FanFic.nl

Daughter and Son of a Kaulitz

1 Yin.

Yin:
Nog half slapend rek ik mezelf uit en rol me mijn bedje uit. Het is zondag en inmiddels al 1 uur. Ik heb zo te zien veel te lang liggen pitten. Ach wat boeit het. Zondag is rustdag zegt mama altijd dus waarom niet. Ik loop naar mijn inloop kast in mijn kamer en trek er wat kleding uit. Zo te zien een wit shirt met mijn lievelings vest met cassette bandjes print en een grijze wijde spijkerbroek. Ik maak me nooit zo erg druk om mijn kleding dus dit is prima. Ik slof naar mijn eigen badkamer en stap daar onder de douche. Stoom vult de badkamer en het water klettert op mijn lichaam neer. Langzaamaan word ik zo wel wakker. Pas na een half uur stap ik de douchecabine uit en droog mezelf af en begin met het borstelen van mijn blonde haar. Mijn haar is inmiddels al heel lang en het is een mooie dikke bos. Mijn haar vond ik altijd wel mooi behalve de kleur dan en de enorme klitten die er in kwamen na het douchen! In dat opzicht zou ik best wel eens een korter kapsel willen maar mam wilt dat niet. Ze vind het zonde van mijn lange haren zegt ze dan.
Ik loop de badkamer weer uit en laat me neerploffen op mijn enorme bed.

Mijn kamer is flink groot. De kleuren van de wanden waren zwart en rood. Dat vond mijn vader mooie kleuren. In een hoek tegen de muur aangeschoven staat mijn enorme bed met een zwarte klamboe erom heen. Daarnaast staat een nachtkastje in het grijs. Er zitten nog twee deuren in mijn kamer. Een naar mijn eigen badkamer en inloop kast. Ook heb ik een eigen balkon met grote deuren die erheen leiden.
verder heb ik in mijn kamer een zithoek. Er staan twee kleine tweezits bankjes en een salontafeltje. Aan de muur hangt een televisiescherm met daaronder een stel bakken met allerlei zooi erin. In een andere hoek van mijn kamer staan kasten met nog meer spullen. En in de laatste hoek van mijn kamer staat een enorme stereo installatie met daarnaast een microfoon op standaard.
mijn kamer is flink belangrijk voor me. Het is de enige plek waar ik wel alles mag doen wat ik wil zowat.

‘Yin! Kom je naar beneden?!’ roept mijn moeder vanaf de trap. ‘ja mam ik kom al!’ roep ik terug en ik laat me van mijn bed afglijden en loop naar beneden.

beneden zitten mijn ouders aan de ontbijt tafel in de keuken. Mama heeft zo te ruiken vers brood gemaakt. Ik neem plaats aan tafel en pap wenst me goede middag met een kus op mijn voorhoofd. ‘lekker geslapen meisje? Ik dacht dat je nooit wakker zou worden.’ Ik glimlachte naar mijn vader. ‘tja ik had geen zin om op te gaan staan denk ik.’ Antwoord ik en mam zet een bord neer met vers brood en hagelslag. ‘dank je mam! En ook goedemorgen.’ Zeg ik tegen haar. ‘goedemorgen? Zeg maar goedemiddag kleine langslaper!’ ik eet snel mijn brood open drink een glas sap. ‘ik wilde eigenlijk nog met je gaan oefenen in onze studio.’ Zegt pap nadat ik mijn bord en glas op het aanrecht heb gezet. Eigenlijk heb ik geen zin. Pap is heel muzikaal dat weet ik. Hij zingt heel goed al zeg ik het zelf. Maar pap wilt dat ik ook leer zingen en zolang ik me kan heugen oefenen we wel eens samen in de studio in de kelder van ons huis. Zingen vind ik op zich niet heel erg interessant. Gitaar vind ik leuker maar pap en mam willen niet dat ik dat bespeel. In de studio staan wel een paar gitaren en ik speel dan ook stiekem erop. Dat doe ik nu al vanaf mijn zesde geloof ik. Dat was de eerste keer dat papa mij er nog op betrapte ook. De eerste keer in de studio was dat. Ik vond de gitaren er heel mooi uitzien en had er eentje gepakt. Dat ding was loodzwaar voor mij met mijn mini gewichtje. Maar eenmaal op de grond met dat ding heb ik een tijdje lang aan de snaren lopen plukken en moeten lachen om het mooie geluid wat het maakte. Het deed me aan iets van vroeger herinneren al wist ik niet wat meer. Toen papa naar beneden kwam en mij met de gitaar bezig zag had hij iets gezegd over dat ik er nooit aan mocht komen en dat ik niet met gitaren mocht spelen. Toch ben ik een paar dagen later weer naar de studio geweest om heel eventjes aan de snaren te zitten. Ik vond het gewoon zo prachtig! En sinds die dagen ben ik vaker stiekem naar beneden geweest. Papa en mama hebben me nog enkele keren betrapt. En toch speel ik stiekem.
‘eh… is goed pap.’ Zeg ik met en fake smile op mijn gezicht. Samen schuiven we van tafel. ‘ik wil jullie weer om 5 uur boven zien oké? Anders zijn jullie bijna de hele dag ondergronds en zie ik jullie helemaal niet!’ zegt mama tegen ons. ‘ is goed Amber, voor 5 uur dus weer even ons gezicht laten zien en dan snel weer vluchtten.’ Zegt pap tegen mam terwijl hij naar mij knipoogt. Mam ziet het en kijkt hem quasi beledigd aan. ‘Bill, lieverd, je weet het. Ik mis je anders al zoveel.’ Pap buigt zich naar mama toe en kust haar. Daarna pakt hij mijn hand en we lopen lachend naar de kelder waar de studio zit.
‘probeer dit eens een octaaf hoger?’ vraagt pa en ik zing een octaaf hoger zoals hij vraagt. ‘Hmmm dat klinkt wel mooier vind je niet?’ zegt hij en ik knik. ‘wil je even de map uit de kast pakken waar de aantekeningen in staan dan kan ik dit even noteren.’ Zegt pa en ik loop naar de kast met mappen en andere papieren. Ik haal er de gevraagde map uit en door mijn onhandigheid neem ik gelijk nog 4 of 5 mappen mee die op de grond neer klappen. Ik geef de gewenste map aan pa en ga vervolgens naar de gevallen mappen om die weer op te ruimen. Een map is open gevallen en er is nu een foto, songtekst en muziekschrift te zien. Ik raap ze op en bekijk ze eens goed. Op de foto staan twee jongens. Beide van mijn leeftijd gok ik. Een jongen heeft zwart haar met stekeltjes en een zwarte lok voor zijn oog. Hij draagt zwarte make-up en heeft een klein beetje gothic achtige kleding aan. De jongen naast hem heeft donkerblonde dreads in een staart met een bandana en pet erop. Ook draagt hij een wijd shirt en een veels te grote broek. “de tweeling”� staat er onder aan de foto gekrabbeld. De songtekst is van een liedje genaamd Durch den Monsun. Het notenschrift zal daar wel bij horen denk ik. Vreemd genoeg komt de tekst van het lied me wel bekend voor.

‘pap, wie zijn dit?’ vraag ik aan hem terwijl ik de foto laat zien. Ik kijk pa aan en kijk vervolgens weer naar de foto. ‘wacht eens! Dit lijk jij wel!’ zeg ik en ik zie dat papa ietsje bleek word. ‘wie is die andere jongen dan? En waarom staat er tweeling onder? Jullie hebben wel dezelfde gezichten. Wie is het papa?’ pap trekt de foto uit mijn handen. ‘dat is niet belangrijk. Stel alsjeblieft niet zoveel vragen. Ga nu maar naar je kamer. Ik moet wat met mama bespreken.’ Ik word naar boven geduwd door papa en word richting mijn kamer gestuurd. Wat is dit flauw! Ik weet heus wel dat diegene op de foto iemand was! Anders stond diegene er toch niet!

Reacties: