27 juni 2011 - 20:10

AL

0

0

Het was alsof de hele wereld in haar helder, groene ogen te zien was. Haar krachtige blik die hem liet twijfelen over de dingen waar hij tot dan toe altijd zo zeker over was geweest, de ogen die hem op een dwaalspoor konden brengen wanneer ze dat wilden. Het waren niet haar glanzende haren, met hun immense vuurrode gloed, of haar volle rode lippen die een flauwe glimlach vormden op haar bleke gezicht, waar hij op gevallen was. Het was niet de pure perfectie die ten alle tijden van haar af leek te stralen, of haar geweldige figuur waar miljoenen vrouwen een môord voor zouden doen. Nee, het waren enkel en allen haar prachtige ogen geweest, het waren haar ogen geweest die hem hadden doen laten zien wie ze was. En het waren haar ogen geweest die de pure perfectie van haar lichaam naar hem uitstraalden, haar ogen deden alles doen vergeten. Haar ogen overtroffen de perfectie van de rest van haar lichaam. Langzaam liet de jonge man zijn blik afglijden naar het grote aquarium naast hem. De kleurrijke mengeling van allerlei verschillende soorten visjes en de in verschillende tinten groene planten gaf een prachtig geheel. Het was niet voor niks dat hij het plekje naast het aquarium had bestempeld als “zijn vaste plek� in het restaurant waar hij vrijwel iedere avond zijn avondeten at. Het verschil met deze avond en alle andere avonden tot nu toe, was dat hij, tot zijn grote genoegen, deze avond in gezelschap werd gehouden door “mevrouw perfectie�. ‘Leonardo,’ hij richtte zijn blik terug op de vrouw tegen over hem. Jacey, was de naam die ze droeg.