FanFic.nl

Roem, Rijkdom of Liefde (deel 1)

DE ONTMOETING

(let op: De taal en vertalingen, zullen misschien niet kloppen. Het is slechts de fantasie wie je even moet laten spreken )

“Les messieurs désolés, pouvoir nous passons par s'il vous plait!”� riep Marie uit, terwijl hij de drie zusjes door de menigte heenvoerde.
“Jeetje, wat een gekkenhuis hier!!!”� riep Serra uit.
“Wat?!?”�
“Ik zeg, wat een gekkenhuis, al die gillende meiden!!!”�
“Wat?? Ik hoor je niet!!”�
“Laat maar”�
“Wat??”�”�
“”�LAAT MAAR!!!!”�
Toen ze voor de deur stonden, zagen ze Marie met 1 van de uitsmijters bij de deur praten. Hij gebruikte veel gebaren en draaide zich toen om en wees ons aan. De man bij de deur pakte een papier erbij. Hij zocht iets op, kruiste het aan met een pen en ging toen opzij. Toen ze binnenstonden en de deur dicht viel, werden ze overladen met een enorme stilte.
”�Jezus he, wat een rust ineens”� zei May. Haar zus knikte.
“Ze zijn wel heel populair denk ik, er staan wel duizenden meiden”�
“Sttt..”� zei Serra ineens..
“Wat is er?”� vroeg May
“Moet je horen..”�
“Wat moet ik horen”�
“Dat.. ik hoor iets van muziek ofzo .. misschien zijn ze wel aan het oefenen..”�
“Hey je hebt gelijk”� zei June. “Ik denk dat we niet mogen kijken hoor”�
Serra stond met haar handen in haar zij haar zus aan te kijken.
“Hoe nou, we mogen niet.. tuurlijk mogen we wel! Ze laten ons toch niet voor niets naar binnen.. zij weten ook wel dat ze dan aan het oefenen zijn”� zei ze. Voor June er wat op kon antwoorden, liep Serra al richting de plaats waar het geluid vandaan kwam.
“Serra, kom hier!! Dat mag niet, we zijn wel VIPs maar we mogen niet zomaar overal komen!”� schreeuwde ze zo zacht mogelijk. Serra draaide zich om, maakte een gebaar van: bekijk t maar, ik ga en liep weer verder. May en June keken elkaar aan, haalden hun schouders op en liepen maar achter hun jongere zusje aan.
Serra stond in de deuropening en keek toe hoe de mannen van Il Divo hun microfonen aan het testen waren.
“Gentlemen, laten we even een nummer inzingen, dan kunnen we op die manier de microfonen afstellen”� hoorden ze ergens vandaan klinken, al konden ze even niet zien wie er sprak en waar deze man stond.
“Ja laten we dat maar doen”� zei een van de mannen.
“Welke zullen we doen?”� vroeg een ander.
“Weet niet.. Regresa a Mi gewoon?”�
“Nee, die niet, die zingen we al zo vaak, doe maar een nieuwe”�
“Si tu me amas?”� klonk er toen.
“Ja, Si tu me amas doen we. Muzikanten klaar?”� zei iemand met een Spaans accent door zijn Engels. De drie dames konden niet zien wie het ok teken gaf, maar plotseling klonk er een gitaar en viool door de zaal. De man met het Spaanse accent begon te zingen:

“Solo en tí­ por siempre seré feliz
Historia que presentí­
mucho antes de vivir en mi

Porque solo en ti
encuentro lo que ayer perdí­
Tu eres en mi existir
mi gran felicidad

Si tíº me amas yo seré
esa esperanza que jamí¡s….”�

“Wow! Hoor je die laatste? Wat zingt ie mooi zeg! Heel zuiver”� riep Serra uit. Ze zei t net iets luider dan ze eigenlijk wilde, waardoor May en June corrigerend ssst gebaarden, maar de mannen hadden niets door en zongen gewoon verder:

“….Despertar paraí­sos de pasión y paz
Sé que solo los podré encontrar
En mis dí­as junto a ti.

Si tíº me amas yo seré
esa esperanza que jamí¡s
se querrí¡ morir en este amor sin fin
Tíº serí¡s siempre mi alma.

Si tíº me amas yo seré
una esperanza que jamí¡s
se querrí¡ morir en este amor sin fin
Tíº serí¡s siempre mi alma

Jamí¡s querrí¡ morir
Abrazame hasta el fin
Volaré si me amas

Haces realidad la magia de soí±ar
Volare si tu me amas…”�

“Wow dat was echt heel mooi!!”� zei Serra op dezelfde luide toon. Alleen deze keer was het iets te luid omdat de muziek was afgelopen, waardoor de mannen van Il Divo omkeken.
“Hey, wat doen jullie daar?”� vroeg de man met het Spaanse accent. Hij klonk niet alsof hij boos was, dus Serra waagde zich aan een smoes.
“Euhm, wij hebben een Meet & Greet gewonnen en we dachten dat we al mochten komen…”�
May duwde Serra aan, wie op haar beurt met haar ogen rolde.
De man waarvan Serra vond dat ie goed kon zingen, begon te praten.
“Dat kan niet”� zei hij.
Serra zei niets, maar had alleen een vragende blik op haar gezicht. Hij glimlachte.
“Vind het een leuke smoes, maar helaas. Dit concert is zonder Meet & Greet, we moeten namelijk na de rustperiode na het concert a la minute weer weg”� zei hij, nog steeds glimlachend…
Serra stond met haar handen in haar zij.
“Dus aan de VIP-kaartjes van ons hebben we dus ook niets…”� zei ze, enigszins teleurgesteld.
Er was geen tijd om te antwoorden, want uit het niets werden de 3 zusjes vastgepakt door bewaking.
“Hé Madame! Vous ne pouvez pas venir ici”� zei één van de bewakers tegen May.
“Watte?”� riep May uit en probeerde zich los te wurmen.
“Hij zegt dat je hier niet mag komen”� zei één van de Divo’s, wie een Frans accent had. “Vous pouvez les laisser partir, il est o.k”� zei hij tegen de bewakers en toen lieten ze de dames gaan. “nous n'avons plus besoin de toi, vous pouvons aller, merci”� zei hij en toen gingen de bewakers weg.
“Wat zei je tegen ze?”� vroeg Serra nieuwsgierig. May stootte haar zusje aan.
“Doe niet zo onbeschoft, verwend kind!”� snauwde ze.
Ze wendde zich tot de Franse zanger. “Het spijt me, meneer.. Mijn zusje kan soms nogal te nieuwsgierig uit de hoek komen. U hoeft geen antwoord te geven”� zei ze verontschuldigend. De man glimlachte.
“Het maakt niet uit, een beetje lef hebben kan geen kwaad. Ik zei niets belangrijks, alleen dat het goed was en ze jullie los konden laten. En daarna zei ik dat we ze niet meer nodig hadden en dat ze weg konden gaan”� zei hij gebrekkig door zijn Frans.
Een van de mannen, een lange man met blond haar, kwam tussenbeide.
"Hallo dames, hoe zijn jullie hier binnen gekomen?" zei hij. Aan zijn accent te horen was hij de enige Amerikaanse binnen de 4 heren.
Serra was haar zussen voor.
"Mijn zussen hier hebben een butler, die Jean-Marie heet en volgens hem en de uitsmijters buiten hadden wij VIP-kaartjes, want onze namen werden afgestr.." ze maakte haar zin niet af, want ze keek naar de man waarvan zij vond dat ie mooi zong.
"Zeg, ken ik jou niet ergens van?" zei ze. Hij keek haar aan, leek verlegen te worden en keek omlaag. Toen keek ie haar weer aan en zei "Nee hoor, ik heb je nog nooit gezien. Misschien dat je ons een keer heb gezien bij een concert..??" Hij had een apart accent. Serra leek van haar stuk gebracht.
"Nou euh, voorlopig heb ik maar 1 liedje van La Divo gehoord en ik vond het helemaal niets.." zei ze, terwijl ze schuin naar boven keek. June stootte haar weer aan.
"Ser! Gedraag je nou eens een keer! Je krijgt niet altijd alles zoals je het hebben wilt hoor" zei ze. De man met het Spaanse accent kwam voor ze staan.
"Wow, een meid met pit. Dat zien we graag, bijna een Latina... Als ze nog alleen eens de goede naam van onze groep uitspreekt, haha". De Fransman en Amerikaan moesten lachen. Serra keek ze aan.
"Nou, om te beginnen zijn jullie niet bepaald echte heren. Jullie dragen wel pakken enzow, maar er is ons niet eens iets aangeboden en jullie hebben jezelf überhaupt niet voorgesteld. Doen jullie dat eens. We hebben VIP-kaartjes en we weten niet eens voor wie" zei ze en ze moest lachen om haar eigen grapje.
De Amerikaan scheen het te waarderen en schraapte zijn keel:
"Ahum, mag ik u voorstellen.. IL DIVO! Wij stellen ons zelf voor. Mijn naam is David Miller, ik ben een Tenor in Opera en ik kom uit Amerika"
De Spanjaard kwam naar voren.
"Ola, Senora, mijn naam is Carlos Marin, ik kom uit Spanje en ik ben een Barriton in Opera.. Mag ik??".
Hij gaf Serra een handkus en stapte weer achteruit.
De Fransman stapte naar voren.
"Bonjour Madame, mijn naam is Sebastièn Izambard, ik kom uit France en ik ben geen Operazanger, maar een euh.. hoe noem je dat.. nou ja een 'vox populi'. Ik weet niet echt meer hoe t heet in Engels" zei hij.
Zijn Engels was best gebrekkig kon Serra horen en toen keek ze de laatste aan, wie naar voren kwam.
"Mijn naam is Urs Bühler, ik ben een Tenor in Opera en ik kom uit Zwitserland" zei hij.
Uit Zwitserland!! Dat had Serra nou niet gedacht. Maar ja, Zwitsers waren makkelijk te verleiden, want ze vond het een lekker ding. Hij had groene ogen en halflang bruin haar. Het zou volgens haar een kwestie van 2 dagen zijn om hem voor zich te winnen, beginnend bij nu. Ze trok een onschuldig gezicht, trok haar wenkbrauwen op en keek Urs aan..
"Ik heb dorst, zou u misschien voor mij wat drinken willen regelen, meneer Bühler? Ik weet niet waar ik heen moet. Ik ben helemaal uitgedroogd.." zei ze op een zielige, onschuldige manier. Urs moest lachen.
"Zeg maar Urs, hoor. En nee, ik weet ook niet waar je hier drinken kan halen, maar jullie mogen wel mee naar de kamer met ons als jullie dat leuk vinden en.." Hij keek zijn medezangers aan. "Als jullie dat natuurlijk ook goed vinden."
David knikte. "Ja hoor geen probleem, we hoeven pas over 3 uur op te treden." zei hij. "Sebastien, zeg eventjes tegen die kleerkasten daar dat we stoppen met de muziek en dat we over anderhalf uur weer terugkomen" zei hij. Sebastien knikte en vertaalde wat David zei in het Frans tegen de muziekmensen.
Onderweg naar de kamer overlaadde Serra Urs met allerlei vragen.
"Hoe oud ben je Urs? En waar kom je vandaan uit Zwitserland? Klopt het dat ze in Zwitserland verschillende talen spreken? En wat spreek jij dan allemaal? Heb je een vriendin Urs? Waar heb je zo goed leren zingen?" ratelde ze als vanouds op. Urs moest weer lachen. Hij leek op te slaan wat Serra allemaal vroeg en zei toen:
"Ik vertel niet zo snel hoe oud ik ben. Ik vertel niet zo snel waar ik vandaan kom. Ja dat klopt. Ik spreek Zwitsers, Duits, Frans, Spaans, Italiaans, Engels, een heel klein beetje Grieks. Ik heb ook 8 jaar in Nederland gewoond, dus ik spreek ook Nederlands. Nee, ik heb geen vriendin. Ik heb op school leren zingen en het verder ontwikkeld op het Conservatorium in Amsterdam, Nederland." somde hij op, in dezelfde volgorde als Serra de vragen stelde. Serra glimlachte en waagde zich verder.
"Waar heb je dat mooie uiterlijk vandaan?" zei ze, terwijl ze haar wenkbrauwen optrok.
"Ik heb zo'n idee dat het tijd word dat je ook kennis maakt met de andere jongens, denk ik haha." zei hij.
"Hij heeft het mooie uiterlijk gekopieerd van mij natuurlijk" hoorde Serra achter zich zeggen. Toen ze omkeek, zag ze dat de Spaanse Carlos naast haar kwam lopen.
"En jij mag er natuurlijk ook wel wezen, Senora" zei hij met een glimlach.
Serra moest lachen.
"Iieeeuuwww!! Ga weg, jij bent veelste oud voor mij!" zei ze giechelend. Ze werd ingehaald door May en June.
"Hey sis, luister es! David vertelde me dat ze liedjes instuderen, speciaal op verzoek. Ik dacht, aangezien je toch een verwend nest bent, kunnen ze misschien een liedje over jou maken, hahaha" zei May. Serra keek haar zus boos aan.
"Ach, je bent gewoon jaloers dat jij niet net zoveel heb gekregen als ik, toen jij nog bij pap en mam woonde" zei ze en stak haar tong uit. Urs keek haar verbaasd aan.
"Oh, maak je niet druk, zo doen we altijd bij elkaar hahaha. Ik hou wel van ze hoor. Ik ben daar erg goed in, van iemand houden.. als je natuurlijk snapt wat ik bedoel" zei ze en trok weer haar wenkbrauwen op. Urs moest weer lachen.
Wow, dacht ze bij zichzelf, dat gaat nog makkelijker dan ik dacht.
Toen ze de deur openden van de kamer, stormde David meteen naar binnen en rende naar de wc. Sebastien moest lachen.
"Let maar niet op hem dames, hij moet altijd nodig plassen met teveel vrouwen om zich heen. Kom binnen en ga maar zitten. Entree vous, sil vous plait" zei hij.
"Hey dat hoorde ik!!" hoorden ze David vanuit de wc roepen en ze moesten allemaal lachen. Toen Urs op de bank ging zitten, sprong Serra er meteen naast en waagde zich nog eens aan een brutale uitspraak..
"Zo lekker ding, ga je me nog vertellen hoe oud je bent?" vroeg ze. Urs keek haar enigszins verlegen aan met een verwarde glimlach. David zag wat Serra deed en begon te lachen.
"Urs is nou net de verkeerde persoon om het aan te vragen, meissie."

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.