté, madame..”¯ zei hij en hij gaf weer een handkus. Toen laadde hij Serra haar spullen in de auto en stapte hij aan de bestuurders kant in.
“Wat een patser”¯ zei Serra tegen June. “Doet ie altijd zo raar?”¯
“Ach, maak je geen zorgen”¯”¯ zei June “Marie is homo”¯. Serra keek verbaasd. “Oh? Jeetje, dat zou je nou niet zeggen”¯ zei ze.
“Ja echt wel, maar dat zal je in de loop van de week wel merken, haha”¯ antwoordde May.
Thuisgekomen stormde Serra meteen door het huis heen.
“Wow! Wat mooi, jullie hebben weer verbouwd! Hebben jullie nu wel goede mensen wie het onderhouden? Hihi”¯ giechelde Serra. Ze kon het zich nog als de dag van gister herinneren dat het behang zo van de muur bladderde, nadat professionele klussers het er niet al te mooi van hadden afgebracht. Vader David was behoorlijk pissig geworden en had ze aangeklaagd. Mede door Serra’s vele vertrouwen in mensen en doordat ze voor David papa’s prinsesje was, wist ze te voorkomen dat het proces voortduurde en werd de aanklacht ingetrokken.
“Ja ja, blijven we dat nou altijd horen? Ga jij nou maar je kamer bekijken, er ligt wat voor je”¯ zei June
“En nee! Het is geen cadeautje, gewoon iets wat we morgen willen doen!!!”¯ antwoordde May er meteen achteraan. Ze had er niet veel kans voor, want Serra rende direct op haar kamer af.
Toen ze terug kwam met een geopend envelopje, had ze een vragende blik op haar gezicht.
“Wat is Il Divo?”¯ vroeg ze. June zwaaide haar wijsvinger corrigerend heen en weer.
“Nee schatje. Wíe is Il Divo? Maar goed. Il Divo is een operaformatie. Het zijn 4 jongens uit 4 verschillende landen. 3 van hen zingen opera en de andere zit in de pop en musicalwereld. Samen zingen ze covers van popliedjes, maar dan met een andere soort flow, zeg maar. We wilden er vandaag heen gaan, maar we kunnen morgen ook, we hebben VIP kaartjes. Lijkt het je wat?”¯ zei June.
“Euhm.. euh ja..”¯
“Nou, een beetje meer enthousiasme voor iets nieuws mag wel hoor”¯ zei May een beetje beledigd.
“Nee nee, zo bedoel ik t niet, maar volgens mij heb ik wel eens zo’n liedje van ze gehoord. Ik vond het toen niet zo mooi. Maar ik kan me ook vergissen hoor en je kan je oordeel niet geven over 1 liedje, dus ja, ik wil graag mee”¯ zei Serra.
June glimlachte. “Kijk, zo willen we het horen. We begonnen al bijna te twijfelen dat je net zo verwend zou worden als ons”¯ zei ze met een knipoog naar haar tweelingzus.
Serra zette een pruillip op. June keek haar aan.
“Wat is er nu weer?”¯ vroeg ze.
“Wat gaan we doen? Ik bedoel, morgen gaan we naar La Divo ofzo..? hoe ze ook alweer heten haha. Maar wat gaan we nu doen? Ik bedoel, ik zit in Frankrijk, maar ik weet niet wat hier allemaal te beleven is. zijn er geen leuke jongens ofzo? Of kunnen we uit..?”¯ zei Serra.
“Nu word t helemaal mooi! Ik dacht dat jij moe was? Ik dacht dat jij liever even thuis wilde zitten? Zijn wij soms niet goed genoeg voor je? Nou schiet op, kleed je aan, we gaan vanavond wel. Misschien als ze je aardig vinden, mag je morgen ook wel van ze komen, hahaha”¯ zei June lachend.
“Vanavond?”¯
“Ja, wat wil je dan, Ser!”¯
“Weet ik veel, ik dacht misschien kunnen we uit gaan?”¯
“We kunnen de hele week nog uit… Einde discussie! Ga je aankleden, anders komen we te laat. Het begint over 2 uur”¯
En daarmee was de zaak afgedaan. Serra slofte naar boven en stapte onder de douche..
“Ser!!! Wat ben je nou aan het doen daarboven! Schiet nou op!”¯ riep June terwijl ze de trap opliep. Toen ze in Serra der kamer aankwam, trof ze haar zusje halfnaakt voor de spiegel aan, met een bed vol kleding.
“Ik weet niet wat ik aan moet…”¯
“Ah Serra, kom op nou hoor! We hebben nog maar een half uur”¯. Ze liep de kamer uit. Na 2 minuten kwam ze weer binnen, met een jurk in haar handen.
“Hier zeikerd, trek deze jurk maar aan. En waag t niet om te weigeren, hij heeft me een fortuin gekost en dan heb ik hem zelf niet eens gedragen!”¯ zei ze.
Serra giechelde.
“En wanneer heb je hem precies gekocht??”¯ vroeg ze.
“Daar gaat t niet om, verwend nest”¯
“3 maanden geleden!!!!!”¯ klonk er van beneden en ze hoorden May in de lach schieten.
“Ja, dank je wel zus, dank je wel!”¯ schreeuwde June terug. Toen begon ze zelf ook te lachen.
“Ze zeggen dat het me tweelingzus is, maar soms geloof ik er niets van. Nou zus, schiet alsjeblieft op, ik heb wel zin om daar vanavond nog naartoe te gaan”¯ zei ze en liep naar beneden.
Toen Serra beneden kwam, stonden haar zussen al praktisch klaar om te vertrekken. May draaide zich naar haar om.
“Wow, sis! Je ziet er oogverblindend uit! Zie je, June? Je had die jurk meteen moeten aantrekken toen je m kocht. Nu is ie al helemaal ingewijd aan iemand anders, hahaha”¯ zei ze schaterlachend. June gebaarde naar haar zus alsof ze haar een klap in het gezicht wilde geven en richtte zich toen op Serra.
“Je ziet er fantastisch uit, zus. Zullen we gaan? Marie staat klaar, het is nog ongeveer 20 minuten rijden”¯ zei ze. Serra knikte.
“Lets go!! Op naar..!.. euh, wie ook alweer?”¯
“IL DIVOOO”¯ zeiden May en June in koor.
“Juist ja, Il Divo. Viva la party, viva la France!!”¯ riep Serra uit en ze liepen de deur uit, onderweg naar Parijs.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.