FanFic.nl

Bleed Heart

3. Will you tell her? Please?

Wat een vreselijk gevoel was dit. Nooit gedacht dat ik dit ook maar ooit kon denken. Afvragen, ik was mij aan het afvragen waarom ik steeds aan Edward dacht. Het was vanaf het begin van het schooljaar zo goed gegaan, en nu? Dankzij Narcissa's ontmoeting met hem bleef ik hem overal zien. Ergerde mij er mateloos aan. Nu ook, ik zat in de les en ik had perfect beeld van zijn rug. Eerst was het mij niet eens opgevallen, ik keek er niet eens naar. Nu viel elk verschijning van hem mij op, ik lette zelfs op zijn kleren en op wat hij zei. Het maakte mij niet uit of ik er nou slecht of goed over dacht.. Meneer Cullen moest mijn hoofd verlaten, en wel nu. Gelukkig had ik geen Wiskunde met Narcissa, die had waarschijnlijk het hele les uur over zijn rug gepraat. Geloof je me? Zijn rug?
Buiten was de lucht grijs, het kwam goed overeen met het huidskleur van Edward. Nee, wat haalde ik mij toch steeds in mijn hoofd? Combineerde ik zijn huid met de lucht, zijn ogen met het schoolbord.. Tindra Bruce, ik dwing je om niet meer aan Edward te denken. Nu!
Helaas, net op dat moment dat ik dat dacht keerde zijn gezicht naar mij toe en keek hij mij in mijn ogen aan. Nou ja, dat dacht ik dan. Waarom dacht ik dat? Zijn gezicht stond uitdrukkingloos en de docent leek het niet door te hebben dat Edward nu met zijn rug naar het bord zat. Hij fluisterde. 'Tindra, vertel Narcissa dat ik niet van haar houd.' Wat? Dacht hij nou echt dat ik dat ging zeggen? Dacht hij werkelijk dat ik naar Narcissa toe zou lopen en zou zeggen: "Narcissa, weet je wat Edward tegen mij zei? Hij vroeg mij om aan jou te vertellen dat hij niet van je houden kan. Erg toch?" 'Doe dat zelf..' Fluisterde ik naar hem. 'Heb ik geprobeerd.' 'Je durft het niet..' 'Ik zei toch al Tindra, ik heb het al geprobeerd.' 'Hoe ging dat?' 'Niet van onderwerp veranderen.' 'Je durft niet Edward..' Edward stond op en het leek alsof niemand hem zag. Het was zo vreemd. Niemand leek op te merken dat hij opgestaan was. Het leek wel alsof hij het zo snel deed dat niemand het zag. Ja, dat klopte. Hij liep op mij af zo snel als hij kon, zo snel ik het maar zien kon.. Hij tilde mij op met zijn handen en hij rende super snel het lokaal uit. Vreemd, die snelheid. Niemand zag het..
Mijn ogen sloot ik, om de snelheid te kunnen negeren, ik hield me aan hem vast. Mijn handen steving om zijn nek om niet te vallen. Zijn geluid rennend door de sneeuw.. Nu pas drong het tot mij door dat ik geen jas en hij ook niet. Hij had zelfs een grijs T-shirt aangehad in de les. Waar nam hij mij mee? Als ik niet zo bang was geweest had ik hem een mep verkocht.. Nee, ik was te nieuwsgierig. Nieuwsgierig naar alles wat hij wou gaan doen.
We stonden stil, te bang was ik om mijn ogen te openen. Hem had ik vast gehouden als een klein kind! Zijn blik wou ik niet zien, misschien zou hij me wel los laten! Misschien had hij niet eens door wie hij opgetild had.. Nee toch? Iets warms gleed langs mijn huid en ik dacht dat het misschien stof was. Stof van een dik wolle trui. Mijn ogen opende ik om te kijken wat het was. Het was een jas.. De jas van Edward. Verbaast keek ik op, zag dat ik zat en Edward stond. Hij had zijn jas bij mij om gedaan en ik voelde de heerlijke warmte erin. Het was niet de warmte van de stof, maar de warmte van Edward's lichaam.. Raar maar waar, ik genoot er van. Genoot van de lucht wat er in zat en ik genoot van de omgeving. Nee! Sterker nog, ik genoot van Edward! Edward Cullen, die ik altijd gehaat had!
Hij kwam recht tegenover mij zitten, in de sneeuw. Nu pas zag ik dat we in het bos zaten, het besneeuwde bos. In een kleermakerszit zat ik, bestudeerde zijn gezicht zorgvuldig. Bekeek zijn gezichtsvorm, zijn strakke kaak.
Mijn mond wou ik openen om iets te kunnen zeggen maar er kwam niks door mijn keel. Het was zo vreemd, ik had het gevoel alsof ik hier altijd wel zou blijven zitten. Met hem, met Edward.. 'Ik weet wat je wilt zeggen..' Zei hij en dat was het eerste geluid wat nu voor mijn oren bestemd was. 'Je vind mij raar, toch?' Stil bleef ik, wat kon ik hier nou op zeggen? "Ja, ik vond je raar maar nu op eens niet meer. Nee, ik weet niet wat ik van je moet vinden." Hij ging verder. 'Ik smeek het je. Vertel Narcissa dat ik niet van haar houd. Ik wil niemand pijn doen..' Luisteren deed ik aandachtig. 'Ik heb je hier meegenomen omdat ik niet wou dat we onderbroken werden..' 'Waarom mí­j?' 'Snap je het dan niet? Jij bent Narcissa's beste vriendin! Jij kan het door geven..' 'Ik ben haar enige vriendin, en ik geef niks door. Edward Cullen, ik bemoei mij hier niet mee!' 'Je moet! Je hebt er alles mee te maken!' Figuurlijk viel mijn mond open, wat had hij gezegd? 'Je hebt mij gehoord!' 'Waarom hoor ik erbij dan? Wat is het dan?' 'Dat kan ik je niet vertellen, maar vertel het Narcissa..' 'Niet voordat je mij verteld in wat voor spelletje ik beland ben!' Edward zuchtte. 'Ik had al gedacht dat je zo zou zijn, Tindra. Het is een te lang verhaal om te vertellen..' 'We hebben alle tijd hier! Waarom heb je mij anders naar hier meegenomen?' Mijn woede voelde ik mijn hart uit barsten. Het was voor het eerst dat ik zo praatte tegen Edward, maar dat kwam omdat ik hem hiervoor nooit écht gesproken had.
Hij stond op. 'Wat ga je doen?' Vroeg ik. Edward keek op vanachter zijn schouder. Hij hield zijn wenkbrauwen gefronst. 'Ik breng je op hetzelfde tempo terug naar school, ik wil niet dat je door mij de leerplicht achter je aan krijgt..'

Reacties: