FanFic.nl

The truth of our friendship

H8: Slechte kussen, goede kussen en medelijden

H8: Slechte kussen, goede kussen en medelijden

“Ga je mee naar buiten?”� vroeg Stefan rond een uur of twaalf. Ik knikte, verlangend naar wat frisse lucht. Binnen een uur moest ik thuis zijn. Stomme regels! We hadden de hele avond gedanst en gedronken. Zelf had ik enkel cola en water gedronken, ik vond niks aan bier maar Stefan had duidelijk wat op. Hij pakte me bij mijn hand en trok me mee naar buiten. Er was een klein tuintje aan het huis en verschillende mensen stonden daar rustig met elkaar te praten. Stefan trok me mee achter het schuurtje dat in een hoek van de tuin stond. We liepen voorbij een koppeltje dat innig stond te zoenen, ze keken ons boos aan dus verdwenen we snel achter de hoek. Een lege plek. Het was donker maar ik zag alles perfect, ik wist dat dat niet het geval was voor Stefan. Ik ging tegen de muur staan en liet zijn hand los.
“Vond je het een beetje leuk?”� vroeg hij. Ik knikte, bang dat mijn stem zou trillen als ik hardop sprak. Als ik correct was ging hij me nu kussen, zo ging het toch altijd in de films. Hij nam inderdaad mijn gezicht in zijn handen en kwam dichterbij. Door de alcohol had hij waarschijnlijk de moed om me gewoon te kussen. Hij leek me niet zo een type dat nuchter snel een meisje kuste. Hij drukte zijn lippen tegen de mijne. In de boeken schrijven ze altijd ‘zijn warme lippen’ maar zijn lippen waren helemaal niet warm. Dat lag waarschijnlijk aan mij. Hij wachtte even om te weten of ik het oké vond en duwde, toen ik niks deed om hem tegen te houden, zijn tong tussen mijn lippen. Zijn tong vond de mijne en we begonnen samen rondjes te draaien. Het smaakte helemaal niet lekker, naar goedkoop bier en speeksel, veel te nat. Ik vond er niks aan maar hij vond het precies leuk want we waren nog maar tien seconden van elkaar losgekomen en hij begon me opnieuw te kussen. Zijn handen verdwenen onder mijn truitje en begonnen aan hun weg naar mijn bh. Zijn handen lieten helemaal geen brandend, tinkelend spoor na, zoals die van Jacob. Ik trok automatisch mijn hoofd naar achteren toen ik aan Jacob dacht. Ik kon dit niet! Ik botste met mijn hoofd tegen de muur en maakte een jongen ongelukkig. Enkel en alleen omdat ik mezelf even liet gaan en aan Jacob dacht. Stefan keek me geschrokken aan.
“Gaat het?”� vroeg hij wijzend naar mijn hoofd. Ik knikte geluidloos en probeerde de tranen te bedwingen.
“Sorry, ik dacht dat je het oké vond,”� zei hij een beetje verslagen.
“Dat is het niet, ik euh… ben nog niet zolang uit elkaar met mijn vorig lief en ben hem nog niet helemaal vergeten. Het is gewoon zo vroeg, sorry,”� antwoordde ik. Ik verzon dit ter plaatse en kon alleen maar dromen dat Jake mijn ex was geweest. Hoe hard ik ook mijn best had gedaan, de tranen kwamen toch. Stefan wist niet goed wat hij moest doen en sloeg dus maar zijn arm om mijn schouder. Het kon me allemaal niet meer schelen. Ik begroef mijn gezicht in Stefans borst en snikte het uit. Hij sloeg zijn armen nu helemaal om mij en wreef over mijn rug.
“Kunnen we naar huis gaan?”� vroeg ik toen ik wat gekalmeerd was. Ik was gestopt met huilen maar wist zeker dat mijn ogen helemaal rood zagen. Ik nam mijn tas erbij en vond snel wat ik zocht, mijn zonnebril, altijd handig. Ik zette hem op, Stefan keek verbaasd maar knikte toen begrijpend. We haasten ons door de overvolle woonkamer die tot dansvloer was omgetoverd naar buiten. Eenmaal buiten haalde ik opgelucht adem, nog tien minuten in de auto en dan kon ik in mijn bed kruipen.

*~**~*

De rit naar huis verliep in stilte. Stefan stopte voor het huis en ik deed de deur open. Ik liep nog snel even rond de auto en gaf hem nog een kus op zijn wang. Hij glimlachte vriendelijk.
“Bedankt, het was een leuke avond. Tot maandag,”� zei ik en verdween toen door de deur naar binnen. Iedereen zat nog in de woonkamer toen ik binnenkwam. Ze wilden alles weten, dat zag je aan hun blikken. Ik had nu echt geen zin om te praten.
“Ik ga slapen. Vertel het morgen wel. Slaapwel.”� Ik ging iedereen een kusje geven en verdween naar mijn kamer. Snel deed ik mijn pyjama en poetste mijn tanden. Ik lag nog maar twee minuten in mijn bed en begon al te snikken. Beneden hoorde ik geroezemoes, het klonk bezorgd. Iemand wilde naar boven komen maar mama hield hem/haar tegen. Daarna belde ze iemand en werd het weer stil. Emmett en Rose kwamen naar boven en niet veel later volgde de rest ook. Ik deed alsof ik sliep toen de deur van mijn kamer openging. De deur ging snel weer dicht en ik haalde opgelucht adem. Er was nog iemand in mijn kamer en het was geen vampier. Jacob. Hij mocht hier niet zijn, niet als ik om hem aan het wenen was.
“Ga weg,”� snikte ik, bijna onverstaanbaar omdat ik me onder mijn dekens had verscholen. Jacob liet zich niet afschrikken want ik hoorde dat hij een paar rondslingerende schoenen aan de kant schopte. Nog voor ik kon protesteren lag hij naast mij in mijn bed. Zijn warme adem kietelde in mijn nek en ik had zin om te giechelen. Ik deed het niet, in de plaats daarvan probeerde ik hem uit mijn bed te duwen. Dit deed echt geen goed aan mijn ‘negeer-die-gevoelens-voor-je-beste-vriend voornemens’. Ik was duidelijk niet sterk genoeg om hem eruit te duwen want voor ik het wist was hij over mij gerold en lag hij nu tegen de muur. Ik kon hem er nu onmogelijk nog uitduwen.
“You win, darling,”� zei ik met een belachelijk brits accent. Ik hoopte zo de onaangename spanning te verbreken. Het lukte want hij lachte. Veel te snel werd hij weer serieus.
“Wat is er gebeurd?”� vroeg hij zacht. Ik had niet veel zin om er over te praten dus koos ik voor de makkelijke oplossing. Ik plaatste mijn hand tegen Jake’s kaak. Ik speelde alles af wat er gebeurd was achter het schuurtje. Ik voelde Jacob verstijven bij het zoengedeelte. Ik probeerde het ik-dacht-aan-jacob stuk eruit te laten maar het lukte niet. Ik trok snel mijn hand terug en hoopte dat hij niet zag dat ik bijna zo rood als mijn felrode brooddoos was.
Niksniksniksniksniksniksniks,”� mompelde ik stilletjes. Hij antwoordde niet, hij draaide alleen mijn gezicht zodat ik hem aankeek.
“Alles,”� zei hij en toen voelde ik de zachtst lippen van de hele wereld op de mijne. Ik schrok maar besefte al snel dat ik hiervan moest genieten. Ik gleed met mijn tong zijn mond binnen en we begonnen een tongduel. Jacob sloeg zijn armen rond mijn middel en drukte me dichter tegen zich aan. Ik woelde met mijn handen door zijn haren. Dit was veel en veel beter dan die kus van enkele uren geleden. Jacobs lippen waren wel warm en hij smaakte naar iets onbeschrijflijks lekkers. Jacob trok me net boven op hem toen de deur openvloog. Geschrokken lieten we elkaar los. Dit was niet goed!

°~°~°~°~°~°~°

Alleen, dat was ze. Haar zus was het huis uit, gaan studeren. Haar moeder was dood en haar vriendin kon ze niks vertellen. Die jongen wist meer en ze wilde met hem praten. Ze kon niet, hij zou haar vermoorden als ze er iets van vertelde. De jongen zou toch niet weten wat te doen en weggaan of medelijden met haar hebben. Ze wilde geen medelijden.
Het was haar eigen fout. Althans dat was wat ze zichzelf wijsmaakte.
°~°~°~°~°~°~°

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.