FanFic.nl

Sing it Out!

21. Gehecht aan jou.

Sorry! Ik kan zo onregelmatig stukjes posten xS! Ik zat een beetje vast. Ik heb nl. naar het einde toe mijn verhaal volledig uitgewerkt alleen moeten er nog aantal delen tussen nu en het einde. Ik heb aan dit deel dan ook veel langer tijd aan besteed dan normaal.
Enjoy Xx Sofie.

In het hartje van de concerthal zaten amber en ik op één van de zitplaatsen voor het podium. Het gegil dat van buiten afkomstig was, kon ik tot hier binnen nog steeds horen. Die meiden waren echt serieus doorgeflipt. Met duizenden stonden ze al voor de dranghekken te wachten toen het zwarte busje de achteringang insloeg. Het moest zo’n ongelofelijk gevoel geven als al die mensen dat voor je over hadden. Terwijl we op een stoeltje naar de soundcheck van de jongens keken, gaven ze het beste van zichzelf op het podium.

‘En hoe gaat het hier?’ Twee armen omhelsden me langs achteren en een kusje op mijn slaap volgde. Aan die gemanicuurde nagels te zien, wist ik dat het Bill was.
‘Komen jullie zo mee backstage? We zijn klaar met soundchecken.’ Tom stond bij Amber en Gustav en Georg waren er ook bijgekomen. Bill nam me bij mijn hand vast en samen liepen we door naar de backstage ruimte. Amber en Tom liepen voor ons en zaten weer te klieren. Het kwam zelf zo ver dat Amber gillend over Toms schouder hing en smeekte om weer losgelaten te worden. Jammer voor Amber, het zag er niet naar uit dat Tom snel zou toegeven. Bill grinnikte.
‘Dat is nogal een duo…’. Ik knikte instemmend. Eenmaal aangekomen in de backstage ruimte, ploften we allemaal op de sofa. Amber werd door Tom van op een afstandje op de lege bank gegooid. Op de salontafel stond en enorme plateau volgestapeld met wafels, poedersuiker en slagroom. Het was duidelijk dat je van soundchecken honger kreeg. De bandleden hadden zich nog nooit zo snel op voedsel gestort. Nadat Tom zijn derde wafel had binnengeschrokt, leek hij zich plots te realiseren dat je van het materiaal op tafel niet enkel kon smullen maar er ook heel andere dingen mee kon uitvoeren. Die duivelse glimlach op zijn gezicht voorspelde niet veel goeds. En gelijk had ik. Nog geen seconde later blies Tom de poedersuiker van zijn wafel recht in het gezicht van Georg die onmiddellijk kuchend naar lucht hapte. Georg greep daarop de slagroombus vast en spoot het witte spul in Toms richting. Helaas belandde het maar voor de helft op de persoon waarvoor de aanval eigenlijk bestemd was. Amber gilde het uit toen haar korte, blonde haar suikerzoet wit geworden was. Bill en ik sloegen het tafereel gade en sloegen dubbel van het lachen. Toen Amber in de mot kreeg dat wij het allemaal net iets te leuk vonden buiten de gevaarzone kreeg ik plots een wafel -voorzien van voldoende suiker- in mijn richting gegooid. Die belandde echter niet op mij maar recht in Bills gezicht.
‘Bill, nu heb je toch nog een witte kerst gekregen!’ De woorden floepten er zomaar uit en aan zijn blik te zien, wist ik dat het geen goed idee geweest was om dat te zeggen. Een gemeen lachje vormde zich op zijn lippen en hij keek me doordringend aan.
‘Georg, de slagroom. Nu.’ Zo snel als ik dat gehoord had rende ik weg. Ik zwaaide de deur open en liep haastig de gang op, met Bill op mijn hielen. Ik sloeg één of andere gang in, dacht dat ik hem kwijt en ging tien minuten later terug onze kamer in de backstage binnen. Terugdeinzend deed ik een paar stappen achteruit toen Bill tevoorschijn kwam. Al die tijd had hij me opgewacht achter de deur. Het maakte niet veel uit of ik zat klem in een hoekje van de kamer. Er was geen ontsnappen aan. Hij kwam dichterbij en plaatste een been tussen de mijne.
‘Euh, jongens ik kan hier wel een beetje hulp gebruiken?!’ jammerde ik. Ik kreeg maar weinig feedback van de rest.
‘Noa, weet jij wat ze doen met stoute meisjes die niet willen luisteren?’ Bills gefluister bezorgde me de rillingen.
‘Amber, help me dan!’
‘Sorry meid, het is je verdiende loon.’ Bill wisselde snel een blik met Amber en richtte zich dan weer tot mij, het hulpeloze wezen.
‘Jongens, Amber, ik denk dat we het duidelijk eens zijn dat dit meisje gestraft moet worden.’ Het was niet te geloven, alle vier knikte ze uitbundig ja.
‘Alsjeblieft Bill! Ik zal het nooit meer doen?’ smeekte ik met een engelengezichtje.
‘Wat zal je nooit meer doen?’
‘Ik zal je nooit meer… een witte kerst wensen.’
‘Noa…?!’
‘Oké oké, ik zal voortaan niet zo bijdehand doen.’
‘Beloof het.’
‘Ik beloof het!’
‘Allerliefste Bill…’
‘Wat?! Dat is-,’ Bill haalde de slagroombus tevoorschijn.
‘Oké! Allerliefste Bill, ik zal het nooit meer doen, ik beloof het.’
‘Allerliefste Bill van de hele wereld, ik zal voortaan alleen nog maar lief zijn en nooit meer zo bijdehand doen.’
‘Allerliefste Bill van de wereld, ik zal voortaan alleen nog maar lief zijn en nooit meer zo bijdehand doen. Zo goed? Mag ik dan nu vrijgelaten worden?’
‘Oké dan, of wacht even…’ Bill schudde met de slagroombus en ik kneep mijn ogen dicht. Toen ik ze weer opende hing mijn gezicht vol met witte smurrie.
‘Wat?! Waarvoor was dat,-’
‘Fout, van de hele wereld Noa, de héle wereld.’

‘Waar is Bill heen?’ Volledig in optredenoutfit liep Tom de kamer door. Hij was als eerste helemaal klaar en keek de kamer rond op zoek naar zijn broertje. Ik was druk bezig met de haardroger en al woelend door mijn haren voelde ik hoe de natte sliertjes langzaam droog werden. Amber stond voor haar koffer te wiebelen, zoekend naar een jurkje dat ze vanavond aan wilde. Met mijn hoofd nog steeds naar voren gebogen antwoordde ik: ‘Die staat nog onder de douche.’. Na een voedselgevecht als dat van daarnet was natuurlijk niemand netjes gebleven. Kruimels wafel waren zo uit de haren te plukken en poedersuiker was zoek geraakt op de raarste plekken. Niemand had er dus iets op tegen om voor het optreden nog snel een douche te nemen.
‘Noa alsjeblieft, haal hem eruit. Nog twee uur en we moeten op!’ Ik gniffelde bij het zien van Toms gemoedstoestand. Allesbehalve kalm ijsbeerde hij heen en weer door de kamer. Hij ging zitten op de sofa en dan kon hij zijn benen en armen nog geen minuut stilhouden. Als ik daar nog langer gebleven was, was ik waarschijnlijk gelijk zo nerveus als Tom geworden. Beslist Tom te sparen van een zenuwinzinking, hem een plezier te doen ging ik een kijkje te nemen in de badkamer. Ik slaakte een zucht bij het uitwandelen van de woonkamer, het stapeltje kleren dat Bill had klaar gelegd in mijn handen. Nooit verwacht dat Tom zo’n stresskip kon zijn.

Een goddelijk lichaam, slechts gehuld in boxershort mocht ik gewaarworden bij het betreden van de badkamer. Ik kon het niet laten, mijn ogen gleden automatisch over zijn verrukkelijke lijf. De waterdamp gaf hem een rode blos die ik ongelofelijk schattig vond. Voor de spiegel borstelde hij zijn zwarte haren. Hij keek op toen hij door had dat ik achter hem stond.
‘Ik heb de kleren mee die je had klaar gelegd.’ Mijn armen wikkelden zich om zijn middel en ik leunde met mijn hoofd tegen zijn rug aan. Nadat ik me had losgemaakt uit de omhelzing haalde ik zijn kledij tevoorschijn. Hij bedankte me maar gooide het stapeltje even snel weer aan de kant. Met de druk van zijn hand op mijn onderrug liet hij me centimeters dichterbij komen. Ik plantte mijn handen op zijn borst en voelde hoe zijn warme lippen de mijne beroerden. Het werd een heftige tongzoen. Later was ik degene die met een rode blos de kamer verliet.

“Maak je geen zorgen Tom, hij zal zeker op tijd klaar zijn.’ Amber had zich in de sofa voor Tom gesetteld. Haar felgroene kleedje stak af tegen de donkerbruine gitaar die ze er bij hadden genomen. Hun vingers streelden beurtelings over de snaren. Het beeld was vertederend. Geen greintje stress bij Tom te bekennen. Misschien moesten ze die techniek wat vaker toepassen. De twee keken niet eens op toen ik voorbijkwam om Bills juwelenkoffertje te halen. Het opruimen van de badkamer en het brengen van zijn spullen was het perfecte excuus om Bill ongegeneerd te begluren. Ik vond het fascinerend hoe geconcentreerd hij zijn ogen van zwarte potloodlijnen voorzag. Zijn spiegelbeeld glimlachte me toe bij het opbergen van zijn make-up spullen. Zelf verscheen ik ook in beeld als ik mijn hoofd op zijn schouder liet leunen.
‘Ben je zenuwachtig?’ Hij schudde zijn hoofd. De vlaag stilte hield nog even aan. Ik nam zijn halsketting van de wastafel en maakte de zilveren schakels rondom zijn hals vast. Een vlinderzacht kusje kwam op zijn kaaklijn terecht. Al kijkend over zijn schouder sloeg ik het beeld gade dat zich in de spiegel afspeelde.
‘Ik hou van je.’ Bill liet zijn hoofd langzaam naar de mijne vallen.
‘Ik ook van jou.’

Reacties: