FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

2

-11 jaar later -

’s Ochtends half acht. Mijn wekker zorgt er voor dat ik uit mijn gepeins kom. Ik had al twee uur lang wakker gelegen en afgewacht tot dat ding afging. Ik stond op en trok snel een gewone spijkerbroek en een zwart shirtje aan. Ik kamde mijn blonde haren en deed vlug mijn make-up op. Er gingen twee klippen in mijn haar en ik racete naar beneden.
‘Hey mam! Hey pap!’ riep ik.
Mijn ouders zaten aan de ontbijt tafel en keken op van hun bezigheden. ‘goede morgen schat! Al een beetje zin in vandaag?’ vroeg mijn moeder.
Of ik zin had in vandaag? Nee, absoluut niet. Een kleine week geleden waren we verhuisd naar mijn geboorteplaats. Ik vond het idee van verhuizen verschrikkelijk. In de vorige plaats had ik dan wel geen echte vrienden gehad en verbleef ik het liefst in mijn eigen kamer, maar dat was juist fijn. Daar had ik tenminste iets vertrouwds. Hier moest ik weer opnieuw beginnen met me op mijn gemak gaan voelen.
‘Ja, ik heb wel zin in vandaag hoor!’ loog ik.
Mijn moeder keek me glimlachend aan.
‘We hebben ook nog een kleinigheidje voor je, zodat je op je nieuwe school iets moois hebt.’ Ze knikte naar iets naast een stoel. Ik pakte het op. Een zwarte kale schoudertas.
‘Wauw dank jullie wel.’ zei ik. Mijn vorige tas had het begeven onder alle boeken en tijdens de verhuizing was de voorflap afgescheurd.
'Deze kan je weer mooi op pimpen.' Zei mijn vader waarna hij mij een knipoog gaf. Ze kennen me te goed.
Ik gaf mijn moeder een kus en ik knuffelde mijn vader. Met geoefende bewegingen strikte ik mijn hoog op geveterde laarzen waarna ik opsprong om naar de deur te rennen. Mijn hand reikte naar mijn nek waar ik een belangrijk juweel mistte.
‘o shit, die mag ik zeker niet vergeten.’ Ik rende snel de trap nog op en pakte van het badkamer aanrecht een kettinkje. Een simpel zilver kettinkje met een steentje eraan. Dat had ik vanaf mijn vierde bij me gehouden en ik had gevraagd aan mijn vader of hij er een gaatje in kon boren. Meestal hield ik de ketting dag en nacht om maar bij het douchen deed ik het altijd af. Ik klikte het slotje vast en rende de trap weer af. Na nog een laatste keer doei te hebben geroepen naar mijn ouders sprong ik op mijn fiets en ging ik op weg naar mijn nieuwe school. Ik zou instromen in de derde klas op het Theodor college. Het kon niet anders. Of een klas blijven zitten of midden in het jaar erbij komen.

Het Theodor college was een gemiddelde school. Niet te groot en niet te klein. Gelukkig is het voor mij niet al te ver fietsen en de weg vanaf mijn nieuwe huis naar school is niet al te moeilijk .

De bel ging op het moment dat ik naar binnen wilde lopen. Fijn, dan was ik ook nog eens te laat op mijn eerste dag. Dat begon al goed. Bij binnenkomst liep ik naar een hokje met een glazen raam. In de brief van school stond geïnstrueerd dat ik op de eerste schooldag mijn boeken en kluissleutel bij de conciërge kon halen.

‘Jij bent zeker mvr.tché?’ zei de man die waarschijnlijk de conciërge zelf was. ‘Ja meneer. Ik kom voor mijn kluissleutel, boeken en een briefje dat ik te laat ben.’
De conciërge knikte en pakte een envelop.
‘Hier zit je kluissleutel en nummer in. Ook je school pas en je rooster. Ik zal je wel naar je lokaal brengen. Je zit toch in de drie havo klas? Dan heb je nu zo te zien mentor uur van je mentor.’ Hij liep het lokaal uit en ik moest achter hem aan komen.


‘Mark, ik heb nog een leerlinge voor je.’ Zei de conciërge en hij gaf me een zetje. Ik stond nu in de deur opening van het lokaal. Ik was wat zenuwachtig en keek nerveus rond. Allemaal starende gezichten. De mentor liep op mij af en stak zijn hand toe.
‘Ik ben Meneer Monsen. Je mentor. Welkom in drie havo! Wil je je even voorstellen aan de klas?’ O nee hé, moest ik me gaan voorstellen voor zo een groep? Wat moest ik zeggen?
‘eh… nou ik ben Milou Tché. Ik kom zo te zien bij jullie in de klas.’ Wist ik uit te brengen. Ik hoorde wat gemompel en een paar leerlingen keken me nog steeds raar aan. Een jongen met hoogblond haar keek me argwanend aan en hij kauwde brutaal op een stuk kauwgom. Dat was dus het patsertje van de klas. Wat cliché. Daar kon ik maar beter voor oppassen. Voor de rest waren de meeste kinderen zo te zien zijn ja-knikkertjes. Hier en daar vielen nog wat leerlingen op, maar zo te zien was de blonde jongen hier degene die de ruimte opeiste. Ik moest mezelf er van weerhouden om gelijk alle andere leerlingen als stereotypes te zien en ze te bestempelen met 'truttig' of 'triest'. Dit was een slechte eigenschap welke ik ontwikkeld had op voorgaande scholen.

‘Nou Milou, ik was begonnen met uitleg over de school mail, maar ik denk dat jullie beter zelfstandig kunnen gaan werken. Ik moet nog even wat regelen in een ander lokaal. Ga jij maar daar zitten.’ Er werd gewezen naar een vrije tafel ergens achter in het lokaal waarna de docent nog een keer achterom keek voor hij het lokaal verliet. Ik hoorde nog steeds gegniffel en gemompel om mij heen. De sfeer in het lokaal voelde aan alsof ik gepeild en gecheckt werd. Ik kon de leerlingen bijna horen denken. Zou ze bij de populaire kinderen horen? Waar kwam ze vandaan? Ze ziet er zo saai uit. Mij kon het geen barst schelen en ik rechtte mijn rug. Ik ging zitten aan het toegewezen tafeltje en pakte mijn zelf bewerkte agenda tevoorschijn. Ik observeerde vanaf mijn plaats de opstelling van de klas en besloot achter in mijn agenda een plattegrond te tekenen. Misschien zou ik zo de namen van mijn klasgenoten wat sneller leren.

De tafel naast mij was nog leeg. Achter mijn tafel zaten nog twee jongens en voor mij waren nog drie rijen gevuld met leerlingen. Iedereen was aan het kletsen of werken, dus had ik de mogelijkheid om op mijn gemakje wat beter rond te kijken. In de meest linker rij zaten een aantal meiden te kletsen en te lachen. Een van de meiden was op tafel gaan zitten en voerde duidelijk de boventoon in het gesprek. Haar boezem was duidelijk te zien en ze trok haar armen welke ze om zich heen had geslagen nog wat hoger op. Misschien om indruk te maken op die blonde jongen in de middelste rij? Die gast zat samen met zijn maatjes verhalen te vertellen over het weekend. Er werden grote gebaren gemaakt en zo hier en daar een vriendschappelijke stomp uitgedeeld. Het kwam nogal patserig over op mij. De blik van de blonde jongen negeerde ik daarom en verveeld scande ik de rest van de klas af.

plots voelde ik een tikje op mijn schouder. Ik draaide me om en keek recht in twee bruine ogen.
‘eh… heb je misschien een pen voor me?’ vroeg de jongen die me had aangetikt. Ik lachte een beetje.
‘je hebt er een in je hand.’ Hij werd wat rood.
‘o ja sorry dom van me.’ Stamelde hij. Ik bekeek hem eens goed. Hij had een enorm T-shirt aan en een wijde broek voor zover ik kon zien. Hij had dreads in zijn haar die hij in een staart droeg. Daar overheen een zwarte bandana. Hij had vriendelijke ogen die iets brutaals en speels uitstraalde. In mijn lip had hij een glimmende piercing waar hij mee speelde en ik vroeg me af hoe ik dit figuur had kunnen missen toen ik voorin de klas stond.
Naast hem zat een jongen met een gezicht wat op twee druppels water leek als zijn tafelgenoot. Alleen was zijn look heel anders. Hij had pikzwart haar wat in lange stekeltjes overeind stond. Een lange lok was met gel voor zijn ogen gekamd. Hij droeg zwarte oog make-up en hij had een ringetje in zijn rechter wenkbrauw. Ook hij had bruine ogen, maar deze ogen straalde iets anders uit. Veel zachter en wat angstigs. Bijna hopeloos kon je het noemen. Ik glimlachte naar de twee.
‘wat is je naam?’ vroeg de jongen met de dreads.
‘Milou.’
‘oké, nou ik ben Tom en dit is mijn tweelingbroer Bill voor het geval je al wilde gaan opmerken dat we op elkaar lijken.’ Bij het woord tweelingbroer stootte hij met zijn elleboog tegen Bill aan. Die wreef over zijn arm en wierp een boze blik op zijn broer.
‘was dat nodig?’ vroeg hij.
‘je zat te dromen dus ja.’ Sneerde Tom terug. Ik moest lachen om het gekibbel tussen de twee.
‘mag ik misschien van een van jullie twee het huiswerk over nemen?’ vroeg ik. ‘Ik heb blijkbaar nog wat in te halen en ik begin liever op tijd.’ Tom pakte Bill zijn agenda van tafel.
‘ja, dat kan.’ Bill wierp weer een blik op zijn broer.
‘dat is mijn agenda hoor. Ik had hem ook wel kunnen geven en je hebt zelf ook een agenda om te geven.’ Tom kreeg een scheve grijns om zijn mond.
'ja maar in de mijne staat toch niets zinnigs. Jij schrijft het huiswerk altijd op ik niet.’ Ik lachte en draaide mijn stoel om zodat ik tegenover de jongen genaamd Bill zat. Ik sloeg zijn agenda open en de mijne.
‘het valt zo te zien mee wat we hebben aan huiswerk.’ Zei ik en ik had het dan ook snel overgepend. Toen ik klaar was vroeg Bill of hij eens in mijn agenda mocht kijken. Tom keek over zijn schouder mee en ze bladerde wat door mijn gepimpte agenda.
‘gave tekeningen.’ Zei Tom.
‘ja, je hebt er talent voor.’ Zei Bill. Ik glimlachte verlegen.
‘dank je. Dit zijn klieder werkjes om het wat op te fleuren.’ De jongens lachte en vroegen of ik wat in hun agenda wilde tekenen. Dit was een redelijke start voor het eerste lesuur wat ik had. Ik had zowaar contact gelegd met klasgenoten zonder moeite en met een luchtige sfeer. Misschien ging het wel zo makkelijk aangezien zij ook vrij afgeschermd van de klas zaten voordat ik op de lege plaatsen voor hen terecht gekomen was.

Bij Tom maakte ik een skatend figuurtje wat omringt werd door graffiti. Bij Bill tekende ik een roos in zwart wit. Rozen tekenen deed ik het liefst.
‘gaaf! Die wil ik ook wel in het groot in onze kamer!’ zei Tom. Bill was het daar mee eens.
‘ik zal eerst mijn eigen kamer verder moeten maken.’ Zei ik lachend.
‘mag je daar zelf dan de muren beschilderen?’ vroeg Tom. Ik knikte.
‘ik mag mijn domein helemaal inrichten zoals ik wil.Dat geldt ook voor de verf op de muren.'
'Wat ben je van plan te gaan maken?'
'Tot nu toe heb ik op één muur een graffiti uitspatting gemaakt met een tag en een sterrenhemel. Ik denk dat de rest van de kamer gewoon zwart en paars wordt.' Bill knikte goedkeurend.
‘dat is wel mijn smaak. Wij delen samen een kamer maar we zijn er nog steeds niet over uit hoe het moet worden en dat nu al bijna vijftien jaar!’ ik lachte en op dat moment ging de bel.
‘weet je al waar we heen moeten?’ vroeg Tom aan mij.
‘nee, ik weet naar welk lokaal ik moet, maar ik heb geen idee waar het is.’ Bill pakte zijn agenda en andere spullen in zijn tas en ging staan.
‘wij willen je anders wel op weg helpen.’ Tom knikte heftig.
‘ja, er zijn niet vaak nieuwelingen die zo gek zijn om met ons om te gaan’ Ik trok een wenkbrauw op, maar negeerde de laatste zin. Bedoelde ze dat ik zo gek was of dat zij zo raar zijn? Mij maakte het eigenlijk niet zoveel uit. Ik had twee gidsen en zo hoefde ik niet door de school heen te dwalen.

De volgende twee lesuurtjes vlogen om. Ik had inmiddels een vaste plaats voor de tweeling en we kletste vrolijk over van alles. Tenminste, als dat mocht, want voor de rest moesten we gewoon werken. De populaire jongen in het midden van de rij bleek Boy te heten en het populaire meisje welk tijdens het eerste uur op tafel had gezeten heette Tiffany zo werd mij verteld. Zo te zien hadden ze nu al de pik op me want ze moesten telkens lachen en smoezen als ik langs liep. Prima! Dacht ik bij mezelf. Nu had ik toestemming om de vooroordelen lekker hun gang te laten gaan in mijn hoofd.

In de pauze gingen Tom, Bill en ik buiten op een bankje zitten. Het was nog Augustus, dus viel de temperatuur nog mee. Mijn moeder had gister cake gebakken zodat ik een stuk mee kon nemen naar school. Ik bood de jongens een stuk aan.
‘dit is lekker!’ zei Tom.
'Je moeder is een goede bakster.’
‘ja, ze heeft ooit als chef kokkin in een drie sterren restaurant gewerkt.Nu werkt ze hier ergens in een restaurantje. Ze kookt bijna iedere avond samen met mijn vader en ze is gek op bakken. Ik vind het niet erg. Lekker eten sla ik niet af.’ Tom nam nog een hap uit zijn stukje cake.
‘Gaaf. Maar als je moeder werkt, wat doet je vader dan?’ vroeg Bill.
‘die heeft hier nu een baan als techneut van de treinen. Ofwel iets met de techniek bij treinen.’
We kletste zo de gehele pauze vol en liepen daarna weer naar ons lokaal. Aardrijkskunde. De leraar leek een verstrooid man. Nadat hij voor de tweede keer dezelfde uitleg had gegeven was hij op mijn computer druk aan het typen gegaan en liet hij ons doen wat we wilde.
Boy was telkens flauwe opmerkingen aan het maken en gooide propjes naar Tom en Bill. Ze waren gewoon kinderachtig aan het pesten.
‘doen ze dit vaker ofzo?’ vroeg ik. Bill keek naar zijn voeten en Tom knikte bedroeft.
‘We zijn het gewend. Het is nogal makkelijk om degene die anders zijn als pispaaltje te gebruiken.’ Tom haalde een vies propje uit zijn dreads. De jongens die hadden gegooid lieten een luidt gejoel horen.
'Verlossing' Zuchtte Tom. Aan zijn zijde liet Bill zijn hoofd op zijn tafel vallen. ‘Dammit. Tom, heb je nog een goeie smoes voor zo?’ Ik fronste mijn wenkbrauw.
'Gym.' Zei Tom terwijl hij Bill aan een arm omhoog tilde.
‘gym is toch leuk?’ zei ik maar Tom schudde zijn hoofd.
‘niet met deze klas of met Meneer Strem. We moeten altijd worstelen of trefbal doen. Iets waar Bill belachelijk slecht in is.’ Ik haalde mijn schouders op en ik pakte ondertussen mijn gymtas uit mijn kluis.
‘We gaan zien hoe erg het is.'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.