FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

3

Bill:
Ik had het idee dat vandaag een wonder was gebeurd. Een nieuw meisje in de klas die met ons om wilde gaan. Ze had iets aparts over zich en dat was te merken. Zowel Boy als Tiffany, de twee grootste idioten van de klas, hadden het nog niet gewaagd om haar aan te spreken. Ze waren wel aan het roddelen achter haar rug om, al vermoedde ik eerder dat dit kwam doordat ze met mij en Tom samen zat. Evengoed liet Milou niet over zich heen lopen zo te zien. Merkwaardig, maar wel stoer zo'n meid met zelfvertrouwen.

In gym had ik altijd de pest. Meneer Strem was namelijk een leraar die er voor wist te zorgen dat die twee helse uurtjes altijd net even helser werden.
In de kleedkamer bleef het deze keer rustig. Geen geklier door met mijn gymschoenen te gaan voetballen of mijn shirt op de lokkerkastjes te gooien. Tom trok snel zijn gymspul aan en ik rende achter hen aan de gymzaal in.
Daar stond Milou al wat strek oefeningen te doen. Het leek niet op de oefeningen die wij normaal moesten doen.
‘GAAT ALLEMAAL ZITTEN NU!’ schalmde de stem van Meneer Strem door de zaal.
‘we beginnen zo meteen met trefbal en daarna worstelen. Klaarstaan en GO!’ De kinderen stoven de zaal in en de twee ballen suisde om je oren. Boy was van plan om mij af te gooien met de bal. Net toen hij wilde gooien sprong Milou voor me en ving de bal met gemak.
‘helaas, je bent af.’ Zij ze en ze gooide snel de bal weer verder. Boy ging met een mokkend gezicht zitten. Na enige tijd mocht hij er weer in. Ik focuste mij weer op het spel om niet geraakt te worden totdat er een luide schreeuw klonk. Boy had een voetbal uit het hok gepakt en schoot deze met al zijn kracht door de zaal heen, recht op Tom af. Mijn broer ving de bal met zijn gezicht op en een stroom met bloed kwam als gevolg uit zijn neus gedrupt. ‘STOPPEN!’ schreeuwde Meneer Strem.
‘Kaulitz ga die neus van je schoonmaken en ga daarna op de bank zitten. Aan watjes hebben we deze les niets. De rest gaat zitten, dan kunnen we het worstel veld opzetten.’
'Idioot!' Milou was naar Tom gelopen en zorgde dat hij zijn neus dicht kneep. Ze had over haar schouder woedend naar Boy gekeken die verbaasd terug keek.
'Het was maar een ongelukje. Sjeez.' Antwoordde hij waarna hij ging zitten bij zijn vrienden.
'Nieuweling, ook gaan zitten. Hij red zichzelf wel. Zoals Boy zei was het een ongelukje.' Meneer Strem wees op het uiteinde van de bank. Milou knikte naar Tom en liep daarna naar de toegewezen plek. Tom verdween de jongenskleedkamer in met zijn neus dichtgeknepen omhoog.Typisch hoor. Als het om Boy ging dan had die jongen een soort aura om zich heen waardoor hij nooit straf kreeg. Ik wilde ook achter Tom aan lopen, maar werd net zo hard weer teruggefloten.
‘kies een maatje dan deel ik jullie in bij een mat. Tiffany, jij mag met de cheerleader meiden daar in de hoek oefenen.’ Natuurlijk. Tiffany hoefde nooit iets te doen. Meneer Strem bleef voor mij staan.
‘Kaulitz twee, ga met je maatje naar mat één.’ Ik keek om me heen. Nu Tom niet mee kon doen moest ik iemand anders kiezen. Maar wie wilde er nu met mij?
‘kom je Bill!’ zei Milou. Ze was opgestaan en liep nu richting mat één. Een klein moment wist ik niets te doen. Ze had er geen problemen mee om met mij samen te sparren? Normaal gesproken vermeden de meiden ieder lichamelijk contact met de jongens tijdens de gymlessen en ze vermeden mij in het algemeen al. Wat twijfelend liep ik naar mat één waar Tom op de bank daarnaast had plaatsgenomen. Hij wilde mij steunen in mijn totale afgang hier.
Meneer Strem had echt de pest aan mij vandaag besloot ik, want Boy en zijn maatje Job werden bij ons ingedeeld. Er kwamen nog twee mensen bij onze mat en daarna vervolgde meneer Strem met zijn uitleg.
‘Jullie weten hoe het moet, daag iemand uit en begin! Verloren? Melden bij mij!’ Boy zette gelijk een stap in de richting van een ander joch uit onze groep.
‘Markie, ik daag jou uit.’ Zei hij en Markie knikte. Ze liepen de mat op en gingen klaar staan.
‘begin!’ riep Job. Binnen no-time lag Markie op de grond.
‘punt voor Boy!’ riep Job en hij gaf Boy de high-five. Markie liep naar Meneer Strem en liep daarna weer terug.
‘Hey Billie!' Ik draaide me met een zucht om. Waarom?! Waarom was ik niet geraakt met die voetbal. Ik gaf nu ongeveer alles er voor om met Tom te ruilen.
'Ik daag nu jou uit hoor! Maak je maar klaar om te sterven!’ riep Boy.

Helaas, en ik dacht deze les geen breuken op te lopen. Ik liep wat onzeker de mat op en ging klaarstaan.
‘BEGIN’ riep Job wederom. Boy stormde op mij af en ik wist zijn eerste aanval te ontwijken. Helaas, de tweede aanval slaagde en ik werd hard op de grond gesmeten.
‘hey, dat is niet eerlijk! Hij gebruikt een sleper!’ riep Milou.
‘nou en! Boy is gewoon goed. Dus bemoei je er niet mee nieuwe!’ riep Job. Boy liet me los en ik kon me melden bij Meneer Strem.
‘Hoe kon het ook anders. Voor Kaulitz twee dus een minnetje en Voor Boy een plusje.’ Ik liep mokkend weer terug. Boy stond op het punt zijn mond open te trekken maar iemand anders was hem voor.
‘ik daag Boy uit.’ Zei Milou rustig. Boy keek haar vol ongeloof aan. Ze was van plan haar eigen afgang te maken. Job begon te joelen naast Boy en vanuit de rest van de gymzaal gingen een aantal gezichten onze kant op. Was ze gek geworden?
‘dat neem ik maar al te graag aan.’ Zei Boy.
‘dit word een eitje.’ Boy liep de mat op en maakte een diepe buiging.
'Milady, ik zal beloven niet te hardhandig te zijn.'
Milou snoof.
'Zeg je dat tegen al je chicks?' Boy keek haar slinks lachend aan.
'Misschien, je mag er zo bij hoor.' Er klonk weer gelach vanuit het inmiddels toegenomen publiek. Zenuwachtig stond ik heen en weer te wiebelen. Ik had het lef niet om er tussen te springen om Milou te weerhouden van dit spelletje.
'Minder slap geouwehoer. Speel eerlijk, maar zonder genade. Mij zal je niet krijgen.' Achter me floten een paar jongens en ik keek wanhopig naar Tom die lachend naar mij knikte. Ja, haar woorden waren op de man af.
Boy ging klaarstaan en Milou liep rustig de mat op. Ze ging recht overeind staan met haar hoofd opgeheven. Ze zette haar voeten iets uit elkaar en knikte.
‘BEGIN!’ riep Job weer. Boy deed weer hetzelfde als wat hij telkens deed. Op Milou afrennen om haar gelijk op de grond te drukken. Milou bleef staan en op het laatste moment zette ze een klein stapje opzij. Boy moest moeite doen om zijn evenwicht te bewaren.
‘gewoon geluk!’ riep hij en hij liep weer op Milou af. Hij pakte haar arm om haar tegen de grond aan te slaan, maar Milou bleef staan terwijl Boy haar arm vast had. Ze rolde met haar ogen en pakte de hand van Boy die haar arm vast hield. Ze boog zonder moeite zijn vingers omhoog en draaide zijn hand om. Boy schreeuwde binnensmonds en viel op zijn knieën. Milou liet los en liep weer naar de hoek waar ze begon. Ze geeuwde overdreven. Boy was nu kwaad. Hij had al een afgang gemaakt door de eerste aanval te verliezen maar nu een tweede met zo een simpel kunstje? Hij stond op en pakte Milou van achter geklemd vast. Ze begon te lachen.
'Je komt op gang.' Zei ze op rustige toon. Hierdoor raakte Boy weer even uit zijn concentratie. Ze wreef met haar knokkels over zijn handen en Boy zijn greep verslapte gelijk. Ze plantte een elleboog in zijn maag waardoor hij voorover boog. Ze pakte zijn armen en kruiste die op zijn rug. Nu lag Boy dus op zijn knieën met gekruiste armen op de mat.
‘nog niet genoeg gehad Boy?’ vroeg Milou kalm. Ze liet hem weer los en draaide zich om. Nu was Boy op zijn toppunt. Hij wilde haar in haar rug aanvallen. Hij stormde op haar af met zijn vuist klaar om haar een mep te verkopen. Ik wilde roepen, maar Milou had al eerder door wat er zou gaan gebeuren en draaide zich vliegensvlug om. Ze trapte met haar voet de vuist van Boy opzij waardoor hij opzij werd gezwenkt. Ze pakte zijn duim en draaide deze. Boy viel weer op de mat en Milou maakte aanstalten om een vuist in zijn gezicht te boren. Ze gaf een schreeuw en sloeg. Tenminste dat dachten wij allemaal, maar precies tien centimeter voor zijn neus hield ze in. Ze liet zijn duim los en trok hem overeind.
‘precies zoals ik verwacht had, voorspelbaar en geen verdediging.’ Ze draaide zich om naar Meneer Strem die inmiddels met open mond stond te kijken.
‘nou dat is dan duidelijk. U heeft getuigen kunnen zijn dat ik gewonnen heb maar geef mijn plusje maar aan Boy, hij heeft het zo te zien harder nodig voor zijn “reputatie”.’
Milou stapte de mat af waar Boy nog steeds een beetje overdonderd stond. Ze schudde haar hoofd en verwisselde de woedende blik die ze had voor een ongeïnteresseerde, rustige blik.
‘ja, eh… dat plusje heb je zo te zien eerlijk verdient. Je bent de eerste die mijn sterleerling heeft verslagen. Hoe deed je dat?’ Stamelde meneer Strem.
‘mensen nemen niet de moeite om iemand te leren kennen. De kaft van een boek zegt niets over de inhoud hé?' Ze wierp een blik op Boy en de rest van de klas.
'Ik heb een aantal jaar verdedigingssporten gedaan zoals karate en aikido als u het wilt weten. Daar leer je meer van dan van dit kinderspel.' Ze draaide zich om naar Mij en Tom. Ze had een big smile op haar gezicht en ze was een beetje rood geworden.
‘wow, dat had ik niet achter je gezocht.’ Zei Tom. Ze glimlachte verlegen. ‘jullie kennen me pas een paar uurtjes dus hoe kan dat ook anders. Ik doe al heel lang karate puur voor mijn plezier en verdediging. Ik leer respect en zelfvertrouwen te krijgen en te geven. Vandaar dat ik die Boy wilde uitdagen. Zoals hij tegen jullie deed was gewoon onaanvaardbaar.’ Ik knikte.
‘we zijn het inmiddels zo gewend dat dit wel even anders is. Je hebt het respect van de klas al gewonnen kan ik je zeggen.'
' Ja, en de haat van Boy ook.’ Vervolgde Tom mij. Milou grijnsde.
‘wat maakt dat nu uit? Vijanden maak je overal. Ik heb vandaag nog iets zeldzamer gemaakt. Vriendschap met jullie!’ Ik bloosde. We hadden een vriendin erbij. Een die bij ons in de klas zat. Een vriendin die voor ons op durfde te komen! Badass!

Reacties: