26 sep 2012 - 23:31

16+

12762

1

Zevenentwintig jaren en liggen bibberen als
een sidderaal.
Beelden van jaren geleden toen ze, liggend
op de operatietafel, met het gerinkel van
gereedschap waarmee haar blindedarm werd
geofferd komen bij haar op.
Krullend haar kriebelt genadeloos haar
wangen, ze kan er niet bij.
Een snelle hoofdbeweging brengt even opluchting,
maar dan begint het ergens anders. Uit een
mondhoek blaast ze schuin omhoog, tevergeefs.
In de grote spiegel tegenover haar tekent ze op de
zalmrode ondergrond sierlijk gelijnd af. Met hulp
van haar egaal gebruinde en lange goed gevormde benen
haalt ze met gemak de 1.80 meter.
Zilverkleurig schoeisel aan haar voeten waarvan
de bandjes rond haar kuiten zijn gevlochten.
Tot en met de ellebogen zijn haar onderarmen gestoken in
handschoenen van dezelfde kleur.
Verontrustend is, dat haar benen
met klittenband in beugels zijn vastgezet.
En, dat boven haar hoofd beide polsen met goudgekleurde
kettinkjes vastgekoppeld zijn aan haar ligplaats.
Onhandig, ze voelt haar spieren verkrampen.

En dat alles omdat ze nodig moest en niet kon
wachten tot de brunch in Lage Vuursche.
Gehaast had ze haar fel rode cabriolet op een bospad
geparkeerd en achter een boom haar Waterloo gevonden.
Vanaf dat moment is het gat in haar geheugen angstig
zwart.


Een rilling trekt door haar poriën, rimpelt
als een windvlaag over haar lijf en doet haar tepels
keihard ribbelen.
En ze heeft bij de uitdeling toch al niet achteraan gestaan.
Bonkend slaat haar hart, een knellende band rond
de maagstreek. Diep ademhalen.
Ze stoot de koolzuurrijke lucht met power uit.
Nu ze haar lichaam weer onder controle heeft ebt ook
de spanning weg.
Gefilterd door glas in lood valt diffuus zonlicht op
haar kastanje bruin schaamhaar en op haar borsten
waarvan de tepels schreeuwen om aandacht.
Godverd.... een kapel!
Plafondschilderingen met Bijbelse taferelen. Blote
vrolijke engeltjes dartelen en over elkaar buitelen.
Ze heeft voldoende speelruimte om het hoofd een tikkeltje
op te heffen. Tegenover haar het altaar, met de
spiegel, geflankeerd door zacht flakkerende
kerkkaarsen. Daartussen een tweetal goudkleurige kelken
en daaronder fraai houtsnijwerk, dat wel.
In andere omstandigheden zou ze er alle aandacht voor hebben
gehad.
Aan de muur achter haar een Christusbeeld, de handen
zegenend over haar gestrekt.
De stilte wordt verstoord door spelende kinderen buiten.
"Daag, ik ben Eveline, maar ze noemen mij Eefje!"
Een deur is geluidloos open gedaan.
Eefje is hooguit een jaar of twintig, kort glad gekapt
zwart haar, zwart blouse met dito rok. Haar ogen zijn
sterren en ze controleert de sluitingen.
"Eefje, waar ben ik?" Ze trekt haar wenkbrauwen samen.
"In de kapel van meneer Pierre en mevrouw Margaretha"
"Eefje?"
"Sssstt", Eefje legt een vinger tegen haar mond, "straks".
"Eerst geef ik je een crèmebad!"
Het prikt en het jeukt.
Hulpeloos kronkelt haar lichaam.


Tussen haar lippen een rietje.
Veel dorst heeft ze niet, maar de stroperig zoete
vloeistof komt niet ongelegen.
"Lekker?"
Het bijna platgezogen pijpje valt weg.
"Heerlijk. Wat is ....."
Haar tong weegt als lood, het kaarslicht een hete
alles verterende vlam onder haar voeten.
Haar hoofd zweeft weg.
Op haar borsten tepels van een ongekende grootte.
Tot meloenen opzwellende borsten, melkklieren strak
afgetekend.
Melkenstijd.
Golven beuken in op haar lendenen, schuimtrekkend.
Haar schede een bruisende, lava uitstotende, vulkaan.
Haar aarsje wordt gevuld met een warme vloeistof.
Haar binnenste zet uit, bolt op.
Onbeheerst, diep weg uit haar brandende binnenste
wellen geluiden op.
Ze schreeuwt.
Woorden, zinnen. Onverstaanbaar.
Als een boog staat haar buik.
Offer!

Vuurrood de acentrisch draaiende zon, bliksemflitsen,
op een kobaltblauw gewaad. Flonkerende sterren als
puntige borsten.
Staalblauw harde ogen.
Fluisterende stemmen,
aanzwellend en dovend.
Als uit het niets een toeschouwer.
"Ze is gereed!"

Tussen haar benen een kelk,
op haar buik een hand, zwaar als een veer.
Een prikkeling,
elektrische ladingen,
schokken overal.
Uit haar bekken vloeien in heftige stoten sappen weg.

"Wakker worden!"
Het goudgele licht vlucht.
Wanhopig probeert ze de vlam te volgen.
Zachte tikjes.
"Kom, kom!"
Indringende geluiden.
"Doe je ogen open?"
Haar spieren gehoorzamen traag.
Glazig kijken.
"Heerlijk gedroomd?"
Eefje kijkt poeslief.
Verwart, ontgoocheld, onthutst en dan boos.
“Wat?�
Schel haar stem.
"Je bent nog niet af, lig stil". Eefje lacht lief.
Bedwelmend de geur uit het gouden flesje.
Ontspannen ondergaat ze het zachte strelen van
haar lijf, alles vergetend.

De beugels op de maximale spreidstand.
Ze laat het niet merken, maar het deppend strelen
van haar vel geeft een kick.
Eefje glimlacht.
"Je hebt nu het huidje als dat van een baby!" "Kijk!"
Een spiegel,
door Eefje in positie gehouden.
Bloter dan bloot.
De roze kelk van haar geslacht waarin de paars
blauwe kleine lippen prononceerd afsteken.
Zelfs de donshaartjes op haar buik zijn ver¬dwenen.
"Hoe,...... Hoe durf je dat te doen?"
Hikkend bloost ze.
Nonchalant laat Eefje haar ogen glijden over het
naakte lichaam naast haar.
"Eefje waarom?"
Omdat meneer Pierre dit wil.

Uit een kamer klinken stemmen.
Gelukkig, ze is niet alleen.
De stem van een jong meisje.
Een mannenbas,
overredend.
Bevelend een vrouw.
"Nee, ik wil dat niet,"
het meisje, nu een octaafje hoger.
De bas,
dwingend.
"Nee, nee!" angstig.
Het schelle snauwen.
"Nee, oh nee, niet daar, auw, aaauwww."
Een hoge kreet.
Pets, pets.
"Ohh."
Gejammer,
overgaand in wanhopig snikken.

Stilte.
Alsof een gordijn is neergelaten.

Verschrikt kijkt ze naar Eefje, onverstoorbaar.
"Wat, Eefje?"
"Een meisje!" is de koele reactie.
"Ik ben niet doof!
Kribbig staart ze.
Glimlachend neemt Eefje haar op.
"Gezien haar leeftijd is ze rijp voor een
behandeling door meneer Pierre."

Een vlaag koele lucht.
Eefje is in het niets verdwenen.
Alleen de wanhopige kreten van het meisje resten haar.
Ze is in handen van perverse dwazen.

'Welkom in mijn kapel.'
'Je hebt je wel vermaakt zie ik?'
'Ik ben Margaretha!'
Haar decolleté is van een angstige diepgang.
Daarboven een goed onderhouden gezicht.
Slanke gemanicuurde handen.
'Hoe oud ben je meisje?'
"Zevenentwintig!"
'Een leeftijd om heeeeel gehoorzaam te zijn.' 'Doe je mond open!'
Ze kan het gat niet groter maken.
'Je doet aan fellatio?'
In een flits is ze tien jaar terug in de tijd,
op haar warme zonnige kamer in Haarlem.
Met Frits.
Te warm om binnen te zijn.
Loom was ze neergeploft.
Haar blouse spelenderwijs tot de navel open.
Ongevraagd had hij zijn geslacht in haar mond geduwd.
"Zuigen!"
Ze had gezogen.
Alleen de explosie van het warme zaad achter in haar keel had
tot verstoring van de concentratie geleid.
De kleverige vloeistof had uren nog aan haar gehemelte geplakt.
Pas daarna had ze zich gerealiseerd wat er was gebeurd.
Ze had klakkeloos een bevel opgevolgd.

Jaren later, op haar eenentwintigste verjaardag,
het was erg laat geworden die nacht,
nam ze zelf het heft in handen.
De smaak was niet veranderd, zelfs haar maag had er vrede mee.
De vele glazen wijn bleken een goede vruchtbodem.


'Voor je leeftijd heb je stevige borsten!'
Margaretha's vingers tasten ongegeneerd, hier en daar een
melkklier aansturend, de tepels bijna pijnlijk lang makend .
'Topless zonnebaden is slecht voor je huid,
niet meer doen dus.'
'Bij teveel vrouwen is de schoonheid van de melkwitte borst
verloren gegaan.'
'Wat een verspilling van schoonheid.'

Knedend bereiken haar vingers de venusheuvel.
'Coïteer je vaak?'
Weer die indringend blik.
"Nee!"
'Dan ben je wat mij betreft clean.'
‘Druk je heupen op!’
Ruw worden haar grote lippen geopend.
Schaamrood beslaat haar wangen.
'Je hebt er goed voor gezorgd, al die jaren.'
'Ik weet zeker dat meneer Pierre uiterst tevreden zal zijn!'

Onheilspellend stil is het rondom haar.
Geen kreet,
zelfs van buiten komt geen geluid.

Eefje is terug.
'Ai, ik kreeg een compliment van mevrouw,
je zult haar ster zijn.'
'Van jouw borsten was ze helemaal weg.'
'Zoveel lovende woorden heb ik nog nooit gehoord.'
'O, je zult prachtig zijn!'
‘Nu mondje open.’
Een zuigspeen.
‘Alleen zuigen na opdracht van mevrouw Margaretha.’
‘Eef’, Margaretha is voel- en hoorbaar aanwezig, ‘haar tepels
hebben toch meer uitstraling nodig.’
Met een vacuumpomp worden ze opgerekt en met een strikje
vastgezet.
‘Bindt haar borsten op!’
Rond beide borsten wordt een strik gelegd en stevig aangetrokken.
Op afstand beoordeelt Margaretha het resultaat,
twee romige bolvormige taarten met een kers.
Ze is tevreden.
Haar benen worden uit de beugels getild.
De voetzolen tegen elkaar vastgezet.
Onder haar bibs een kussen.
‘Eef, geef haar tuin meer ruimte’.
Eefje lacht.
Een klem op beide, grote lippen, een vleeskleurig lint,
strak aangetrokken, rond haar heupen.
‘Beautiful Eef’, de tuin is gereed.





Uit de bundel: fruit uit eigen tuin

wordt vervolgd