FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

5

-’s ochtends zeven uur-

‘goedemorgen popje!’ zei mijn vader. Mijn moeder had al mijn ontbijt klaargemaakt. Yoghurt met cornflakes. Ik nam plaats aan tafel en at mijn ontbijt. Het was gebruikelijk om door de weeks met zijn drieën te ontbijten. Mijn ouders vertrekken beide om negen uur pas naar hun werk, maar aangezien ik om acht uur moet vertrekken, hadden mijn ouders de beslissing gemaakt om eerder op te staan. Dit doen we al sinds ik mij kan heugen. Alleen de vrijdag en het weekend zijn uitzonderingen.
Om tien voor acht werd er aangebeld. Mijn vader liep naar de deur en deed open. Ik was nog bezig met mijn haar op te steken toen Tom en Bill de woonkamer binnen kwamen lopen. Ze keken nerveus en liepen op mijn moeder af.
‘hallo mevrouw. Wij zijn Tom en Bill Kaulitz. We wonen hier aan de overkant. We komen Milou ophalen voor school.’ Mijn moeder bekeek de twee goed en glimlachte.
‘Nou Milane staat daar dus ga maar naar haar toe. Ik ben trouwens Mevrouw Tché maar zeg maar Rinna.’ De jongens knikte wat verlegen en liepen naar mij toe. Snel pakte ik mijn spullen, kuste mijn ouders gedag en verliet met de tweeling het huis. De week was gestart en ik was er klaar voor!

Tom:
Eindelijk was het vrijdag. De dag voor het weekend. Ik vond deze week een van de leukste die ik me kon herinneren zolang ik al op het Theodor college zat. Bill en ik konden enorm goed met Milou opschieten. Het leek wel of we elkaar al langer kende. We haalde haar de rest van de week op en we fietste samen naar school en van school weer naar huis. Het was gewoon heel gezellig zo met zijn drieën. Ook hadden we minder last van Boy of Tiffany. Althans we stoorde ons er veel minder aan. Dankzij Milou hadden we wat meer zelfvertrouwen op school gekregen. De lessen waren nu ook veel leuker en we hadden veel meer plezier.
vandaag hadden we ook een van onze lievelingsvakken. Nou ja, lievelingsvakken hadden Bill en ik niet. We hadden sowieso een hekel aan school maar muziek vonden we altijd wel leuk. Mevrouw Met was onze muziek docente en zij bedacht uitdagende opdrachten. Helaas was zingen iedere periode weer een vast onderdeel van de muzieklessen. Zingen kan ik niet. Althans dat vind ik zelf. Bill kan beter een toon aanhouden. Wonderbaarlijk genoeg krijg ik altijd een hogere beoordeling dan Bill.
We namen het laatste uur muziek plaats bij de tafel die vlak bij de deur stond. ‘goedemiddag kinderen.’ Zei Mevrouw Met.
‘vandaag wilde ik met jullie een leuke opdracht bespreken. Zoals jullie weten hebben we altijd rond het half jaar een muziek uitvoering en dit jaar is het aan de drie havo klas de beurt. Ik wil dus dat jullie groepjes gaan maken om iets muzikaals in te studeren. Alles kan, toestemming moet je vragen. Over twee weken wil ik horen wat jullie hebben verzonnen. De gehele klas is verplicht iets te doen.’ Er klonk zowel gemopper als gejoel uit de klas. Mevrouw Met riep om stilte en we gingen verder met de les.

Net voordat de bel ging stootte ik Bill aan.
‘heb je het nu al gevraagd? Jij wilde het vragen maar dan moet je het wel nu doen. Anders kan ze straks niet meer.’ Bill knikte en werd zenuwachtig. Ik rolde met mijn ogen. Bill was af en toe te verlegen voor woorden. De bel ging en we liepen naar onze kluisjes. Milou wilde al naar de fietsen toe gaan maar ik gaf Bill een duwtje.
'vraag nu, sukkel!’ zei ik en Bill stotterde een beetje.
‘Milou, eh… ik vroeg me af.. nou wij eh…’ hij kwam nu al niet uit zijn woorden.
‘Bill, als je wat wilt zeggen, zeg het dan gewoon. Aan gemompel heb ik niet veel.’ Zei Milou. Ze wachtte tot Bill wat zinnigs zou zeggen. Bill keek mij even aan en haalde toen diep adem.
‘Heb je zin en tijd om op onze verjaardag te komen dit weekend?’ vroeg hij. Eindelijk, die sukkel wist het te vragen. Milou glimlachte.
‘was dat nu zo moeilijk te zeggen Bill? Natuurlijk kom ik graag. Lijkt me gezellig. Hebben we het over zaterdag of zondag? Komen er nog andere gasten en wat willen jullie hebben?’ Nu wist Bill niet veel meer te zeggen. Ik sprong maar bij.
‘Deze zondag. Nee, er komen niet veel gasten, alleen nog twee vrienden van ons en onze oma. Dat is het wel eigenlijk en we hoeven niets hoor. Het is al leuk dat je wilt komen.’ Milou keek mij en Bill aan en knikte.
‘oké, maar toch neem ik iets mee of jullie nu willen of niet. Ik ga nu, ik moet mijn moeder helpen en daarna moet ik nog wat regelen. Hoe laat kan ik komen?’ Ik zei dat ze rond het middaguur welkom was. Daarna fietste Milou alleen naar huis en bleven wij nog even staan.
‘Bill? Heb je je tong al terug?’ vroeg ik plagend. Bill keek nog steeds naar de richting waarheen Milou vertrokken was.
‘Bill! Hallo! Ben je thuis? Als je nog op onze verjaardag aanwezig wilt zijn heeft hier blijven staan geen zin hoor!’ ik gaf hem een harde por in zijn zij en eindelijk deed Bill weer wat.
‘hé wat? Sorry ik was er niet helemaal bij. Volgens mij kunnen we beter naar…’ ik maakte zijn zin af.
‘ja ja, naar huis gaan ja. Dat probeer ik je nu al een tijdje duidelijk te maken.’ Bill lachte flauwtjes en we pakte beide onze fietsen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.