FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

45

Henna:
ik slikte moeizaam en begon maar te vertellen. ‘ik was nooit een makkelijk kind moet ik bekennen. Mijn ouders hadden een flinke zorg aan mij. Ik wilde altijd overal op klimmen, weigerde de kleding aan te trekken die mijn ouders voor me kozen, hield me niet aan de regels van huis en weigerde me te gedragen als het kind dat mijn ouders wilde. Ik had wel ruzie in huis en zo, mar ja als puber was dat ook niet zo gek. Ik ben een paar keer stomdronken thuis gekomen en schelde dan alles verrot. Mijn vader heeft me daarop wel eens geslagen om me wakker te schudden. Ook werd ik gewoon gek dat ik niet mocht zijn wie ik wilde zijn. Het ging niet heel goed met me in die tijd. Ik was volop aan het puberen en dronk dus al op mijn vijftiende. Op mijn zestiende begon ik met roken en heel af en toe een jointje. Heel onschuldig enzo. Maar ja ik werd ook ouder. Ruzie kreeg ik vaker. Mijn ouders waren vaak weg en dus ging ik rottigheid uithalen. Één keer heeft mijn vader me van het bureau moeten halen. Ik had hem nog nooit zo laaiend gezien als toen.’ De groep was even stil en ik nam een slokje drinken voordat ik verder ging.

‘op mijn achttiende, niet erg lang geleden, ging het fout. Ik vertelde toch over waar ik mijn gitaar vandaan had? Wel, mijn moeder betrapte me er op dat ik er op in mijn kamer aan het spelen was. Ik dacht dat ze zou flippen maar dat gebeurde niet. Haar ogen stonden heel leeg. Ze stond daar maar in de deuropening naar me te staren. Het enige wat ze zei was ; maak nu niet dezelfde fout als mij.’ Ik begreep niet wat ze er mee bedoelde en toen ik er naar vroeg barste mama alleen maar in huilen uit. Toen had ik het dus gewoon gehad. Die avond ben ik weggeslopen en kwam ik dus op de koepel uit. Ik snap nog steeds niet wat er was met mijn moeder. En toch zou ik het graag goed willen maken. Bij Debio ben ik gestopt met drinken. Ook met roken en ik had geen behoefte meer aan de drugs. Mijn verslavingen namen af en ik keerde weer een beetje in rust. Ik heb in dat kleine maandje leren bouwen tot aan vandaag nog aan toe. Hier weet ik dat ik kan zijn wie ik wil zijn. Al zal dat thuis nog niet zo wezen.’

het was stil. Niemand durfde maar geluid te maken. Het luchtte voor mijn gevoel op om mijn verhaal te kunnen delen. Uiteindelijk stond Tom op en kwam naast me zitten. Hij pakte mijn hand vast en streelde zacht met zijn duim over de muis van mijn hand. ‘vandaar dat je het niet zomaar zei.’ Mompelde hij en ik knikte. ‘het had gewoon even tijd nodig.’ Zei ik en Tom glimlachte. ‘kijk, dat vond ik nou zo leuk aan je. Om welke omstandigheid dan ook, je blijft luchtig. Je verteld het gewoon zoals het is. Niet als een of ander drama verhaal maar gewoon zoals het is.’ Ik kuste Tom op zijn wang. ‘toch zou ik graag nog eens met mijn moeder hierover willen praten. Ik heb op zich wel spijt.’ Ik zag Debio diep nadenken. ‘waarom niet? Ik bedoel, we kunnen morgen mee met Flesh en Yala naar mijn oude huis toe. Dan gaan we gelijk vanuit daar naar jouw ouders. Dan kun je toch nog praten. Het zal je goed doen te weten dat je in ieder geval nog wel even hebt kunnen doen wat nooit was afgemaakt. En daarbij zou ik ook nog graag eens daar heen willen.’ Ik slikte. Het was wel een goed plan. Alleen wist ik niet helemaal zeker wat ik zou moeten doen als ik mijn ouders weer zag. Ik had het wel vaker bedacht maar als het er op aan kwam dat ik stappen wilde ondernemen sloeg ik dicht. ‘ik denk dat we dat wel kunnen doen.’ Zei Tom. ‘ooit zul je toch die stappen moeten ondernemen.’ Ik knikte alleen maar. ‘mooi, dan gaan we morgen alles inpakken en de ouders op de hoogte brengen. Daarna vragen we even aan Yala en Flesh of het allemaal goed is dat we even bij hen kunnen verblijven en anders slapen we in de tourbus. Als we morgenmiddag vertrekken komen we daar hopelijk tegen de avond aan. Dan kunnen we de volgende dag daar onze taken doen en die dag daarna weer naar huis gaan. Iedereen mee eens?’ er werd gemompeld en toegestemd. ‘oké, nou ik denk dat het spel nu wel een beetje afgelopen is dus laten we maar gaan slapen willen we morgen nog iets kunnen.’ Zei Debio en iedereen kroop onder de dekens. Ik ging naast Tom liggen en nestelde me tegen hem aan. Het licht werd uitgeknipt en ik viel vrij snel al in slaap.

Reacties: