Hoofdcategorieën
Home » Overige » Schrijfwedstrijden » Sterrennacht
Schrijfwedstrijden
Sterrennacht
Met dromerige ogen en een hand onder mijn hoofd kijk ik ver voor mij uit. Zonnestralen proberen zich nog vast te klampen aan de heuvels, maar de zon gaat nu echt zakken, het is tijd om de andere kant van de wereld te wekken. De wervelende wolken kleuren lichtroze, de lucht veranderd langzaam van violet naar donkerblauw. Een maan die door het licht van de zon probeert te breken. Sterren die nog spoorloos zijn.
Een diepe zucht verlaat mijn mond. Mijn armen inmiddels rond mijn benen geslagen. Dit was jouw favoriete plek. Hier in dit heuvellandschap. Het maakte niet uit welk seizoen het was, je was hier te vinden. In dezelfde houding als ik nu zit: knieën opgetrokken, armen om je benen, handen op slot en je kin die rustte op die knobbelige knieën van jou. Zo kon je uren kijken hoe de natuur door tijd veranderden. En vaak zat ik naast je. Zonder woorden. Samen kijkend naar het kleine dorpje waar we voor een korte tijd waren opgegroeid. We luisterde naar de plaatselijke kerk die om het half uur luidde. Je genoot het meest van het moment dat de zon haar kracht verloor en kleine sterren hun kans kregen om te schijnen. Je zei dat op een dag de zon ons ook niet meer zou blokkeren en wij als kleine sterren konden schijnen als nooit te voren. We zouden gezien en gewaardeerd worden. Sterren worden als guidelines gezien, wij zouden de wereld onze richting leidden. Je dromen waren de grootste en je ambitie om die te bereiken nóg groter. Stiekem was jij mijn idool, ik keek al tegen je op voordat we iets bereikt hadden. Ik was trots om je broer te zijn, ik ben het nog steeds.
Steeds meer lichtjes springen aan. Er ontstaat een sprookjesachtig sfeer. Een afgelegen dorpje tussen de heuvels, onder de sterrennacht.
We zaten gezamenlijk in de tourbus. Lachend en kletsend. Maar wanneer ik je ogen keek zag ik terug het uitzicht die je miste. Je projecteerde het beeld van ons kleine dorpje in de nacht. Die lichtjes die schenen. De heuvels verscholen achter de schaduw van elkaar en die mooie juwelen in de inktzwarte nacht. Het waren alleen jouw ogen die alles in een doffere editie uitzonden. Je raakte uitgebrand, maar ging door om iedereen te plezieren. Je leefde voor de andere, niet meer voor jezelf. Je dromen veranderden in andermans dromen die jij moest verwezenlijken. Daar stond je op. Dat was je drijfveer om door te kunnen gaan.
Te laat had ik beseft wat je probeerde duidelijk te maken. Dat je geestelijk in elkaar stortte, maar het leek me allemaal niet tot mij door te dringen. Ik wist het diep vanbinnen, maar zag het niet. Die ambitieuze jongen was het enige wat ik zag. De jongen die alles wilde en kon bereiken. Ik weet nu dat ik bang was om het te zien. Bang, omdat jij mijn voorbeeld was en als die zou instorten ik geen idee meer had wat ik moest doen. Ik was zo egoïstisch.
De hemel is helemaal zwart ingekleurd. Enkele wolken die in de weg staan hebben een gelige gloed. Er lijkt glitterpoeder in de lucht geblazen, zoveel sterren twinkelen er momenteel. De maan heeft de vorm van een sikkel. Ze is nog zo klein, maar haar zilveren gloed bedekt al wel de heuvels en verlicht mijn gezicht. Het is extra magisch deze nacht.
Ik ga op mijn rug liggen. Gras kriebelt tegen mijn wangen. Ogen gericht naar de sterren. Iets wat je ooit zei drijft naar boven. "Waarom, vraag ik me af, zouden de stralende stippen in de lucht niet net zo makkelijk te bereiken zijn als de zwarte stippen op de kaart van Duitsland? Net zoals we de trein naar Berlijn of Hamburg nemen, gebruiken we de dood om naar de sterren te reizen." Toen gaf het mij rillingen, nu geeft het mij een glimlach, een fijn gevoel. Ik weet gewoon dat je achter één van deze sterren schuilt. Dat je mij hier nu ziet zitten op je favorieten plek en ik je kan geruststellen doordat ik je kan laten zien dat het goed met mij gaat en ik niet boos op je ben. Want weet broertje lief, achter elke traan van verdriet zit een herinnering. En al mijn herinneringen zijn jouw herinneringen en die wil ik voor geen goud vergeten.
Lieve Bill, je bent en zal altijd mijn trots zijn.
Reacties:
1) Je moet dit niet lezen met dit --> http://www.youtube.com/watch?v=jCSe66pWNmc Liedje op de achtergrond, tranen gegarandeerd.
2) Wauw
Woow, echt supermooi geschreven o.O
*sprakenloos*
Ik houd echt van jou schrijfstijl ^^
[damn, ik kan geen 'meer' zeggen x']]
*slikt*
*veegt traan weg*
wauw.
en niet zomaar wauw.
wauw als in 'ikkannietsmeerzeggenduszegikmaarwauwengaikdoormetstaren
naarhetscherm'. of als in 'jijbentgeweldig'.
hou het maar op wauw. want veel meer kan ik niet zeggen.
niet nu.
<3
Eum...wow... ik weet echt heel even niet wat zeggen...
Dit is echt fantastisch mooi... heb rillingen over heel mijn lichaam...
...wow...
...echt heel erg mooi gedaan! <3