Hoofdcategorieėn
Home » Naruto » Musician's Heart, Stolen By An S-Ranked Criminal Artist.. .:Deidara Love Story:. {Bezig} » Never, eh...
Musician's Heart, Stolen By An S-Ranked Criminal Artist.. .:Deidara Love Story:. {Bezig}
Never, eh...
Sasori kijkt je aan.
“Het maakt me niet uit wie ze zijn, ze verstoren de missie.”¯ Mompelt hij.
“… We doorzoeken alleen een deel van een bos, hoe belangrijk kan dat zijn, eh?”¯ Vraag je.
“ELKE, missie is belangrijk, Kohaku. Je hebt nog veel te leren.”¯ Is het droge antwoord dat je krijgt.
Je zucht.
“Nou, ik zal je laten zien wat ik al heb geleerd, eh.”¯ Zeg je tegen hem terwijl je je hoofdband afdoet en je Akatsuki jas uit laat glijden.
“Kohaku, wat doe je, un?”¯ Vraagt Deidara.
“Niemand in Konoha weet dat ik een Akatsuki lid ben, ze denken dat ik aan het reizen ben. Ik zal ze op een dwaalspoor brengen, geef me een kwartiertje, eh.”¯ Zeg je terwijl je rustig opstaat en stilletjes wegloopt, om Kurenai en haar team onderweg te onderscheppen.
“.. Succes, un!”¯ Hoor je nog achter je terwijl je steeds verder voor Kurenai’s team geraakt.
----
Nauwelijks drie minuten later, je zat in de bosjes naast het pad. Je ziet Kurenai’s team langzaam dichterbij komen.
Je staat op uit de bosjes en loopt met je handen in je nek rustig het pad over.
Het eerste wat je merkte was geblaf, en je werd tegen de grond aan getackeld.
“KOHAKU-CHAN!”¯ Hoorde je, duidelijk Kiba.
“K-Kohaku-San!”¯ Dat was Hinata.
“Kohaku!”¯ Kurenai.
“……”¯ …. Shino….
Je lachte en aaide Akamaru over zijn hoofd, hij had je naar de grond getackeld en kwispelde vrolijk.
“Kiba-kun, wat geef je Akamaru te eten, eh?!”¯ Lachte je.
Akamaru springt van je af en Hinata helpt je weer omhoog.
“K-Kohaku-San… W-we hebben j-je zo lang n-niet meer gezien!”¯ Zegt Hinata, met haar gebruikelijke stotter. “Hoe g-gaat het n-nu?”¯
“ Hmmm, ja, alles gaat goed, eh.”¯ Zeg je droogjes. “Maare…. Ik heb gehoord dat er hier…. In de buurt… 4 Akatsuki leden zijn, eh…”¯ Fluister je. “…. En het is het slimste om ze uit de weg te gaan, eh…”¯
“Kohaku-Chan, weet je dat zeker?”¯ Vraagt Kiba.
“Ja, Kohaku, 4 is wel erg veel. Zelfs voor de Akatsuki.”¯ Reageert Kurenai. Dit had je niet verwacht, je had gedacht dat ze je gelijk zouden geloven.
“Uhmmm… Nou… Het zit zo…”¯ Je denkt hard na. “Ze… Umm.. Zitten achter mij aan, eh!”¯ Bedenk je snel. “En ze hadden 4 nodig om me bij te houden, eh!”¯ Zeg je paniekerig. “Ik ben ze kwijt, maar jullie moeten echt gaan, voor jullie eigen veiligheid, eh!”¯ Zeg je snel. Dit ging niet zoals gepland.
Akamaru rook aan je hand, waarna hij zachtjes gromde.
“Akamaru, wat is er?”¯ Vraagt Kiba. Akamaru blaft kort.
“… Kohaku-Chan, hoe komt het dat Akamaru de geur van andere mensen ruikt?”¯ Vraagt Kiba. “En het zijn meer dan de 4 Akatsuki leden.”¯
“Umm…. Voordat ik het bos inkwam heb ik wat mensen moeten helpen, daarvan zal het wel zijn, eh!”¯ Zeg je, je verzon alles maar terplekke.
Kurenai keek je schuin aan, maar knikte daarna langzaam.
“… Als jij het zegt, moet het wel waar zijn.”¯ Zegt ze, ze klinkt wat onzeker. Je knikt heftig.
“Ik leid jullie wel een stukje terug, eh.”¯ Zeg je snel terwijl je terug loopt van waar Kurenai’s team vandaan was gekomen. Je kijkt snel over je schouder om te zien of ze wel meelopen, tot grote opluchting lopen ze mee.
“Umm…. Kurenai-Sensei, eh?”¯ Vraag je na een poos van stilte.
“Hm?”¯
“Umm… Hoe gaat het met mijn leerlingen, eh?..”¯ Vraag je, Kurenai knikt.
“Het gaat goed hoor, ze missen je wel.”¯ Zegt Kurenai, je knikt. Je was uit Konoha weggegaan toen je een Jounin was, je had nog maar kort een eigen team. Je miste ze wel, maar je kon niet meer terug.
Nooit.
“Trouwens, Kohaku, dat meisje in jouw team…”¯ Begint Kurenai. “Nyoko Nari,eh.”¯ Zeg je snel, Kurenai knikt. “Juist… Nyoko…. Ze heeft potentieel voor….. Jouw speciale Jutsu, als je die wil delen tenminste…”¯ Zegt Kurenai. Je knikt. Je had Nyoko grí¡í¡g jouw speciale Jutsu geleerd… Maar dat kon niet meer, het zou een gevaar voor de Akatsuki zijn.
“Misschien als ik terug kom en ze is ouder, eh.”¯ Zeg je, zo vrolijk mogelijk. Je draait je om.
“Ik moet nu gaan, eh…. Doe iedereen in Konoha de groeten van me, okee?”¯ Zeg je, Hinata en Kiba knikken.
“Doen we, Kohaku-Chan!”¯
“B-beloofd!”¯
Je glimlachte, en zette het daarna op een lopen, je draaide je om en zwaaide nog even, maar daarna rende je hard weg. Het was lastig… Héél lastig, om te doen alsof je nog steeds hun vriend kon zijn.
Niet veel verder kwam je Sasori en Deidara tegen.
“Goed gedaan Kohaku, un.”¯ Zegt Deidara terwijl hij zijn duim omhoog steekt. Sasori haalt zijn schouders op. “Hm.”¯ Is alles wat hij zegt. Je glimlacht lichtjes en doet je jas weer aan en je doet je hoofdband weer om.
“Nou dan, zullen we weer, eh?”¯ Vraag je, Sasori en Deidara knikken.
Dus…. Jullie lopen verder x3;
Na een poosje tikt Deidara op je schouder, je draait je hoofd naar hem toe.
“…. Was dat niet lastig, un?”¯ Vraagt hij.
“Wat, eh?”¯
“Dat…. Met die Konoha ninja’s, die vrienden van je, un?”¯
“Hmm…. Beetje…. Hé, hoe kan jij dat weten, eh?”¯
Deidara kijkt even weg.
“…. Jij leek me wel zo’n type dat makkelijk vrienden zou maken, en populair zou zijn en zo, un…”¯ Zegt hij.
“…. Vergeet dat ik dat heb gezegd, un! Je bent nog steeds een nieuweling, geen hoge eigen dunk krijgen, un!”¯ Voegt hij er snel aan toe.
Sasori draait zich om.
“Waar hebben jullie het over? Het is nu niet bepaald de tijd om te kletsen.”¯ Zegt hij.
“Het was niks Danna, un.”¯ Zegt Deidara.
“Mooi, want we zijn klaar. Het deel van het bos is verkend, en we hebben zelfs een mogelijke bedreiging voorkomen. We gaan terug.”¯
Deidara en jij knikken. Deidara laat zijn vogel weer verschijnen en jullie klimmen er weer op, je kijkt nog eens om je heen als je merkt dat de vogel weer opstijgt.
Reacties:
-heid 
Lol. x3 Ik zou het ander's hebben aangepakt met team Kurenai. Ik was voor ze op het pad gesprongen en had geroepen; "Omg! Poppenjongen en Kleiman zitten achten mij aan! X_X Ren voor je leven!!!!!" Dan de bosjes zijn ingesprongen en weg zijn gerent.
Ik bedoel... snel verder please!