6 okt 2009 - 20:04

AL

5952

2

Een aantal hier zijn in het engels geschreven, dus ik denk, laat ik er eens eentje in het Nederlands gaan schrijven... Het verhaal gaat dus over Legolas en April, twee elfen uit het Demsterwold. April kan ook gigantisch goed boogschieten. Ze is 2 jaar jonger dan Legolas.Het verhaal is vanuit het gezichtspunt van April geschreven. Nja, ik heb bedacht dat er maar een titelsong bij moet:http://www.youtube.com/watch?v=18EhWkoCVic Long long journey van Enya. SUPERMOOI! (voor April is het ook een lange weg, daarom...) Ik ga nu proberen om bij elk hoofdstu keen liedje te zoeken.

Ik span mijn boog, en leg er een pijl op. Ik concentreer me op het bord een eindje verder op. Dan schiet ik af.
'April, concentreer je!' klinkt de stem van Ingwé, mijn leraar. Ik zucht, en kijk verlangend naar de zon. Pas als die onder is, mag ik gaan. Zuchtend leg ik nog een pijl, op mijn boog. Zo gaat het door, tot de zon onder is. Dan loop ik richting de open plek waar mijn paard, Zomernacht, te wachten staat. Ze hinnikt blij als ze me ziet. Ik aai haar over haar Bruin witte snoet.
'Kom Zomernacht, we moeten naar huis.' Ik spring behendigt op haar rug, en rij richting huis.
Als ik bijna thuis ben, hoor ik een stem, die me bekend voor komt.
'Maar Vader, waarom moet IK nou juist naar Rivendel?'
'Legolas, ik ben hier de koning, dus ik zeg dat jij moet gaan! Begrepen? Dit is heel belangrijk, en jou, prins van de elfen van het Noordelijke Demsterwold, zullen ze geloven!'
'Oké...'
Ik hoor hoe hij zich omdraait en wegloopt. Ik probeer me nog te verbergen, maar ben net te laat.
''Hé daar, Wat doe jij hier?' Ik draai me om, en weet me even geen raad.
'Uhm...' stamel ik. 'Ikke.. Ik kom van de boogschiettraining.' De elfenprins knikt.
'Aha. Hoe heet je?'
'April Unort Sire.'
'Noem me geen Sire. Ik ben gewoon Legolas. Oké?'
Ik knik braaf.
'Mooi. Waar ging je heen?'
'Naar huis sir.. ehm, Legolas.' Nu knikt hij weer.
'Is het fijn daar?' Ik schud meteen mijn hoofd.
'Nee heer, het is helemaal niet fijn.'
'Ga dan met mij mee.' Even kijk ik hem verbaasd aan.
'Sorry?'
'Ga met mij mee,' herhaalt hij. 'Als je wilt natuurlijk.' Nu is het mijn beurt om te knikken.
'Natuurlijk!' En samen rijden we uit, richting Rivendel, de stad van de elfen.