FanFic.nl

Everything will be fine

21.

Ik had lekker veel zin om vandaag even te posten
Hope you enjoy! ^^

Ik word langzaam wakker van zijn warme adem in mijn nek wanneer ik me zo leg dat de straal zon die binnenschijnt niet langer mijn ogen pijnigt. Ik murmel wat en druk mijn gezicht in mijn kussen. Ik hoor hem zachtjes lachen en merk dat hij me al een tijdje in de gaten houdt. Met een welgemikte stamp tegen zijn scheenbeen leg ik hem het zwijgen op, maar ik rol al snel van hem weg als zijn graaiende handen mij bijna vastgrijpen.
Hij trekt me terug het bed in en drukt zich tegen me aan. Mijn vingers raken hem tussen twee ribben in en hij kan me niet snel genoeg los laten. Ik lach en werp me volledig op hem. Hij laat een diepe zucht die ik niet in dank afneem. Met mijn benen rond zijn heupen geeft hij zich gewonnen. Zijn warme hand ligt op mijn bovenbeen terwijl ik mijn vingers met die van zijn vrije hand verstrengel. Wanneer zijn duim plots onder de rand van mijn short schuift schrik ik. Ik duw me zacht van hem af en stap uit bed.
“Yaren…”�
“Hmm?”�, ik probeer te doen alsof er niets aan de hand is, maar zo dom is hij ook niet.
Alsof hij even moet bedenken wat te zeggen blijft zijn mond een beetje openhangen. Hij wrijft door zijn lange haren en kijkt even betrapt rond.
“Ik wou je niet…”�
“Het is oké Bill.”�
Met die woorden stap ik door de deur richting de badkamer. Meteen wanneer ik de deur sluit zak ik voorzichtig door mijn knieën en laat mijn hoofd tegen de koele muur rusten. Ik weet best wel dat Bill er niets verkeerd mee bedoelde, maar ik kan er niets aandoen dat elke aanraking me doet denken aan alles wat er gebeurt is.

Nog steeds een beetje beschaamd staat hij wat om zich heen te kijken op het perron.
“Ik wou echt dat we je gewoon naar huis mochten brengen, dat maakt het zoveel simpeler.”�, hoor ik Georg nog net zeggen terwijl hij voor de zoveelste keer nerveus om zich heen kijkt. Al die drukte was nergens voor nodig, maar eens ze gespot werden was het hek van de dam. Tom stond iets verder van ons, eigenwijs naar de trein te staren. Gustav had me net nog toevertrouwd dat Bill en Tom slaande ruzie hadden gehad nadat Bill vertelde dat hij bij mij had geslapen. Er was helemaal niets gebeurt! Gustav en Georg wisten dat maar al te goed, maar Tom zou het zijn broer nog lang kwalijk nemen.
Georg neemt me voorzichtig in zijn armen wanneer ik nog steeds naar Tom sta te kijken. Ik moet bijna vertrekken, wat ik helemaal niet erg vind, maar afscheid nemen is nooit mijn sterkste kant geweest. Zijn vingers drukken hard ik mijn rug en ik druk mijn lippen even tegen zijn wang. Hij laat me los met een kleine glimlach en de belofte dat hij me zal stalken tot hij me weer terug ziet. Met een grijns geef ik hem een plagende stamp en kom zo terecht in de armen van Gustav. Hij had gemerkt dat er iets was met Bill, dat zeker en vast met vannacht te maken had.
“Alles oké?”�
Als antwoord haal ik mijn schouders op en vertel in korte lijnen wat er vanmorgen gebeurde. Hij wrijft even over mijn wang en stelt me gerust.
Ik ga voor Bill staan die me wat verbaasd aankijkt. Voorzichtig druk ik me tegen hem aan en sla mijn armen rond zijn middel. Ik voel een kleine grijns tegen mijn wang. Ik por nog even tussen zijn ribben en laat hem weer los. Nog twee minuten lees ik op de klok.
“Goed…”�
“Vind je?”�, antwoord Georg, en kijkt me aan met zijn zieligste blik.
“Ik kom wel terug.”�, lach ik.
Met die woorden neem ik mijn rugzak. Mijn vader en Jasmin hebben vanmorgen al afscheid genomen voor ze naar hun werk vertrokken. Mijn blik valt op Tom die me vanuit zijn ooghoeken onopvallend in de gaten probeert te houden. Wanneer ik op hem afstap kijkt hij verbaasd op. Ik ga op mijn tenen staan en druk een lichte kus op zijn wang. Zonder nog om te kijken naar zijn reactie stap ik net op tijd de trein op.

Tom

Bill spreekt al een paar dagen niet meer tegen mij. Net zoals Georg en Gustav. Hoewel zij nog proberen. Mijn moeder is ook niet blij met de situatie, maar zij wil geen kant kiezen.
Ik weet best wat ik heb gedaan. Het is alleen dat ik ook weet dat ik het niet ongedaan kan maken. Yaren is voor een hele lange tijd de enige mogelijke uitkomst in mijn toekomst geweest. Maar ik denk dat ik eindelijk tot het besef ben gekomen dat er voor haar een andere is uitgekozen. Ik geloof niet in het lot, toch niet zoals Bill, maar dit was iets goed. Iets goeds dat ik heb laten gaan. Ze is beter af zonder mij. Geloof ik…
Begin ik nu echt te twijfelen? Ik zou het niet willen toegeven, maar het feit dat ik om half acht in de ochtend al lig te piekeren spreekt voor zich. Wat als ik iets misloop? En zij? Wat zou zij nu denken? Het is misschien al twee maanden geleden maar dat wil niet zeggen dat het simpel is. Toch niet voor mij.
Met een zucht duw ik me recht en sla het deken van mij af. Een blik opzij, weer alleen. Dit is niet meer normaal, toch niet voor mij. Ik blijf Tom Kaulitz.
Na een korte douche en een sigaret op het terras verdwijn ik naar beneden. Ondanks het feit dat ik normaal nog zou slapen heb ik ongelooflijke honger.
In de hal werp ik een snelle blik op twee jongedames die me passeren in korte kleedjes. Ik hou van de zomer!
Aan tafel neem ik meteen de krant die voor me ligt. Na het lezen met open mond spring ik recht en ren naar boven.

Gustav

Harde kloppen op de deur wekken me abrupt uit mijn slaap. Ik meen het, als het Georg is sla ik hem op zijn gezicht. De laatste tijd vind hij het blijkbaar leuk om me op de meest onmogelijke uren wakker te maken en dan poeslief om een condoom te vragen. Die gast is niet te geloven.
“Wat?”�, vraag ik nogal hard terwijl ik de deur open trek. Tom kijkt me geschrokken aan. “Oh.”�, zeg ik verbaast. “Dacht dat het Georg weer was.”�, een luide gaap volgt.
“Wist jij hiervan?”�
Hij houdt de krant omhoog die ik snel uit zijn handen trek wanneer ik Yaren op de foto herken. Op de voorpagina prijkt de titel: ‘Tokio Hotel in de ban van Lies Cooreman?’
“Lies?”�
“Nou ja, eh, Tom, kom misschien even binnen.”�
“Gustav doe normaal, ik heb het artikel al gelezen oké.”�
“Shit.”�, ik het enige wat ik uit kan spreken.
“Dacht ik ook.”�, zegt hij stil en komt toch binnen.
Hoe moet ik dit in Godsnaam uitleggen?

Reacties: