FanFic.nl

Bleed Heart

2. Het ongeduld van Narcissa.

Nee, niet waar. Lieve Narcissa, ik wéét al dat hij je zocht. Narcis, ik wéét hoe hij uit zijn ogen kijkt.. Narcissa, iederéén haalt adem.. Hij heus niet in het bijzonder! We zaten bij Engels en helaas zat Narcissa naast mij. Niet oplettend, met het potlood in haar hand. Tekenend. Edward en zij. Samen. Het beeld van gister. Nieuwsgierig boog ik mij voorover om in haar oor te fluisteren. 'Wat was er eigenlijk gebeurt toen hij je uiteindelijk gevonden had?' Vroeg ik, zoals een beste vriendin hoorde te doen. Ja, ergens wou ik eigenlijk ook wel alles weten. De reden waarom hij mij beslopen had, de reden waarom hij mij langer dan een half uur op dezelfde manier in de ogen gestaard had.
Narcissa liet na dagen of, iets wat leek op jaren, haar glimlach zien. 'Oh Tindra, het was zo geweldig. Ik wist niet.. Ja, ik weet niet..' Mijn zucht liet ik naar buiten komen. 'Een beetje sneller graag.' 'Ja, goed. Nou.. Het was zo raar.. Hij wist dat ik op hem aan het wachten was en ik dacht toch echt.. Ik dacht toch echt dat hij mijn naam niet kende maar, op school had hij dus wel degelijk aandacht voor me! Oh, Tindra hij is zo leuk.' Hij was niet leuk, hij was raar.. Vreemd.
Mijn rug rechtte ik weer in mijn stoel en ik keek naar de docente. Ze had het boek "English Year 4" in haar handen en las een tekst voor. 'What to do in the rain, zo heet de tekst. Wie wilt het voorlezen?' Haar ogen gingen door de klas en wanneer ze langs mij kwamen hield ik mijn boek voor mijn gezicht. Niet om aandacht te trekken, maar gewoon omdat iedereen dat deed. Niemand wou aangewezen worden om een stomme tekst in het Engels te gaan lezen.
'Tindra, doe jij het maar.' Hoe wist ik het? 'What to do in the rain? It isn't terrible, it is just that..' En toen werd ik onderbroken door de docente. 'Tindra, wat doe je?' 'Lezen?' 'Opstaan!' Niet-begrijpend bekeek ik het lokaal, iedereen staarde mij aan met een grote grijns. Wat was hier aan de hand? Terwijl ik op stond vielen er allemaal potloden van mijn schoot op de grond. Boos keerde ik mijn gezicht richting Narcissa, die uit blijheid van alles op mijn schoot gezet had.
De tijd ging sneller dan ik met mijn ogen kon knipperen, het was al pauze en ik wist niet of ik nou honger had. Terwijl ik naar de aula liep zag ik iets voorbij razen. Snel bleef ik stok stijf staan om te kijken wat het was. Snel bekeek ik mijn omgeving. Lokaal Biologie, een aantal kluisjes en de trap richting het Muziek lokaal. Er viel een schaduw onderaan de trap wat mijn aandacht als cadeau kreeg. Ja, ik keek nooit zo graag naar schaduw als vandaag. Voorzichtige stappen zette ik richting de trap. Het was iets, of iemand. Nee, het was Edward Cullen. Dat wist ik nu al! Gisteren was ik alleen met hem geweest en vandaag ook. Zijn ogen herkende ik in het duister.
'Tindra.' Nee toch, hij was het écht. 'Hmm?' Met mijn hand leunde ik aan de trapleuning, deed alsof ik geïntresseerd was. 'Wat moet je toch?' Vroeg ik en ik betwijfelde of hij mijn rollende ogen gezien had. Hij kwam vanuit het duister en nu was hij zicht baar. Hij gaf geen antwoord op mijn vraag. 'Je gaat me toch niet weer vragen waar Narcissa is, toch?' Vroeg ik nu en ik wendde mijn blik af. Alsof ik iets op de grond aan het bestuderen was. 'Nee.' Zei hij. Vanuit mijn ooghoeken zag ik hem een vreemde beweging maken.
'Edward?' Nu staarde ik hem weer aan. Zijn blik ontdekte mijn ogen en ik wist algauw dat hij niets zou zeggen. Wie was ik, om tegen te praten? Wie was ik om met de grote knappe Edward Cullen te praten?
'Sorry.' Kwam er onverwachts uit het mondje van Edward. Wat? Wat zei hij? Snel trok ik mijn hoofd omhoog, zoekend naar zijn blik. Het straalde zoals altjd weer iets mysterieus uit. Iets waar ik niet tegen op kon kijken .'Het spijt me. Het spijt me dat ik in je buurt kom.' Het klonk niet alsof hij ergens spijt van had, en nu vond ik het vreemd dat ik iets als interesse voelde. Tot mijn grootste verbazing keerde hij ook écht zijn rug naar mij toe. Laten kon ik het niet. 'Waarom? Waarom moet je daar spijt voor hebben dan?' Vroeg ik toen maar. Hij keerde nu zijn rug de andere kant op en bekeek me. Verbaast? Verbaast dat ik toch wel iets wou weten? Mijn schouders hield ik op. Weer een stilte als gister overviel me.
'Edward! Tindra!' Snel keek ik achter op, nee.. Narcissa.
'Tindra! Ik zocht je al! Tindra dit is..' 'Edward. Edward Cullen.' Maakte Edward haar zin af, zonder haar ook maar aandacht te gunnen.Met een strak voorhoofd, blik op mij gericht. Waarom braken mijn zenuwen open? Edward was juist een persoon waar ik niet bij ging juichen. Sterker nog, ik geloof zelfs dat ik de enige was. Wí¡s. Wat wou ik hem nu toch graag vertellen dat ik zijn naam wist, maar dat kon hij weten aangezien ik hem gisteren nog bij zijn naam genoemd had. Hij was wel trots zeg.
'Zullen we pauze houden?' Vroeg Narcissa nijdig, waarschijnlijk kreeg ze door dat Edward zijn aandacht alleen op mij gericht had. Waar ik ergens wel moeite mee had. Narcissa was verliefd op hem, hij moest naar hí¡í¡r kijken. Onverwachts besefte ik mij dat geen van ons antwoord had gegeven op Narcissa's vraag. 'Uhm, ja-ja.. Tu-tuurlijk.' Zei ik en ik kon mij wel voor mijn kop slaan. Altijd kwam ik uit mijn woorden! Wat was dit voor onzin?
Edward begon zijn hoofd te schudden. 'Nee, ik blijf hier.' 'Hier?' Narcissa bekeek de omgeving en maakte dus een rondje. 'Waarom hier?' 'Ik kan iedereen in de gaten houden vanaf hier.' Hij keek nog steeds naar mij, mijn blik wou ik afwenden maar het lukte gewoon niet! Narcissa moest mij ten hulp schieten! Het moest!
'Nou, dan neem ik Tindra mee en mag jij hier mensen bekijken!' Narcissa pakte mij stevig bij mijn arm en trok mij mee. Nog steeds voelde ik zijn ogen in mijn rug prikken terwijl ik meegesleurd werd.

Reacties: