FanFic.nl

Vrienden? <-- cyclus 1 afgerond

7

Bill:
Het was echt geweldig gisteren! Onze verjaardag was meer dan geslaagd. Ook hadden we onze vriendin van vroeger weer terug gevonden. Milou… mijn hoofd sloeg op hol als ik aan haar dacht, ik kreeg kriebels in mijn buik en ik werd enorm stuntelig. Wat was dat toch? Het voelde ellendiger dan alle ellendigheid in mijn leven bij elkaar en tegelijk geweldiger dan mogelijk is. Bijna te onbeschrijfelijk voor woorden.
Wanneer ik mijn ogen open staren twee bruine kijkers mij aan.
‘ik hoor je hier dromen.’ Zegt Tom en hij blijft me aankijken. Ik glimlach.
‘ik was gewoon even ver weg met mijn gedachtes.’ Zeg ik en ik rol me om op mijn buik en krabbel vervolgens op van het bed.
‘ik heb Milou gebeld om te vragen of we nog iets moesten verzinnen voor die muziek opdracht.’ Zei Tom.
‘je mag je dus gaan omkleden want over een klein half uurtje worden we bij haar thuis verwacht.’ Ik schrok en rende gelijk naar onze kledingkast. ‘had je dat niet eerder kunnen zeggen!’ riep ik. Tom bleef op het bed zitten en keek me met een grote grijns aan. ’nee, jou in paniek zien is leuker en je was zo lief aan het dromen. Ik heb een uur naar je zitten kijken hoor!’ Ik pakte een stel sokken die tot een bal waren opgevouwen en gooide die naar Tom zijn hoofd. Hij begon te lachen toen de sokkenbal zijn gezicht raakte.
‘nou als je boos bent kun je dus wel richten!’ riep hij en ik werd nog geïrriteerder.
‘Tom kappen! Anders krijg je de hele sokken la over je hoofd heen gegooid!’ Tom moest hierdoor alleen maar meer lachen.
‘schiet nou maar op. Anders komen we al helemaal te laat!’ zei hij en ik zuchtte diep. Een tweelingbroer is leuk hoor, maar niet als hij het bloed onder je nagels vandaan haalt.
Ik trok snel een zwart shirt aan en een donkerblauwe wijde spijkerbroek. Tom was al aangekleed en zat nu wat met zijn gitaar te spelen terwijl ik mijn haar en make-up deed.
‘ik ben klaar hoor.’ Zei ik en Tom zette zijn gitaar in de hoek.
‘eindelijk dan kunnen we gaan.’zei hij op plagende toon en hij stoof de trappen af.

Voor de deur bleven we staan en Tom belde aan. De moeder van Milou deed open.
‘hallo jongens. Jullie komen voor Milou? Ze zit boven op haar kamer.’ We stapte naar binnen en hingen onze jassen op.

Ik klopte aan op haar slaapkamer deur en er werd geroepen dat we binnen konden komen. Milou haar kamer was heel mooi vond ik. Het was nog wel leeg, want Milou had zo te zien nog steeds niet alle verhuisdozen uitgeruimd. Milou zat in het tweede gedeelte op haar bed naar het plafond te staren. Toen ze ons zag glimlachte ze en klopte op het bed. We plofte neer en ik keek naar de muur aan de overkant.
‘is dat de muur die je zelf beschilderd hebt?’ vroeg Tom toen hij mijn blik volgde. Milou knikte.
‘zelf gedaan ja, de rest van de muren laat ik zo.’ In de bovenhoek stond de graffiti naam. KERN stond er met sierlijke letters. Ze had als graffiti naam dus haar kindernaampje gebruikt.
‘nou, laten we eens gaan bedenken wat we voor muziek kunnen doen.’ Zei Milou om de stilte te verbreken.
‘ja wat kunnen we doen?’ zei ik.
‘bespeel je een instrument?’ vroeg Tom aan Milou maar die schudde haar hoofd.
‘niet echt. Op mijn vorige school heb ik noten leren lezen en we moesten vaak wat op de keyboarden doen maar meer deed ik niet qua muziek.’ Tom knikte.
‘oké dan moeten we iets zien te vinden waarbij jij ook wat kunt doen.’ Zei hij en hij kreeg een bedachtzame frons op zijn voorhoofd.
‘misschien kunnen we een liedje spelen in bandformatie?’ stelde ik voor.
‘je weet wel, met Georg en Gustav erbij en dan kan Milou eventueel een stukje op de keyboard spelen of wat zingen?’ Tom was enthousiast. Milou kreeg een rare uitdrukking op haar gezicht.
‘ik en zingen? Ik heb plankenkoorts en mijn zang is niet geweldig.’ Zei ze, maar daar geloofde ik niet veel van.
‘aan die plankenkoorts kunnen we wat doen en je hoeft niet een heel lang stuk te zingen!’ Milou wilde eigenlijk weigeren maar gaf uiteindelijk toe.
‘oké dan. Maar welk nummer zullen we spelen en wat gaan we precies doen?’ vroeg ze.
‘nou, we kunnen Georg en Gustav opbellen als we eenmaal weten wat we willen. morgenavond zal ik beide al bellen om ervoor te zorgen dat ze de speeldatum vrij houden. Ze willen vast wel meewerken.’ Zei Tom.
‘en wat betreft het nummer wat we zullen spelen, we kunnen wel wat verzinnen, niet?’ Milou stemde er mee in.
'over een uur begint het tweede les uur. Dus over een half uurtje vertrekken?' Stelde Milou voor.
'Wat kunnen we nu dan nog doen?’ vroeg ik. Milou keek door de kamer heen. ‘misschien willen jullie helpen met mijn laatste spullen op te ruimen? Ik ben er nog niet aan toe gekomen om de laatste verhuisdozen uit te pakken.’ Tom kreunde. Die had geen zin in opruimen, maar toch stond hij op.
‘vooruit dan maar. Wij helpen jouw kamer verder in te richten als jij de onze doet oké?’ Ik fronste mijn wenkbrauw en keek hem vragend aan.
‘tja Bill, we zullen ooit een keuze moeten maken hoe onze kamer er uit gaat zien en als we het iemand anders laten doen is het altijd goed, niet?’ ik knikte en we keken beide grijnzend naar Milou. Die zuchtte en begon te lachen.
‘oké dat is dan afgesproken. Wat dachten jullie ervan als we over een klein maandje beginnen met schilderen? Is dat genoeg tijd voor het opruimen van jullie kamer?’ Ze zat ons in de maling te nemen en we moesten weer lachen. ‘tot over een maand dan hé?’ zei Tom en hij gooide een kussen naar Milou.

Tom:
We hadden inmiddels al een groot gedeelte van de kamer ingericht en we hadden de laatste doos nog over. Daarin zat alleen nog wat kleding van Milou en dus zette ze die doos simpel naast haar kast. Milou haar moeder riep dat het tijd was om naar school te gaan en met veel tegenzin liepen we naar beneden.
‘willen de jongens blijven eten vanavond?’ riep haar moeder vanuit de tuin.
‘ja, leuk! ze blijven eten mam!’ riep Milou terug. Pas hierna keek ze ons aan en ik knikte gretig.
'We kunnen er niet meer onderuit?' grapte Bill waarna hij een plagerige duw van Milou kreeg.
‘oké lieverd, zal ik die ovenschotel dan maken? En vergeten de jongens dan niet even te bellen naar huis?’ riep haar moeder weer terug en Milou riep dat dat goed was.
‘gebruik de huistelefoon, dat is makkelijker.’ Zei ze en ik liep met haar mee naar de telefoon.
‘ik bel wel even.’ Zei ik tegen Bill die knikte.

Na tien minuutjes kwam ik weer tevoorschijn en pakte ik mijn tas van Bill aan.
‘Mam vond het goed hoor.’ Zei ik. We pakte onze fietsen en trapte op ons gemak naar school toe.

Het vierde lesuur hadden we aardrijkskunde en weer volop tijd om alles behalve huiswerk te doen. Ik zat achterover geleund in mijn stoel naar het plafond te staren en naast mij zaten Bill en Milou te kletsen.
'Tom, wilde jij binnenkort nog wat bestellen?' Ik werd uit mijn gedachtes gehaald en ging recht op mijn stoel zitten.
'misschien een nieuw vest? In mijn rode zitten gaten in de achterkant.' Bill knikte en begon door het magazine voor zijn neus te bladeren. Ik keek over zijn schouder mee en tikte met mijn vinger op een afbeelding.
'Is dit niet iets voor jou, Milou?' Zei ik terwijl ik naar haar keek. Ze maakte en twijfelende indruk.
'Past dat wel bij me?' Vroeg ze voorzichtig. Bill keek naar wat ik had aangewezen en maakte een kritisch geluidje.
'Ik denk dat die met dat rode kleurtje beter bij haar past.' Ik kneep één oog dicht en keek naar Milou.
'hmmmm, sexy.' Nog voor ik volledig was uitgesproken kreeg ik van twee kanten een tik tegen mijn hoofd. Lachend probeerde ik deze te ontwijken.
'je zou me gelijk geven Bill!' Bill werd rood en Milou haar wangen hadden inmiddels ook al de kleur van een tomaat.
'Het zou wel mooi staan ja.' stamelde hij er uiteindelijk uit. Milou glimlachte verlegen en keek weg van Bill.
'Als je wilt kunnen we zoiets voor je mee bestellen?' opperde ik om de situatie wat luchtig te houden.
'Ik weet niet of ik zoiets aan durf.' Antwoordde Milou. Ik trok een wenkbrauw op.
'Why not? Je eigen stijl neigt er al naar.' Bill knikte instemmend.
'Ik denk dat ik het durf. Ik ben bang voor commentaar denk ik.' Nu had Bill beide wenkbrauwen opgetrokken.
'Dus je durft wel de grootste oerlul uit de klas op de grond te werken, tegen de docent te zeggen dat ze niemand zomaar moeten vooroordelen, maar iets dragen wat je mooi lijkt durf je niet?' Milou maakte een beschamend knikje.
'Zoals jullie dat doen vind ik dat best stoer. jullie uiten je zoals je wilt zonder je iets van de rest aan te trekken.' Ik maakte een lachend geluid. Ze moest eens weten. Natuurlijk doen we alsof het ons niks kan boeien wat anderen van ons vinden. We zijn altijd al een mikpunt van vervelende aandacht geweest en dat is onveranderd gebleven nadat we ons gingen uiten zoals we wilde. Vaak genoeg had ik uit frustratie iets kort en klein geslagen thuis. Of had Bill bijtend op zijn lip zijn tranen proberen te verbergen na de zoveelste afranseling bij gym.
Dit vertelde ik aan Milou. Nou ja, behalve het gedeelte van de frustraties en tranen. Ik had geen zin in meeluisterende klasgenoten. Ze keek ons meelevend aan en ik wuifde met mijn hand.
'Dat terzijde, als je toch al met deze twee idioten zit opgescheept dan kun je er net zo goed een potje van maken. We zijn nog lang niet volwassen dus doe wat je wilt. Dat is wat ik probeer te zeggen.' Bill viel mij bij.
'Precies. Geklaag en kritiek zul je altijd krijgen.' Eindelijk verscheen er weer een glimlach op Milou haar gezicht.
'Jullie hebben je punt gemaakt. Met deze idioten zou ik nog niet opvallen als ik een roze tutu aan trek.' Het woord idioten liet zo overdreven klinken en ik tikte haar op haar neus.
'Blijkbaar mag je binnenkort met Bill gaan shoppen.' Zei ik met een knipoog.

- 's avonds bij Milou thuis. -

De moeder van Milou had haar best zeker gedaan. De ovenschotel was heerlijk en er was zelf cake gebakken. Buiten regende het hard en zo af en toe werd de kamer verlicht door een bliksemschicht. We zaten nu onderuit gezakt in de woonkamer met de ouders van Milou aan een kop warme chocomelk. We waren aan het kletsen en grappen maken en de ouders van Milou deden net zo goed mee. Het was een huiselijke sfeer.
'Tom, we moeten wel zo gaan.' Zij Bill rond half elf en ik knikte.
'En dan door die regen zeker? Willen jullie morgen ziek worden?' Milou haar moeder sloeg haar armen om zich heen en haar man sloeg weer een arm om zijn vrouw.
'Dan blijven ze toch slapen? Hoeven zij niet door de regen heen, geen zieke kinderen en geen bezorgde mama.' Milou's moeder keek haar man aan en daarna naar ons.
'Van een beetje regen worden we niet zomaar ziek.' Zei Bill verlegen. Milou's vader stond op.
'Dat is waar, maar ik vind het gezellig zo en van slapen hier ga je ook niet dood.' Milou's moeder begon te giechelen en stond ook op.
'Dat is wel heel grof gezegd, lieverd. Ik zal Simone wel opbellen.'
'Mahaaam!' Milou was inmiddels opgesprongen en trok haar moeder met een rood hoofd de gang in waar ze begonnen te kibbelen. Milou haar vader trok zijn schouders op en plofte weer naast ons op de bank.
'Dat ik jullie leeftijd had, versierde ik haar moeder al en dronk ik bier.' Hij knikte naar zijn vrouw in de gang.
'Ik zie dat jullie het beste voor hebben met mijn dochter en geen kwade bedoelingen hebben. Wat gebeurd gebeurd toch wel. Liever hier dan in een steegje.' Een klein moment was het stil en met enige ongeloof keek ik Milou's vader aan. Die grijnsde terug.
'Ja wat? Ik heb er geen problemen mee dat mijn dochter met haar vrienden op één kamer slaapt. Het zal eens tijd worden dat ze begint te leven.' Ik glimlachte verlegen.
'U heeft geen blad voor de mond, meneer. Niet dat ik wat van plan ben met Milou, maar weet u zeker dat het oké is? Ik wil geen problemen veroorzaken.' Milou's vader maakte een wuivend gebaar.
'jongen, ik vertrouw op mijn dochter. Zij weet wie ze mee naar huis neemt en daar vertrouw ik op. Daarnaast weet ik nog niks van haar geaardheid. Voor hetzelfde geldt is ze liever met een meisje samen. Dan is een meidenslaapfeestje net zo gevaarlijk.' Hij maakte aanhalingstekens met zijn vingers bij het woord 'gevaarlijk'.
'Maak je niet druk om problemen. Waarschijnlijk heeft het meissie zelf nog niet eens door wat ze allemaal kan uitvreten als ze wilt. Veel te verlegen.' Bill grinnikte en Milou's vader stak zijn hand naar mij uit.
'Wees voorzichtig en eerlijk, meer kan ik niet van jullie vragen.' Ik pakte zijn hand vast. Milou's vader is een toffe gozer.
'Maar als jullie haar pijn weten te bezorgen, dan weet ik jullie te vinden.' Hij pakte Bill zijn hand vast en schudde die net zo ferm als bij mij. Op dat moment kwamen Milou en haar moeder weer uit de gang. Milou's moeder had een enorme glimlach op haar gezicht en Milou kwam er licht mokkend achteraan.
'Opgelost. Gaan jullie de matrassen klaarleggen, liefje? Ik bel jullie ouders wel Tom en Bill.' Bill draaide zich om naar Milou die diep zuchtte.
'Jaaaaaa, allerliefste moeder en vader. Natuurlijk zal de prinses doen wat haar gevraagd wordt.' Het sarcasme rolde van haar tong af. Milou's moeder knikte naar ons dat we haar moesten volgen en wij liepen stil achter Milou aan de trap op.
'Als je niet wilt dat we blijven slapen...' Begon Bill, maar Milou kapte zijn verhaal af.
'Dat is het niet. Ik vind het super tof! Dit is een van de eerste keren dat mijn vrienden blijven slapen. Alleen had ik net het meest beschaamtelijke gesprek met mijn moeder.' Ik keek Bill aan en dacht aan wat haar vader had gezegd.
'Ga me niet zeggen dat je zojuist pas voorlichting hebt gehad van je moeder?' Grapte ik terwijl we Milou haar kamer binnen liepen.
'Hè wat?' Ze draaide zich met een ruk om en keek me schaapachtig aan.
Ik keek haar lachend aan en zei dat ik haar in de maling nam. Ze schudde haar hoofd en rommelde onder haar bed om dekens en kussens te pakken.
'Als je het echt wilt weten, ik ben ongesteld en ik schaam me dood voor mijn ondergoed. Mam zei dat ik niet zo'n heisa moest maken en dat ik me gewoon in de badkamer moet omkleden.' Ze kroop onder het bed vandaan en probeerde haar rode blos met een moeizame glimlach te verbergen.
'That's it?' Zei Bill terwijl hij een deken uit Milou haar handen pakte. Ze knikte en keek naar de grond.
'Onze moeder is ook ongesteld en die blèrt dat door het hele huis heen. We zullen straks wel even uit je kamer gaan. Dan kan je je rustig omkleden.' De wat gespannen sfeer was gebroken en ik liep achter Milou aan om haar te helpen met een extra matras uit haar kast te trekken.
'goed bezig zijn we hè?' Zei ze lachend.

Rond half twaalf lagen we pas op bed. Milou had het matras van haar eigen bed meegenomen naar haar chill hoek. Daar hadden we het extra matras gelegd waar Bill nu op lag en ik had de bank gekaapt.
'Morgen ga ik echt moeite hebben met opstaan.' zei Milou terwijl ze haar armen onder haar hoofd vouwde.
'Je ouders zijn wel tof.' Zei Bill. In het donker was het niet goed te zien, maar volgens mij knikte Milou met haar hoofd.
'Af en toe sporen ze niet, maar ze zijn wel cool.' Het bleef een moment stil.
'Trouwens, waar hebben jullie het over gehad met mijn vader?' Ik begon te lachen en Bill draaide zich om.
'Truste Milou!'

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.