FanFic.nl

Chapter XXVI:
“Zelfde verhaal hier.”� Zei ik. “Nuxta herkende Skandar, wou een Vampier worden, maar had slecht bloed. Ik stal Feleth die Dorien beet en gaf mijn mensenleven voor haar op. Én Nuxta voelde zich ook verraden”�
“Raar.”� Zei Darren denkend. “Alles ging ongeveer hetzelfde.”�
“Uhu.”� Zei ik. “Its our Destiny..”�
“Destiny..”� Zei Darren denkend en plots schoot hij recht. “Hebben jullie meneer Tiny al ontmoet?”�
“Nee.”� Zei Dorien. “Wie is dat?”�
“Een man met enorme krachten.”� Zei Darren duister. “Je komt hem wel snel genoeg tegen.”�
“Hmm..”� Zei ik twijfelend. Ik wist niet wat ik erover moest denken. Alles was al zo vaag en nu met het verhaal van Darren is alles nóg vager geworden. Ik keek op en zag Darren Dorien aansteken met te geeuwen en niet veel later had ik het ook al zitten.
“Ik ben moe.”� Zei Dorien. Ik legde mij neer en hield mijn hand bij de licht knop.
“Slaap lekker.”�

Al snel viel iedereen in slaap en zaten we de volgende morgen in het natte gras rond het smeulende kampvuur van gisterenavond. Truska, een vrouw die elk moment een baard kon laten groeien van het andere circus, was worstjes aan het bakken. We kregen van haar ook een paar worstjes, waarmee we meteen ontbeten hadden.
“Wat gaan we doen?”� Vroeg Dorien toen ze haar laatste worstje opat.
Ik deed mijn mond open om iets te zeggen, maar mevrouw Larg onderbrak me. “Vanavond treden we op, dus ik zou graag weten wat jullie met de show doen.”�
“Ehm,”� Zei ik aarzelend. “Ik zou met Skandar mee kunnen doen..”�
“Of we verzinnen samen een act.”� Stelde Darren voor. “We zijn ten slotte sterker en sneller dan iemand anders van onze leeftijd.”�
“En Dorien dan?”� Vroeg ik.
“We kunnen dingen opheffen waar Dorien op zit.”� Zei Darren.
“Wat als ik val?”� Zei Dorien op een manier die ons duidelijk maakte dat ze dat niet wou.
“Pff..”� Zuchtte ik. Wat nu?
“We kunnen ons eigen dier zoeken.”� Stelde Darren na een dodelijke stilte voor.
“Welk dier dan?”� Vroeg ik. “Speciale dieren koop je niet zomaar in een winkel.”�
“We kunnen het eens vragen aan Skandar.”� Zei Dorien.
“Maar tegen de tijd dat we optreden is hij nog geen twee uur op en zo snel vinden we geen dier!”� Zei ik lichtelijk geïrriteerd, omdat we niets vonden. “En wat doe jij dan?”�
“Ze kan ons assisteren.”� Stelde Darren voor.
“Voor mij is dat goed.”� Zei ze.
“Gaan we jagen en zo een dier zoeken?”� Vroeg Darren aan mij.
“Ik heb nog nooit gejaagd.”� Zei ik eerlijk en met een rode kop.
“Ik leer het je wel.”� Zei hij lief. “Gaan we of wachten we tot straks?”�
“Nu is goed.”� Zei ik en stond op.
“Tot straks, Dorien!”� Zei ik zwaaiend.
“Bye, succes!”� Zei ze en we gingen naar het dichtstbijzijnde bos.
“Heb je voorkeuren voor dieren?”� Vroeg ik aan Darren.
“Misschien een vogel.”� Zei hij peinzend. “Of een vos.”�
Ik knikte, omdat ik het goede ideeën vond. Na een kleine vijf minuten kwamen we bij een bos aan en volgde ik Darren. Hij begon te sluipen tussen de bosjes door en stopte plots abrupt.
“Dat konijn daar?”� Vroeg hij en ik schudde mijn hoofd. Je treedt toch niet op met een konijn! We slopen verder en kwamen al snel bij het einde van het bos, waar we een weide met schapen aantroffen.
“Even drinken?”� Vroeg hij.
“Ik heb enkel nog maar van een mens gedronken.”� Zei ik eerlijk.
“Ik leer het je wel.”� Zei hij lief, maar ik merkte dat hij het moeilijk had. Hij liep naar een schaap toe, brak in één beweging haar nek en maakte een sneetje met zijn nagels in haar nek.
“Yekkes!”� Gilde ik huiverend uit. “Arm dier!”�
“Liever dit dat een mens.”� Zei hij koel.
“Nee, een mens hoef je niet te vermoorden!”� Zei ik haast schreeuwend, maar ondanks dat ik het erg vond, probeerde ik het. Mijn maag rommelde en ik deed Darren na. Ik nam huiverend een schaap, brak met veel getreuzel haar nek in één beweging en maakte een sneetje in haar hals. Ik zette mijn lippen op de snee en zoog.
Pff, dit zou ik toch nog niet zo snel gewoon worden. Toen mijn maag gestild was, stond ik op en zag dat Darren ook al gedronken had.
“Wat doen we met de lijken?”� Vroeg ik.
“We nemen ze mee en voeren ze aan de kleine mensen.”� Zei hij alsof het normaal was.
“Gezellig.”� Zei ik sarcastisch. Ik deed Darren weer na door het schaap op mijn rug te hangen en het bij haar achterpoten te pakken. We liepen terug het bos in en ik zag plots iets geweldigs op een steen zitten.
“Stop Darren!”� Fluisterde ik en Darren stopte abrupt. “Zie die vogel!”�
Ik wees naar de vogel op de rots en Darren’s mond viel open.